موضوع: 124000 پیغمبر رو چطوری شمردند ؟

124000 پیغمبر رو چطوری شمردند ؟

124000 پیغمبر ؟

حالا چرا این عدد؟

چرا این قدر رند؟


چرا 124001 نباشه؟


چطوری اینو شمردند؟


بر چه اساسی گفتند 124000 پیغمبر بوده؟

اسم هاشون چی بوده؟

قدیم که چیزی نبوده که رووش بنویسند چطوری به یادشون مونده؟


توو چه زمانی می زیستند؟


124000 خیلی زیاده

توو قدیم معمولاً بر اساس عدد 10 می شمردند
و با اعداد درشت اصلاً کاری نداشتند

چطوری شده که تعداد پیغمبرا شده
عدد به این درشتی؟

سلام
این عدد رو مردم نشمردن که! روایت داریم 124000 تا پیامبر مبعوث شدند!:khande:
رسول اکرم صلی الله علیه و آله میفرمایند:
عن ابی ذر : یا رسول الله کم النبیون ؟قال: "مائة الف نبی و اربعة و عشرون الف نبی " ... السنن الکبری ج9 ص4

که البته 120000 تا هم گفته شده:
امام باقر علیه السلام میفرمایند :
"کان جمیع الانبیا مائة الف نبی و عشرین الف نبی ..." بحار ج17 ص132

در بحار الأنوار رواياتى نقل شده است كه تعداد پيامبران را 124 هزار نفر ذكر كرده است. شمارى از اين روايات عبارت است از:

1. حضرت رسول مى‏فرمايد: «خداوند 124 هزار پيامبر آفريده و من گرامى‏ترين آنان نزد خداوند هستم... و 124 هزار وصى آفريده كه على(ع) گرامى‏ترين آن‏ها نزد خداوند و بهترين ايشان است.»

2. امام زين العابدين(ع) فرمود: «هر كس دوست دارد 124 هزار پيامبر با او مصافحه كنند، امام حسين(ع) رادر نيمه شعبان زيارت كند؛ چرا كه ارواح پيامبران از خداوند براى زيارت حضرتش اذن مى‏گيرند و به آنان اجازه داده مى‏شود و پنج نفر از ايشان اولوالعزم هستند».

3. ابوذر(ره) از پيامبر خدا(ص) سؤال كرد: پيامبران چند نفرند؟ حضرت رسول(ص) فرمود: «124 هزار پيامبر ....»

4. شيخ صدوق(ره) در كتاب اعتقادات مى‏فرمايد: «عقيده ما (شيعه اماميه) در تعداد انبيا اين است كه آنان 124 هزار نفرند و هر كدامشان وصى‏اى دارند.»
مرحوم علامه طباطبائى در تفسير «الميزان»، بعد از ذكر روايت ابوذر(ره) در تعداد انبيا، مى‏فرمايد: «قسمت اول اين حديث كه مشتمل بر تعداد پيامبران است، از مشهورات است كه شيعه و سنى در كتبشان نقل كرده‏اند. صدوق در «خصال» و «امالى» از حضرت رضا(ع) از پيامبر خدا(ص) و از زيد بن على از اجدادش از اميرالمؤمنين(ع) و ابن قولويه در «كامل الزيارة» و سيد در «اقبال» از امام سجاد(ع) و در «بصاير الدرجات» از امام‏باقر(ع) روايت كرده ‏اند.

از سوى ديگر انس بن مالك از پيامبر خدا(ص) چنين روايت كرده است كه: «من به دنبال هشتاد هزار پيامبر مبعوث شده‏ام كه چهار هزار نفر آنان از بنى اسرائيل بودند». برخى اين روايت را چنان توجيه كرده‏اند كه روايت در صدد حصر تعداد پيامبران نيست و تنها بزرگان انبيا را ذكر فرموده است.

بنابراين، منشأ شهرت چنين تعدادى روايات ياد شده است. در منابع موجود نام تعداد بسيار اندكى از پيامبران به چشم مى‏خورد. شمارى از علل اين مسأله عبارت است از:

1. اكثر انبيا شريعت مستقل نداشتند و به شريعت پيامبر ديگر دعوت مى‏كردند؛ مثل حضرت لوط در زمان حضرت ابراهيم. اين پيامبران خودشان به طور مستقيم از خداوند وحى دريافت مى‏كردند؛ ولى از سوى وى مأمور به شريعت پيامبر ديگرى بودند.
2. بسيارى از انبيا معروف نبودند و براساس روايات، بر يك شهر يا روستا و يا يك خانواده مبعوث شدند.
اسامى پيامبرانى كه در قرآن آمده است، عبارتند از: آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسماعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحاق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داوود، سليمان، ايوب، زكريا، يحيى، اسماعيل صادق‏الوعد، عيسى و محمد(ص). افزون بر اين، در قرآن گاه به نام‏هايى برمى‏خوريم كه پيامبريشان محل بحث است؛ مانند ذى‏القرنين، عمران پدر مريم و عزير.
برخى آيات نيز اوصاف پيامبرى را ذكر كرده و نامش را نياورده‏اند؛ مثل آيات 243 و 246 بقره كه به ترتيب در مورد حزقيل و اشموئيل است يا آيه 259 بقره كه در مورد ارميا يا عزير مى‏باشد. همچنين آيه 65 كه در مورد خضر است؛ اگر چه پيامبرى جناب خضر محل بحث است.

در روايات نيز نام برخى انبيا آمده است: همچون اشعيا؛ حيقوق يا حبقوق، دانيال، جرجيس و حنظله و خالد.

iranpardis.com