موضوع: غنا و تک خوانی زن دراسلام

غنا و تک خوانی زن دراسلام
به سلام تو یکی از تاپیکها بحثی شیه این بود متاسفانه عنوانش را نمیدانیم چه هست .. لذا اینجا بطور مستوفی این بحث را دنبال میکنیم.
میدانید که منبع اصلی دستورات دین ما دو چیز است:
1- قرآن
2- روایات معصومین
آنچه درقرآن مجید این مورد آمده این است که : زن نباید طوری با مرد نامحرم سخن بگوید که درآن دوعنوان - نرمی صدای زن - و - لذت بردن شنیدن مرد از این صدا- است.
درباره غنا یا موسیقی آیه نداریم.
اما روایات متعدد داریم که از موسیقی مخصوص لهو ولعب و طرب آور ونیز غنا نهی فرموده اند.
بنابراین مناسب است ابتدا معنی موسیقی و سپس معنی غنا و بعد نظر فقها را دراین باره بدانیم تا مساله روشن شود.
1- موسیقی چیست؟
موسیقی در اصطلاح احکام عبارت از صدایی است که به وسیله آلات مخصوص موسیقی ایجاد می شود که چنانچه طرب‏انگیز و شایسته مجالس لهو و باطل باشد حرام است . در هر صورت معیار در حرمت موسیقی مناسب بودن آن با مجالس لهو و داشتن مضامین فساد انگیز و اغوا کننده است.
موسیقی که دارای طرب و ترجیع باشد حرام است و فرقی بین رفع خستگی و غیر آن و برای خود یا دیگران در این حکم نیست و استعمال آلات لهو و لعب مطلقا حرام است. همین‏طور موسیقی که مناسب مجالس لهو و لعب باشد حرام است و اگر صدای زن باشد حرمت مؤکد می‏شود و ملاک در تحریک شدن نوع مردم است نه شخص انسان.(1)
غنا مطلقاً حرام است ، حتی اگر قرآن را با غنا بخوانند، ولی موسیقی به فتوای اکثر مراجع مطلقاً حرام نیست ، بلکه موسیقی ای که مناسب مجالس لهو و لعب باشد و انسان را به شهوت رانی سوق دهد، حراماست . موسیقی هایی که این خصوصیات را نداشته باشند، اشکالی ندارد.(2)
پی نوشت:
1- ر.ک تفسیر نمونه، ج 17ص19
2- آیت ا.. فاضل لنکرانی ، جامع المسائل ، ج 1 ص 254

ادامه دارد.

نوشته اصلی توسط ehsanorg

ممنون. ولی دلیلی واسه احکامشون ندارن من خودم خیلی کتاب خوندم از ائمه . ولی حرفی از موسیقی توش نیست . فقط از غنا حرف زدن

با سلام دوست عزیز ...
همانطوریکه نوشتم: مهمترین منبع احکام ما قرآن است و سخن معصومین.
درخصوص موسیقی همانطوریکه نوشتم: آیه ای نداریم . حدیثی هم با لفظ موسیقیا نداریم ..اما دو نوع ابزار موسیقی داریم
یک: فقط برای موارد حرام مصرف دارد... این نوع را اسلام حرام میداند. مثل دف، مزمار (نی و فلوت)، معزف (تار)، عود، طبل، تنبور.
علت حرمت هم اینه که :انسان را به طُرب و خوشی جنسی سوق میدهد.
دو: ابزاری که میتوان در مورد مباحات هم استفاده نمود مثل ابزار مارشهای نظامی و این گونه ابزار حرمت ندارد.

اما در باره غنا

2- غناء
در قرآن آیه ای به صراحت درباره غنا نیامده ولی در رویات متعدد منظور یا مصداق -قول الزور - درقرآن را غنا برشمردند.
از جمله آيه فوق و مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ ... و بعضى ديگر از آيات قرآن مى‏باشد كه حد اقل طبق رواياتى كه در تفسير اين آيات وارد شده بر غنا تطبيق گرديده، و يا غنا از مصاديق آن شمرده شده است.
در حديثى از امام صادق )(علیه السلام) مى‏خوانيم كه در تفسير آيه وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ (حج- 30) فرمود:قول الزور الغناء:" سخن باطل همان غنا است"
و نيز همان امام در تفسير آيه وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ (فرقان- 72) فرمود:" منظور از آن غنا است" و در تفسير همين آيه مورد بحث، روايات متعددى از امام باقر و امام صادق امام على بن موسى الرضا (علیهم السلام) نقل شده است كه يكى از مصداقهاى" لهو الحديث" را كه موجب" عذاب مهين" است غنا معرفى كرده‏اند
علاوه بر اين روايات فراوان ديگرى- منهاى تفسير آيات- در منابع اسلامى ديده مى‏شود كه تحريم غنا را بطور مؤكد بيان مى‏كند.در حديثى كه از" جابر بن عبد اللَّه" از پيامبر ص نقل شده مى‏خوانيم:كان ابليس اول من تغنى:" شيطان اولين كسى بود كه غنا خواند.(1)

واژه موسیقی(موسیقیا)در متون دینی به چشم نمی خورد؛ ولی به جای آن واژه های غنا، لهو،ملاهی و مصادیق آلات موسیقی، مانند : دف، مزمار (نی و فلوت)، معزف (تار)، عود، طبل،تنبور و مانند آن بکار رفته است.

غنا از مقولهء صوت و آوازی است که از دهان بیرون آید و همراه با ترجیع و طرب انگیز است ، به طوری که در مجالس لهو و لعب و عیاشی از آن استفاده می کنند، ولی موسیقی صداهای موزون است .

پس در حرمت غناء چندان مشكلى وجود ندارد، مشكل تشخيص موضوع غناء است.
آيا هر صوت خوش و زيبايى غنا است؟
مسلما چنين نيست، زيرا در روايات اسلامى آمده و سيره مسلمين نيز حكايت مى‏كند كه قرآن و اذان و مانند آن را با صداى خوش و زيبا بخوانيد.(2)
پی نوشت:
1- با اقتباس از تفسیر نمونه ج17 ص 20
2-با اقتباس از تفسير نمونه، ج‏17، ص 23

ادامه دارد.......

آيا غنا هر صدايى است كه در آن" ترجيع" (رفت و آمد صدا در حنجره و به اصطلاح غلت دادن) باشد؟ آن نيز ثابت نيست.
غنا چیست؟
آنچه از مجموع كلمات فقهاء و سخنان اهل سنت در اين زمينه مى‏توان استفاده كرد اين است كه غناء، آهنگهاى طرب‏انگيز و لهو و باطل است.
و به عبارت روشنتر: غناء آهنگ‏هايى است كه متناسب مجالس فسق و فجور و اهل گناه و فساد مى‏باشد.
و باز به تعبير ديگر: غناء به صوتى گفته مى‏شود كه قواى شهوانى را در انسان تحريك مى‏نمايد، و انسان در آن حال احساس مى‏كند كه اگر در كنار آن صدا، شراب و فساد جنسى نيز باشد كاملا مناسب است!.
اين نكته نيز قابل توجه است كه گاه يك" آهنگ" هم خودش غنا و لهو و باطل است و هم محتواى آن، به اين ترتيب كه اشعار عشقى و فسادانگيز را با آهنگهاى مطرب بخوانند، و گاه تنها آهنگ، غنا است، به اين ترتيب كه اشعار پر محتوى يا آيات قرآن و دعاء و مناجات را به آهنگى بخوانند كه مناسب مجالس عياشان و فاسدان است، و در هر دو صورت حرام مى‏باشد .
گاه براى غنا دو رقم معنى ذكر مى‏شود" معنى عام" و" معنى خاص"، معنى خاص همان است كه در بالا گفتيم يعنى آهنگهاى تحريك شهوات و متناسب مجالس فسق و فجور.
ولى معنى عام هر گونه صوت زيبا است، و لذا آنها كه غنا را به معنى عام تفسير كرده‏اند بر آن دو قسم قائل شده‏اند" غناى حلال" و" غناى حرام".
منظور از غناى حرام همان است كه در بالا گفته شد و منظور از غناى حلال صداى زيبا و خوشى است كه مفسده‏انگيز نباشد، و متناسب با مجالس فسق و فجور نگردد.
بنا بر اين در اصل تحريم غنا تقريبا اختلافى نيست، اختلاف در نحوه تفسير .(1) آن است.
البته" غنا" مصاديق مشكوكى نيز دارد (مانند همه مفاهيم ديگر) كه انسان به راستى نمى‏داند فلان صوت مناسب مجالس فسق و فجور است يا نه؟ و در اين صورت به حكم اصل برائت محكوم به حليت است .و از اينجا روشن مى‏شود صداها و آهنگهاى حماسى كه متناسب ميدانهاى نبرد و يا ورزش و يا مانند آن است دليلى بر تحريم آن نيست.
پی نوشت:
1- تفسير نمونه، ج‏17، ص: 24

حکم گوش دادن به صدای وآواز زن؟

گوش دادن به صدای زن اگر باعث تحریک شهوت نشود اشکال ندارد. اما حکم گوش دادن به آواز زن به شرح ذیل است:
گوش دادن به آن جايز نيست.(1)
گوش دادن به آواز زن اگر غناء نباشد و باعث التذاذ جنسي و تهييج شهوت نشود و مفسده‏اي بر آن مترتب نگردد، اشكال ندارد.(2)

3- فلسفه تحريم غنا

دقت در مفهوم" غنا" با شرائطى كه در شرح موضوع آن گفتيم، فلسفه تحريم آن را به خوبى روشن مى‏سازد.
در يك بررسى كوتاه به مفاسد زير برخورد مى‏كنيم:
الف: تشويق به فساد اخلاق-
مجلس غنا معمولا مركز انواع مفاسد است و آنچه به اين مفاسد دامن مى‏زند همان غناء است.
ب- غافل شدن از ياد خدا-
تعبير به" لهو" كه در تفسير" غنا" در بعضى از روايات اسلامى آمده است، اشاره به همين حقيقت است كه غناء انسان را آن چنان مست شهوات مى‏كند كه از ياد خدا غافل مى‏سازد.
در آيات فوق خوانديم كه" لهو الحديث"، يكى از عوامل" ضلالت" از" سبيل اللَّه" است، و موجب" عذاب اليم".
ج- آثار زيانبار بر اعصاب-
غنا و موسيقى در حقيقت، يكى از عوامل مهم تخدير اعصاب است، و به تعبير ديگر مواد مخدر گاهى از طريق دهان و نوشيدن وارد بدن مى‏شوند، (مانند شراب).
و گاه از طريق بوئيدن و حس شامه (مانند هروئين).
و گاه از طريق تزريق (مانند مرفين).
و گاه از طريق حس سامعه است (مانند غنا).
به همين دليل گاهى غنا و آهنگهاى مخصوصى، چنان افراد را در نشئه فرو مى‏برد، كه حالتى شبيه به مستى به آنها دست مى‏دهد،
د- غنا يكى از ابزار كار استعمار
استعمارگران جهان هميشه از بيدارى مردم، مخصوصا نسل جوان، وحشت داشته‏اند، به همين دليل بخشى از برنامه‏هاى گسترده آنها براى ادامه استعمار، فرو بردن جامعه‏ها در غفلت و بيخبرى و ناآگاهى و گسترش انواع سرگرميهاى ناسالم است.
امروز مواد مخدر تنها جنبه تجارتى ندارد، بلكه يك ابزار مهم سياسى، يعنى سياستهاى استعمارى است، ايجاد مراكز فحشاء، كلوپهاى قمار و همچنين سرگرميهاى ناسالم ديگر، و از جمله توسعه غنا و موسيقى، يكى از مهمترين ابزارى است كه آنها براى تخدير افكار مردم بر آن اصرار دارند، و به همين دليل قسمت عمده وقت راديوهاى جهان را موسيقى تشكيل مى‏دهد و از برنامه‏هاى عمده وسائل ارتباط جمعى همين موضوع است.(3)
پی نوشت:
1- حضرات صافي، جامع‏الاحكام، ج‏2، س‏1671؛فاضل، جامع‏المسائل، ج‏1، س‏1724؛ دفتر: آيات عظام بهجت، امام خميني و وحيد؛ مكارم، استفتاءات، ج‏2، س‏709 و ج‏1، س‏526.
2- حضرات تبريزي، استفتاءات، س‏1058 و 1049 و 1075؛ سيستاني، sistani.org، (غناء)، ش‏6؛خامنه‏اي، اجوبة الاستفتاءات ، س‏1145؛نوري، استفتاءات، ج‏1، س‏444
3- تفسير نمونه، ج‏17، ص: 25-28

آنچه تاکنون روشن شد عبارتند از:
1- سخن گفتن زن بصورت نرمی صدا دربین نامحرم حرام است. زیرا موجب طمع مردان هوس ران میشود. حتی اگر این احتمال را هم بدهد باید پرهیز کند زیرا نفس صدای زن برا ی نامحرم تحریک برانگیز است.
2- وقتی در نوع سخن گفتن که احتمال گناه میرود، نهی شده است در آوازخوانی به طریق اولویت نهی خواهد بود.
3- موسیقی دو حالت دارد : ابزاری که مورد استفاده مجاز است مثل استفاده از ابزار نظامی و مارشهای عزا و... که اشکالی ندارد . ونوع دوم ابزاری که عموما برای مجالس لهو لعب بکار میرود که حرام است.
4- هر صدا وآوازی حرمت ندارد مانند قرآن و اذان و مانند آن که با صداى خوش و زيبا می خوانند.
5- صدایی که درآن غنا باشد یعنی : آهنگهاى طرب‏انگيز و لهو و باطل ، خواندن و گوش دادن آن حرام است.
6- آنچه از قرآن صراحت دارد: سخن گفتن معروف زن (صدای متعارف ) اشکالی ندارد.
7- ملاک تشخیص غنا و طرب وتحریک شدن، نوع مردم است. نه شخص انسان
بنابراین شنیدن مداحی و لالایی و اذان وقرآن ، که نوعا تحریک کننده نباشد اشکالی ندارد.
8- درصورت شکزن احتیاط در ترک است.