موضوع: نيمة شعبان ليلة‌ القدر اهل بيت عليهم السلام‌

نويسنده:آيت الله جوادي آملي





با تولد وليّ خدا بهترين بركات شامل مردم مي‌گردد، زيرا او خير أهل الأرض[1] است و اثر وجود بهترين انسان زمين، تمام زمين و ساكنانش را بهره‌مند مي‌سازد. وليّ عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف و آخرين حجّت الهي كه خير اهل الارض زمان ماست، در سحرگاه نيمة شعبان سال 255 (ه‍ .ق) چشم به جهان گشودند و اين شب مبارك كه ميلاد موفور السرور آن حضرت است، احتمال دارد شب قدر نيز باشد، همان گونه كه به برخي اعمال ليالي قدر در اين شب نيز سفارش گرديده است.[2]
نيمة شعبان، شب مباركي است كه در فضائل شباهت بسياري به ليالي قدر دارد و همان‌گونه كه در برتري شب‌هاي قدر فرموده‌اند كه: فإنّها ليلة آلي الله علي نفسه الا يردّ سائلاً له فيها ما لم يسأل معصية.[3] در فضيلت شب نيمه شعبان نيز نبي مكرم اسلام صلي الله عليه و آله فرمود كه: خداوند در شب نيمه شعبان به اندازة موي گوسفندان قبيلة بني كلب بندگانش را مي‌آمرزد؛ يغفر الله ليلة النصف من شعبان من خلقه بقدر شعر معزي بني كلب[4] و اين سخن، كنايه از فراواني آمرزيده شدگان در اين شب مبارك است.
كلام نوراني ديگري از امام صادق عليه السلام نشان مي‌دهد نيمة شعبان نيز در حدّ خويش، شب قدر و واجد يكي از درجات تقدير امور است. ايشان در برابر اين سنت با ليالي مباركه قدر فرمود: انّها الليلة التي جعلها الله لنا أهل البيت بإزاء ما جعل ليلة القدر لنبينا صلي الله عليه و آله؛[5] همين طور كه خداوند به پيامبر صلي الله عليه و آله شب قدر مرحمت فرمود، به ما اهل بيت نيز نيمه شعبان را عطا كرد.
امام باقر عليه السلام در پاسخ پرسشي دربارة فضيلت شب نيمه شعبان فرمود كه با فضيلت‌ترين شب پس از ليلة القدر، شب نيمه شعبان است كه خداوند در اين شب فضل خويش را بر برندگانش ارزاني مي‌دارد و با منّ و كرم خود آنان را مي‌آمرزد، پس براي نزديكي به خداي سبحان در اين شب بكوشيد؛ چون خداوند سوگند ياد كرده است كه هيچ سائلي را ـ تا وقتي كه امر ناپسند و گناهي نخواسته است ـ محروم نگرداند: هي أفضل ليلة بعد ليلة القدر؛ فيها يمنح الله تعالي العباد فضله و يغفرلهم بمنّه. فاجتهدوا في القربة إلي الله (تعالي) فيها، فإنّها ليلة آلي الله تعالي علي نفسه إلا يرد سائلاً له فيها، ما لم يسئل معصية و... فاجتهدوا في الدعاء و الثناء علي الله (عزّوجلّ).[6]
پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله نيز شب نيمه شعبان به عايشه فرمود كه در نيمه شعبان اجل‌ها نوشته و ارزاق قسمت مي‌گردد و خداي عزّوجلّ در اين شب بيش از موهاي بزهاي قبيلة بني كلب، بندگانش را مي‌آمرزد و فرشتگان را به آسمان دنيا و از آنجا به زمين نازل مي‌كند و در اين نزول ابتدا در مكه فرود مي‌آيند.[7]و[8]
پی نوشتها:

[1]. الكافي، ج1، ص467؛ من لايحضره الفقيه، ج4، ص177.
[2]. ر.ك: اقبال الاعمال، ص214.
[3]. آن شب، شبي است كه خداوند بر خود فرض كرده كه درخواست كننده‌اي را مادامي كه معصيت و گناه درخواست نكند، بي‌پاسخ نگذارد؛ الامالي، طوسي، ص297؛ وسائل الشيعه، ج8، ص106.
[4]. فضائل الأشهر الثلاثه؛ ص61؛ بحارالانوار، ج94، ص86.
[5]. الاماري، طوسي، ص297؛ مصباح المتهجد، ص762؛ بحارالانوار، ج94، ص85.
[6]. الامالي، طوسي، ص297.
[7]. فضائل الأشهر الثلاثه، ص62؛ بحارالانوار، ج94، ص89.
[8] . موعود موجود، جوادي آملي، ص60..

منبع: ماهنامه امان شماره 18