موضوع: بحث و بررسی درباره ی روزه ی باطل

سلام
چه مواقعی روزه کاملا باطل می شود.؟
آن را چگونه جبران کنیم؟( لطفا فرق میان روزه نگرفتن فرد ناتوان با توانا را زحمت بکشید)
در جاهایی گفته شده که دروغ و... روزه را باطل میکند.
حال اگر کسی با دهان روزه دروغ گفت این به آن معناست که روزه شکسته و...؟
رحمت خدا به زندگی شما:rose::rose::rose:

خوردن و آشاميدن: خوردن و آشاميدن از هر نوعي باشد که از آن جمله مصرف داروهايي چون آمپول است که موجب تغذيه براي جسم يا موجب ايجاد توانايي مي شود که طعام و خوراک موجب آن است چنين مواردي موجب ابطال روزه است تنها در صورتي که براي مريض افطار کردن جايز باشد و گرنه استعمالش در مورد او جايز نيست چنانکه مجبور به استعمال آن در روز باشد در چنين حالتي براي او درست است که آن را استفاده و روزه نگيرد و به جاي آن روز ديگري را روزه بگيرد اما آمپولهايي که فاقد مواد غذايي يا موجبات آن هستند چون پنسلين باعث ابطال روزه نيست چون نه از لحاظ لفظ و نه از لحاظ معني خوردني و نوشيدني محسوب نمي گردند ولي به هر حال در حالت روزه احتياط در ترک آن است چنانکه پيامبر _صلي الله عليه و سلم _ مي فرمايد:**دَعْ مَا يَرِيبُکَ إِلَى مَا لَا يَرِيبُکَ**[1]

(آنچه را که در آن شک داري ترک کن و در آنچه شکي در آن نيست روي بياور.)

‌ب. جماع و مباشرت جنسي: از جمله گناهان کبيره در براي روزه دار در روز ماه رمضان است و داراي يک کفاره سنگيني است که عبارت است از: آزاد کردن يک برده و در صورت عدم توانايي به خاطر نبودن مال يا نبود برده بايستي دو ماه پشت سر هم روزه باشد و در حالت عدم توانايي براي انجام روزه بايستي شصت مسکين را طعام دهد.(که کيفيت طعام قبلاً بيان شده است.)

‌ج. خارج شدن مني: روزه دار خود سبب انزال آن باشد چنانکه همسرش را ببوسد و به اين سبب مني از او خارج شود در نتيجه روزه اش باطل مي گردد. ولي در صورتي که خود مسبب خروج مني نباشد چنانچه در خواب احتلام گردد روزه اش در چنين حالتي باطل نمي شود چون بدون اختيار او روي داده است و بر روزه دار حرام است چنان ارتباطي را ايجاد نمايد که ترس از فساد روزه در آن موجود باشد بنابراين نبايد همسرش را لمس يا ببوسد در صورتي که ظن و گمان انزال مني به سبب آن موجود باشد چون با اين کار روزه را در معرض فساد قرار مي دهد.

‌د. حجامت:[2]

خون گير و هم کسي که خون از او گرفته شده روزه شان باطل مي گردد. چنانکه رافع بن خديج از رسول الله _صلي الله عليه و سلم_ روايت مي کند که فرمود:**أَفْطَرَ الْحَاجِمُ وَالْمَحْجُومُ**[3]

(کسي که خون کثيف را از بدن کسي مي مکد و هم کسي که خون بدنش مکيده مي شود هر دو روزه را شکسته اند.) ولي خارج شدن خون به واسطه زخم يا کشيدن دندان يا خون آمدن بيني و امثال اينها موجب ابطال روزه نيستند.

‌ه. استفراق: در صورتي که با ميل و اختيار خودش باشد موجب ابطال روزه است ولي اگر بدون اختيار انسان و بخودي خود روي دهد موجب ابطال نيست.

روزه دار اگر يکي از اين ابطال کننده هاي روزه را به خاطر جهل يا فراموشي انجام دهد روزه اش باطل نمي شود چنانکه خداوند متعال مي فرمايد:{وَلَيْسَ عَلَيْکُمْ جُنَاحٌ فِيمَآ أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَـ?کِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَکَانَ ?للَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً} «در آنچه از روي اشتباه و خطا انجام داديد گناهي بر شما نيست اما در مقابل اموراتي که قصد انجامش را مي نماييد گناهکار هستيد و خداوند بخشنده و مهربان است.» و مي فرمايد:{رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَآ إِن نَّسِينَآ أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَآ إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى ?لَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَ?عْفُ عَنَّا وَ?غْفِرْ لَنَا وَ?رْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلَـ?نَا فَ?نْصُرْنَا عَلَى ?لْقَوْمِ ?لْکَـ?فِرِينَ نَّسِينَآ أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَآ إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى ?لَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَ?عْفُ عَنَّا وَ?غْفِرْ لَنَا وَ?رْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلَـ?نَا فَ?نْصُرْنَا عَلَى ?لْقَوْمِ ?لْکَـ?فِرِينَ} «خداوندا به خاطر فراموشي و يا خطا و اشتباه ما را مؤاخذه مکن. خداوندا بار گران را بر دوش ما قرار مده همانگونه که بر کساني که قبل از ما بودند نهادي. پروردگارا آنچه طاقت آن را نداريم بر ما قرار مده. ما را ببخش و از ما درگذر و به ما رحم کن که تو مولاي مايي پس ما را بر گروه کافران پيروز گردان.» و رسول الله _صلي الله عليه و سلم_ مي فرمايد:**إِنَّ اللَّهَ تَجَاوَزَ عَنْ أُمَّتِي الْخَطَأَ وَالنِّسْيَانَ وَمَا اسْتُکْرِهُوا عَلَيْهِ **[4]

(خداوند در صورتي که امت من از روي اشتباه و يا فراموشي و يا در صورتي که مجبور شود اقدام به انجام کاري کند از آن مي گذرد.) و مي فرمايد:**مَنْ نَسِيَ وَهُوَ صَائِمٌ فَأَکَلَ أَوْ شَرِبَ فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ فَإِنَّمَا أَطْعَمَهُ اللَّهُ وَسَقَاهُ**[5]

(هرکس فراموش کند و در حالت روزه داري بخورد و بياشامد روزه اش را تمام کند همانا پروردگار او را طعام داده و سيراب گردانيده است.) و در حديث اسماء دختر ابوبکر _ رضي الله عنهما _ در صحيح بخاري روايت شده که گفت: در يکي از روزهاي رمضان در زمان رسول الله _صلي الله عليه و سلم_ به خاطر ابري بودن هوا افطار کرديم سپس خورشيد طلوع نمود و گفته نشد که رسول الله _صلي الله عليه و سلم_ دستور به قضاي روزه آن روز را صادر کرده باشد و مثل همين مورد اين است که اگر به گمان اينکه هنوز فجر طلوع نکرده به خوردن و آشاميدن بپردازد سپس برايش روشن شود که فجر طلوع نموده است روزه اش صحيح و قضا ندارد. براي روزه دار درست است که مواد خوشبو و معطر از هر نوعي که باشد استعمال نمايد و براي روزه اش اشکالي ندارد.

براي روزه دار صحيح است که جهت مداواي چشم از قطره يا پماد استفاده کند بدون اينکه به روزه اش آسيبي برسد.و الله اعلم

1- خوردن و آشاميدن 2- جماع 3- استمناء 4- دروغ بستن به خداو پيغمبر (صلي الله عليه وآله) ( عليهم السلام ) 5- رساندن غبار غليظ به حلق 6- فروبردن سردر آب 7- باقي ماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح 8- اماله كردن با مايعات 9- قي كردن عمدي .

توضیحات :

خوردن و آشاميدن از روي عمد روزه را باطل مي كند ، خواه از چيزهاي معمولي باشد مانندنان وآب و ياغير معمولي مانند برگ درختان ، كم باشد يا زياد ، حتّي اگر مسواك را از دهان بيرون آورده ، دوباره داخل دهان كند و رطوبت آن را فرو برد روزه اش باطل مي شود، مگر آن كه رطوبت مسواك كم باشد ودر آب دهان از بين برود.



اگر هنگامي كه مشغول خوردن غذا يا نوشيدن آب است بفهمد صبح شده ، بايد آنچه را دردهان است بيرون آورد و اگر عمداً فرو برد روزه اش باطل است و كفّاره نيز دارد.



خوردن و آشاميدن از روي سهو و فراموشي روزه را باطل نمي كند.



احتياط واجب آن است كه روزه دار از تـــزريق آمپـــولها و سرمهايي كه به جاي غذا با دوا به كار مي رود خودداري كند ، ولي تزريق آمپول هايي كه عضو را بي حس مي كند اشكال ندارد.



كسي كه مي خواهد روزه بگيرد بهتر است پيش از اذان صبح دندانهايش را بشويد و خلال كند و اگر بداند غذايي كه لاي دندان مانده در روز فرو مي رود احتياط واجب آن است كه قبلاً آن را بشويد و خلال كند و اگر نكند و غذا فرو رود روزه را تمام كند و بعد قضا نمايد.



فرود بردن آب دهان ، هر چند به واسطه خيال كردن ترشي و مانند آن دردهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمي كند ، و فرو بردن اخلاط سر و سينه تا به فضاي دهان نرسيده اشكال ندارد امّا اگر داخل فضاي دهان شود احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.



هرگاه روزه دار دروغي به خدا وپيغمبر اكرم (صلي الله عليه وآله ) و جانشينان معصوم او (عليهم السلام ) نسبت دهد خواه با گفتن باشد ، يا نوشتن ، يا اشاره و مانندآن ، بنابراحتياط واجب روزه اش را باطل مي شود، هر چند بلافاصله توبه كند . دروغ بستن به ساير انبياء وفاطمه زهرا ( عليها السلام ) نيز همين حكم را دارد.



رساندن غبار غليظ به حلق هرگاه در حلق تبديل به گِل شودو فرو رود روزه را باطل مي كند، در غير اين صورت روزه صحيح است ، خواه غبار چيزي باشد كه خوردن آن حلال است مانند آرد ، يا غبار چيزي كه خوردن آن حرام است .



احتياط واجب آن است كه روزه دار از كشيدن سيگار و تنباكو و ساير دخانيات پرهيز كند و بخار غليظ نيز به حلق نرساند ، ولي رفتن به حمّام اشكال ندارد.



روزه دار بنابر احتياط واجب تمام سر راعمداً در آب فرو نبرد ، حتّي اگر بقيّه بدن بيرون از آب باشد ، امّا اگر تمام بدن و قسمتي از سر زير آب برود ولي مقداري از سر بيرون باشد روزه باطل نمي شود ، فرو بردن سر در مايعاتي مانندگلاب و آبهاي مضاف ديگر حكم آب مطلق را دارد.



اگر شخص جنب عمداً تا صبح غسل نكند بنابر احتياط واجب روزه اش باطل است ولي اگر توانايي بر غسل ندارد يا وقت تنگ است تيمم نمايد ، امّا اگر از روي عمد نباشد روزه اش صحيح است و زني كه از حيض يا نفاس پاك شده و تا اذان صبح غسل نكرده درحكم كسي است كه باقي بر جنابت مانده است .



اگرجنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك يا چند روز يادش بيايد ، بايد روزه هر چند روزي را كه يقين دارد جنب بوده قضا نمايد ، مثلاً اگر نمي داند سه روز جنب بوده يا چهار روز ، بايد سه روز را قضا كند و قضاي روز چهارم احتياط مستحب است .



كسي كه در شب ماه رمضان وقت براي غسل و تيمّم ندارد اگر خود راجنب كند روزه اش اشكال دارد واحتياط قضا و كفّاره به جا آورد ، همچنين اگر براي غسل وقت ندارد و فقط براي تيمّم وقت دارد.



كسي كه در شب ماه رمضان جنب است و مي داند اگر بخوابد تاصبح بيدار نمي شود نبايد بخوابد و چنانچه بخوابد و بيدار نشود روزه اش اشكال دارد و بنابر احتياط واجب بايد قضا و كفاره به جا آورد ، امّا اگر احتمال دهد كه بيدار مي شود ، مي تواند بخوابد ، واحتياط اين است كه دردفعه دوم كه بيدار شد، نخوابد تا غسل كند.



كسي كه در شب ماه رمضان جنب است و مي داند يا احتمال مي دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مي شود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعداز بيدار شدن غسل كندو با اين تصميم بخوابد و تا اذان بيدار نشود روزه اش صحيح است ، ولي اگر تصميم برغسل نداشته باشد يا مردد باشد كه غسل بكند يا نه ، در اين صورت اگر بيدار نشود روزه اش اشكال دارد.



خوابي كه در آن محتلم شده خواب اوّل حساب نمي شود ولي اگر از آن خواب بيدار شود و دوباره بخوابد خواب اوّل حساب مي شود.



قي كردن از روي عمده روزه را باطل مي كند ، هر چند براي نجات از مسموميت ودرمان بيماري و مانندآن باشد ، ولي قي كردن بدون اختيار يا از روي سهو روزه را باطل نمي كند.





كارهايي كه روزه را باطل مي كند اگر عمداً و يا با علم و اطلاع انجام دهد ، علاوه برا ين كه روزه باطل مي شود و قضا دارد ، كفاره نيز دارد ؛ ولي اگر به خاطر ندانستن مسأله باشدكفاره ندارد . ولي احتياط آن است كه قضا كند . همچنين هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه .



شخص مسافر نبايد روزه بگيرد ، و بطور كلي در هر موردي كه نماز شكسته است روزه را بايد ترك كرد و در جايي كه نماز را بايد تمام بخواند ( مانند كسي كه شغلش مسافرت است و يا درمحلي قصد ماندن ده روزه كرده ) بايد روزه را بگيرد.



مسافرت در ماه رمضان حرام نيست ، ولي اگر براي فرار از روزه باشدمكروه است .

كفاره روزه

كفّاره , همان جريمه اى است كه براى باطل كردن روزه معين شده است و عبارت است از:
-- آزاد كردن يك بَرده
-- دو ماه روزه گرفتن كه سى و يك روز آن بايد پى در پى باشد
-- سير كردن شصت فقير, يا دادن يك مُدّ طعام به هر يك از آن ها.

كسى كه كفّاره بر او واجب شود, بايد يكى از اين سه را انجام دهد و چون امروزه <برده > به معناى فقهىِ آن يافت نمى شود, مورد دوّم يا سوم را انجام مى دهد, و اگر هيچ يك از اينها برايش مقدور نيست هر مقدار كه مى تواند بايد به فقير طعام بدهد و اگر اصلاً نتواند طعام بدهد, بايد استغفار كند.(1)

در اين موارد به جا آوردن قضاى روزه واجب است ولى كفّاره ندارد:

1- روزه دار عمداً قى كند.

2- در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت , يك يا چند روز روزه بگيرد.

3- در ماه رمضان , بدون اينكه تحقيق كند صبح شده يا نه ؟ كارى كند كه روزه را باطل مى كند, مثلاً آب بخورد, و بعداً معلوم شود صبح بوده است .

4- كسى بگويد صبح نشده و روزه دار به گفتهء او, كارى كند كه روزه را باطل مى كند, و بعداً معلوم شود صبح بوده است .(2)

5- روزه هايى كه به واسطه سفر باطل شده است .(3)

6- روزه هاى ايام حيض و نفاس بانوان .(4)

7- بر اثر ندانستن مسأله , مبطلى انجام داده ولى نمى توانسته مسأله را ياد بگيرد, يا اصلاً ملتفت نبوده .(5)

-- اگر عمداً روزهء رمضان را نگيرد, يا عمداً آن را باطل كند, قضا و كفاره واجب مى شود.(6)

مواردى كه فقط بايد براى هر يك روز يك مد طعام به فقير داده شود:

1- به واسطه مرض نتواند روزه بگيرد و مرض او تا سال بعد طول بكشد و اگر چنانچه مرض او تا چندين سال طول بكشد قضاى سال آخر را بايد به جا آورد و سالهاى گذشته را براى هر يك روز يك مد طعام به فقير بدهد(7)

2- كسى كه به واسطهء پيرى , روزه گرفتن برايش مشقت دارد و بعد از رمضان هم نمى تواند قضاى آن را به جا آورد.(8)

3- مرضى دارد كه زياد تشنه مى شود و روزه گرفتن برايش مشقت دارد و بعد از رمضان هم نمى تواند قضاى آن
را به جا آورد(9).

مواردى كه بايد قضاى روزه را به جا آورد و براى هر يك روزه يك مد طعام به فقير بدهد:

1- به واسطه عذرى ; مثلاً سفر روزه نگرفته و بعد از ماه رمضان عذر برطرف شده و تا رمضان سال بعد عمداً
قضاى آن را به جا نياورده است .(10)

2- به واسطه عذرى روزه نگرفته و بعد از رمضان عذر او برطرف شده و تا چند سال قضا آن را تأخير انداخته
(قضا و يك كفاره 10سيرى ), كفاره تكرار نمى شود.(11)

3- موقعى كه عذر دارد, تصميم او بر اين است كه بعد از برطرف شدن عذر, قضا روزه را به جا آورده و عذر برطرف شد و پيش از آن كه قضا كند درتنگى وقت عذرى برايش پيدا شود, قضا آن واجب و يك مد طعام احتياط واجب است(12) .

4- در قضا روزه كوتاهى كند و وقت تنگ شود و در تنگى وقت عذرى برايش پيش آيد.(13)

5- مرضى دارد كه زياد تشنه مى شود و روزه گرفتن برايش مشقت دارد ; اضافه بر يك مد طعام , بنابر احتياط واجب (قضاى آن را هم به جا آورد.(14)

6- زنى كه زائيدن او نزديك است و روزه براى حملش ضرر دارد و نمى تواند روزه بگيريد.(15)

7- زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى خودش ضرر دارد و نمى تواند روزه بگيرد قضاى آن را بايد به ت جاآورد و بنابر احتياط واجب براى هر يك روز, يك مد طعام به فقير بدهد.(16)

8- زنى كه بچه شير مى دهد و شير او كم است و روزه براى بچه اى كه شير مى دهد ضرر دارد(17).

9- زنى كه بچه شير مى دهد و شير او كم است و روزه براى خودش ضرر دارد, قضاى روزه را بايد به جا آورد وأبنابر احتياط واجب براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.(18)

10- به واسطهء عذرى , غير مرض مانند مسافرت , روزهء رمضان را نگيرد و عذر او تا رمضان سال بعد طول بكشد,حقضا آن را بايد به جا آورد و احتياط مستحب آنست كه براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.(19)

1- توضيح المسائل , م 1660 ،1661
2- توضيح المسائل , م 1688
3- تحريرالوسيله , ج 1 ص 298 م 4
4- العروةالوثقى , ج 2 ص 390 م 3
5- همان , م 1659
6- همان , م 1658و 1710
7- توضيح المسائل , م 1703و 1707
8- توضيح المسائل , م 1726
9- توضيح المسائل , م 1727
10- توضيح المسائل , م 1705
11- توضيح المسائل , م 1709
12- توضيح المسائل , م 1706
13- توضيح المسائل , م 1706
14- توضيح المسائل , م 1727
15- توضيح المسائل , م 1728
16- توضيح المسائل , م 1728
17- توضيح المسائل , م 1729
18- توضيح المسائل , م 1729
19- توضيح المسائل , م 1703

یعنی فقط دروغ بستن به خدا و پیغمبر روزه رو باطل میکنه؟!.....تهمت زدن غیبت کردن و خیلی از کار هایی که گناه کبیره س چطور؟!.......

تهمت زدن غیبت کردن و خیلی از کار هایی که گناه کبیره س چطور؟!.......

این روزه دیگه ارزش نداره اما از نظر شرعی باطل نیست یعنی نه قضاء داره نه کفاره.

طبق روایتی سه نوع روزه داریم :

روزه ای که فقط شکم در آن روزه است ، و در آن دنیا خدا به این افراد پاداش نخوردن و ننوشیدن رو میدهد
روزه ای که در آن زبان هم روزه دار است
روزه ای که قلب هم روزه دار است ......

هر کدوم اینها به مقتضای خودشون ثواب دارند .....

اگر روزه داری به خیال اینکه اتفاقی نمیافتد عکسهایی را نگاه کند و منی از او خارج شود حکم آن چیست؟