[align=center] بسم الله الرحمن الرحیم
فتنه شناسی از دیدگاه قرآن ونهج البلاغه [/align]

خش اعظم زندگانی امیرالمؤمنین در ستیز و رویارویی با «فتنه ها» سپری گردید. از
ایـن رو شـنـاخـت فـتنه و کشف معیارهای حق و باطل در کشاکش بروز فتنه ها اهمیتی
ویژه می یـابـد. چـنـانـچـه پیداست آن امام همام نیز سعی فراوانی در تبیین مشکله
فتنه نموده است و هموست که فریاد برآورده است:
[align=center]«من چشم فتنه را کور کردم، در حالی که احدی جراءت چنین کاری را نداشت.»1 [/align]

حضرت درطول مدت زمامداری خود با فتنه ناکثین، قاسطین و مارقین مبارزه کرد و به یقین
کسی که فتنه ها را با جان خود لمس کرده است خصایص و ابعاد فتنه را بهتر و عینی تر
می تواند بیان کند و به درمان آن بپردازد.
عاملی که فتنه جویان را در عمل سخیف خود جری می سازد،ایجاد شک و تردید در میان عوام و گـاهـی، خـواص اسـت،
در صـورتـی کـه اگـر جـوانـب فـتـنـه، قـبـل از وقـوع تـوسـط عالمان آگاه، تبیین
گردد و این تبیین به آگاهی و بیداری جوامع بـیـانـجـامـد، فتنه جویان، راهی برای
نفوذ در قلوب مردم نخواهند یافت و وقتی چنین شد فتنه جو به سوراخی خواهد خزید و
توان هرگونه حرکتی از او سلب خواهد شد.

نقل از تبیان

—————————–
1.خ 92نهج البلاغه