معرفی یک مدل خوش قیمت H55 از بایواستار

BIOSTAR H55A

این مادربورد بایواستار با اینکه از ترکیب رنگ مدل‌های حرفه‌ای استفاده کرده ولی نمی‌توان آن را یک مدل حرفه‌ای محسوب کرد. به طور کلی تراشه H55 برای رده حرفه‌ای نیست و محصولاتی که با این تراشه تولید می‌شوند اغلب روی گروه متوسط بازار تاکید دارند. در مورد سایر مادربوردهایی که به نوعی وابسته به کارت گرافیکی نیستند هم این قاعده دیده می‌شود. هرچند که طبقه‌بندی مدل‌های مختلف در این گروه تنوع زیادی دارد.

رنگ‌های مشکی و سیاه روی زمینه قهوه‌ای رنگ مادربورد، برای کارت‌های توسعه و شکاف‌های رم به کار رفته‌اند و نکته دیگری که باعث شده سطح مادربورد خالی‌تر از دیگر مدل‌ها به نظر برسد عدم وجود سینک‌های خنک‌کننده است و تنها یک بخش آلومینیومی روی تراشه PCH دیده می‌شود در حالی که روی فازهای تامین توان در هر دو طرف پردازنده خالی است. برای تغذیه پردازنده از پنج فاز استفاده شده و روی رگولاتورها کاملا باز است و از طریق هوا خنک می‌شوند. این موضوع اگرچه می‌تواند برای افزایش فشار به مادربورد در فعالیت‌هایی مانند اورکلاکینگ محدودکننده باشد اما تاثیری در کارکرد عادی ندارد و اگر قصد اورکلاک نداشته باشید می‌توان به راحتی آن را نادیده گرفت ضمن اینکه اصولا تراشه H55 مدل مناسبی برای اورکلاکینگ نیست. برای سوکت LGA1156 می‌توان از هر سه گروه پردازنده‌های اینتل استفاده کرد.

روی مادربورد چهار ماژول رم از نوع DDR3 قابل نصب هستند که می‌توان فرکانس انتخابی این ماژول‌ها را تا 1860 مگاهرتز افزایش داد. البته این فرکانس با اورکلاک به دست می‌آید و در فرکانس‌های بالاتر از 1333 مگاهرتز لازم است که تغییراتی را در محیط بایوس مادربورد اعمال کنید.

هسته گرافیکی تراشه‌های H55 تقریبا مشابه با همان تراشه گرافیکی مورد استفاده در لپ‌تاپ‌ها است و تفاوت ساختاری زیادی با آن ندارد با این حال این تراشه از اغلب فرمت‌های تصویری پشتیبانی می‌کند و پخش مولتی‌مدیا توسط آن با محدودیتی ندارد. در پنل پشت مادربورد می‌توانید انواع خروجی‌های تصویری را ببینید که شامل پورت‌های HDMI و DVI می‌شود. حتی درگاه آبی رنگ VGA که می‌توان از آن با عنوان قدیمی یاد کرد در پنل پشت مادربورد وجود دارد. این خروجی‌ها می‌توانند تصاویر HD را با دقت 1080P نمایش دهند که بالاتر از سطح قابل نمایش توسط اغلب مانیتورهای فعلی است.

قسمت عمده‌ای از اشکالات در پنل پشت این مادربورد خود را نمایان می‌کنند. به عنوان مثال تنها چهار درگاه USB در پنل پشت مادربورد دیده می‌شود و تعداد جک‌های صوتی نیز به سه عدد کاهش پیدا کرده است. تعداد کم پورت‌های USB با وجود اینکه از طریق پنل جلوی کیس قابل جبران است اما می‌تواند محدودکننده باشد.

نکته دیگر در استفاده از فناوری‌های جدید است. روی مادربورد شش درگاه SATA دیده می‌شود که در حاشیه پایینی بورد قرار گرفته‌اند. این پورت‌ها با رنگ قرمز مشخص شده‌اند و از فناوری نسل دوم SATA پشتیبانی می‌کنند. در نتیجه فناوری‌های جدید و البته گران قیمتی که برای نسل سوم USB و نسل سوم درگاه SATA معرفی شده‌اند روی این مدل دیده نمی‌شود. هر چند که باید توجه داشت در مقابل بهای این فناوری‌ها را کاربر پرداخت نخواهد کرد. ضمن اینکه می‌توان از طریق‌ کارت‌های توسعه این ویژگی‌ها را به مادربورد اضافه کرد.

با وجود اینکه این مدل از پردازنده‌های مجهز به هسته گرافیکی پشتیبانی می‌کند اما به بحث گیم توجه زیادی شده است و می‌توان دو کارت گرافیکی روی آن نصب کرد. دو شکاف PCIE با سرعت x16-x8 روی مادربورد دیده می‌شود. اول با رنگ مشکی و شکاف دوم با رنگ قرمز مشخص شده‌اند. البته روی مادربورد و در وب سایت بایواستار همچنین در دفترچه راهنما توضیحی در مورد نحوه پیکربندی کارت‌های گرافیکی و پشتیبانی از SLI یا کراس‌فایر نوشته نشده است.

نتیجه‌گیری

ایرادات جزيی زیادی می‌توان به این مادربورد گرفت. بحث سیستم خنک‌کننده، فناوری‌های جدید، تعداد پورت‌های USB و حتی وزن اندک مادربورد و تا حدودی استحکام آن در مقابل فشارهای فیزیکی از مواردی هستند که روی کارایی سیستم موثر خواهند بود. اما اینکه این موارد تا چه حد مهم هستند به کاربر و سطح کار او باز می‌گردد. به عنوان مثال زمانی که هنوز درگاه USB 3 در تجهیزات جانبی فراگیر نشده این درگاه در مادربورد هم طبیعتا تاثیری در کاربرد ندارد یا زمانی که قصد اورکلاک یا افزایش ولتاژ را نداشته باشید چه اهمیتی دارد که مقاومت قطعات در مقابل دمای اضافی در چه حد است.

از سوی دیگر بحث کیفیت این قطعات است که اثر مستقیم روی کارایی سیستم دارد. خازن‌های جامد ژاپنی در تمام سطح بورد و جنس کانکتورها نشان می‌دهد بایواستار با وجود اینکه تمام تلاش خود را برای کاهش قیمت این مدل انجام داده اما حاضر نشده این سیاست را بر کارایی این محصول مقدم بداند. در نهایت باید گفت برای کاربران عادی، H55A+ یک مدل کاملا مناسب است که علاوه بر بازدهی مناسب (همانطور که نتایج آن آورده شده) قیمت قابل قبولی دارد.

تراشه H55

مادربوردهایی که دارای تراشه‌های H55 و H57 هستند تفاوت‌های اندکی با سایر مدل‌ها دارند. به طور خلاصه می‌توان گفت در مدل‌های قبلی برخی مادربوردها دارای تراشه گرافیکی بودند که به آنها گرافیک آنبورد گفته می‌شد اما اکنون این تراشه در پردازنده قرار دارد و دیگر روی مادربورد نیست و تنها مادربوردهایی از این پردازنده‌ها پشتیبانی می‌کنند که مجهز به چیپ‌های H55 و H57 باشند.

این تراشه‌ها بر اساس معماری جدید تراشه‌های اینتل ساخته می‌شوند و بنابراین می‌توان گفت توانایی‌ها و نوآوری‌هایی که در آنها دیده می‌شود، در مقایسه با نسل قبلی که شامل تراشه‌های مثل P45 می‌شد، قابل توجه است. اما در مورد هم‌گروه‌های دیگر مثل P55 این تفاوت‌ها شاید محدود به همین بحث بخش گرافیکی در پردازنده‌ باشد. اینتل سه فناوری جدید را به طور مشخص برای این پردازنده‌ها معرفی کرده است:

Intel HD Graphics

Intel Remote PC

Intel Rapid Storage Technology (RST)

تراشه‌های H55 و H57 ادامه نسل پنجم تراشه‌های اینتل هستند که در آنها بخش‌های مختلف در یک چیپ قرار گرفته‌اند و مانند قبل دیگر دارای پل شمالی و پل جنوبی نیستند. در این تراشه‌ها کنترلر رم و کنترلر بخش گرافیکی که قبلا در بخشی به نام پل شمالی قرار داشت به درون پردازنده منتقل شده و پردازنده‌هایی که در این مدل‌ها استفاده می‌شوند غیر از هسته‌های پردازشی دارای قسمت‌های دیگری هم هستند. در نتیجه این تغییرات کل وظایف پل شمالی اکنون در پردازنده اجرا می‌شود و سایر قسمت‌ها نیز توسط کنترلرهای پل جنوبی قدیمی که اکنون PCH نامیده می‌شود به کار خود ادامه می‌‌دهند. تمام این پیشرفت‌ها به دلیل ایجاد ساختار نیهالم(Nehalem) در پردازنده‌ها بود که امکان اضافه شدن بخش‌های جانبی به پردازنده را فراهم می‌کند.

تغییرات ساختاری در این تراشه‌های جدید باعث شده تا میزان مصرف توان 40 درصد کمتر از نسل پیش باشد و در مقابل بازدهی آن تا 50 درصد نسبت به سری چهارم اضافه شود. به دنبال این تغییرات میزان حرارت کاهش پیدا کرده است. ضمن اینکه اندازه تراشه بسیار کوچک‌تر از مدل‌های قبلی است به طوری که بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط اینتل این تراشه‌ها تا 65 درصد کاهش اندازه داشته‌اند.

این تراشه‌ها از سوکت LGA1156 پشتیبانی می‌کنند به این ترتیب پردازنده‌های سری Core i3 و Core i5 و برخی از مدل‌های Core i7 که شماره مدل آنها در محدوده 8xx است را می‌توان روی این مادربوردها نصب کرد. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت در وجود بخش گرافیکی در این پردازنده‌ها است زیرا تمام این مدل‌ها دارای هسته گرافیکی نیستند. پردازنده‌های فعلی اینتل در این سوکت دارای دو خانواده بزرگ هستند که به نام کلارک‌دیل(Clarkdale) و لین‌فیلد(Lynnfield) شناخته می‌شوند. تنها پردازنده‌های خانواده کلارک‌دیل دارای هسته گرافیکی هستند و سیستم می‌تواند بدون نیاز به کارت گرافیکی مستقل و از طریق همین بخش گرافیکی اجرا شود. به عنوان مثال پردازنده‌های Core i3-5xx یا Core i5-6xx از خانواده کلارک‌دیل هستند و می‌توانند روی مادربوردهایی که تراشه H55 یا H57 دارند، نصب شوند. در حالی که در رده Core i7 هیچ مدلی از کلارک‌دیل وجود ندارد. بنابراین می‌توان از پردازنده‌های لین‌فیلد روی مادربوردهای H55 استفاده کرد اما در این حالت توان گرافیکی پردازنده قابل استفاده نیست. در ساختار این تراشه‌ها بین تراشه اصلی مادربورد و پردازنده دو رابط دیده می‌شود که یکی از آنها DMI‌ نام دارد و برای انتقال اطلاعات پردازش شده توسط هسته پردازشی CPU‌ است. در تمام مادربوردهایی که از تراشه‌های P55 یا H55 استفاده می‌کنند این رابط وجود دارد. رابط دیگری که در تراشه‌های H55 و H57 اختصاصی است DFI نام دارد و این رابط برای انتقال داده‌های پردازش شده توسط هسته گرافیکی به کار می‌رود. باز هم تاکید می‌کنم که تمام پردازنده‌های سوکت LGA1156 روی این مادربوردها قابل نصب هستند اما تنها مدل‌های هسته‌گرافیکی دارند که از خانواده کلارک‌دیل باشند. باقی بخش‌ها در ساختار این تراشه‌ مشابه دیگر تراشه‌های سری 55 است. به عنوان مثال یک رابط گرافیکی PCIE با 16 لنز به طور مستقیم به پردازنده متصل می‌شود و از طرف دیگر کنترل‌کننده بخش حافظه نیز در پردازنده قرار دارد که از رم‌های DDR3 پشتیبانی می‌کند. البته با اینکه یک رابط گرافیکی با پردازنده ارتباط مستقیم دارد اما این مسیر تنها برای کارت گرافیکی استفاده می‌شود و نتیجه پردازش هسته گرافیکی ابتدا به تراشه منتقل و بعد از آن به سمت خروجی‌های تصویری روی مادربورد می‌رود. در نتیجه مسیر خروجی‌هایی که در پنل پشت مادربورد می‌بینید به تراشه H55 می‌رسد.

این تراشه نیز مانند سایر مدل‌ها از نسل سوم USB پشتیبانی نمی‌کند ولی می‌تواند جوابگوی 12 درگاه USB‌ باشد. یک کنترل‌کننده شبکه، درگاه SATA با شش پورت و کنترل‌کننده صوتی نیز در این تراشه وجود دارند.

فناوری Intel HD Graphics در این مادربورد می‌تواند انواع رمزکننده‌های تصویری را بازگشایی کند که این عامل در کیفیت تصویر هم موثر است. نکته دیگر در خروجی‌های تصویری است که می‌توان همزمان دو مانیتور به مادربورد متصل کرد. این فناوری علاوه بر توانایی‌های تصویری دارای برخی ویژگی‌های صوتی است که صدای هشت کانال با کیفیت دالبی را فراهم می‌کند.

فناوری RST در این نسل از تراشه‌ها تغییرات زیادی داشته و به ظاهر کاربری آن توجه بیشتری شده است تا کار با این ویژگی تسهیل شود. البته این ویژگی چندان جدید نیست و پیش از این به نام Matrix RAID شناخته می‌شد. کارایی این فناوری هم در واقع همان Raid یا پیکربندی هارد دیسک‌ها است که می‌تواند برای افزایش کارایی یا امنیت داده‌ها یا تلفیقی از این دو انجام شود. با کمک RST علاوه بر اینکه امکان اجرای Raid راحت‌تر از گذشته است، برخی از موارد مثل بازگردانی داده‌ها نیز با دقت و سهولت بیشتری انجام می‌شود و با روش‌هایی مانند AHCI سرعت سیستم نيز ارتقا پیدا می‌کند. یکی دیگر از فناوری‌های این پلتفرم Intel Remote PC است که برای کمک به کاربران طراحی شده و روش‌های ارتباطی آنها با واحدهای فنی اینتل را آسان می‌کند.

قیمت: 80 هزار تومان(گارانتي: انفورماتيک)

asreertebat.com