محققین ژاپنی خبر از پیشرفت هائی به سوی توسعه ی یک حافظه ی پروتئینی می دهند که می تواند به عنوان جایگزینی برای سیستم های ذخیره سازی مغناطیسی و نوری رایج (دیسک های فشرده، DVD ها، و دیسک سخت) باشد.

به گزارش خبرگزاری برق، الکترونیک و کامپیوتر ایران (الکترونیوز) و به نقل از ساینس دیلی، همان گونه که طبیعت پروتئین ها را به عنوان محیط ذخیره سازی حافظه ی مغز انتخاب کرد، دانشمندان نیز سال های زیادی صرف جستجوی امکان استفاده از پروتئین ها و دیگر مواد بیولوژیکی برای ساخت دستگاه های حافظه ای کردند تا با بهره گیری از پتانسیل موجود در آن ها اطلاعات را سریع تر پردازش کرده و ظرفیت ذخیره سازی بالاتری نسبت به مواد موجود ایجاد نمایند. اگرچه تعداد کمی از مواد پروتئینی حافظه، در مطالعات آزمایشگاهی نتایج امیدبخشی از خود نشان داده اند، اما توسعه ی چنین موادی برای استفاده های کاربردی همچنان به عنوان چالشی اساسی پابرجا است.

در این تحقیق جدید، تتسورو ماجیما و همکارانش پروتئین فلوئورسنت خاصی را برای “نگاشتن” یک الگوی اطلاعاتی معین بر روی یک اسلاید شیشه ای بکار بردند. با استفاده از ترکیب جدیدی از نور و مواد شیمیائی، محققین نشان دادند که می توانند این الگو را “بخوانند” و سپس طببق خواست خود آن را پاک نمایند.

بنابراین، آن ها اثبات کردند که پروتئین ها می توانند ذخیره سازی، بازپخش، و پاکسازی اطلاعات را انجام دهند، چیزهایی که به گفته ی دانشمندان نشانه های یک دستگاه حافظه ی موفقیت آمیز می باشد. به گفته ی آن ها، علاوه بر دستگاه های حافظه ی رایج، پروتئین ها نیز نتایج خوبی برای بیوحسگرها ارتقا یافته و آزمایش های تشخیصی از خود نشان می دهند.

نتایج این تحقیق در مقاله ای با نام “ماده ی پروتئینی نگاشتی : آرایه ی پروتئینی نگاشت نوری/قابل پاک سازی با استفاده از اتصال دهنده ی UV-Eliminative” در شماره ی 4 ام مارس مجله ی ACS’ Langmuir چاپ خواهد شد.
[size=large][/size]