جهت مشاهده ادامه مطلب در سایت منبع اینجا روی لینک زیر کنید :
گوش فرا بده
گوش فرا بده…
با دقت گوش فرا بده…
صداي قدمهايش را خواهي شنيد.
اگر با گوش دل، گوش فر ادهي، زمزمه‌هايش را نيز خواهي شنيد.
با كه نجوا مي‌كند؟
چه مي‌گويد؟
…
با خداي خود چه مي‌گويد؟
آيا ظهورش را از خدا طلب مي‌كند؟
صداي قدمهاي استوارش را نمي‌شنوي؟
با دقت گوش فرا بده…
به كجا مي‌رود؟
نمي‌دانم.
شايد براي تسكين درد دردمندي به عيادتش مي‌رود…
شايد مي‌رود تا راه را به گمگشته‌اي نشان دهد…
شايد به ديدار يارانش مي‌رود…
شايد به زيارت قبر بي نور و چراغ مادرش مي‌رود…
شايد به كربلا مي‌رود…
شايد به جمكران…
شايد…
شايد به كنار كعبه مي‌رود.
گوش فرا بده…
با گوش دلت گوش فرا بده…
چه مي‌گويد؟
چه مي‌شنوي؟
نداي آسمانيش عرش را به لرزه مي‌اندازد.
«انا بقية الله»
به دقت گوش فرا بده.
آنچه مي‌شنوي را با خودت زمزمه مي‌كني.«انا بقية الله»!
آيا درست شنيده‌اي…
نوا، نواي آشنايست.
وصفش را زياد شنيده بودي.
صدا، صداي منجيست.
آري.
هموست.
اين صدا به دلت مي‌نشيند.
مثل اينكه تمام هستي منتظر اين ندا است.
از آدم تا خاتم.
از اولين تا آخرين.
آري…
نداي حق طلبي و مژده ظهورش را از هم‌اكنون مي‌توان شنيد.
پس با دقت گوش فرا دهيم.
با گوش دل گوش فرا دهيم.
نكند گوشهايمان را ببنديم.
يا خودمان نخواهيم كه بشنويم.
ظهور نزديك است.
آري
ظهور منجي نزديك است.
پس بياييد منتظران واقي او باشيم.
آمين يا رب العالمين.