چه کنیم بعد از مرگمان آثار اعمال نیکمان در این دنیا بماند؟
حجتالاسلام کاشانی : چه کنیم که بعد از مرگمان آثار اعمال نیکمان در این دنیا بماند؟
خدا کند ما یک کاری در عمرمون بکنیم که هزار سال بعد از ما هم یک اثری از ما در خیمه ی سیدالشهدا بماند.
آثارى که از انسان باقى مىماند
در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مىخوانیم: لَیْسَ یَتْبَعُ الرَّجُلَ بَعْدَ مَوْتِهِ مِنَ الاْ َجْرِ إِلاّ ثَلاثُ خِصال: صَدَقَةٌ أَجْراهَا فِی حَیاتِهِ، فَهِیَ تَجْرِی بَعْدَ مَوْتِهِ، وَ سُنَّةُ هُدىً سَنَّها، فَهِیَ تُعْمَلُ بِها بَعْدَ مَوْتِهِ، وَ وَلَدٌ صالِحٌ یَسْتَغْفِرُ لَهُ:
«بعد از مرگ انسان پرونده اعمال او بسته مىشود، و اجر و پاداشى به او نمىرسد مگر از سه طریق:
بناها و اشیاء مفیدى که براى استفاده مردم از خود به یادگار گذارده، و بعد از او جریان خود را طى مىکند، و سنت هدایتگرى که آن را به وجود آورده، و بعد از مرگ او به آن عمل مىشود، و فرزند صالحى که براى او استغفار مىکند».
در روایت دیگرى، این امور شش چیز شمرده شده که به حال مؤمنان بعد از موتشان مفید است:
فرزند صالح، قرآنى که آن را تلاوت مى کند، چاهى که حفر کرده، درختى که غرس نموده، تهیه آب، و سنت حسنهاى که بعد از او باقى مىماند و مورد توجه قرار مىگیرد.
در بعضى از روایات، روى علم و دانشى که از انسان در میان مردم نیز مىماند تکیه شده است.
مخصوصاً در مورد سنت نیک و بد، روایات متعددى داریم که به مردم هشدار مىدهد، مراقب باشند که بر اثر اعمال آنها چگونه سنتى در میان مردم باقى مىماند.
مرحوم «طبرسى» حدیثى به این مضمون نقل مىکند که:
روزى شخصى در محضر پیامبر(صلى الله علیه وآله) برخاست و از مردم تقاضاى کمک کرد، همگى خاموش شدند، در این موقع یکى از اصحاب چیزى به سائل داد، بقیه نیز از او پیروى کرده و به مرد فقیر کمک مى کردند.
پیغمبر(صلى الله علیه وآله)فرمود: مَنِ اسْتَنَّ خَیْراً فَاسْتُنَّ بِهِ فَلَهُ أَجْرُهُ، وَ مِثْلُ أُجُورِ مَنِ اتَّبَعَهُ، غَیْرَ مُنْتَقَص مِنْ أُجُورِهِمْ، وَ مَنِ اسْتَنَّ شَرّاً فَاسْتُنَّ بِهِ فَعَلَیْهِ وِزْرُهُ، وَ مِثْلُ أَوْزارِ مَنِ اتَّبَعَهُ غَیْرَ مُنْتَقَص مِنْ أَوْزارِهِمْ:
«کسى که سنت نیکى بگذارد و دیگران به او اقتدا کنند پاداش خود را دارد، و همانند پاداش کسانى که از او پیروى کردهاند، بىآن که از اجر آنها کاسته شود، و کسى که سنت بدى بگذارد و از آن پیروى کنند، گناه خود را دارد و همانند گناهان کسانى که از او پیروى کردهاند، بى آن که از گناهان آنها چیزى کاسته شود»،
در اینجا بود که «حذیفه» یکى از یاران پیامبر(صلى الله علیه وآله) آیه «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ» را تلاوت کرد.
امیر مؤمنان على(علیه السلام) نیز مىفرماید: فَکَیْفَ بِکُمْ لَوْ تَناهَتْ بِکُمُ الاْ ُمُورُ وَ بُعْثِرَتِ الْقُبُورُ هُنالِکَ تَبْلُوا کُلُّ نَفْس ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَى اللّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقُّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ:
«چگونه خواهید بود آنگاه که همه امور پایان پذیرد، قبرها زیر و رو شود، و همه شما در عرصه محشر حاضر شوید، آنجا است که هر کس هر عملى را قبلاً انجام داده مىآزماید، و همگى به سوى خداوند که مولا و سرپرست حقیقى آنها است باز مىگردند، و کسانى را که به دروغ همتاى او قرار دادند از خاطر آنها مىرود».
تعدادی از مطالب مفید سایت:
