موضوع: نشستن تو صدا سیما همش حرف می زنند!

من آینده و خبرآنلاینو قبول ندارم.
گربه برای رضای خدا موش نمیگیره.
تحلیل های اینا از روی واقعیت نیست.
من برنامه رو ندیدم و لذا سعی میکنم ببینم ولی صرف شنیدن نظرات مختلف ایرادی نداره حالا شاید از کارهای خوب بعضی ها هم تمجید بشه لزومی نداره آدمها رو همش از جنبه ی بدشون نگاه کرد...

البته یه چیزی یادمه توی روزنامه کیهان یا مشابه اون چنین تیتر خبری دیدم ولی نخوندمش چون فکر نمیکردم مربوط به برنامه راز باشه و توقعشو نداشتم با خودم گفتم خوب اینهم مثل موارد مشابه بالاخره سلیقه هایی توی صداسیما هست و ممکنه پیش بیاد و از این طرف هم جوسازی میشه ولی دوباره شاهدش خواهیم بود و این داستان ادامه داره !

نظر حقیر اینه که نباید فقط بشینیم با اونا که همفکرمونن صحبت کنیم و لازمه گاهی آدمهای بدترش هم بیاریم ولی به شرط اینکه بحث چالشی بشه و نه تعریف و تمجید از کارهای بدشون.
و توی برنامه راز هم که انشالله دانلودش میکنم میبینم ، طبق روال کلی آقای طالب زاده به نظر این بحثشون حاوی نکات جالبی باید بوده باشه.
آقا نادر کسی نیست که کسی مثل ایشون رو بیاره و از کارهای غیر ارزشیش حمایت کنه بلکه میخواسته دیدگاه های ایشون در مورد هالیوود و موارد مثل این رو نقد کنه یا از زبون خودشون بشنویم (امیدوارم اشتباه نگم)

یه نظری هم درباره موضوع تاپیک دارم.
یکی از کارهای کسل کننده اینه که گفته شد.
کاشکی شبکه های مختلف طوری هماهنگ میشدند که در هر لحظه برنامه ای برای یک سلیقه ی خاص در حال پخش باشه.
آخه یه بار همشون با هم سریال دارن ، همشون با هم اخبار ، با هم سخنرانی ، با هم قرآن و ... یه خبری رو صبح پخش میکنه خدا شاهده همونو توی همه ی بخش های خبری پخش میکنن منم وقتی میبینم خیلی اعصابم بهم میریزه.
بخش خبر رو میکنن بخش گزارش سطح شهر و نیم ساعت کشش میده.
خبر میسازن روش کلی مانور میدن .
یه گزارش بلندی رو بخش بیست و سی پخش میکنه همونو 10 دقیقه بعد دوباره شبکه یک پخش میکنه.
یه برنامه ی مفیدی روی آنتن میره یدفه دیگه وقت تموم میشه همه باید خداحافظی کنن اینقدر دلم میسوزه مثلا کارشناس آوردن همه دارن گوش میدن ولی دیگه وقت تموم شده ولی واسه مسخرگی وقت زیاده واسه چیزای تکراری نشون دادن کسی نگرانی نداره.

نه که به این شدت همیشه اینطوری باشه ولی از این دست مواردی وجود داره که مخالفانش میتونن توجیهش کنن.
و به نظر من اگر بیان این موارد توجیهی برای رجوع به ماهو-اره باشه که اصلا قابل قبول نیست.
همه میدونیم ماه-واره بدلایلی جذابیتی برای مخاطبانش ایجاد میکنه که در دین ما مردود هست و یا قابل پخش در سیما نیست. پس ما نمیتونیم برنامه های خودمون رو با برنامه های اونها مقایسه کنیم.
اتفاقا بنده مدتی هست روی این قضیه زوم کردم و به این نتیجه رسیدم برنامه های صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مثل شبکه جام جم و آموزش و خبر و کلا همشون دیگه :d واقعا یک سر و گردن از شبکه های فارسی زبان خارجی بهتر هستند هم از لحاظ نظم و ترتیب و هم از لحاظ کلاس کار و حرفه ای بودن.
ولی بتازگی شبکه هایی ایجاد شده اند که بمراتب قویتر از شبکه های با سابقه ی قبلی فاسی زبان ماهواره ای هستند و اونها هست که مایه ی نگرانی شده اند.
مثلا شبکه ای که آشپزی نشون میده یا مستند های بسیار با ارزش که لابلاش برنامه های سیاسی و اعتقادات خودشون رو هم ترویج میکنن.

اگر صدا سیما کمی خودش رو آپدیت بکنه و واقعا از دید دانشگاه بودن و ملی بودن به رفع نواقص خودش بپردازه خیلی عالی میشه.
یکمی هم اینکه جا برای بحث در مورد همه عقاید باشه و دیدگاه های مختلف چالشی درش مطرح بشه و اینطور نباشه که قسمت بزرگی فکر کنن این سازمان داره سانسورشون میکنه.
منظورم این نیست که در مورد مثلا موضوع بهائیت اجازه ی مطرح شدن بده.
منظورم توی بحث هائیه که با پیش فرض عدم اشاعه ی منکرات و مباحث الحادی مطرح میشه و ضرری هم نداره ولی عموما از بحث کردن دربارش طفره میرن.
الآن اینقدر رسانه ها متنوع شده اند که نمیشه چشم بر روی مشکلات بست و همه چیز رو خوب و بیست معرفی کرد.
گاهی خودم حس بدی بهم دست میده که همه چیزو میخواهیم الکی سر جاش معرفی کنیم.
اگر واقعا رسانه ملی نباید همه چیز رو بیان کنه و نمیتونه بعبارتی معذوریت داره پس گسترش ما-هواره هم اجتناب ناپذیره.

شما حساب کنید وقتی رسانه ای مثل صدا سیما در اکثر مباحث دیدگاه خنثی داره برای اینکه ملی بمونه و گاهی هم برای اینکه موضع اکثریت رو بیان کنه و نه اقلیت رو و توی این کار هم ظرافت های کاری رو رعایت نمیکنه طبیعی نیست که جذابیتی برای دیده شدن نداشته باشه ؟؟؟