موضوع: آیااین گفته که شمر دایی حضرت عباسه درسته؟

شمر امان‌نامه را ستاند و به سوى اردوگاه امام به راه افتاد.

وقتى رسید، فریاد برآورد: "أَیْنَ بَنُوا أُخْتِنَا"؛خواهرزادگان ما كجایند؟
حضرت عباس (ع) و برادرانش سكوت كردند. امام به آن‏ها فرمود: "پاسخش را بدهید، اگر چه فاسق است." حضرت عباس (ع) به همراه برادرانش به سوى او رفتند و به او گفتند: "خدا تو و امان تو را لعنت كند! آیا به ما امان مى‏دهى، در حالى كه پسر رسول ‏خدا(ص) امان ندارد؟!" شمر با دیدن قاطعیت حضرت عباس (ع) برادرانش خشمگین و سرافكنده به سوى لشكر خود بازگشت.

از گفتگویى كه بین شمر و فرزندان امّ‏البنین صورت گرفت، شبهه‏اى در اذهان به وجود مى‏آید كه مراد شمر از جمله "أین بنو أختنا" چه بوده است؟ برخى گفته‏اند: بین عرب رسم بوده، دختران قبیله خود را خواهر صدا مى‏زده‏اند. با توجه به زندگى عشیره‏اى اعراب در آن دوران و انسجام ناگسستنى پیوندهاى خونى در چنین جوامعى، بعید به نظر نمى‏رسد، چنین رسمى بین آنان حاكم بوده باشد. اما تا چه اندازه این انگاره درست و قابل اثبات باشد، معلوم نیست. در هر حال، روشن كردن نسبت خانوادگى امّ‏البنین با شمر تا اندازه‏اى مى‏تواند مطلب را شفاف‏تر سازد.

شایان ذکر است، امّ‏البنین و شمر هر دو از قبیله "بنى‏كلاب" مي‏باشند. پدر أم البنين، حزام بن خالدربيعة و پدر شمر، جوشن بن شرحبيل بن الأعور بوده است.نسب خانوادگى آنان این گونه است. بنابراین امّ‏البنین از عموزادگان شمر مي‏باشد.

دلیل واضح‏تر این خطاب از سوى شمر، جنبه روانى و كاركرد روان‏شناختى آن است. بدین معنا كه شمر با توجه به این كه روحیات حضرت عباس (ع) را مى‏شناخته، احتمال مى‏داده كه او امان‏نامه را نپذیرد. شمر با اتخاذ این لحن، مى‏خواست كه حضرت را متوجه پیوند خانوادگى‏اش با خود نماید و شرایط روحى عباس (ع) را براى پذیرش امان‏نامه بیشتر آماده سازد. گذشته از آن، شمر این سخن را در حضور دیگران و با صداى بلند اظهار مي‏كند تا عرصه را بر حضرت بیشتر تنگ نموده و او را وادار به مصالحه نماید.


[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]