موضوع: داغ انتظار

[size=large]کاش ميشد عشق را تفسير کرد
خواب چشمان مهدی را تعبير کرد
کاش ميشد همچون گلها ساده بود
سادگی را با مهدی عالمگير کرد
کاش ميشد در خراب آباد دل خانه احساس را تعمير کرد
کاش ميشد در حريم سينه ها عشق را با وسعتش تکثير کرد[/size]

[size=large]کدام گوشه ی دنیا نهفته روی چو ماهت

اله من ز که پرسم نشان یوسف چاهت


چقدر ناز غزل را کشیده ام که سراید

تمام سوز دلم را ز دوردست نگاهت


به کوچه های عبورت چقدر اب بپاشیم

یواشکی من و این چشم های مانده به راهت


هنوز می رسد از لا به لای این همه تقویم

صدای ندبه و زاری ز جمعه های پگاهت


چه قصه ها که شنیدم ز کودکی ز ظهورت

نیامدی و شدم خود چه قصه گوی پر اهت


چقدر هلهله دارد طنین سبز طلوعت

چقدر همهمه دارد گدای این همه جاهت


چگونه جان بسپارم به پای سرخ ظهورت

به وقت گفتن این شعر و یا رکاب سپاهت


شکسته بال عروجم ز تیرهای معاصی

خدا کند که نیفتم ز دیدگان سیاهت


تمام شهر و محل را سپرده ام که بگویند

به هر کجا که تو هستی خدا به پشت و پناهت


دعاترین دعاها همین دعای نگار است

امان بده که بمیرم به پای بقیت الاهت



نجمه امامی [/size]

[size=large]بيا کـه رايت مـنـصور پادشاه رسيد
نويد فتـح و بشارت به مـهر و ماه رسيد
جـمال بخـت ز روي ظفر نقاب انداخت
کـمال عدل بـه فرياد دادخواه رسید
سـپـهر دور خوش اکنون کند که ماه آمد
جهان به کام دل اکنون رسد که شاه رسيد
ز قاطـعان طريق اين زمان شوند ايمـن
قوافـل دل و دانـش کـه مرد راه رسيد
عزيز مـصر بـه رغـم برادران غيور
ز قـعر چاه برآمد بـه اوج ماه رسيد
کـجاسـت صوفي دجال فعل ملحدشکل
بـگو بـسوز کـه مهدي دين پناه رسيد
صبا بگو که چه‌ها بر سرم در اين غم عشق
ز آتـش دل سوزان و دود آه رسيد
ز شوق روي تو شاها بدين اسير فراق
هـمان رسيد کز آتش به برگ کاه رسيد
مرو بـه خواب که حافظ به بارگاه قـبول
ز ورد نيم شب و درس صبـحـگاه رسيد[/size]

انتظار

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري
کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

آقا اجازه! خسته ام از اين همه فريب،
از هاي و هوي مردم اين شهر نا نجيب.

آقا اجازه! پنجره ها سنگ گشته اند،
ديوارهاي سنگي از کوچه بي نصيب.

آقا اجازه! باز به من طعنه مي زنند
عاشق نديده هاي پر از نفرت رقيب.

«شيرين»ي وجود مرا «تلخ» مي کنند
«فرهاد»هاي کينه پرست پر از فريب!

آقا اجازه! «گندم» و «حوا» بهانه بود،
«آدم» نمي شويم! بيا: ماجراي «سيب»!

باشد! سکوت مي کنم اما خودت ببين..!
آقا اجازه! منتظرند اينهمه غريب....

موعود روزهای پر از انتظار من
آقا تویی قرار دل بیقرار من

از های و هوی این تن خاکی دلم گرفت
کی می رسد برای همیشه بهار من

کی می رسد طلوع عدالت ز پشت ابر
یا جلوه می کند گل نرگس، نگار من

مردم در این خزان غریبی ز انتظار
آقا محک بزن به صداقت، عیار من

یک روز عاقبت دل من سبز می شود
وقتی نظر کنی ز محبت به کار من

ای قائم عدالت حق، صاحب الزمان
بگذر شبی ز کوچه ما، از کنار من

شاعر: علیرضا ایمانی پور

مردم ديده به هر سو نگرانند هنوز
چشم در راه تو، صاحب نظرانند هنوز

لاله‏ها، شعله كش از سينه داغند به دشت
در غمت، همدم آتش جگرانند هنوز

از سراپرده غيبت خبرى باز فرست
كه خبر يافتگان، بى‌خبرانند هنوز!

آتشى را بزن آبى به رخ سوختگان
كه صدف سوز جهان، بد گهرانند هنوز

پرده ‏بردار! كه بيگانه نبيند آن روى
غافل از آينه، اين بى‏بصرانند هنوز!

رهروان در سفر باديه، حيران تواند
با تو آن عهد كه بستند، بر آنند هنوز

ذرّه‏ها در طلب طلعت رويت، با مهر
همچنان تاخته چون نو سفرانند هنوز

سحر آموختگانند، كه با رايت صبح
مشعل افروز شب بى‏سحرانند هنوز

طاقت از دست شد، اى مردمك ديده! دمى
پرده بگشاى! كه مردم نگرانند هنوز

"مشفق كاشانى"