موضوع: قرائت و احكام آن‏

قرائت و احكام آن‏

حضرت آيت الله العظمى سيد على خامنه اى «خامنه اى»

س 458: نمازى كه قرائت آن بلند خوانده نشده باشد، چه حكمى دارد؟
ج: بر مردان واجب است كه حمد و سوره را در نمازهاى صبح و مغرب و عشاء بلند بخوانند. اگر سهوا يا جهلا آهسته بخوانند نماز صحيح است، ولى اگر از روى عمد باشد، نماز باطل است.
س 459: آيا اگر قصد خواندن قضاى نماز صبح را داشته باشيم بايد آن را بلند بخوانيم يا آهسته؟
ج: واجب است كه قرائت حمد و سوره در نمازهاى صبح و مغرب و عشاء چه اداء باشد و چه قضاء در هر حالى بلند باشد، حتى اگر قضاى آنها در روز خوانده شود، و اگر عمدا بلند خوانده نشود، نماز باطل است.
س 460: مى‏دانيم كه يك ركعت از نماز متشكل از نيت، تكبيرةالاحرام، حمد، سوره، ركوع و سجده است، و از طرف ديگر در نماز ظهر و عصر و ركعت سوم نماز مغرب و ركعت سوم و چهارم نماز عشاء آهسته خواندن واجب است. ولى در نماز جماعتى كه از راديو و تلويزيون مستقيما پخش مى‏كنند، مشاهده مى‏شود كه امام جماعت ذكر ركوع و سجده ركعت سوم را بلند مى‏خواند، با توجه به اينكه آن ركوع وسجده دو جزء ركعتى هستند كه آهسته خواندن در آن واجب است. اين مسأله چه حكمى دارد؟
ج: وجوبِ بلند خواندن در نمازهاى مغرب و عشاء و صبح و وجوبِ آهسته خواندن در نماز ظهر و عصر، مختص به قرائت حمد و سوره است. همانگونه كه وجوب آهسته خواندن در غير از دو ركعت اول نماز مغرب و عشا، فقط مخصوص قرائت حمد يا تسبيحات در ركعت سوم و چهارم است. ولى در ذكر ركوع و سجده و تشهد و سلام و ديگر ذكرهاى واجب در نمازهاى پنجگانه، مكلّف بين آهسته يا بلند خواندن مخيّر است.
س 461: اگر شخص بخواهد علاوه بر هفده ركعت نماز واجب روزانه، هفده ركعت نماز قضاء احتياطى هم بخواند، آيا قرائت دو ركعت اول و دوم نمازهاى صبح و مغرب و عشاء را بايد بلند بخواند يا آهسته؟
ج: در وجوب جهر و اخفات در نمازهاى واجب فرقى بين نماز اداء و قضا وجود ندارد، هر چند نماز قضا احتياطى باشد.
س 462: مى‏دانيم كه كلمه «صلاة» به حرف «تاء» ختم مى‏شود ولى در اذان «حى على الصلاه» با «هاء» گفته مى‏شود، آيا اين صحيح است؟
ج: ختم لفظ صلوة به هاء، هنگام وقف اشكال ندارد، بلكه متعيّن است.
س 463: با توجه به نظر حضرت امام «قدس سره» در تفسير سوره مباركه حمد مبنى بر راجح بودن لفظ «ملك» بر «مالك»، آيا هنگام قرائت اين سوره مباركه، احتياط در قرائت به هر دو صورت در نمازهاى واجب و غير واجب، صحيح است؟
ج: احتياط در اين مورد اشكال ندارد.
س 464: آيا صحيح است كه نمازگزار هنگام خواندن «غير المغضوب عليهم» آن را بدون عطف فورى، با وقف بخواند و سپس «ولا الضالين» را قرائت نمايد؟ آيا در تشهد وقف بر «محمد» «صلى الله عليه و آله» در جمله «اللهّم صلّ على محمد» و سپس قرائت عبارت «آل محمد» صحيح است؟
ج: وقف و فاصله تا مقدارى كه به وحدت جمله ضرر نزند، اشكال ندارد.
س 465: استفتاء زير از حضرت امام «قدس سره» شده است:
با توجه به تعدد اقوال در تلفظ «الضاد» در علم تجويد، شما به كدام قول عمل مى‏كنيد؟
امام «قدس سره» در پاسخ نوشته‏اند: شناخت مخارج حروف بر اساس نظرات علماى تجويد، واجب نيست، بلكه بايد تلفظ هر حرفى به صورتى باشد كه نزد عُرف عرب صدق كند كه آن حرف را ادا كرده است.
سؤال ما اين است كه اولا: عبارت «نزد عرف عرب صدق كند كه آن حرف را ادا كرده است» به چه معنى است؟
ثانيا: آيا قواعد علم تجويد هم همانند قواعد علم صرف و نحو از عرف و كلام عرب استخراج نشده است؟ در اين صورت چگونه مى‏توان قائل به جدائى آن دو از ريشه خود شد؟
ثالثا: اگر براى كسى از طريق معتبر يقين حاصل شود كه حروف را هنگام قرائت از مخارج صحيح خود ادا نمى‏كند و يا به طور كلى حروف و كلمات را صحيح تلفظ نمى‏نمايد و زمينه مناسبى براى يادگيرى از جميع جهات دارد، مثل اين كه استعداد خوبى و يا فرصت مناسبى براى فراگيرى اين علم دارد، آيا واجب است در حد استعداد سعى در آموختن قرائت صحيح نمايد؟
ج: ملاك در صحت قرائت، موافقت آن با نحوه قرائت اهل لغتى است كه قواعد تجويد از آنها گرفته شده است. بنابراين اگر اختلاف نظرات علماى تجويد در كيفيت تلفظ يكى از حروف ناشى از اختلاف آنان در فهم نحوه تلفظ اهل لغت باشد، مرجع حل اختلاف، خود عرف اهل لغت است. ولى اگر اختلاف نظرات آنان ناشى از اختلاف خود آنان در كيفيت تلفظ باشد، مكلّف در انتخاب هر يك از آن اقوال مخيّر است. كسى كه قرائت خود را صحيح نمى‏داند، بايد در صورت تمكن براى يادگيرى قرائت صحيح اقدام نمايد.
س 466: كسى كه از ابتدا و يا بر حسب عادت قصد خواندن سوره فاتحه و اخلاص را داشت و بسم الله الرحمن الرحيم را گفت ولى سهوا سوره را تعيين نكرد، آيا بايد از اول، سوره معينى را قصد نمايد و بعد بسم الله الرحمن الرحيم را قرائت كند؟
ج: اعاده بسم الله الرحمن الرحيم واجب نيست، بلكه مى‏تواند براى خواندن هر سوره‏اى به آن اكتفا كند.
س 467: آيا اداء كامل الفاظ عربى در نماز واجب است؟ آيا اگر كلمات به صورت عربى صحيح و كامل تلفظ نشود، نماز محكوم به صحت است؟
ج: واجب است كه همه ذكرهاى واجب نماز از قبيل قرائت حمد و سوره و غير آنها به طور صحيح قرائت شود و اگر نمازگزار كيفيت صحيح تلفظ كلمات عربى را نمى‏داند، واجب است كه ياد بگيرد و اگر قادر به يادگيرى نيست، معذور است.
س 468: آيا بر قرائت قلبى در نماز يعنى گذراندن كلمات در قلب بدون تلفظ آنها، قرائت صدق مى‏كند يا خير؟
ج: عنوان قرائت بر آن صدق نمى‏كند و در نماز واجب است كه كلمات تلفظ شوند، به طورى كه قرائت بر آن صدق كند.
س 469: بنا بر نظر بعضى از مفسرين، تعدادى از سوره‏هاى قرآن كريم مثل سوره فيل، قريش، انشراح، وضحى يك سوره كامل محسوب نمى‏شوند. آنان مى‏گويند: كسى كه يكى از آن دو سوره مثل سوره فيل را در نماز قرائت كند، حتما بايد بعد از آن، سوره قريش را هم بخواند و همچنين دو سوره انشراح وضحى بايد با هم قرائت شوند. بنابراين اگر كسى بر اثر جهل به مسأله، سوره فيل يا انشراح را به تنهائى در نماز بخواند، وظيفه او چيست؟
ج: اگر در يادگيرى مسأله كوتاهى نكرده باشد، نمازهاى گذشته او محكوم به صحت است.
س 470: اگر شخصى هنگام نماز بر اثر غفلت در ركعت سوم يا چهارم نماز ظهر، حمد و سوره بخواند و بعد از نماز متوجه شود، آيا اعاده نماز بر او واجب است، و اگر متوجه نشود، آيا نماز وى صحيح است؟
ج: در فرض سؤال، نمازش صحيح است.
س 471: آيا بانوان مى‏توانند، حمد و سوره نمازهاى صبح و مغرب و عشاء را بلند بخوانند؟
ج: مى‏توانند بلند يا آهسته بخوانند ولى اگر نامحرم صدايشان را مى‏شنود، بهتر است آهسته بخوانند.
س 472: طبق نظر امام خمينى «قدس سره» ملاك آهسته خواندن قرائت در نماز ظهر و عصر، عدم جهر است و ما مى‏دانيم كه به استثناى ده حرف، بقيه حروف با صدا هستند، بنابراين اگر نماز ظهر و عصر را آهسته و بدون صدا بخوانيم، هجده حرف صدادار درست تلفظ نخواهند شد، خواهشمند است اين مسأله را توضيح فرمائيد.
ج: ملاك اخفات (آهسته خواندن) عدم وجود جوهر صدا نيست، بلكه ملاك آشكار نكردن آن است و در مقابل، ملاك جهر (بلند خواندن) آشكار كردن جوهر صدا است.
س 473: افراد خارجى اعم از زن و مرد كه مسلمان مى‏شوند و شناختى نسبت به كلمات عربى ندارند، چگونه مى‏توانند واجبات دينى خود اعم از نماز و غيره را انجام دهند؟ و اصولا نيازى به فراگيرى عربى براى اين كار وجود دارد؟
ج: يادگيرى تكبيرة الاحرام، حمد، سوره، تشهد و سلام نماز و هر چيزى كه عربى بودن در آن شرط است، واجب است.
س 474: آيا دليلى بر اين كه نافله‏هاى شب يا نافله نمازهائى كه بلند خواندن قرائت در آنها واجب است، بايد بلند خوانده شوند و نافله نمازهائى كه آهسته خواندن آن واجب است، بايد آهسته خوانده شوند، وجود دارد؟ اگر جواب مثبت باشد آيا اگر نافله‏هاى نمازهاى جهرى آهسته خوانده شوند و همچنين برعكس، مجزى است؟
ج: قرائت در نافله‏هاى نمازهاى جهرى مستحب است كه بلند باشد و در نمازهاى اخفاتى مستحب است كه آهسته باشد و اگر بر عكس هم انجام شود، مجزى است.
س 475: آيا بعد از قرائت سوره حمد در نماز واجب است كه يك سوره كامل خوانده شود يا تلاوت مقدارى از قرآن كريم هم كافى است؟ و در صورت اول آيا بعد از قرائت سوره، خواندن بعضى از آيات قرآنى جايز است؟
ج: در نمازهاى واجب يوميه، قرائت آياتى از قرآن كريم به جاى سوره كامل، مجزى نيست. ولى قرائت بعضى از آيات به قصد قرآن بعد از قرائت يك سوره كامل، اشكال ندارد.
س 476: اگر بر اثر سهل انگارى و يا لهجه‏اى كه انسان به آن تكلم مى‏كند، اشتباهى در قرائت حمد و سوره و يا در اعراب و حركات كلمات نماز رخ دهد مثلا كلمه يولَد به جاى فتح لام، به كسر لام خوانده شود، نماز چه حكمى دارد؟
ج: اگر عامد يا جاهل مقصر (قادر بر يادگيرى) باشد، نماز باطل است، والاّ نماز صحيح است. البته اگر نمازهاى گذشته را با اعتقاد به صحت، به صورت مذكور خوانده باشد، در هر صورت قضاى آنها واجب نيست.
س 477: شخصى است كه حدود 35 يا 40 سال سن دارد و پدر و مادرش در دوران كودكى به او نماز ياد نداده‏اند و سواد هم ندارد، اما سعى كرده است كه نماز را به صورت صحيح ياد بگيرد، ولى قادر بر اداى صحيح كلمات و ذكرهاى نماز نيست و بعضى از كلمات را اصلا نمى‏تواند تلفظ كند، آيا نماز او صحيح است؟
ج: اگر آنچه را كه قادر بر تلفظ آن است، انجام دهد، نمازش محكوم به صحت است.
س 478: من كلمات نماز را همانگونه كه از پدر و مادرم آموخته‏ام و در دبيرستان آموزش داده‏اند، تلفظ مى‏كردم. بعدا متوجه شدم كه كلمات را اشتباه ادا مى‏كرده‏ام. آيا طبق فتواى امام «قدس سره» اعاده نماز بر من واجب است يا آنكه همه نمازهائى را كه به آن صورت خوانده‏ام، صحيح هستند؟
ج: در فرض سؤال، تمامى نمازهاى گذشته محكوم به صحت است و اعاده و قضاء ندارد.
س 479: كسى كه بر اثر ابتلاء به بيمارى لالى قادر بر تكلم نيست، ولى حواس سالمى دارد، اگر نمازش را با اشاره بخواند، آيا صحيح است؟
ج: نماز او در فرض مزبور صحيح و مجزى است.

احکام قرائت ایت الله مکارم(مدظله العالی)
مسأله 896ـدر رکعت اوّل و دوم نمازهاى واجب روزانه باید بعد از تکبیرة الاحرام سوره حمد را قرائت کند و بعد از آن بنابر احتیاط واجب یک سوره تمام از قرآن مجید را بخواندن. و باید توجّه داشت که سوره «فیل» و «ایلاف» یک سوره حساب مى شود و همچنین سوره «والضّحى» و «الم نشرح». مسأله 897ـ در تنگى وقت یا در جایى که ترس از دزد یا درنده اى باشد مى توان سوره را ترک کرد و همچنین در جایى که عجله براى کار مهمّى داشته باشد.
مسأله 898ـ واجب است قرائت حمد قبل از سوره باشد و اگر عمداً برخلاف این انجام دهد نمازش باطل است اگر از روى اشتباه باشد چنانچه قبل از رکوع یادش بیاید باید برگردد و درست بخواند، امّا اگر بعد از رسیدن به حدّ رکوع یادش بیاید نمازش صحیح است، همچنین اگر حمد یا سوره یا هر دو را فراموش کند.
مسأله 899ـ هرگاه در نماز واجب یکى از چهار سوره اى را که آیه سجده دارد(1) عمداً بخواند بنابراحتیاط واجب باید سجده را به جا آورد سپس برخیزد و حمد و سوره دیگرى بخواند و نماز را تمام کند و بعد اعاده نماید و چنانچه سهواً مشغول خواندن سوره سجده شود اگر قبل از رسیدن به آیه سجده متوجّه گردد باید آن سوره را رها کرده و سوره دیگرى بخواند و اگر از نصف گذشته باشد احتیاطاً نماز را اعاده کند اگر بعد از خواندن آیه سجده بفهمد باید به ترتیب بالا عمل کند.
مسأله 900ـ خواندن سوره هاى سجده در نمازهاى مستحب مانعى ندارد و باید به دنبال آیه سجده، سجده کند، سپس برخیزد و نماز را ادامه دهد.
مسأله 901ـ در نمازهاى مستحبّى مى توان سوره را ترک کرد حتّى آن نماز مستحبّى که بهواسطه نذر کردن واجب شده باشد، ولى نمازهاى مستحبّى مخصوصى که سوره هاى خاصّى دارد باید به دستور آن عمل کرد.
مسأله 902ـ مستحبّ است در رکعت اوّل نماز ظهر روز جمعه بعد ازحمد، سوره جمعه بخواند در رکعت دوم، سوره منافقین را و هرگاه مشغول یکى از اینها شود احتیاط واجب آن است که به سوره دیگرى عدول نکند.
مسأله 903ـ عدول کردن از سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ»، یا سوره «قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ» به سوره دیگرى در هر نماز باشد جایز نیست، جز در نماز جمعه که اگر به جاى سوره جمعه و منافقین یکى از این دو سوره را بخواند پیش از آن که به نصف برسد مى تواند آن را رها کرده، سوره جمعه و منافقین را بخواند.
مسأله 904ـ هرگاه غیر سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ» و «قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ» را در نماز بخواند مى تواند آن را رها کرده و سوره دیگرى را بخواند، به شرط این که به نصف نرسیده باشد.
مسأله 905ـ هرگاه مقدارى از سوره را فراموش کند، یا از جهت تنگى وقت نتواند به آن ادامه دهد، مى تواند آن را رها کرده و سوره دیگرى را بخواند، خواه از نصف گذشته باشد و خواه سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» و یا «قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ» باشد یا نه.
مسأله 906ـ واجب است مردان حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را بلند و حمد و سوره نماز ظهر و عصر را آهسته بخوانند و زنان نیز باید حمد و سوره نماز ظهر و عصر را آهسته بخوانند، امّا حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را مى توانند بلند یا آهسته بخوانند، ولى اگر نامحرم صداى آنها را بشنود احتیاط مستحب آن است که آهسته بخوانند.
مسأله 907ـ در جایى که باید حمد و سوره را بلند بخواند اگر عمداً یک کلمه را آهسته بخواند نماز باطل است، همچنین در جایى که باید آهسته بخواند اگر یک کلمه را بلند بخواند نماز باطل مى شود.
مسأله 908ـ هرگاه در جایى که باید قرائت را بلند بخواند عمداً آهسته بخواند یا در جایى که باید آهسته بخواند عمداً بلند بخواند نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى، یا ندانستن مسأله باشد، صحیح است، مگر این که در یاد گرفتن مسأله کوتاهى کرده باشد که بنابر احتیاط واجب اعاده مى کند.
مسأله 909ـ هرگاه در اثناء حمد و سوره متوجّه شود مقدارى را بر خلاف دستور بالا سهواً بلند یا آهسته خوانده لازم نیست برگردد، هرچند بهتر است که برگردد و صحیح بخواند.
مسأله 910ـ هرگاه کسى در قرائت و ذکر نماز صداى خود را بیش از حدّ معمول بلند کند و با فریاد بخواند نمازش باطل است.
مسأله 911ـ باید قرائت و ذکر نماز را صحیح بخواند و اگر نمى داند یاد بگیرد، امّا کسانى که نمى توانند تلفّظ صحیح را یاد بگیرند باید همانطور که مى توانند بخوانند و براى چنین اشخاصى بهتر است که تا مى توانند نماز خود را با جماعت به جا آورند.
مسأله 912ـ کسى که دریاد گرفتن قرائت و ذکر نماز کوتاهى کرده نمازش باطل است و اگر وقت تنگ شده احتیاط واجب آن است که با جماعت نماز بخواند و اگر دسترسى به جماعت ندارد نمازش در تنگى وقت صحیح است.
مسأله 913ـ کسى نمى تواند براى یاد دادن واجبات نماز، مزد بگیرد (بنابراحتیاط واجب) امّا براى مستحبّات مانعى ندارد، مگر این که از شعائر دین باشد یا حفظ احکام الهى منوط به تعلیم آن گردد.
مسأله 914ـ هرگاه یکى از کلمات حمد و سوره یا ذکرهاى دیگر نماز را نداند، یا زیر و زبر آن را غلط بخواند، یا حرفى را به حرف دیگرى تبدیل کند، مثلاً به جاى (ض) (ز) بگوید بطورى که از نظر لغت عرب غلط باشد، نماز او باطل است.
مسأله 915ـ هرگاه کلمه یا تلفّظ آیه یا ذکرى را صحیح مى دانسته و مدّتى در نمازها خوانده وبعد مى فهمد غلط بوده، نمازش اعاده ندارد، هرچند احتیاط مستحب اعاده یا قضاى آن است.
مسأله 916ـ لازم نیست آنچه را علماى تجوید براى بهتر خوانى قرآن ذکر کرده اند رعایت کند، بلکه لازم است طورى بخواند که بگویند عربى صحیح است هرچند رعایت دستورات تجوید بهتر است.
مسأله 917ـ احتیاط واجب آن است که در نماز، وقف به حرکت ننماید و معنى وقف به حرکت آن است که زیر و زبر آخر کلمه را بگوید امّا بین آن کلمه و کلمه بعد فاصله دهد، مثل این که بگوید: اَللّهُ اَکْبَرُ (و آخر آن راپیش دهد) امّا مدّتى سکوت کند بعد بِسْمِ اللّه را شروع نماید، ولى وصل به سکون مانعى ندارد، هرچند ترک آن بهتر است، معنى وصل به سکون این است که آخر جمله را بدون زیر و زبر بخواند و بلافاصله آیه یا کلمه بعد را بگوید.
مسأله 918ـ در رکعت سوم و چهارم نمازهاى سه رکعتى و چهار رکعتى مخیر است که حمد بخواند (بدون سوره) یا سه مرتبه تسبیحات اربعه یعنى «سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ» بگوید، بلکه یک مرتبه نیز کافى است و مانعى ندارد در یک رکعت حمد و در رکعت دیگر تسبیحات بگوید.
مسأله 919ـ واجب است در رکعت سوم و چهارم نماز، حمد یا تسبیحات اربعه را آهسته بخوانند، حتّى بِسْم اللّه را ( بنابر احتیاط واجب).
مسأله 920ـ اگر در رکعت اوّل و دوم نماز به گمان این که رکعت سوم و چهارم است تسبیحات بگوید، چنانچه پیش از رکوع متوجّه شود باید برگردد و حمد و سوره بخواند و اگر در رکوع یا بعد از آن بفهمد نمازش صحیح است و احتیاط مستحب آن است که دو سجده سهو به جا آورد.
مسأله 921ـ اگر در رکعت سوم یا چهارم مى خواست حمد بخواند تسبیحات به زبانش آمد، یا بعکس مى خواست تسبیحات بخواند حمد به زبانش آمد، کافى نیست، باید برگردد و دوباره حمد یا تسبیحات را بخواند، ولى اگر هر دو در نیّت او بوده است هر کدام به زبانش آید کافى است.
مسأله 922ـ مستحبّ است بعد از تسبیحات استغفار کند مثلاً بگوید: «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبِّى وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ» یا بگوید: «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى».
مسأله 923ـ اگر در رکوع یا بعد از آن شک کند که تسبیحات را خوانده یا نه، اعتنا به شک نکند، امّا اگر هنوز به اندازه رکوع خم نشده احتیاط واجب آن است که برگردد و بخواند.
مسأله 924ـ هرگاه در آیه و یا ذکرى از نماز شک کند باید آن را تکرار کند تا صحیح بگوید، امّا اگر به حدّ وسواس برسد باید اعتنا نکند و اگر اعتنا کند نمازش اشکال دارد و بنابر احتیاط واجب باید دوباره بخواند.
مسأله 925ـ مستحبّ است در رکعت اوّل نماز پیش از خواندن حمد بگوید:
«اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیمِ» و نیز مستحبّ است امام جماعت «بِسْمِ اللّه» را در رکعت اوّل و دوم نماز ظهر و عصر در جماعت بلند بگوید، همچنین مستحبّ است حمد و سوره و اذکار نماز را شمرده بخواند و آیات را به هم نچسباند و مخصوصاً به معنى آنها توجّه داشته باشد و اگر نماز را با جماعت مى خواند بعد از تمام شدن حمد امام، به امید ثواب پروردگار بگوید: «اَلْحَمْدُ لِلّهِ رِبِّ الْعالَمینَ» و بعد از خواندن سوره «قُلْ هُوَ اللّه اَحَدٌ» یک یا دو یا سه مرتبه بگوید: «کَذلِکَ اللّهُ رَبِّى» یا «کَذلِکَ اللّهُ رَبُّنَا».
مسأله 926ـ شایسته است در نمازها در رکعت اوّل سوره «اِنّا اَنْزَلْناهُ» و در رکعت دوم سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» را بخواند و هیچ سوره اى را در هر دو رکعت تکرار نکند، مگر سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ» و سزاوار نیست در تمام نمازهاى شبانه روز سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» را ترک کند و بهتر است سوره هایى براى نماز انتخاب شود که مردم را متوجّه امورى که به آن نیاز دارند و ترک گناهانى که به آن آلوده اند کند.
ـــــــــــــــــــــــــ ـــ
1. سوره الم سجده ـ سوره حم سجده (فصّلت) ـ سوره والنّجم و سوره اقرأ (علق).

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]