موضوع: چرا باید بگوییم "امام خامنه ای"؟

نوشته اصلی توسط صبح ازل

امام برای امت است در حالیکه ایران یک واحد سیاسی است متشکل از ملت ایران ,
پس کاربرد امام در این بافت غلط است.

سلام
ملت ایران زیر مجموعه امت اسلامی هستند.امت اسلامی مجموعه تمامی مسلمانان هست.

نوشته اصلی توسط صبح ازل

امام برای امت است در حالیکه ایران یک واحد سیاسی است متشکل از ملت ایران ,
پس کاربرد امام در این بافت غلط است.

پس نتیجه میگیری : 1- ملت ایران فقط سیاسی هستند و نه مسلمان ؟ مسلمانان فقط در زمان پیامبر و ائمه امت قلمداد می شدند و بس ؟ 2- امت پیامبر فقط مسلمان بودند و سیاست در رفتار رهبران آن امت بکار نمی رفت؟ یعنی پیامبر و ائمه اطهار فقط حدیت های روزمره زندگی براشون تعریف می کردند و ترفندهای سیاسی رهبران سیاسی دنیا را اصلا خنثی نمی کردند ؟و با امتش در میان نمی نهاد ؟ 3- پس اعتقادی به اینکه : سیاست ما عین دیانت ماست و دیانت ما عین سیاست ما ندارید ؟ البته اگر اعتقادتون غیر از اینهایی است که گفتم باید دلیلهای محکمه پسند قاطع بیاوری . بسم الله .

سلام
دوستان بزرگوار هیچ کس رو در جامعه مجبور نکردند که درباره ایشان اسم و لقب خاصی را استفاده کنند
همان طور که در زمان حضرت روح الله (ره) کسی را مجبور نمیکردند
هر کس به اندازه ی ارادت و علاقه اش چیزی را برزبان می آورد
همان طور که میبینیم حتی گاهی هستند کسانی که ایشان را فقط به نام خانوادگی می نامند و در آن مختارندو کسی مزاحمشان نشده
همان طور هم عده ای مثل ما بخاطر علاقه و محبت شان به رهبر و مقتدایشان ایشان را امام می خوانند و باز هم ما در این باره مختاریم و کسی حق ایراد گرفتن ندارد!
در هر حال مثل تمام آن جوانانی که خودشان را فدایی خمینی میدانستند و اثبات کردند و جز لفظ امام خمینی بکار نبردند
جدای الهام و اجازه گرفتن از عالمان دینی مانند حضرات علامه مصباح و جوادی آملی در بکار بردن این لفظ امام ما هم خودمان را فدایی ایشان می دانیم و امام خامنه ای خطابشان می کنیم ....
شما می توانید امام نگویید کسی مجبورتان نخواهد کرد!

نوشته اصلی توسط roostaie

سلام
من چند تا سوال دارم
ایا شماها مطمئن هستید که این بزرگوار از به کار بردن این لفظ بر سر اسمشان راضی هستند؟؟؟
هدف از به کار بردن این لفظ داخل کشور هست یا خارج آن؟؟؟
اگه خارج کشور باشه چطور می خواید این پیغام به اون طرف برسه ؟؟؟انهم با وجود عدم استقبال صدا وسیما
و اگر داخل باشه قکر نمی کنید این لفظ و سایر کارهای مشابه -مثل صلوات فرستادن بعد از اسم ایشون-بار منفی برای ایشان داشته باشد؟؟؟(با توجه به واکنشی که از مردم دیدم!!! )

هیچ آدم وارسته و بی ریائی از اینکه نامش را بزرگ کنند و آدابی برایش مقرر دارند که او را بزرگ جلوه دهد راضی نیست . اما وقتی پای یکپارچگی یک ملت در کار باشد آنان در حین تواضع سکوت می کنند . من من کردن بزرگانی که در تاریخ با عناوین پادشاه و غیره مطرح بودند فرق میکند با خشوع مردان الهی . آنها همیشه به مردم میگفتند " من خادم شما هستم" . ولی امت خود جاضرنیست از این خطاب پایین تر بگوید.
به قول محب الزهرای بزرگوار ، این مردم هستند که با عشق به آنان این خطاب را میکنند . والاّ شما ببینید خیلی ها هستند هنوز نام این بزرگان را به اسم خودشان میگویند . و بی اغراق آنها کسانی هستند که از نهضت امام دل خوشی ندارند . نتیجه می گیریم که گفتن امام امر واجب نیست . یک نوع ابراز ارادت است . حالا آنکه ارادت ندارد از نظر قانون جرمی مرتکب نشده . ما اینگونه افراد را که میبینیم به آنها لقب اقلیت می دهیم . که آزادند مثل مسیحیان ، کلیمیان و غیره . مجبور نیستند تشیع را بپذیرند .ولی با امت حزب الله همراه و همدل نمیدانیم
.فرمودیدهدف داخل کشور یا خارج از آن می باشد : نمیدانم منظورتون چیه ؟ اما آنچه من برداشت میکنم اینه که قرار است بعنوان امام آنها را معرفیکنیم ؟ نه خیر کسی تا بحال به ملت خودمان یا خارج از کشور ابلاغ ننموده که به این بزرگان امام بگویید . اگر در خارج از کشور هم بر سر زبانها می بینید یک امر عاشقانه است ولا غیر .جایی مثل لبنان بیشتر از خود ما از عظمت و شأن ایشان واقف ترند . ماها بعضی هامون یا نفهمیدیم و بر همین نفهمی خود ماندیم و یا چیزی را با انقلاب حمینی از دست دادیم که در ظلمتی که دست و پا می زنیم قادر نیستیم مثل امت یکپارچه به او امام بگوییم .
شما از بار منفی و آنچه از مردم دیده اید سخن میگویید. من هم مردمی را میبینم و سی و خورده ای سال است که آنها نام امام را به زبان نمی آورند. در بالا گفتم چه کسانی هستند. اما چرا در این بحث مهم فقط ندای آن عده بگوشتان خورده ؟ یا شما همه ی رفت و آمد و نشست و برخاستتان با این قلیل آدمهاست و یا بصیرتتان را بر قشرعظیم آزادیخواه داخلی و خارجی بسته اید.
در خصوص صلوات فرستادن هم چندپست قبل را ببین . عرض کردم قرار است صلوات بر محمد و آلش بفرستیم حالا هر چند تا باشد -( بیشترش به از کمترش) در این شعار شما نامی از خمینی یا خامنه ای دیده اید ؟ چه اشکال دارد به واسطه ی نام آنها یاد خاندان مطهر رسول الله زنده شود ؟

شما خود پاسخ به خود می دهید .

یک وقت اشخاصی که در جامعه درارای مراتب و مقامات اجتماعی هستند چنین ادعایی را میکنند که امر بر افراد عادی مشتبه میشود. و حتی شاید بسیار پا را فراتر گذارند و واقعا از بیان چنین مطلبی قصد همان معنای اولیه را داشته باشند.
سید علی محمد باب در اوایل شخص مجنونی تصور میشد اما بواسطه مهیا بودن شرایط جامعه طرفدارانی پیدا کرد و برای خود دکان امامت و زعامتی باز کرد.

خب عزیز دلم مفهوم همه ی استدلالهایت از جمله این یکی اینست که کسانی خود را امام معرفی کنند مذموم است .
آیا واقعا" شما تفاوتی بین "خود معرفی کردن" و "مردم معرفی کردن "نمی بینید ؟
شما باز هم روایاتی نقل نمودید بدون آنکه شأن خبر را بدانید . واضح است که کسانی به امام معصوم خبر میدهند در یک برهه کسی ادعای امامت نموده آنگاه امام چنین روایاتی را در نفی این حرکت می فرمایند .

نوشته اصلی توسط شعیب صالح

سلام
دوستان گرامی!
درجایی من لفظ شیعه را به اشتباه به جای سنی تایپ کردم. و منظور مذهب حماقت گونه سنیها بود.

حضرت علی(ع): در جایی میفرمایند که دروغ میگوید کسی که خود را دوستدار ما بداند ولی از دشمنان ما بیزاری نجویند.
در جایی به واسطه تقیه فقط انسان با قلب بیزاری میجوید و در جایی با قلب و زبان و درجایی مانند کربلا با قلب و زبان و دست به یاری امامش میشتابد و از دشمنانش بیزاری میجوید. اقا حمید زیارت عاشورا سراسر بیزاری از دشمنان اهلبت(ع) میباشد انجا که میخوانیم اولی و دومی و سومی و چهارمی را لعنت کن. پس به قول شما دیگر نباید زیارت عاشورا خواند؟
اما در مورد علم امام که لازم و واجب بر عصمت امام است فکر کنم بصورت اشکار توضیح دادم که به واسطه علم تمامی اثرات اعمال خویش را در تمامی زمانها و مکانها میبیند تا بهترین حرف و عمل از او به فعلیت برسد. و افراد عادی فاقد این علم هستند. و اگر کوچکترین خطایی در گفته های ایشان پس از 1400 سال پیش بیاید از مقام امامت ساقط میشوند. و درست به همین دلیل است که ما شیعیان اقوال و اعمال ایشان را بطور مطلق درست میدانیم و فقط در سندیات تاریخ به تحقیق میپردازیم.

و اما در مورد دوست عزیزی که از من معنای امام را میطلبد باز هم حدیثی از امام علی(ع) هست که میفرماید ما را فقط خدا مپندارید انگاه هرچه دوست دارید درباره ما بیاندیشید.
خود لفظ امام در عربی به معنای مقابل و روبرو است ولی برای شیعیان و بخصوص شیعیان بار معنایی خاصی دارد که حرمت ان را در ردیف حرمت کلمات الله و رسول قرار میدهد.
یعنی حرمت کلمه امام به واسطه بار معنایی ان همانند حرمت الفاظ الله و رسول است.
یک وقت یک دیوانه ای در کوچه پس کوچه میگوید من خدا یا رسول یا امام هستم. کسی به این ادم توجه نمیکند.
اما یک وقت اشخاصی که در جامعه درارای مراتب و مقامات اجتماعی هستند چنین ادعایی را میکنند که امر بر افراد عادی مشتبه میشود. و حتی شاید بسیار پا را فراتر گذارند و واقعا از بیان چنین مطلبی قصد همان معنای اولیه را داشته باشند.
سید علی محمد باب در اوایل شخص مجنونی تصور میشد اما بواسطه مهیا بودن شرایط جامعه طرفدارانی پیدا کرد و برای خود دکان امامت و زعامتی باز کرد.


و تمام حرف من این است که چرا و چرا از لفظ امام که بار معنایی خاصی برای شیعیان دارند برای این افراد عادی استفاده بشود؟
چرا یک لفظ دیگر را بکار نمیبرید؟
جز این است که حتی اگر منظورتان دقیقا خود معنای ان نباشد ولی خواسته باشید که از بار معنایی ان برای شخص مورد نظر عاریه و قرض بگیرید تا اهداف خود را درباره شخص مورد نظر پیگیرباشید؟

سلام

شما زیرکانه اصرار دارین که از همون مواضع و کلماتی که بارها درباره اش همه ی دوستان توضیح دادند، مدام استفاده کنید و تکرار کنید.

امام خمینی(ره) و امام خامنه ای (مد ظله) رو با علی محمد باب (لعنت الله علیه) عمدا مقایسه میکنید درحالیکه خودتون هم به این نکته وافقید که علی محمد باب، خودش ادعای خدایی کرد و به خودش از این القاب داد. اما این دو بزرگوار هیچگاه لحظه ای در ته قلبشون هم رضایتی مبنی بر اینکه کسی به اینها اینطور لقب بده نداشتند و مردم خودشون از سر عشق و ارادتی که به نایب امام زمانشون دارند، اینگونه رهبرانشون رو خطاب میکنند.

و باز هم به نظرم عمدا و از روی قصد و علیرغم اینکه برای شما قبلا توضیح داده شد، شما علاقه دارین که لفظ امام رو با لفظ خدا با هم گره بزنین و نتیجه گیری مطلوب رو ازش داشته باشین در حالی که اولی مخلوق دومی است و از لحاظ شأنیت با هم قابل قیاس نیستند. اینگونه برداشت های سلیقه ای از دین، درست نیست.

در مورد زیارت عاشورا هم همونطور که خودتون هم احتمالا بهتر از بنده میدونین، خوندنش یا به صورت شخصی و خصوصی در تنهایی است یا در محافل شیعیان در مساجد و روضه های اباعبدالله(ص) و تکیه ها و ... اما شما هیچ گاه خودتون نمیاین و به طور مثال در جایی مثل صحن مسجد النبی(ص) بلند بلند زیارت عاشورا رو با ذکر لعن ها بخونین. چرا که میدونین اولا سنی ها رو عصبانی و خشمگین میکنه و ثانیا برای خودتون هم بد میشه و باهاتون برخورد میکنن. شما حتی به نظرم اگه در شهرهای سنی نشین ایران هم که تشریف ببرین، باز هم به طور ناخودآگاه ملاحظه ی افرادی که دارای مذاهبی غیر از تشیع هستند رو میکنین.

اما توهین شما به اهل تسنن و احمق خطاب کردن اونها در یک سایت اینترنتی که بازدیدهای علنی و زیادی هم داره، مشابه زیارت عاشورا خوندن به صورت بلند در صحن مسجد النبی(ص) هستش. شما هم به همین تفاوت واقفید اما نمیدونم کاربران اینجا و بنده رو چه فرض کردین که اینطوری توجیه میارین.

در مواقعی که در فضاهای علنی و عمومی حرف میزنیم و یا مینویسیم، باید تقیه کرد و حفظ وحدت نمود. توصیه میکنم روایت زیر رو بخونین و همیشه اون رو برای خودتون سرلوحه قرار بدین:

در روایت هست که شخصی از اهل تسنن و ارادت مندان دو خلیفه ی اول خدمت امام صادق(ع) در مسجد در حضور شاگردان و مریدان او حضرت رسید و صراحتا نظر ایشون رو درباره ی دو خلیفه ی اول پرسید. حضرت در جواب فرمودند: «إمامان، عادِلان، قاسِطان، كانا عَلَى الحَق، وَ ماتا عَلَيه، فَعَليهِما رَحمَةُ اللهِ يَومَ القِيامَةِ» یعنی آن دو نفر امام بودند و عادل! دادگر و بر حق بودند و بر حق هم از دنیا رفتند. پس رحمت خدا بر آن دو در روز قیامت!!

اما ...

{محتواي مخفي}

اما همینکه اون شخص از مسجد رفت، اصحاب از حضرت امام صادق(ع) با تعجب پرسیدند که تعابیری که درباره ی دو خلیفه ی اول فرمودید، چگونه است؟
حضرت فرمودند:
آن دو امام بودند اما به تعبیر قرآن «اَئِمَّةً یَهدونَ اِلَی النّار» یعنی امامی که به سمت آتش جهنم راهنمایی میکند.
آن دو عادل بودند اما به تعبیر قرآن از حق عدول کردند.
آن دو قاسط بودند اما به تعبیر قرآن «وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً» یعنی ظالمانی که هیزم آتش جهنم اند!
آن دو نفر بر حق بودند مراد آن است که حق امیرالمومنین علی علیه السلام بود که آن دو بر علیه آن حق بودند
آن دو نفر بر حق مردند منظور آن است که آنان تا آخر عمر بر دشمنی بر حق (که همان علی (ع) بود) بودند و بر همان دشمنی بدون ابراز پشیمانی مردند.
و منظور از رحمت الله، همان وجود مبارک پیامبر(ص) است که «رحمةٌ للعالمین» است که ایشان در روز قیامت بر علیه آن دو خواهند بود!

{محتواي مخفي}

روى أنه سأل رجل من المخالفين عن الإمام الصادق عليه السلام وقال: يا ابن رسول الله ما تقول في أبي بكر وعمر: فقال عليه السلام: هما إمامان عادلان قاسطان كانا على الحق، وماتا عليه، فعليهما رحمة الله يوم القيامة، فلما انصرف الناس قال له، رجل من خاصته: يا ابن رسول الله لقد تعجبت مما قلت في حق أبي بكر وعمر ! فقال: نعم، هما إماما أهل النار كما قال الله سبحانه: وجعلناهم أئمة يدعون إلى النار وأما القاسطان فقد قال الله تعالى: وأما القاسطون فكانوا لجهنم حطبا وأما العادلان فلعدولهم عن الحق كقوله تعالى ثم الذين كفروا بربهم يعدلون والمراد من الحق الذي كانا مستوليين عليه هو أمير المؤمنين عليه السلام حيث أذياه وغصبا حقه عنه، والمراد من موتهما على الحق أنهما ماتا على عداوته من غير ندامة عن ذلك، والمراد من رحمة الله، رسول الله صلى الله عليه وآله، فإنه كان رحمة للعالمين وسيكون خصما لهما ساخطا عليهما منتقما منهما يوم الدين.


روايت شده شخصي از مخالفان [منظور اهل سنت است] از امام صادق عليه السلام سؤال كرد و گفت: يا ابن رسول الله! نظر شما درباره ابوبكر و عمر چيست؟ حضرت فرمودند: آن‌دو نفر دو امام عادل قاسطي بودند كه بر طريق حق بودند، كه بر همين طريق تا آخر مانده و از دنيا رفتند، و رحمت خداوند تا روز قيامت بر آن‌دو باد، هنگامي كه آن شخص از مجلس خارج شد، شخصي از خواص حضرت سؤال نمود: يا ابن رسول الله! از آن‌چه كه در باره ابوبكر و عمر فرموديد خيلي تعجب نمودم! حضرت فرمودند: آري، آن‌دو امام اهل دوزخند همان‌گونه كه خداوند سبحان مي‌فرمايد: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّار» [و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به آتش دوزخ فرا مي‌خوانند] (القصص 28،آيه 41) و اما اين‌كه آن‌دو قاسط بودند خداوند متعال مي‌فرمايد: «وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً» [و امّا ظالمان آتشگيره و هيزم دوزخند!] (الجن 72، آيه 15)و اما اين‌كه آن‌دو نفر عادل هستند يعني از حق عدول كرده‌ا‌ند، همان‌گونه كه خداوند در قرآن مي‌فرمايد : «ثُمَّ الَّذينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُون‏» [اما كافران براى پروردگار خود، شريك و شبيه قرار مى‏دهند] (الانعام 6،آيه 1)و مراد از حق كه بر آن ماندند امير المؤمنين عليه السلام است كه او را اذيت نموده و حق او را غصب نمودند، و مراد از اين كه آن‌دو تا آخر بر اين راه باقي ماندند و از دنيا رفتند، اين است كه: آن‌دو تا آخر بر عداوت و دشمني خود باقي ماندند بدون اين‌كه نادم و پشيمان از كار خود باشند، و مراد از رحمت خداوند: رسول الله صلى الله عليه وآله است كه «رحمة للعالمين» بود و آن حضرت در آن دنيا خصم و دشمن آن‌دو و انتقام گيرنده از آن‌ها خواهد بود.


شرح إحقاق الحق، ج 1، ص 69.

همونطور که میبینین، حضرت امام صادق(ع) هم ملتزم به رعایت تقیه و حفظ وحدت میان مسلمانان بودند وگرنه برای ایشان هم خیلی راحت بود که اهل تسنن رو احمق خطاب کنند. شما که خودتون رو شیعه ی ایشون میدونین، شایسته است که در همه ی اعمال و رفتارها، پای در جای پای ایشون بذارید. (شیعه بودن در عمل واقعا سخته!)

و در مورد جمله آخر پستتون هم باید مجددا و مکررا عرض کنم که همونطور که دوستان دیگر هم توضیح دادند، هیچ کسی که این لفظ رو برای رهبران خودش به کار میبره، هدف مادی و سیاسی خاصی در جهت تخریب حقوق دیگران نداره که پیگیر اونها باشه و با قرض گرفتن بار معنایی از این کلمه به عنوان ابزار اهداف حزبی و شخصیش سوء استفاده کنه. استفاده از این لغت، خودجوش و کاملا مردمی بوده و صرفا ابراز عشق و ارادت به ایشون و تلاش برای معرفی مفهوم ولایت دین بر جامعه است.


موفق باشین.
92/5/27

رهبر را مجلس خبرگان تعيين ميكند
مجلس خبرگان را راي مردم تعيين ميكند
اعضاي مجلس، براي راي آوردن با يكديگر به رقابت مي پردازند، از گروهي حمايت و بر گروهي مي خروشند
براي جلب راي، طرفند هاي سياسي به كار مي برند
به عضويت حزبي در مي آيند و يا با حزب ديگري به مشاجره مي پردازند
در سخنرانيها و برنامه هايشان در مجلس خبرگان، از رهبران احزابشان مشورت مي گيرند
و در انتخابهايشان مصالح حزبي خودشان را هم رعايت مي كنند

حالا ما بايد به رهبري كه توسط چنين مجلسي "و به احتمال زياد با درنظر گرفتن منافع حزبي" تعيين ميشود "نايب بر حق امام زمان" بگوييم؟