موضوع: چرا باید بگوییم "امام خامنه ای"؟

نوشته اصلی توسط شعیب صالح

سلام دوست عزیز

من که جواب تمامی سوالات دوستان را در پستهایم میدهم چه جوابی مانده که نداده باشم؟

در ثانی من بعد از تذکر اولیه به شخص یا مذهبی توهین نکردم و فقط حقیقت را بیان کردم. ایا گفتن حقیقت اینقدر به شما سنگین می اید؟
دوست عزیز

اختلاف مکتب شما و معصومین (ع) در همین است که انها با علم خداوندی اشتباه مخالف را به ایشان میفهمانند و و چنان او را در تنگنا قرار میدهند که پی به گفتار و عقیده اشتباهش ببرد و در مناظره های تاریخی ایشان بسیار مشهود است ولی شما دهان طرف را میبندید.
دوست عزیز کجای این پست اشتباهی داشتم و کجایش به کسی توهین کردم؟

سلام.

شما همه چیو جواب دادین. فقط چشمای ما یکمی مشکل داشت که ندیدیم.

{محتواي مخفي}

یه چیزی رو خودمونی میگم خیلی بهتون بر نخوره ولی تا وقتی پستهای قبلیتون و پستهای قبلی دیگر کاربران هنوز اینجا وجود داره، لطفا کاربرای اینجا رو احمق فرض نکنین. اگه میخواین که چیزی رو حاشا کنین، اول برین پستای قبلیتونو ویرایش کنین و بعد بیاین بگین: کی بود کی بود من نبودم!

خوب شد معنای حقیقت رو هم فهمیدیم. حقیقت از نظر شما یعنی هر کسی که دارای تفکرات انجمن حجتیه نیست، سنی و یهودی و احیانا وهابی هستش. اصلا هم لابد توهین که نیست.

بعد از این همه برداشت شخصی از روایات معصومین(ع) انتظاری هم ندارم که مکتب خودتون رو همون مکتب اهل بیت نامگذاری نکنین. اتفاقا قرآن هم دست شما رو در چنین کارهایی باز گذاشته:

إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا أَفَمَن يُلْقَى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَم مَّن يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

تا وقتی شما جوابی به پستهای قبلی ندین و یا اعتراف به نداشتن جواب نکنین، پست دیگه ای از شما تایید نخواهد شد. چرا که من در مقابل خوانندگان این تاپیک در برابر شبهات زهردار انجمن حجتیه مسئولم و تا وقتی مدیر باشم اجازه نمیدم که شما و دوستان انجمن حجتیه، مغز کاربران عادی سایت رو بخواین شستشو بدین.

موفق باشین.
92/5/30

نوشته اصلی توسط شعیب صالح

قال مولانا الامام المهدی-عجل الله تعالی فرجه الشریف- :
(أَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَهُ فَارْجِعوُا فیها إِلى رُواهِ حَدیثِنا، فَإِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْكُمْ وَأَنَا حُجَّهُ اللّهِ عَلَیْهِمْ)[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
امّا در رویدادهاى زمانه، به راویان حدیث ما رجوع كنید. آنان، حجت من بر شمایند و من، حجّت خدا بر آنانم
وقتی میفرمایند در اتفاقات زمانه به راویان حدیث ما رجوع بکنید یعنی ای جمعیت شیعه در میان شما کسانی هستند که مورد وثوق و اعتماد ما هستند و
تنها از ما حدیث میگویند
از ما روایت میکنند
حرف ما را به شما میرسانند
همانند نواب اربعه(س) فقط و فقط گفتار و کردار و رفتار ما را به شما میرسانند.
نه بر ان چیزی می افزایند و نه از ان چیزی میکاهند. نه بدعتی می اورند و نه نقصانی در کلام ما ایجاد میکنند.
همانند سید رضی
همانند شیخ کلینی
همانند شیخ مفید
و در تاریخ معاصر همانند علامه مجلسی
پس اگر قرار باشد در زمان غیبت ایشان کسی به نام ولی فقیه را بنیان نهیم و ان را علم کنیم و انواع بدعت را در دین بوجود بیاوریم دیگر وجود زنده امام زمان به چه درد میخورد؟

خب خوبه که نظرات همین علمایی که نام بردید رو در مورد ولایت فقیه مرور کنیم:
شیخ مفید در المقنعه صفحه ی 657 میفرماید:
هنگامی که سلطان عادل (منظور امامان معصومند) برای ولایت در آنچه ذکر کردم در ابواب فقه وجود نداشت بر فقیهان اهل حق عادل صاحب رای و عقل و فضل است که ولایت آنچه را بر عهده ی سلطان عادل است بر عهده گیرند.
خب نظر شیخ طوسی استاد سید مرتضی و سید رضی رو در کتاب النهایة و نکتها ج 2 ص 17 مرور میکنیم، ایشان در این کتاب مهمترین ارکان جامعه یعنی فتوا جها قضاوت اقامه ی حدود و ... را حق فقیهان دانسته است و حتی قبول ولایت از سمت سلطان جائر را نیز برای آنان جایز میشمارد و بعد میفرماید:
چنین کارهایی (همچون قضاوت و اجرای حدود و حکومت) در زمانی که خودشان ( ائمه معصومین) امکان انجام آن را ندارند بدون تردید به فقهای شیعه واگذار می شود!

علمای دیگری چون علامه ی حلی ، ابن ادریس ،شهید اول ،مقدس اردبیلی ، صاحب ریاض ،سید عاملی ، فخر المحققین ،محقق ثانی و ملای نراقی و شیخ انصاری هم همه به ولایت فقیه در عصر غیبت حکم داده اند و اگر جویا شدید تک تک را با عناون کتاب و سند خدمتتون عرض خواهم کرد!

به خدا من خود را به خواب نزده ام و این شما هستید که در خواب غفلت فرو رفته اید.

ظاهرا با این اوصافی که خدمتتون عرض کردم شما خودتون رو بدجوری به خواب زدید، متاسفانه!

و بزرگترین عیب شما در این است که وجود موثر امام زمان را انکار میکنید و غیبت را به معنای عدم وجود میبینید.
داستان شما داستان حضرت موسی(ع) و گوساله سامری است که قوم موسی چند روز پس از غیبت موسی بدعتی در دین گذاشتند.
برادر من! امام زمان غایب از دیده هاست غایب از دلها که نیست؟

اتفاقا دقیقا داستان ما داستان قوم موسی و سامریست! آنجایی که هارون وصی موسی در زمان غیبت موسی مردم رو از گرایش به سامری نهی میکرد ولی کسانی از بین گمراهان میگفتند:
قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى (91 سوره ی طه)
ما هرگز دست از پرستش گوساله سامری بر نمیداریم تا موسی به سمت ما برگردد!

برادر گرامی اشکال شما در این است که میخواهید امام را تعریف کنید.
این حرف مانند این است که بگویید خدا را تعریف بکن. ایا از نظر شما میشود خدا را تعریف کرد یا باید با توجه به صفات بیشمار باریتعالی نسبت به احد لایزال معرفت پیدا کرد؟

لطف کنید کلمه ی امام رو تعریف کنید! حاشیه نرید:)

در خصوص کلمه عبد باید گفت مگر امام بنده خدا نیست؟
و اگر از عبد به تمامی انسانها تعبیر میکنی باید بگویم که نه خدا را شناخته ای و نه پیامبر را و نه امامان حق را شناخته ای.

چرا کلمه ی عبد بصورت مطلق اومده؟

نوشته اصلی توسط صبح ازل

متاسفاته یک سری افراد عادت دارند ، به رییس روسا القاب تمجیدگرانه بدهند و کم مانده که نعوذبالله بالاترین مقام حکومت را بپرستند ! این افراد از بیماری روحی "کیش شخصیت" رنج می برند، اگر نمی دانید کیش شخصیتcult of personality یعنی چه؟ در گوگل جستجو کنید.

سلام.

کاربر گرامی، شما اصلا پستهای قبل رو میخونی؟
بنده در جواب جناب شعیب صالح که امام رو هم ردیف با خدا قرار داده بود، مفصلا توضیح دادم که مقام خدایی با بندگی زمین تا آسمون تفاوت داره و جایگاه ولی فقیه و امام در جامعه ی ما حتی نقطه ی مقابل امام معصوم هم نیست چه برسه به خدا.

همینطور نخونده و ندیده، در مورد تاپیک نظر ندین.

نوشته اصلی توسط شعیب صالح

ال مولانا الامام المهدی-عجل الله تعالی فرجه الشریف- :
(أَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَهُ فَارْجِعوُا فیها إِلى رُواهِ حَدیثِنا، فَإِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْكُمْ وَأَنَا حُجَّهُ اللّهِ عَلَیْهِمْ)[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
امّا در رویدادهاى زمانه، به راویان حدیث ما رجوع كنید. آنان، حجت من بر شمایند و من، حجّت خدا بر آنانم

یعنی روایتهای ما را ایشان یاد بگیرید و مایی که چند صد سال بعد از غیبت هستیم باید از اینها حدیث را بگیریم.
ایا امام زمان فرموده اند که نظرات ایشان هم نظرات من است؟ یقین چنین نگفته اند.
ایشان حجت بر انها هستند تا احادیث را بدون کم و زیاد کردن به اهلش در مکانها و زمانهای دور برسانند و نظرات شخصی ایشان به خودشان مربوط است.

سلام.

تعبیر امام زمان(عج) در روایتی که گذاشتین از راویان حدیث، صرفا اینکه اونها احادیث رو بدون کم و زیاد نقل کنند نیست. چرا که خود حضرت میفرمایند همانگونه که من حجت خدا بر اونها هستم، راویان حدیث هم حجت خدا بر شمایند. سوال من از شما اینه که خدا فقط از پیامبرش انتظار داشت که کلام وحی رو به مردمش برسونه و دیگه هیچ دستور و سفارش و موعظه ای نکنه؟ یعنی مثل یه آدم لال که فقط هنگامی که آیات وحی نازل میشد، اونها رو تلاوت کنه و مجددا سکوت کنه تا آیه ی بعدی؟ مسلمه که این گونه نبوده و انتظاری که خدا از پیامبرش داشته، بیش از این بوده. ائمه ی معصومین هم همینطور. یعنی اونها هم فقط وظیفه شون این نبوده که آیات قرآن رو مجددا بی کم و کاست تلاوت کنند، بلکه وظیفه به تفسیر آیات و دستور العمل دادن برای زندگی مردم بودند. احکام جدیدی که در زندگی مردم به وجود میومده که در زمان پیامبر پیش نمیومد تا پیامبر از طریق وحی، دستورات الهی رو جویا بشه. باید کسی باشه که طبق ذائقه ی اسلام، برای اونها حکمی صادر کنه که مورد رضای خدا و رسولش باشه. این همون معنای حجت هست. یعنی خدا از امامان معصوم همین انتظار رو داشته. حالا خود ولیعصیر (ارواحنافداه) میفرمایند که همین انتظار رو من از فقها در دوران غیبت دارم. یعنی بر اساس اصول اسلامی، احکام زندگی مردم رو تبیین کنند و موعظه شون کنند و مردم هم به دستورات اونها گوش بدن همونطوری که اگر منِ امام زمان(عج) به فقها دستوری میدم، اونها باید گوش بدن (چون من بر اونها حجت خدا هستم) اونها هم همین حالت رو برای شما مردم عادی دارند (فانهم حجّتی علیکم و انا حجّت الله علیهم) بحث فقط بر سر نقل قول احادیث و روایات نیست.

پس لطفا سطح حدیث رو با برداشت های شخصیتون پایین نیارین. فقها نظرات شخصی از روی هوای نفسشون که نمیدن. از روی همون اصول اسلامی و ذائقه ی فقهی ائمه ی اطهار هست نظراتشون. کما اینکه در رساله های عملیه هم همینگونه هست و مراجع معظم تقلید، رساله هایی که میدن بر اساس مبانی فقه اسلامی و مدلی است که در شرایط مشابه و نزدیک، یکی از ائمه ی اطهار(ع) با رعایت یک اصلی فتوی داده اند. دستور صریح امام صادق(ع) هم مبنی بر همین هست که از فقهایی که عُمری در راه اسلام تهذیب نفس کردند و با هوای نفسشون مخالفت کردند، همگان باید اطاعت داشته باشند:

فامّا من كان من الفقهاء صائناً لنفسه، حافظاً لدينه، مخالفاً لهواه، مطيعاً‌ لامر مولاه، فللعوام ان يُقلّدوه

اگر بنا بر ادعای شما فقط بنا بر این بود که حدیثی بی کم و کاست نقل قول شود، چنین دستوری از امام صادق(ع) به ما نمیرسید.

خدا یعنی افریدگار جهان. پس هر افریدگاری میتواند خدا باشد. هر مخترعی میتواند خدا باشد.
میگویید

یکی از ابتدایی ترین تعاریف در علم کلام همین مساله هست که شما اون رو نقض کردین.
آفریدگار رو با مخترع یکی دونستین در حالی که این دو در لغت و معنی با هم تفاوت دارند:

1- آفریدگار از عدم و نیستی، چیزی رو پدید میاره اما مخترع، از مواد اولیه ی موجود چیزی رو اختراع میکنه

2- آفریدگار بدون تحمل سختی و رنج و یا پیش مطالعه ی فراوان، چیزی رو می آفریند، اما مخترع محتاج تحمل سختی ها و وجود امکاناتی در راه اختراع خود است. مانند شب نخوابیدن ها، ساعتها مطالعه و آزمایشگاه ها و کارگاه های مجهز و ...

3- آفریدگار احتیاجی به چیزی که می آفریند ندارد، اما مخترع برای رفع نیاز خود یا نوع بشر، چیزی را اختراع میکند

4- آفریده های یک آفریدگار به احسن وجه و بهترین صورت آفریده شده اند به طوری که زوایای مختلف پیچیدگی و شاهکارهای آفرینش اون مخلوق، تا مدتها قابل کشف است، اما اختراعات یک مخترع هر چه که میگذرد، نکات منفی بیشتری در او دیده میشود و سعی میشود در اختراعات بعدی رفع نقایص صورت بگیرد.

با همه ی این تفاوت ها، چطور این دو مفهوم رو با هم یکی کردین؟ مبانی منطقی شما که ازش استفاده میکنین، نقایص زیادی داره.


موفق باشین.
92/5/30

من نظرم را درباره این حدیث گفتم و کاملا معلوم است که کلام امام(ع) چیست.

یعنی روایتهای ما را ایشان یاد بگیرید و مایی که چند صد سال بعد از غیبت هستیم باید از اینها حدیث را بگیریم.
ایا امام زمان فرموده اند که نظرات ایشان هم نظرات من است؟ یقین چنین نگفته اند.

اگر منظور روایت صرف نقل روایت است پس منظور از الحوادث الواقعة چیه؟ پس حدیث و اما من کان من الفقها از امام صادق چی میشه؟ پس مقبوله عمر بن حنظله و مشهوره ابو خدیجه و صحیحه ی قداح و موثقه ی سکونی چیه؟

ایشان حجت بر انها هستند تا احادیث را بدون کم و زیاد کردن به اهلش در مکانها و زمانهای دور برسانند و نظرات شخصی ایشان به خودشان مربوط است. من مختارم که بپذیرم یا نپذیرم و من فقط به اطاعت مطلق از امام زمان(ع) و معصومین دیگر(ع) دستور داده شده ام و البته بوده اند کسانی که معصومین(ع) حرف انها را حرف خود دانسته اند. همانند سید بزرگوار شاه عبدالعظیم که امام هادی درباره ایشان سفارش کرده است. ولی فکر نکنم درباره عزیزانی که شما نام بردید چنین سفارشی شده باشد.

حجت برای ما همین نظرات علما و فقهاست که در حوادث واقعه با اجتهاد ایشان حکم داده میشه ... رسما مخالفت کردید با فرمایش " فالعام ان یقلدوه" امام صادق موسس مکتبمان؟ دیگه چه ادعایی میتونید داشته باشید؟ یا خیلی بی اطلاع از حدیث و علم حدیث هستید یا مغرضید! بی شک افرادی مثل شما اگر در دوران نیابت خاص هم که توقیع ذکر شده از آن دوران است می بودید در نیابت نواب اربعه هم تشکیک میکردید! شما الآن با این حرفهایی که زدید کلا مخالفت با نیابت فقها و مرجعیت که مقبول همه ی شیعیان است کردید! نمی دونستم انجمن حجتیه اینقدر کارش بیخ پیدا کرده!

یعنی کلمه عبد در اینجا به معنای کسانی امده است که با توضیحات بعدی حدیث جز در تعریف واژه امام نمیگنجد.

اگر باز هم سوال بود در خدمتم

شما گفتید منظور از کلمه ی عبد امامان هستند که بی شک امامان هم هستند اما دلیل مطلق آمدن کلمه ی عبد را توضیح ندادید؟ هرچند با چیزهایی که در بالا گفتید کلا بنده شما رو خارج از دایره فهم کلی مذهب چه برسد به احادیث و مآخذ مذهب میدونم و انتظار ندارم بتونید جواب بدید!

نوشته اصلی توسط شعیب صالح

رُواهِ حَدیثِنا= راویان حدیث ما
نه مفسران به رای.
...
«فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوهُ» - پس بر عوام است (بر دیگرانی که فقیه نیستند لازم است) که از آنان تقلید کنند.

تفسیر به رای که کلام شماست!(تفسیری میکنید در مقابل رای تمام علمای شیعه!:na:)
بنده با سنی یا مسیحی یا یهودی یا مجوس نجس که بحث کنم به مراتب راحت ترم تا با کسی بحث کنم که مرتب تغییر موضع میدهد و حرفهایش را عوض میکند! شما اول معلوم کن که شیعه ای و مثل همه ی شیعیان در دوران غیبت امام زمان از نواب عامه ی حضرت تقلید میکنی و قضاوت امر را طبق گفته ی حضرات معصومین به فقها و عالمان عادل دین میسپاری!
چون مسلما ادعای فقاهت در دین را بدون تحصیل علوم دینی که همچون علی محمد باب یا محمد بن عبد الوهاب که نداری ؟ اگر ادعا میکنی که میفهمی و فقیهی که اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما ! از ما بیشتر از سلامی نمیشنوی چون لیاقت نداری ولی اگه ادعا میکنی که مقلدی و مرجعیت و سپردن قضاوت و حکم و فتوا را به فقیه جامع الشرایط قبول داری پس بدان که حکم و فتوا فقهای بزرگ شیعه همچون شیخ مفید و شیخ طوسی و شهید اول و محقق ثانی و علامه ی حلی و ... (بسیاری دیگر) طبق احادیث و فهم ایشان در مورد کلام خدا و احادیث ائمه اینست که در دوران غیبت ولایت به عهده ی فقیه جامع الشرایط می باشد! و اگر فهم این خیل عظیم از علمای شیعه را خلاف قرآن و حدیث و تفسیر به رای میدانی این حرفت خلاف اجماع و حرفی گزاف است که از نادان هایی همچون انجمن حجتیه ای ها فقط صادر میشود! بزرگ شما جناب حلبی منبری ساده ای بیشتر نبوده که حالا امثال تو و دیگر مریدانش بخواهند حرفی در مقابل اجماع بزرگترین عالمان شیعه بزنند!

و همچنین است درباره روایاتی که دوست عزیز قنبر بیان داشته است. اگر که سندیت انها دارای اشکال نباشد.

سند چی مشکل نداشته باشه؟ مقبوله ی عمر بن حنظلة؟ نخندون ما رو تو رو خدا شما هم مثل برادران اهل تسنن هستید که روایاتی متواتر از صحاح خودشون رو قبول نمیکنن؟ آخر روایت عمر بن حنظه یا توقیع شریفه یا روایت سکونی و قداح و ... منافی جدی صحبتهای شماست ! خیلی دوست داشتم بدونم شما چقدر از علم حدیث میدونید که اینطور اظهار نظر مکنید و تفسیر به رای! و سطح تحصیلاتتون رو هم چند بار پرسیدم ولی جواب ندادید! اما امروز با این صحبتهایی که کردید معلوم شد هیچ از حدیث و علم حدیث متوجه نیستید!

نوشته اصلی توسط صبح ازل

همانطور که در پست قبلی ام اشاره کردم ، همگی افراد ولایتمدار و افرادی که سعی در لقب دادن و تمجیدگری رییس روسا دارند، از کیش شخصیت cult of personality رنج می برند ، لطفا درباره این اصطلاح تحقیق کنید که ببیند در چه دامی افتاده اید! این اصطلاح، واقعا کلیدی در رابطه با موضوع این تاپیک است.

صبح ازل !!!!؟؟ بهایی هستی؟:)