خدایا
قلبم کوچک است و هیچ دریایی نمی تواند از آن عبور کند ، حتی پرندگان هم نمی توانند در آن آشیانه کنند.
پاهایم به بن بست رسیده اند و پیراهنم عطر خوش دوست را گم کرده است، ای کاش روزهایم از دست تو شروع می شدند و دنیایم همرنگ حرفهای تو بود.
کاش نغمه هایی را که در آسمان تو پنهان است می شنیدم و باران بخشش تو کلمه به کلمه دفترم را می شست.
مهربان من...
دوست دارم ستایشت کنم چنانکه سنگها به وجد بیایند، شاخه های خشک و نیم سوخته شکوفه کنند و اشیاء شاعر شوند.
اگر از تو نگویم ، اگر خورشید را به خواب های طولانی ام راه ندهم، اگر آینه های غبار گرفته را به یاد تو پاک نکنم ، کلماتم اتش میگیرند و روحم آرام و بی صدا خواهد شکست...
برای عاشق تو شدن بهانه نمی خواهم .
همین که می دانم غم شکوهمند تو چه طعمی دارد کافی است.
بخشی از نیایش های امام سجاد (ع)