[align=center][/align]
روایات کافی به چهار دسته تقسیم می شوند:
1-صحیح 2- موثق 3- حسن 4- ضعیف
این که شیعه روایات مهم ترین کتاب خود را به چهار بخش تقسیم می کند، نشانه واقع گرایی این مکتب است. زیرا کتاب صحیحی جز قرآن در اختیار بشر نیست و دیگر کتاب ها باید مورد بررسی قرار گیرند. از این نظر کتاب کافی با موشکافی خاصی به چهار بخش تقسیم شده است.
علامه مجلسی در کتاب «مرآة العقول» همه بخش را معین نموده اند.مولف کافی در آغاز کتاب برای سنجش حدیث معیاری از امامان نقل کرده؛ فرموده اند:
«آنها را بر کتاب خداوند عزوجل عرضه کنید پس آنچه موافقت داشت با کتاب خدا، بپذیرید و آنچه مخالفت داشت با آن، رد کنید.»
ولی در مقابل اهل حدیث و سلفی ها «صحیح بخاری» و «صحیح مسلم» را از آغاز تا پایان صحیح دانسته اند و گرفتار مشکلاتی شده اند که هم اکنون دامنگیر آنهاست و نقل نمونه که قطعا مجعول و دروغ است مایه گسترش دامنه سخن می شود. در کتاب «الحدیث النبوی بین الروایة و الدرایة» به این قسمت پرداخته شده است.
و اما این ادعا که کافی شرح و تفسیر قرآن است؛ اگر مقصود این است که در کتاب کافی مجملات قرآن، مانند صلات، زکات، حج و جهاد تبیین و تفسیر شده و اجزا و شرایط آنها بیان گردیده است، این اختصاص به کتاب کافی ندارد. تمام کتاب های حدیثی حتی صحاح و سنن اهل سنت دارای چنین مقامی هستند و اگر مقصود این است که کتاب کافی به صورت تفسیر بر قرآن نوشته شده، این سخن بی اساس بوده و کسی آن را نگفته است و به فرض اینکه به صورت تفسیر نوشته شده باشد، روایات آن ارزشیابی شده و طبق ضوابط با آنها رفتار می شود. اما سلفی ها بر خلاف ما خبر واحد را نه تنها در مسائل علمی و فقهی بلکه در مسائل اعتقادی می پذیرند و به همین دلیل گرفتار مشکلاتی در مسائل اعتقادی شده اند.
اخیرا در مدینه منوره همایشی در مورد حجیت خبر واحد در عقاید برپا شد و تقریبا همه شرکت کنندگان که سلفی بودند با این مطلب موافقت کردند که دین و عقیده خود را بر اساس خبر واحد بر پا کنند و روی این اساس، در آئین آنان تجسیم و تشبیه و مجبور بودن انسان، کاملا پذیرفته شده است.