سری از اسرار
به محضر امام حسن عسکری، علیهالسلام، مشرف شدم. میخواستم که از ایشان سؤال کنم که جانشین پس از آن امام همام، علیهالسلام، کیست؟ بدون اینکه سؤال خود را مطرح کنم، حضرت، علیهالسلام، خود فرمودند:
ای احمد بن اسحاق! خداوند از زمان خلقت آدم، علیهالسلام، تا کنون، زمین را از حجتخالی نگذاشته و تا قیامت نیز چنین خواهد بود تا به واسطه او بلا از اهل زمین دور مانده و باران نازل شود و زمین برکات خود را خارج کند.
عرض کردم:
ای فرزند رسول خدا! امام و خلیفه بعد از شما کیست؟
آنگاه امام حسن عسکری، علیهالسلام، از جا برخاستند و وارد اطاقی شدند و در حالی که پسربچهای را که سه سال بیشتر نداشت در آغوش داشتند، خارج شدند. در حالی که چهره آن طفل چون ماه شب چهارده میدرخشید. پس فرمودند:
ای احمد بن اسحاق! اگر نبود کرامتی که در نزد خدا و حجج الهی داشتی، فرزندم را به تو نشان نمیدادم. او همنام و همکنیه رسولالله، صلیاللهعلیهوآله، است و زمین را آنگاه که از ظلم و جور انباشته شده باشد، پر از عدل و داد میکند. ای احمد بن اسحاق! او در این امت مانند حضرت خضر، علیهالسلام، و ذیالقرنین میباشد. خداوند او را از دیدهها غایب میکند و هیچ کس غیر از آنها که بر عقیده به امامت ثابتند و برای تعجیل در فرجش دعا میکنند، از مهلکه غیبت او رهایی نمییابند.
عرض کردم:
مولاجان! آیا علامتی هست که قلبم به آن اطمینان پیدا کند؟
در این هنگام آن پسربچه به زبان عربی فصیح گفت: من بقیةالله در زمین هستم. و انتقام گیرنده از دشمنان خدا. پس بعد از اینکه به عینه مشاهده کردی، علامتی را جستجو مکن!
آن روز خوشحال و شاد از محضر امام، علیهالسلام، خارج شدم. فردا دوباره به حضور امام، علیهالسلام، شرفیاب شدم و عرض کردم:
ای فرزند رسول خدا، صلیاللهعلیهوآله، بسیار از آنچه به من ارزانی فرمودید مسرور شدم. اما آن سنت جاریهای که فرمودید از خضر، علیهالسلام، و ذیالقرنین در ایشان موجود است، چیست؟
فرمودند:
غیبت طولانی اوست.
عرض کردم:
مگر غیبت او باید طولانی شود؟
فرمودند:
آری، قسم به خدا آنقدر طولانی که اکثر آنهایی که قائل به وجود او خواهند بود از عقیده خود باز خواهند گشت و جز آنهایی که خداوند از آنها به ولایت ما پیمان گرفته است و ایمان را در قلبهایشان تثبیت نموده است و آنها را به روحی از ناحیه خویش تایید فرموده کسی در این اعتقاد باقی نمیماند. ای احمد بن اسحاق! این امری است از امر خدا و سری است از سر خدا و غیبی است از غیب خدا. آنچه را که به تو دادم بگیر و پنهان دار و از شاکرین باشد و فردای قیامت در اعلیعلیین در کنار ما باش!
بحارالانوار،52،ص23و24 ایضا:مم،ص749و750 ایضا:کمالالدین،صدوق
پاسخ با نقل قول
