آلسید مورنوس» به همراه برادرش مشغول شست و شوی شیشه های یک آسمان خراش در نیویورک بودند که ناگهان داربست فرو می ریزد و آنها از طبقه 47 به کف پیاده رو می افتند. برادر آلسید در جا کشته می شود و خود آلسید به قدری حالش وخیم بود که پزشکان او را به اتاق عمل منتقل نکردند و در روی تخت بخش اورژانس او را عمل کردند. آلسید مورنوس سه هفته در کما بود و سرانجام روز عید کریسمس چشم گشود. با توجه به اینکه احتمال زنده ماندن حتی پس از سقوط از طبقه چهارم 50 درصد است ، مورناس واقعا خوش شانس بوده است.
«کاترینا بورجس» 17 ساله، طی یک سانحه ی رانندگی به قدری مجروح شد که پزشکان معتقد بودند دیگر هرگز نمی تواند روی پاهای خود بایستد. او در این حادثه دچار شکستگی گردن، ستون فقرات، لگن و پای چپ شد و هر دو ریه او نیز پاره شدند. پزشکان توانستند با 11 میله آهنی و شمار زیادی پیچ و مهره، استخوان های او را به هم وصل کنند تا جوش بخورند. اکنون با گذشت 5 ماه از آن حادثه استخوان ها ی شکسته جوش خورده اند و کاترینا دیگر نیازی به مصرف دارو های مسکن ندارد.
« دزانا سیمونز » پس از چند ماه انتظار، زمانی که متوجه شد یک قلب برای پیوند جای قلب بزرگ شده اش پیدا شده، بسیار خوشحال شد. اما شادی او مدت زیادی دوام نیافت چراکه مدتی پس از پیوند، قلب جدید او دچار مشکل شد. پزشکان مجبور بودند قلب پیوندی او را خارج کنند در حالی که دیگر قلبی برای پیوند نداشتند. تنها کاری که پزشکان تا زمان پیدا شدن قلب جدید می توانستند انجام دهند این بود که دو بمپ مصنوعی در بدن او کار بگذارند تا عمل خون رسانی را انجام دهند. دزانا 4 ماه با این پمپ ها زندگی کرد و سرانجام در 29 اکتبر سال گذشته یک قلب جدید به او پیوند زدند و این بار قلب جدید او مثل ساعت کار می کرد.
«جوردن تايلور» در يك سانحه راننگی جمجمهاش از ستون فقراتش جدا شد كه در دنيای پزشكی به آن «قطع ارتوپديك سر» ميگويند. در اين مواقع مجروح يك درصد احتمال زنده ماندن دارد اما امید خانواده ی تایلور و دعا هایی که مردم پس از شنیدن داستان جوردن برای او می کردند او را زنده نگاه داشت.
او بلافاصله پس از حادثه تحت یک عمل جراحی قرار گرفت که طی آن جراح با يك صفحه فلزی، چند پيچ و مهره و چند ميله پلاتينی جمجمه را به ستون مهرهها وصل كرد. سه ماه بعد جوردن از بيمارستان مرخص شد و حالا دوباره به مدرسه می رود.
دانشمندان ارتش هندوستان در حال مطالعه روی مرد 82 ساله هستند که ادعا میشود 70 سال است آب و غذا نخورده است.
پراهلاد جانی اکنون در یک بیمارستان در احمدآباد گرجارات نگهداری شده و توسط سازمان تحقیقات دفاعی هندوستان به شدت تحت نظر است.
او اکنون 6 روز است که در این مرکز و تحت نظارت شدید نگهداری میشود و پزشکان اعلام کردند بعد از این مدت بدن او هیچ نشانه ای از گرسنگی یا نیاز به آب نشان نداده است.
ادعا شده است که این مرد از سن 7 سالگی خانه خود را ترک کرده و مانند یک انسان مقدس هندی زندگی کرده است.به این انسانها اصطلاحات 'breatharian' گفته میشود که میتوانند فقط با تکیه بر نیروی زندگی روحانی خود به زندگی ادامه دهند.
او معتقد است که یک الهه اکسیری را از سوراخی در سقف دهانش به بدن او میریزد.این ادعا توسط یک پزشک هندی که مطالعاتی در مورد قابلیتهای ماوراء طبیعی این افراد داشته است تائید شده است.
دانشمندان سازمان توسعه تحقیقات دفاعی هندوستان ، هواپیماهای بدون سرنشین ، موشکهای بالستیک بین قاره ای و انواع جدیدی از بمبها را میسازند.آنها معتقدند آقای پراهلاد میتواند به آنها آموزش دهد که چگونه میتوان در زمانهای بحرانی بدون وجود غذا تا مدتهای طولانی به زندگی ادامه داد.
دکتر ایلاواژاگان مدیر روانشناسی و علوم مرتبط موسسه دفاعی در این باره گفت : در صورتی که این ادعا تائید شود ، یک کشف جدید در دنیای پزشکی خواهد بود.
با کمک آن میتوان جان انسانها را در حین بلایای طبیعی نجات داد.ما میتوانیم به انسانها تکنیکهایی آموزش دهیم که در شرایط سخت و دشوار بدون آب و غذا به زندگی خود ادامه داده و نجات پیدا کنند.
تا کنون و بعد از گذشت 6 روز آقای پراهلاد به خوبی دوام آورده است و جالب این جاست که هیچ چیزی نیز از بدن او دفع نشده است . او کاملا سالم و سرحال است و هیچ نشانه از رخوت و بیحالی در او دیده نمیشود.
پزشکان تصمیم دارند نظارت خود را تا 15 روز دیگر ادامه دهند که در طی این مدت باید علائمی مانند از دست دادن ماهیچهها ، کمآبی شدید ، کاهش وزن و از کار افتادن اندام های حیاتی بدن ظهور پیدا کند.
البته در هندوستان افرادی هستند که برای مدتهای طولانی و تا 8 روز آب و غذا نمیخوردند و به اعمال مذهبی خود میپردازند.اکثر انسانها نمیتوانند بدون غذا تا 50 روز دوام بیاورند . بیشترین رکورد گرسنگی در جهان 74 روز بوده است!!!