موضوع: ... حزب شيطان & حزب الله ...

حزب شيطان


از بعضي از آيات استفاده مي شود که خداي تعالي به انسان هشدار مي دهد که شيطان دشمن شماست، شما هم او را دشمن تلقّي کنيد و از پي روي او بپرهيزيد که هدفش جز اغواي شما چيزي نيست و او حزب و گروهش را به راه هاي منحرف دعوت مي کند و اين جز دوزخ را در پي نخواهد داشت: «انّ الشيطان لکم عدوٌ فاتخذوه عدّوا انّما يدعوا حزبه ليکونوا من اصحاب السّعير.» (فاطر:6)



اما در اين که منظور از «حزب شيطان» چيست، قرآن خود توضيح مي دهد؛ در بعضي از آيات(25)، پس از معرفي منافقان و تبيين بعضي از برنامه ها و توطئه هاي آن ها مانند طرح دوستي آن ها با غضب شدگان الهي، در مشکلات و گرفتاري ها با مسلمانان نبودن، با سوگند دروغ اعلان وفاداري کردن نسبت به مؤمنان، با سوگند مردم را از راه خدا بازداشتن وعيدهاي مکرر به آن ها دادن مي فرمايد: «استحوذ عليهم الشيطان فانساهم ذکراللّه اولئک حزب الشيطان الا انّ حزب الشيطان هم الخاسرون.» (مجادله: 19)؛ شيطان بر آنان استيلا پيدا کرده، ياد خدا را از خاطرشان محو نمود. آنان حزب شيطانند. آگاه باشيد که حزب شيطان زيان کارانند.



پس در واقع، حزب شيطان دو مشخصه بارز دارند: يکي سلطه شيطان بر آن ها و ديگري فراموش کردن خدا. دو مشخصه اي که هر يک از آن ها به تنهايي مي تواند تباه کننده سعادت دنيوي و اخروي انسان باشد و از همين طريق شيطان برنامه هاي خود را اجرا مي کند.



امام علي عليه السلام مي فرمايد: «الا و انّ الشيطان قد جمع حزبه و استجلب خيله و رجله..»(26)؛ آگاه باشيد که شيطان حزب خود را جمع آوري کرده وسواره ها وپياده هاي(لشکر)خويش رافراخوانده است.



مرحوم علّامه جعفري در ذيل کلمات گران سنگ مزبور مي گويد: «مسلّم است که حزبي به نام «حزب شيطان» با علامت مخصوص يا لباس مشخص در هيچ نقطه اي از تاريخ بشري نمودار نگشته است. ما با هر حزبي که در تاريخ روبه رو مي شويم، با يکي از صفات جالب، که مفهوم آرماني انساني دارد، خود را مشخص کرده است، مانند حزب عدالت، حزب آزادي، حزب ترقي خواهان و غيره... بنابراين، مقصود از «حزب شيطان» يک حزب رسمي با يک برنامه معيّن و هدف مشخص شيطاني نيست، بلکه بنا به قاعده اصلي:



ناريان مر ناريان را طالبند



نوريان مر نوريان را جاذبند



منظور گردهمايي و تشکّل افراد و گردهمايي از انسان نماهاست که هوا و هوس ها و خودکامگي ها... و مقام پرستي و تورم «خود طبيعي» آنان را با يکديگر متشکّل ساخته، همداستان و همرزم و هم پياله نموده است. اين گونه تشکّل، که اميرالمؤمنين عليه السلام آن را «حزب شيطان» مي نامد، از نظر ماهيت و نتيجه، پست تر و وقيح تر از تشکّل حيوانات درنده مي باشد؛ زيرا درندگان هر اندازه و به هر کيفيتي هم که متشکّل گردند، نمي توانند به فعاليت هاي وسيع تر و عميق تر از محدوده غرايز معيّن خود بپردازند؛ مثلاً، تشکّل ببرها هرگز نمي تواند تحوّل پليد در گروه ببرها يا ديگر جانداران به وجود بياورد، در صورتي که حزب شيطان، که از افراد انساني تشکيل مي يابد، داراي نيروها و استعدادهايي است که به وسيله آن ها مي توانند ارزش ها را نابود کنند، تحوّلات قهقرايي ايجاد کنند، اگر موقعيت ايجاب کند راه هايي را که به پوچي حيات منتهي مي گردد پيش پاي مردم بگسترانند. حزب شيطاني مختصات ديگري هم دارد؛ از آن جمله مي تواند از مفاهيم عالي انساني مانند علم، تکامل، عدالت، وطن، آزادي، سوءاستفاده نموده با تحريک ابعاد آرمان جويي در انسان ها آنان را تا اعماق تباهي براند.»(27)



بعضي از آيات هم دلالت دارند که شيطان لشکرياني دارد که آن ها را براي اغواي مردم استخدام مي کند: «و جنودُ ابليس اجمعون» (شعرا: 95)؛ «انّه يراکم هو و قبيله من حيث لا ترونهم انّا جعلنا الشياطين اولياء للّذين لا يؤمنون» (اعراف: 27)؛ «واذ قلنا للملائکة اسجدوا لآدم فسجدوا الاّ ابليس کان من الجن ففسق عن امر ربّه افتتخّذونه و ذرّيتّه اولياء من دوني و هم لکم عدوٌ بئس للظالمين بدلاً« (کهف:50)



سخنان امام علي عليه السلام در نهج البلاغه نيز بيانگر اين واقعيت است، آن جا که مي فرمايد: «آنان در زندگي به شيطان اعتماد کردند؛ او را تکيه گاه خويش و ملاک کارشان قرار دادند، او هم آنان را دام خود و وسيله اي براي اضلال ديگران قرار داد و سينه هاي آن ها را لانه خود ساخت. در درون آن ها تخم هاي رذالت و پستي گذاشت و جوجه هاي آن را در دامنشان پرورش داد؛ با چشم آن ها مي بيند و با زبان آن ها سخن مي گويد و به کمک آن ها بر مرکب اضلال و گم راهي خود سوار شده، کارهاي زشت و ناپسند را در نظرشان زيبا جلوه داده است. اينان مانند کسي هستند که عملشان شاهد بر اين است که با مساعدت شيطان انجام شده و گفتار باطل را او بر زبانشان جاري کرده است.»(28)



به هر حال، وقتي دل هايي که بايد جايگاه ياد و ذکر الهي باشند به لانه شيطان تبديل شوند، خيالات، وسوسه ها، توهّمات، شک و ترديدها، انکار و تکذيب ها و در نهايت توطئه ها شروع مي شوند؛ کارهايي که در واقع همگي تخم ريزي ها و يا جوجه هاي شيطاني هستند. آن گاه چنين افرادي خود وسيله اي براي شيطان در جهت صيدکردن و اضلال کردن مي شوند؛ چشمان آن ها چشمان شيطاني و زبان هايشان زبان هاي شيطاني خواهد بود، به طوري که همه کلماتشان سخنان شيطان است. آري، افرادي اين چنيني همان حزب و جمعيت شيطاني و دست ياران او هستند.



اينان کساني هستند که قبلاً ويژگي هاي انساني داشتند، اما در اثر پذيرش دعوت شيطان و زير چتر و حزب او درآمدن، از صراط مستقيم الهي منحرف گشته، آن ويژگي هاي انساني را از دست دادند و خود به يکي از شياطين انسي مبدّل گشتند.



حزب اللّه



با توجه به آنچه در مورد حزب شيطان و آيات مربوط به آن گفته شد، تذکر اين نکته لازم است که از منظر قرآن، حزب ديگري نيز وجود دارد که در برابر حزب شيطان قرار دارد و آن «حزب اللّه» است. اما در اين که منظور از «حزب اللّه» چيست، قرآن ويژگي هاي افراد تحت پوشش اين حزب را چنين بيان مي دارد:



«لا تجد قوما يؤمنون باللّه و اليوم الآخر يوادّون من حادّاللّه و رسوله ولو کان آباؤهم او ابناؤهم او اخوانهم او عشيرتهم اولئک کتب في قلوبهم الايمان و ايدّهم بروحٍ منه و يدخلهم جناتٍ تجري من تحتها الانهار خالدين فيها رضي اللّه عنه و رضوا عنه اولئک حزب الله الا انّ حزب اللّه هم المفلحون.» (مجادله:12)



ملاحظه مي شود که قرآن مي فرمايد: گروهي را نمي يابي که ايمان به خدا و آخرت داشته باشند، اما با دشمنان خدا و رسولش سازگار و دوست باشند (مؤمن به خدا و آخرت هرگز با دشمن خدا و رسول او طرح دوستي نمي افکند)، حتي اگر آن ها پدران يا فرزندان يا برادران يا فاميلشان باشند.(29) خداوند در دل آنان ايمان را نوشته است و آن ها را به وسيله روحي که از جانب خودش مي باشد تأييد کرده، آنان را به بهشت هايي که از زير (درختان آن ها) جوي هايي روان است، داخل مي کند و در آن جا جاودان خواهند بود. آن ها از خدا خشنودند و خدا هم از آنان خشنود. (مسلّما اين بزرگ ترين پاداش محبّ است که محبوبش نسبت به او اظهار رضايت نمايد؛ نعمتي که ارزش آن از همه بهشت و نعمت هاي آن بالاتر است).



آن گاه خداوند متعال در پايان آيه شريفه اين جمعيت (و افرادي که داراي چنين خصايصي هستند) را «حزب اللّه» اعلان مي کند و مي فرمايد: آگاه باشيد که آنان حزب اللّه هستند و آن هايند که اهل فلاح و رستگاري اند.



آيه اي ديگر «حزب الله» را کساني مي داند که پيرو خدا و رسول او و در خط ولايت باشند: «انّما وليُّکم الله و رسوله و الّذين آمنوا الذين يقيمون الصّلوةَ و يؤتون الزّکوة و هم راکعون و من يتولَّ اللّه و رسوله والّذين آمنوا فانّ حزب الله هم الغالبون.» (مائده: 5556)



از مجموع آيات مربوط به حزب اللّه، استفاده مي شود که آن ها:



1. کوچک ترين سازش و دوستي با دشمنان خدا ندارند؛



2. دل هايي سرشار از ايمان دارند؛



3. مورد تأييدات الهي هستند؛



4. پاداش آن ها بهشت است؛



5. هم مورد رضايت الهي هستند و هم آن ها از خدا راضي مي باشند؛



6. آن ها رستگاران و اهل فلاح هستند؛



7. فقط پيرو خدا و رسول خدا و در خط ولايت هستند؛



8. آن ها پيروز خواهند بود (و اين وعده اي است قرآني و الهي)