موضوع: آثار خداشناسی

آثار خداشناسی
شناخت خداوند -و درک این مطلب که مبدأ و معاد از آن خداوند است- آثار و یرکات فراوانی را هم در زندگی فردی و هم در زندگی اجتماعی بشر به دنبال دارد. در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می­کنیم.
الف. آثار فردی:
1. ایمان و آرامش در زندگی:
بی­تردید امروز تمدن بشری و جهش­های زندگی ماشینی آثار مسمومی در زندگی انسان­ها گذاشته و اکثر انسان­ها را دچار نوعی پریشان خاطری و اضطراب کرده است. آنچه قرآن کریم و روایات و تجارب علمی تأکید می­کنند این است که جامعه بشری برای رها شدن از این دغدغه­ها و نگرانی­ها، باید ایمانش را قوی­تر کند. چرا که اعتقاد به خدای متعال و رعایت تمامی لوازم و شرایط بندگی، مستحکم­ترین سنگر معنوی و محافظ بشر در مقابل سختی­های خرد کننده است.
قرآن کریم در این باره می­فرماید:

«آنها کسانی هستند که ایمان آورده­اند و دل­هایشان را به یاد خدا مطمئن (وآرام) است، آگاه باشید، تنها با یاد خدا دل­ها آرامش می­یابد.»

انسان هر چه به خدا ایمان بالاتری پیدا کند، عطش و نیاز درونی­اش کم می­شود و وقتی قدم در راه ایمان به خدا گذاشت، احساس بی­نیازی کرده و به آرامش مطلق می­رسد و هرگاه به خدای کاذب (هوای نفس) نزدیک شود، اضطرابش زیاد می­گردد.

2. اجابت دعا:
از دیگر آثار مهم خداشناسی اجابت دعاست. شناختی که ملازم با اجابت است. شناخت قلبی پس از رفع کلیه موانع شناخت و گذر از مرحله تقوا و رسیدن به مرتبه یقین و طی کردن مراحل ذکر و انس و عشق و انقطاع است.
در این مرحله بنده به مرتبه­ای می­رسد که قادر به دخل و تصرف در عالم کائنات است. چرا که از غیر منقطع شده، به حق متصل گشته و اراده­اش در اراده خداوند فانی می­شود.

ب. آثار اجتماعی:
1. عدالت اجتماعی:
برای اینکه عدالت در جامعه پیاده شود باید دولت­ها و حکومت­ها به خدای متعال ایمان داشته باشند. زیرا حکومت­های بشری که ایمان و حس خداشناسی در آنها حاکم نیست در اجرای قانون فقط می­توانند به مقابله با سرکشی­ها و خلاف­های آشکاری که در سطح جامعه به وجود می­آید، بپردازند و هرگز از تعدی­های پنهانی که از دید دستگاه قضایی و نیروی نظامی مخفی است نمی­توانند جلوگیری کنند. زیرا ایمانی ندارند تا خود را در محکمه وجدان خویش و حضور مدام حق تعالی در هر جا و هر زمان مجرم بشناسند. بر خلاف حکومت دینی که نه تنها فرد را از گناه آشکار یعنی فساد و سرکشی در سطح جامعه باز می­دارد، بلکه به نهی از انجام گناه در زندگی می­پردازد.
در جامعه­ای که زیر بنای آن را اخلاق و ایمان به خدا تشکیل می­دهد، قانون به وجه نیک اجرا می­شود و در زندگی افراد جامعه جاری است.

2. وحدت اجتماعی:
قرآن کریم می­فرماید:

«مومنان برادر یکدیگرند، پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید، باشد که مشمول رحمت او شوید.»

اسلام با اولین شعارش، حتی آنجا که پیامبر(ص) مردم را به یگانه پرستی دعوت می­کند، جامعه را به سوی یک هدف و مبدأ دعوت می­نماید و امر می­کند همه به یک زبان (عربی) و به سمت یک قبله نماز بخوانند و توده­های بشریت را به صورت یک واحد متشکل در می­آورد.
بنابراین توحید و شناخت خدا، جامعه بشری را از دوگانه پرستی­ها و بت پرستی­ها و... نجات می­دهد و به صورت امت واحد در صراط مستقیم به سوی هدف معینی به نام الله روانه می­کند. پس وقتی مبدأ و هدف یکی شد، همگان خود را بنده یکی دانسته و به یک نقطه ختم می­شوند.