موضوع: آیا وقعا کسی که امام علی را قبول نداشته باشد به بهشت نمی رود؟

;;

نوشته اصلی توسط komeil101

آیا وقعا کسی که امام علی را قبول نداشته باشد به بهشت نمی رود؟

پس تکلیف بقیه مردم جهان که ادیان دیگری دارند و اصلا شاید علی را نشناسند چه میشود؟

میگویند کلید در بهشت در دستان امام علی است یعنی کسی که او را قبول ندارد تکلیفش چه میشود؟ به بهشت نمیرود؟( فقط حدود 200 ملیون نفر در دنیا شیعه اند) :na:

به نظر شما اینگونه اصل آفرینش انسان زیر سوال نمی رود؟؟:idontnow:

کسایی که در این مورد اطلاع درستی دارن پاسخ بدن
منتظر پاسخ دوستانم تا رفع ابهام شوم:rolleyes:

سلام.
به نورآسمان خوش آمدین.

آیا از نظر شما میان کسی که امیرالمومنین(ع) و حقانیت او را می شناسد ولی ولایت او را عامدانه و از سر اختیار خود قبول نمیکند با فردی که به قول شما در دوران حیاتش، نتوانسته معرفتی نسبت به ولایت ائمه ی اطهار(ع) پیدا کنه (حالا به هر دلیلی، شاید در گذشته این بی اطلاعی موجه تر از امروزه و شرایط زندگی در عصر اطلاعات بوده) نیست؟ مسلما هست. اگر آن مسیحی یا زرتشتی یا یهودی که نسبت به دین خود (دین بدون تحریف) پایبند بوده و با خدا دشمنی نکرده، ولایت امیرالمومنین(ع) در دوران حیاتش به او عرضه میشد، قطعا آن را میپذیرفت.

پذیرش ولایت، سخت ترین امتحان خدا از بندگانش هست. چرا که آخرین اصل از اصول دین هست و نیز این اصل تنها در دین اسلام به اصول ادیان الهی اضافه شد و در ادیان قبلی نبود (برای همین هم خدا در روز غدیر خم فرمود که امروز دین شما را کامل کردم) و خیلی ها بر سر پذیرفتن این اصل، با اینکه سایر اصول رو قبول داشتند، لغزیدند. پس بنابراین میشه ادعا کرد که اگه فردی در دوران حیاتش، اصول دیگه ی ادیان الهی رو (توحید، معاد، نبوت و عدل) باهاش دشمنی و عداوت پیشه گرفته بوده، مسلما نسبت به پذیرش این اصل هم جبهه میگرفته. بنابراین به دوزخ افتادن کسانی که اصلا در دوران حیاتشون، امیرالمومنین(ع) رو ندیدند و نشناختند، نه صرفا به خاطر نپذیرفتن ولایت توسط اونهاست بلکه به خاطر دشمنی کردن با سایر اصول ادیان الهی است که پذیرفتن اونها به مراتب آسان تر از امامت و ولایت بوده است.

یک توضیحی هم به نظرم ضروری میرسه و اونم اینکه قبول نداشتن یک اصل با اینکه فردی مثلا توحید رو قبول داره اما گاهی اوقات بر خلاف مبانی اصل توحید، از روی هوای نفس یا وسوسه شیطان اقدام به ارتکاب گناه و نافرمانی خداوند یکتا میکنه (چون گناه کردن با شرایط پذیرش اصل توحید در تناقض هست) تفاوت داره. فرد اول به واسطه ی قبول نداشتن، با این اصل دشمنی خواهد کرد و هیچ احترامی برای توحید و یکتاپرستی قائل نیست اما فرد دوم، علیرغم اینکه گناه هم مرتکب میشه، اما درون خودش، خداوند متعال رو به عنوان پروردگار خودش پذیرفته و مسلما از گناهان خودش شرمنده است. میدونه که خدا رو ناراحت کرده و سعی میکنه به درگاه خدا توبه کنه (شاید هم موفق به توبه نشه اما باز هم درونش شرمنده است و گناه کردنش از روی حقد و دشمنی با خدا نیست).

طبق وعده ی خداوند متعال، آتش دوزخ تنها برای افراد دسته ی اول خلق شده و همه ی افراد به جز دشمنان خدا، از آتش جهنم نجات خواهند یافت. همانگونه که خود امیرالمومنین(ع) در دعای کمیل میفرمایند:

‏فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ‏ لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماًوَ مَا کَانَ لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً لَکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْکَافِرِینَ‏ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ‏ وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَکَرِّماً أَفَمَنْ کَانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کَانَ فَاسِقاً لاَ یَسْتَوُونَ

ترجمه: خداوندا، به یقین مطمئنم كه اگر نبود حكمت تو نسبت به عذاب گمراهان و به خلود دشمنانت در آتش، همانا آتش را تماماً سرد و سلامت قرار مى‏ دادى و كسى را در آن مقام قرار نمى ‏دادى؛ ولى اسماى شریف تو مقدس و پابرجاست و خود قسم یاد كردى كه جهنم را از كافران جن و انس پر خواهى كرد و معاندان و دشمنانت را در آن مخلد و همیشگى خواهى ساخت؛ و حمد و ثنای تو با شکوه است. خود ابتدائا فرموده ای و به همین واسطه انعام به بندگانت را کریمانه به طول و درازا کشانده ای که: «آیا کسی که مومن است با کسی که فاسق و پلید است، یکسان است؟ قطعا مساوی نیستند»


برای مطالعه ی بیشتر در این زمینه، به لینک زیر مراجعه کنید:
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

موفق باشین.
92/11/4

علی

ببینید رفقا دین بی ولایت مثل درخت بدون باغبان است اگر چه رشد کند ولی میوه نمیدهد یاعلی