موضوع: (( چه کنیم تا حرف یکدیگر را بهتر بفهمیم ))

(( چه کنیم تا حرف یکدیگر را بهتر بفهمیم ))

قسمتی از کتاب (( چه کنیم تا حرف یکدیگر را بهتر بفهمیم ))

کتابی می خوندم که عنوانش "چه کنیم تا حرف یکدیگر را بهتر بفهمیم؟ " بود.در بخشی از کتاب در باره ایراد های مربوط به گویندگی (بیان مطلب) نوشته شده بود. برام جالب بود،چون خیلی وقت ها که شروع به حرف زدن یا گله کردن می کنیم و یاخواسته ای از کسی یاکسانی که دوستشون داریم را اعلام می کردیم، آخر کار خراب می شد وبه جاهای باریک می کِشه.

بعضی وقت ها هم فکر می کنیم خیلی خوب گفتیم ولی طور دیگه ای برداشت می شه.بعضی وقت ها هم که دیگه مطمین هستیم هیچ اشکالی نداره وعالیه ،عکس العملی رو که منتظرش بودیم ، نمی دیدیم .این کتاب مارو به فکر وامیدارد و اینکه باید توی حرف زدنمان مراقب خیلی نکته ها باشیم.واینکه آیا درست به صحبت مخاطبمان گوش می دهیم؟ ویا اینکه اصلا وقت خوبی رو برای صحبت انتخاب کرده ایم؟
برای شما هم تیتر وار مطلب رو نوشتم شاید بدردتون بخوره وبا کسی که دوستش دارید،راحتتر و بهتر حرف بزنید.و از ارتباطتون لذت ببرید.
ایراد های مربوط به گویندگی :
1- ابهام در بیان◄ سبب سو،تفاهم می شود.
2-طعنه وکنایه ◄ سبب ناراحتی شنونده وگوش نکردن به بقیه حرف ها میشود.
3-گفتار ناخوشایند مثل بیان توهین آمیز ،مسخره کردن ، انتقاد های تند ،سرزنش یا بی احترامی به طرف مقابل ◄ سبب ناراحتی شنونده ودفاع از خود می گردد.
4-فشار یا تاکید های بی جا روی بعضی از بخش های حرفمان ◄ باعث سو، تفاهم در شنونده می شود.
5- شدت وسرعت نامناسب در کلام مثل خیلی آهسته حرف زدن ،خیلی با صدای بلند حرف زدن ویا بسیار سریع و تند حرف زدن
6- ضعف اطلاعات در باره موضوعی که شروع به گفتن می کنیم.
7- نشناختن خصوصیات وتوانایی های شنونده (مخاطب) مثل حساسیت او ،ویژگی های سنی ومیزان درک طرف مقابل
8- بی توجهی به پیام های غیر کلامی در خود وشنونده (زبانمان حرفی می زند و حالت ها و حرکت های ما پیامی دیگر را القا می کند.)
9- استفاده از جمله های بلند (منظور اصلی گم می شود.)
10- ندادن زمان کافی به مخاطب برای فهمیدن مطلب و فکر کردن
11- ندادن فر صت حرف زدن به مخاطب ◄باعث خستگی شنونده
12- از این شاخه به آن شاخه پریدن (پراکنده گویی)
13- معلوم نبودن منطور و خواسته اصلی(خیلی حرف زدن )
14- زود عصبانی شدن واز کوره در رفتن ◄ مانع تفکر صحیح ودرست حرف زدن می شود.
15- قضاوت زود و بدون تفکر کافی ◄سبب زود نتیجه گیری کردن می شود.
16- صفت دادن وثابت ودایمی کردن یک ایراد ◄باعث ایجاد کدورت در طرف مقابل ودفاع از خود میشود.
17- امر کردن وتحمیل راه حل ها ونظرها باعث کلافگی ،بی حوصلگی وبی میلی شنونده به گفتگو ویااطاعت کورکورانه او می شود.
18- ترساندن وتهد ید کردن◄سبب بد آمدن شنونده وفرار از موقعیت ترس وتهدید می گردد.
19- پرسش های زیاد ونابه جا◄ایجاد احساس باز خواست در شنونده می کند.
20- نصیحت های پی در پی ◄ایجاد حس نادانی در شنونده می کند.
21- داشتن افکار منفی (در باره خود ،در باره دیگران ،در باره نتیجه واثر حرف زدن )
22- ضعف در انتقاد کردن ◄ سبب رنجش شنونده می گردد.