موضوع: جاذبه رفتاری برای اصلاح

جاذبه رفتاری برای اصلاح

مردی از دشمنان اهل بیت علیهما السلام در شهر مدینه، حضرت امام موسی‌ بن جعفر علیه السلام را آزار می‌داد. هر جا با حضرت روبرو می‌شد ناسزا می‌گفت و از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بدگویی می‌کرد. یکی از اطرافیان امام عرض کرد: اجازه دهید این مرد نابکار را به قتل برسانیم. حضرت سخت وی را از این کار بازداشت، سپس سراغ آن مرد را گرفت. گفتند در اطراف مدینه به کشاورزی مشغول است. حضرت امام موسی‌ بن جعفر علیه السلام سوار شد و به سوی مزرعه او حرکت کرد و داخل زمین‌های وی شد، آن مرد از دور فریاد زد که: زراعت ما را لگدمال نکن، اما حضرت توجهی نکرد و همچنان رفت تا به او رسید، در کنارش نشست و با رویی گشاده فرمود: برای این زراعت چقدر خرج کرده‌ای؟ گفت: صد دینار، حضرت فرمود: انتظار چه مقدار محصول داری؟ عرض کرد: من غیب نمی‌دانم! حضرت فرمود: گفتم چقدر امید داری؟ پاسخ داد: دویست دینار. امام یک کیسه که سیصد دینار در آن بود به وی داد و فرمود: خداوند از زراعتت نیز همان مقدار که امید داری به تو خواهد داد. آن مرد از جا برخاسته سر مبارک حضرت را بوسید و از حضرت خواست از خطاهایش درگذرد، حضرت تبسمی کرد و به مدینه بازگشت.
فردای آن روز که حضرت امام موسی‌ بن جعفر علیه السلام وارد مسجد شد همان مرد (به احترام حضرت) از جا برخاست، به وی نگاه کرد و گفت: «الله اعلم حیث یجعل رسالته» دوستانش پرسیدند:‌ قضیه چیست؟ تو پیش از این با او غیر از این رفتار می‌کردی؟ گفت: ولی اکنون که دیدید چگونه رفتار کردم! و شروع کرد امام را دعا کردن. رفقایش با او به ستیز برخاستند (ولی او بر موضع خود استوار بود). امام به خانه بازگشت و به اصحاب (و آنان که تنها راه را کشتن آن مرد می‌دانستند) فرمود: آیا کاری که من کردم بهترین راه نبود؟ من با مقداری پول شرش را دفع و امرش را اصلاح کردم.
________________________
بحارالانوار، ج 48، ص102