موضوع: این شعر از کیه؟

سلام دوستان
ممنون از اینکه جواب دادید ولی من این شعر رو از روی یه کتاب نوشتم انقدر نگید درستش اینه درستش اونه!:idontnow::khande:
خلاصه الله اعلم،شایدم نویسنده کتاب اشتباه کرده!:think:

سلام

هر کی یه چیزی می گه!! به نظر من بیخیال شو، و فقط بخونش! شاعرشو چی کار داری؟

:ghaghah: :ghaghah: :ghaghah: خیلی باحالی

آقا نمی شه این شعر را با فتحه و کسره و ضمه بزارید؟
من بلد نیستم بخونــــــــــــــــــم

آره منم همین مشکلو دارم :khande:

منم نمیدونم حالا از کیه؟ :khande:

سلام با اینکه نظر و دیدگاه همگی محترم هست اما به نظر من خیلی از جاها اشتباه نوشته شده و اشتباهم خونده میشه اگه ریشه یابی کنیم و درست معنی کنیم به این صورت هست و معنی پیدا میکنه اما معانی که از متن هایی که تا به حال نوشته شده در بیشتر جاها یا مفهوم ندارن یا اینکه هم خوانی ندارند

البته جور دیگه هم نوشته میشه به جای کوه کُه نوشته میشه

درگه :
در این درگه که گه گه کوهُ کَه و کَه کوه شود به ناگه

مشو غِرَّه به امروزت که از فردا نیاگه!

در این درگه (درگاه= استعاره از دنیا) که گاه گاه (گه گه)، کُه کَه و کَه کُه شود ناگه (ناگهان کوه کاه و کاه کوه می شود) به خودت غره مشو(مغرور مباش) که از فردای خود آگاه نیستی(نه ای آگه= نئی آگه)!


در این دنیا که گاهی کوه با اون عظمتش ناگهان تبدیل به کاه میشه و گاهی ناگهان کاه تبدیل به یه کوه میشه به امروزت مغرور نباش که از فردای خود آگاه نیستی

امیدوارم به دردتون خورده باشه :rolleyes:

سلام این شعر از شیخ احمد جامی متوفی سال 536 است از تربت جام و ساده شده شعر به این صورت است در این درگاه که گاه گاه کاه کوه و کوه کاه می شود نا گهان مشو غره به امروزت که از فردا نیستی اگاه وایضا از همین شاعر و عارف
بر مال و جمال خویش غره مشو کان را به شبی برند و انرا به تبی

در این درگَه،کِه گَه گَه، کهَ کُه و کُه کَه شود ناگَه
ز امروزت مشو غرَه که از فردا نِه ای آگه

میگه در این دنیا که گاهی کاه ناچیزی همچون کوه میشود
و کوه به آن عظمت مانند کاه ناچیزی می‌شود (منظور موقعیت اجتماعی ،اقتصادی و...)
از امروز خود مغرور نشو چون از فردای خودت خبر نداری:)