(( قسمت اول ))
کلید، اگر چه نام یک ابزار میباشد، اما به خاطر کاری که انجام میدهد، اسم عامی است که در فرهنگها و موضوعات مختلف بیان شده است و از جمله در فراماسون که به عنوان یک سمبل اصلی مطرح است.
کلید برای قفل است و قفل نیز برای درب و درب ورودی به یک مجموعه میباشد. البته کلید فقط باز نمیکند، بلکه ابتدا «قفل» میکند و بعد در صورت نیاز برای باز کردن آن قفل مورد استفاده قرار میگیرد و گاهی نیز مورد سوء استفاده. لذا نظر به این که «مجموعه – درب و قفل» نیز اسم عام هستند و برای امور متفاوت معنوی و مادی استفاده میشوند، کلید نیز یک اسم عام شده است و در فرهنگهای متفاوت، برای معانی متفاوت نیز به کار رفته است. از فرهنگهای دینی و الهی گرفته تا فرهنگهای سیاسی و اجتماعی، و البته در هیچ مکتب و سازمانی به غیر از فراماسون، به عنوان یک «سمبل» و آن هم سمبل اصلی به کار نرفته است.
برای تبرک جستن، ابتدا از قرآن کریم شروع میکنیم، با واژه «مقالید – جمع مِقلاد» به معنای کلیدها. ظاهراً این واژه دو بار در قرآن کریم به کار رفته که هر دو بار به عنوان «کلید» ورودی به اسرار زمین و آسمان میباشد:
«لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ» (الزّمر، 63)
ترجمه: کلیدهای آسمان و زمین از آن اوست و کسانی که نشانههای خدا را انکار کردند، آنانند که زیانکارانند.
در انجیل و سایر متون دینی مانند انجیل نیز واژه «کلید»، برای عروج از زمین و ورود به آسمانها به کار رفته است.
در فرهنگ یویانی، کلید از دیرباز سمبل خانه بخت بود و آن را به عنوان ورود و فتح خانه خوشبختی به عروس هدیه میدادند و هنوز هم گاه چنین میکنند و البته اگر این ازدواج ناموفق باشد و کار به طلاق بیانجامد، هنگام طلاق آن را از زن پس میگیرند. در میان عبریانیان نیز چنین فرهنگی وجود داشت.
البته «کلید» در استعارهها نیز جایگاهی قابل توجه دارد، مانند: کلید خوشبختی و سعادت – کلید کردن به معنای قفل کردن و گیر دادن – کلید معمّا – کلید شدن فک یا دندان و ... .
ادامه دارد ....