موضوع: گلچینی از اشعار حضرت امام خمینی(ره)

عشق دلدار

چشم بيمــــــار تو اى مى زده، بيمارم كرد

حلقــــــــــــه گيسويت اى يار، گرفتارم كرد


سرو بستاـــــــــنِ نكويى، گل گلــزار جمال

غمــــــــزه ناكرده، ز خوبان همه بيزارم كرد

همه مى‏زدگــــــان هوش خود از كف دادند

ساغر از دست روانبخش تو، هشيارم كرد

چه كنم؟ شيفتـه‏ام، سوختــــه‏ام، غمزده‏ام

عشــــــــوه ات، واله آن لعل گهر بارم كرد

عشق دلـــــدار چنان كـــــرد كه منصورمنش

از ديـــــــــــــارم به در آورد و سر دارم كرد

عشقت از مـــــــدرسه و حلقه صوفى راندم

بنده حلقــــــــــــه به گوش در خمّارم كرد

بــــــــــــاده از ساغرِ لبريز تو، جاويدم ساخت

بوســـــه از خاك درت، محرم اسرارم كرد

فنون عشق




جامى بنوش و بر در ميخانه، شاد باش

در يـاد آن فرشته كه توفيق داد، باش

گــــر تيشــــــــه‏ات نباشد تا كوه بركنى

فرهــاد باش در غم دلدار و شاد باش

رو حلقـــــــه غلامى رندان به گوش كن

فرمــــــانرواى عالم كون و فساد باش

در پيچ و تاب گيسوى ساقى، ترانه ساز

با جان و دل لواى كش اين نهاد، باش

شـــــاگرد پيرميكده شو در فنون عشق

گــردن فرازْ بر همه خلق، اوستاد باش

مستان، مقام را به پشيزى نمــــى‏خرند

گـــو خسرو زمـــــــانه و يا كيقباد باش

فـــــــرزند دلپذير خـــــــــرابات، گر شدى

بگــذار ملك قيصر و كسرى به باد باش

لذت عشق




لذت عشق تو را جز عاشق محـــزون، نداند

رنج لذت‏بخش هجران را بجز مجنــون، نداند

تا نگشتى كوهـــكن، شيرينى هجران ندانى

نــــاز پـــــرورده، ره آورد دل پر خــــون نداند

خسرو از شيرينى شيرين، نيابد رنگ و بويى

تا چو فرهاد از درونش، رنگ و بو بيرون نداند

يوسفـــى بايــــــد كه در دام زليخا، دل نبازد

ورنه خورشيد و كواكب در برش مفتون نداند

غــــــرق دريا جز خروش موج بى پايان، نبيند

باديه پيماى عشقت ساحل و هامـون نداند

جلـــــــوه دلدار را آغاز و انجامــــــــــى نباشد

عشق بى پايان ما جز آن چرا و چـون، نداند

كعبه دل

پاى كوبان ز پى نغمه تار آمده‏ام‏

دست افشان بسر كوى نگار آمده‏ام‏



بهر آن نيم نگه با دل زار آمده‏ام‏

حاصل عمر اگر نيم نگاهى باشد



جان فزايد كه در اين فصل بهار آمده‏ام‏

باده از دست لطيف تو در اين فصل بهار



به هواى رخ آن لاله عذار آمده‏ام‏

در ميخانه گشائيد كه از مسلخ عشق‏



باز رستم، ز پى ديدن يار آمده‏ام‏

جامه زهد دريدم رهم از دام بلا



به صفا پشت و سوى شهر نگار آمده‏ام‏

به تماشاى صفاى رخت اى كعبه دل‏

لاف عرفان

طوطى صفتى و لاف عـــرفان بزنى--------- اى مور، دم از تخت "سليمان" بزنى
فرهاد" نديده‏اى و "شيرين" گشتى-------- "ياسر" نشدى و دم ز "سلمان" بزنى

...اگر بگذارد


قـــم بـــــدكى نيست از براى محصِّل---- سنگك نــــرم و كبـــاب، اگر بگذارد

حــــــوزه علميّــــــــه داير است و ليكن---- خـــــــانِ فرنگى مـــــآب، اگر بگذارد

هيكل بعضى شيوخ، قدس مآب است---- عينك بــــــا آب و تـــاب، اگر بگذارد

ســـــــاعت ده، موقع مطالعه ما است--- پينكى و چُرت و خــواب، اگر بگذارد

رنــــدانه، گــــــــاه از سر كويت گذر كنم شـــايد به زير چشم، به رويت نظر كنم

تسبيح پــــــــارسايـــــــــى و سجاده ريا در رهن باده، چون نبود سيم و زر، كنم

آمد شدن به مدرسه‏ام نيست بعد از اين جــز آنكه جستجوى بتى عشوه‏گر كنم

در صحـــــن مسجدم نبود راه، غير از آنك بــر كوى مىْ فروش از آن ره، گذر كنم

بشنو از نی چون حکایت می کند
از جدایی ها شکایت می کند
( مولوی )

*****
نشنو از نی نی نوای بی نواست
بشنو از دل دل حریم کبریاست
نی چو سوزد تل خاکستر شود
دل چو سوزد خانه دلبر شود
( امام خمینی )

*****
گاه بشنو از نی و گاهی ز دل
اشک از نی باشد و مشکش ز دل
این نوای نی، گل افشان می کند
وای بر دل، دیده گریان میکند
( جلال محمدی )

ماه رمضان شد می و میخانه بر افتاد

عشق و طرب وباده به وقت سحر افتاد

افطار به می ، کرد برم پیر خرابات

گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد

با باده وضو گیر که در مذهب رندان

در حضرت حق این عملت بارور افتاد

" از دیوان اشعار امام خمینی "