نمایش نتایج: از 1 به 2 از 2

موضوع: احادیث مرتبط با ریه

  1. #1
    مدیرکل انجمنهای نور آسمان vorojax آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    همشهری حضرت عشق
    نوشته ها
    7,305
    تشکر
    6
    تشکر شده 0 بار در 0 ارسال

    پیش فرض احادیث مرتبط با ریه

    [size=medium]

    [align=center]تنگي نفس [/align]
    الإمام الرضا عليه‏السلام :
    الاِمتِلاءُ مِنَ البَيضِ المَسلوقِ يورِثُ الرَّبوَ وَالاِبتِهارَ .



    امام رضا عليه‏السلام :
    پُرخورى از تخم‏مرغ آب‏پَز ، نفسْ‏تنگى و نفس‏بُريدگى مى‏آورد .


    في بحارالأنوار : «والانبهار». وقال : الرَّبو - بالفتح‏- : ضيق النفس ، والبُهْر : نوع منه. وفي القاموس : هو انقطاع النفس من الإعياء ، وقد انبهر. انتهى. وربّما يفرّق بين الربو والانبهار بأنّ الأوّل يحدث من امتلاء عروق الرئة ، والثاني من امتلاء الشرايين (بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 347 وص 348).طبّ الإمام الرضا عليه‏السلام ، صفحه 28 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 321 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 346
    گفتنى است در متن عربى واژه «ربو» و «ابتهار» و در بحار الأنوار «انبهار» آمده است . ربو ، عبارت از مطلقِ نفس‏تنگى است و بهر نيز خود ، نوعى از آن است . در قاموس آمده: آن ، عبارت است از بُريدن نفس كه از خستگى حاصل آيد ، مطاوع آن ، انبهار است. ممكن است ميان «ربو» و «انبهار» ، اين‏گونه تفاوت گذارده شود كه ربو ، از پُرى عروق ريه حاصل مى‏آيد و ديگرى از پُرشدگى شريان‏ها .
    :rose:
    عنه عليه‏السلام :
    كَثرَةُ أكلِ البَيضِ وإدمانُهُ يورِثُ الطُّحالَ ، ورِياحا في رَأسِ المَعِدَةِ ، وَالاِمتِلاءُ مِنَ البَيضِ المَسلوقِ يورِثُ الرَّبوَ وَالاِبتِهارَ .



    امام رضا عليه‏السلام :
    تخم مرغِ بسيار خوردن و معتاد شدن به آن ، بيمارى سِپُرز مى‏آورد و ايجادكننده بادهايى در سرِ معده است ، و زياد خوردن تخم‏مرغ آب‏پز ، نفَس‏تنگى و نفَس‏بريدگى مى‏آورد .


    في بحار الأنوار : «والانبهار». مرّ معنى الربو والابتهار في صفحه 213 .طبّ الإمام الرضا عليه‏السلام ، صفحه 28 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 321
    دانش نامه احاديث پزشكي : 2 / 230
    :rose:
    طبّ الأئمّة عن المفضّل بن عمر :
    سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّه‏ِ عليه‏السلام قُلتُ : يَابنَ رَسولِ اللّه‏ِ ، إنَّهُ يُصيبُني رَبوٌ شَديدٌ إذا مَشَيتُ ، حَتّى لَرُبَّما جَلَستُ في مَسافَةٍ ما بَينَ داري ودارِكَ في مَوضِعَينِ .
    قالَ : يا مُفَضَّلُ ، اشرَب لَهُ أبوالَ اللِّقاحِ .
    قالَ : فَشَرِبتُ ذلِكَ فَمَسَحَ اللّه‏ُ دائي .



    طبّ الأئمّة عليهم‏السلام
    - به نقل از مفضّل بن عمر -: از امام صادق عليه‏السلام پرسيدم : اى پسر پيامبر خدا! در هنگام راه رفتن ، نفس‏تنگىِ شديدى مرا مى‏آزارد تا جايى كه گاه در فاصله ميان خانه خود و خانه شما ، دوبار مى‏نشينم .
    فرمود : «اى مفضّل! براى اين عارضه ، ادرار شتر شيرده بخور» .
    من از آن خوردم و خداوند ، بيمارى‏ام را زدود .


    طبّ الأئمّة لابني بسطام ، صفحه 103 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 182 ، حديث 5
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 346
    :rose:
    رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    مَن أكَلَ السَّدابَ ونامَ عَلَيهِ ؛ أمِنَ مِنَ الدُّوارِ وذاتِ الجَنبِ .



    پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    هر كس سُداب بخورد و بر آن بخوابد ، از سرگيجه و ذات الجنب ، ايمن باشد .


    طبّ النبيّ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم ، صفحه 11 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 300 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 348
    معناى سداب در ج1 ، ص247 آمد .
    :rose:
    صحيح البخاري عن اُمّ قيس :
    دَخَلتُ بِابنٍ لي عَلى رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم وقَد أعلَقتُ عَلَيهِ مِنَ العُذرَةِ .
    فَقالَ : عَلى ما تَدغِرنَ أولادَكُنّ بِهذَا العِلاقِ؟ ! عَلَيكُنَّ بِهذَا العودِ الهِندِيِّ ؛ فَإِنَّ فيهِ سَبعَةَ أشفِيَةٍ مِنها ذاتُ الجَنبِ .



    صحيح البخارى
    - به نقل از امّ قيس -: همراه با يكى از كودكانم و در حالى كه به سبب گلودرد ، كام وى را با انگشتْ فشرده بودم ، بر پيامبر خدا وارد شدم . فرمود : «چرا كامِ كودكان خود را چنين مى‏فِشُريد و بالا مى‏آوريد؟ بر شما باد كه از اين عود هندى بهر ه بريد . در اين چوب ، هفت درمان است كه يكى از آنها [درمان] ذات الجَنْب است» .


    صحيح البخاري ، جلد 5 ، صفحه 2159 ، حديث 5383 ، سنن أبي داوود ، جلد 4 ، صفحه 8 ، حديث 3877 ، مسند ابن حنبل ، جلد 10 ، صفحه 284 ، حديث 27065 ، المصنّف لعبد الرزاق ، جلد 1 ، صفحه 379 ، حديث 1485 كلاهما نحوه ، كنز العمّال ، جلد 9 ، صفحه 529 ، حديث 27285 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 348
    عود هندى: گفته‏اند همان بُستك دريايى است. همچنين گفته‏اند: عودى است كه براى خوش‏بو كردن ، دود مى‏كنند .ذات الجنب: درد پهلو، بَرسام، نوعى بيمارى پهلو، درد و آماس پهلو، ورم حادّ مولم در نواحى صدر، ورم حجاب مستبطن، دردى است به دنده‏ها با سرفه و تب، سينه‏پهلو، ورم حادّ مولم كه در نواحى سينه پيدا شود كه قسمى از آن را «شوصة»، قسمى را «برساما» و قسمى را «ذات الجنب ساده» گويند (لغت‏نامه دهخدا).
    :rose:
    سنن الترمذي عن زيد بن أرقم :
    أمَرَنا رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم أن نَتَداوى مِن ذاتِ الجَنبِ بِالقُسطِ البَحرِيِّ ، وَالزَّيتِ .



    سنن الترمذى
    - به نقل از زيد بن ارقم -: پيامبر خدا به ما فرمود: «ذات الجنب را با بُستك دريايى و روغن زيتون ، درمان كنيم» .



    سنن الترمذي ، جلد 4 ، صفحه 407 ، حديث 2079 ، المستدرك على الصحيحين ، جلد 4 ، صفحه 224 ، حديث 7443 ، المعجم الكبير، جلد 5 ، صفحه 202، حديث 5090 وفيه «قال رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم : تداووا...» ، كنز العمّال ، جلد 10 ، صفحه 24، حديث 28187
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 348
    :rose:
    مكارم الأخلاق عن محسن الوشّاء :
    شَكَوتُ إلى أبي عَبدِ اللّه‏ِ عليه‏السلام وَجَعَ الكَبِدِ ، فَدَعا بِالفاصِدِ فَفَصَدَني مِن قَدَمي ، وقالَ : اِشرَبُوا الكاشِمَ لِوَجَعِ الخاصِرَةِ .



    مكارم الأخلاق
    - به نقل از محسن وشّاء: نزد امام صادق عليه‏السلام از دردِ كبد ، اظهار ناراحتى كردم . امام عليه‏السلام ، رگزنى را خواست و او پاى مرا رگ زد . همچنين فرمود : «براى درد پهلو ، آبِ زيره كوهى بنوشيد» .


    مكارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 175 ، حديث 525 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 127 ، حديث 89
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 448
    :rose:
    رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    الزُّكامُ جُندٌ مِن جُنودِ اللّه‏ِ عز و جل ، يَبعَثُهُ اللّه‏ُ عز و جل عَلَى الدّاءِ فَيُزيلُهُ .



    پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    زُكام ، سربازى از سربازان خداوند عز و جل است كه خداى عز و جل ، آن را به سركوب درد بر مى‏انگيزد و درد را از ميان مى‏بَرَد .



    الكافي ، جلد 8 ، صفحه 382 ، حديث 578 عن هشام بن سالم عن الإمام الصادق عليه‏السلام ، مكارم الأخلاق ، جلد 2 ، صفحه 210 ، حديث 2532 وفيه «فينزله إنزالاً» بدل «فيزيله» ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 184 ، حديث 5
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 332
    :rose:
    كانَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم لا يَتَداوى مِنَ الزُّكامِ ، ويَقولُ : «ما مِن أحَدٍ إلاّ وبِهِ عِرقٌ مِنَ الجُذامِ ، فَإِذا أصابَهُ الزٌكامُ قَمَعَهُ» .



    امام صادق عليه‏السلام :
    پيامبر خدا ، زكام را درمان نمى‏كرد و مى‏فرمود : «هيچ كس نيست كه رگى از جذام در او نباشد ؛ و چون زكام به شخص برسد ، اين رگ را درهم مى‏كوبد» .


    الكافي ، جلد 8 ، صفحه 382 ، حديث 579 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 185 ، حديث 8
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 332
    :rose:
    رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    لا تَكرَهوا أربَعَةً : . . . وَالزُّكامَ ؛ فَإِنَّهُ يَقطَعُ عُروقَ الجُذامِ .



    پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    چهار چيز را ناخوشايند مداريد : . . . و زكام را ؛ چرا كه رگ‏هاى جذام را به‏كلّى از ميان مى‏بَرَد .



    طبّ النبيّ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم ، صفحه 12 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 301
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 504
    :rose:
    الإمام الرضا عليه‏السلام :
    مَن أرادَ دَفَعَ الزُّكامِ فِي الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَليَأكُل كُلَّ يَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ . . .
    وَليَشُمَّ النَّرجِسَ ؛ فَإِنَّهُ يَأمَنُ الزُّكامَ ، وكَذلِكَ الحَبَّةُ السَّوداءُ .
    وإذا جاءَ الزُّكامُ فِي الصَّيفِ ، فَليَأكُل كُلَّ يَومٍ خِيارَةً واحِدَةً ، وَليَحذَرِ الجُلوسَ فِي الشَّمسِ .



    امام رضا عليه‏السلام :
    هر كس مى‏خواهد در همه زمستان از زكام ايمن بماند ، هر روز ، سه لقمه عسل با موم آن بخورد . . . و نرگس ببويد ؛ چرا كه از زكام ، ايمنى مى‏دهد . سياه‏دانه نيز چنين است .
    امّا اگر زكام در تابستان پيش آيد ، در هر روز ، يك خيار بخورد و از نشستن در آفتاب ، خوددارى ورزد .



    طبّ الإمام الرضا عليه‏السلام ، صفحه 37 وص 38 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 324
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 334
    :rose:
    الإمام الصادق عليه‏السلام :
    تَأخُذُ دُهنَ بَنَفسَجٍ في قُطنَةٍ فَاحتَمِلهُ في سِفلَتِكَ عِندَ مَنامِكَ ؛ فَإِنَّهُ نافِعٌ لِلزُّكامِ إن شاءَ اللّه‏ُ تَعالى .



    امام صادق عليه‏السلام :
    پنبه‏اى را به روغن بنفشه آغشته مى‏كنى و به هنگام خفتن در نشيمنگاهت مى‏گذارى . به خواست خداوند ، براى زكام ، سودمند است .


    مكارم الأخلاق ، جلد 2 ، صفحه 210 ، حديث 2533 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 184 ، حديث 4
    دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 334
    :rose:
    طبّ الأئمّة عن إبراهيم بن أبي يحيى عن الإمام الصادق عليه‏السلام ، قال :
    شَكَوتُ إلَيهِ الزُّكامَ ، فَقالَ :
    صُنعٌ مِن صُنعِ اللّه‏ِ ، [و] جُندٌ مِن جُنودِ اللّه‏ِ ، بَعَثَهُ اللّه‏ُ إلى عِلَّةٍ في بَدَنِكَ لِيَقلَعَها ، فَإِذا قَلَعَها فَعَلَيكَ بِوَزنِ دانِقِ شونيزٍ ونِصفِ دانِقِ كُندُسٍ ، يُدَقُّ ويُنفَخُ فِي الأَنفِ ، فَإِنَّهُ يَذهَبُ بِالزُّكامِ ، وإن أمكَنَكَ ألاّ تُعالِجَهُ بِشَيءٍ فَافعَل ، فَإِنَّ فيهِ مَنافِعَ كَثيرَةً .



    طبّ الأئمّة عليهم‏السلام
    - به نقل از ابراهيم بن ابى‏يحيى ، از امام صادق عليه‏السلام -: از زكام نزد امام عليه‏السلام اظهار ناراحتى كردم . فرمود : «كرده‏اى از كرده‏هاى خداوند ، و سربازى از سربازان خداست كه خداوند ، آن را به پيكار با بيمارانى در تن تو برانگيخته ، تا آن را از جاى بركَنَد . پس چون آن را از ميانْ بركَنْد ، بر تو باد به وزن يك دانگ شونيز و نيم‏دانگ كُندُس ، كه آرد گردد و به بينى رانده شود . اين كار ، زكام را از ميان مى‏بَرَد . اگر هم مى‏توانى هيچ درمانى برايش به كارنگيرى ، اين كار را بكن ؛ چرا كه آن ، منافعى بسيار دارد .


    ما بين المعقوفين أثبتناه من بحار الأنوار.طبّ الأئمّة لابني بسطام ، صفحه 64 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 183 ، حديث 1 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 334
    معناى اين واژه در ج1 ، ص291 آمد .كُندُس يا كُندُش ، نام فارسى يك گياه است. همين نام به زبان عربى نيز درآمده و مؤلّف ، درباره آن از فيروزآبادى چنين نقل كرده است: كُندس: ريشه‏هاى گياهى است كه درونش زرد و لايه بيرونش سياه است. چون به صورت گَرد درآيد و در بينى دمانده شود ، شخص به عطسه مى‏آيد، چشمان خسته ، فروغ تازه مى‏يابد و شبْ كورى از ميان مى‏رود .
    :rose:
    الإمام الباقر عليه‏السلام :
    لُبسُ الخُفِّ أمانٌ مِنَ السِّلِّ .



    امام باقر عليه‏السلام :
    پوشيدن موزه ، مايه ايمنى از سِل است .


    الكافي ، جلد 6 ، صفحه 466 ، حديث 2 عن منيع ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 344
    نوعى پاافزار كه تا ساق پا و زير زانو را فرا گيرد ، چكمه (فرهنگ معين) .
    :rose:
    رسول الله صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    لا تُمَشِّشوا مُشاشَ الطَّيرِ ؛ فَإِنَّهُ يورِثُ السِّلَّ .



    پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
    نرمه سر استخوان‏هاى پرندگان را مخوريد ؛ چرا كه سِل مى‏آورد .


    كنز العمّال، جلد 15، صفحه 264، حديث 40889 نقلاً عن ابن‏النجّار فيتاريخه عن‏مرثد بن‏عبد اللّه‏ اليزني ، الثقات لابن حبّان ، جلد 9 ، صفحه 170 ، سير أعلام النبلاء ، جلد 9 ، صفحه 95 كلاهما عن عقبة بن عامر وليس فيهما «لا تمشمشوا»
    دانش نامه احاديث پزشكي : 2 / 132
    :rose:
    الكافي عن سعد بن سعد :
    قُلتُ لِأَبِي الحَسَنِ عليه‏السلام : إنّا نَأكُلُ الاُشنانَ .
    فَقالَ : كانَ أبُو الحَسَنِ عليه‏السلام إذا تَوَضَّأَ ضَمَّ شَفَتَيهِ .
    وفيهِ خِصالٌ تُكرَهُ : إنّه يورِثُ السِّلَّ ، ويَذهَبُ بِماءِ الظَّهرِ ، ويوهِي الرُّكبَتَينِ .



    الكافى
    - به نقل از سعد بن سعد: به امام رضا عليه‏السلام گفتم : ما اُشنان مى‏خوريم .
    فرمود : ابوالحسن (امام كاظم عليه‏السلام ) چون دست و دهان خود را مى‏شست ، لب‏هاى خويش را جمع مى‏كرد . در اين [گياه] ، ويژگى‏هاى ناخوشايندى است : سِل مى‏آورد ، آب كمر را مى‏بَرَد و زانوها را سست مى‏كند» .


    أي الإمام الرضا عليه‏السلام .الكافي ، جلد 6 ، صفحه 378 ، حديث 2 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 342
    . گياهى كه براى شستن دست و جامه به كار برده مى‏شود .مقصود آن است كه امام ، عليه‏السلام هنگامى كه پس از غذا خوردن دست‏ها و دهان خود را با آبى كه به اشنان آميخته است ، مى‏شُست ، دهان خويش را كاملاً مى‏بست تا چيزى از آن به دهان وى نرود .
    :rose:
    الكافي عن سليمان الجعفري :
    مَرِضتُ حَتّى ذَهَبَ لَحمي ، فَدَخَلتُ عَلَى الرِّضا - صَلَواتُ اللّه‏ِ عَلَيهِ - ، فَقالَ :
    أيَسُرُّكَ أن يَعودَ إلَيكَ لَحمُكَ؟
    قُلتُ : بَلى .
    قالَ : اِلزَمِ الحَمّامَ غِبّاً ؛ فَإِنَّهُ يَعودُ إلَيكَ لَحمُكَ ، وإيّاكَ أن تُدمِنَهُ ؛ فَإِنَّ إدمانَهُ يورِثُ السِّلَّ .



    الكافى
    - به نقل از سليمان جعفرى: چنان بيمار شدم كه گوشت تنم تحليل رفت . در همين زمان ، [روزى] بر امام رضا عليه‏السلام - درودهاى خدا بر او باد - وارد شدم .
    فرمود : «آيا خوش‏دارى كه گوشتت بازگردد؟».
    گفتم : آرى .
    فرمود : «يك روز در ميان ، حمّام كن ، كه گوشتت باز مى‏گردد ؛ امّا مبادا به اين كار [به صورت روزانه] عادت كنى ؛ چرا كه اعتياد به حمّام ، سِل مى‏آورد .


    الكافي ، جلد 6 ، صفحه 497 ، حديث 4 ، تهذيب الأحكام ، جلد 1 ، صفحه 377 ، حديث 1162 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 342
    ممكن است مقصود ، حمّام‏هاى آن عصر باشد كه از نظافت كافى برخوردار نبوده است .




    [/size]

  2. # ADS
    Circuit advertisement
    تاریخ عضویت
    Always
    محل سکونت
    Advertising world
    نوشته ها
    Many

     

    حرز امام جواد

     

  3. #2
    مدیرکل انجمنهای نور آسمان vorojax آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    همشهری حضرت عشق
    نوشته ها
    7,305
    تشکر
    6
    تشکر شده 0 بار در 0 ارسال

    پیش فرض RE: احادیث مرتبط با ریه

    [size=medium]الكافي عن محمد بن اُذينة :
    شَكا رَجُلٌ إلى أبي عَبدِ اللّه‏ِ عليه‏السلام السُّعالَ - وأنَا حاضِرٌ - ، فَقالَ لَهُ : خُذ في راحَتِك شَيئاً مِن كاشِمٍ ومِثلَهُ من سُكَّرٍ ، فَاستَفَّهُ يَوماً أو يَومَينِ .
    قالَ ابنُ اُذَينَةَ : فَلَقيتُ الرَّجُلَ بَعدَ ذلِكَ .
    فَقالَ : ما فَعَلتُهُ إلاّ مَرَّةً واحِدَةً حَتّى ذَهَبَ .



    الكافى
    - به نقل از محمّد بن اُذَينه: مردى نزد امام صادق عليه‏السلام از سُرفه اظهار ناراحتى كرد ، در حالى كه من نيز حضور داشتم . امام به او فرمود : «در كفِ دست خود ، قدرى كاشم (نوعى زيره كوهى) و به همان اندازه ، شكر بريز و براى يك يا دو روز ، اين سَفوفرا بخور . پس از اين ماجرا ، آن مرد را ديدم . گفت : تنها يك بار اين كار را انجام دادم كه آن حالت ، از ميان رفت .


    الكافي ، جلد 8 ، صفحه 192 ، حديث 227 ، بحارالأنوار ، جلد 62 ، صفحه 182 ، حديث 3 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 340
    . هر دارويى را كه به صورت غير معجون استفاده شود ، سَفوف گويند .
    [/size]

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
کانال سپاه