موضوع: عُمَربن خطاب با قرآن و رسول الله چه کرد؟ ؟!!

8- مخالفت دیگر جناب عمربا سنت صریح پیامبر!!

آیه حج تمتع
خداوند درباره متعه حج مى فرمايد:وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَلِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ...... (سوره بقره آيه 196(
حج و عمره رابراى خدا تمام كنيدو اگر بعداز احرام حج عمره به مانعی برخوردید گوسفند یا ..قربانی کنید و ....
الْحَجَ‏: مناسكى است كه بنيان‏گذار آن حضرت ابراهيم عليه السلامبوده و در ميان عرب از زمان آن حضرت متداول بوده و به فرمان خداوند اين برنامه دراسلام نيز امضا شد و تا روز قيامت نيز خواهد بود.
الْعُمْرَةَ:به معناى زيارت است و هر كس وارد مكّه شود بايد با لباس احرام به زيارت كعبه و طواف آن برود. حج و عمره مثل اذان و اقامه، دو عمل مشابه هستند كه اندكى تفاوت دارند.
دراین آیه چند چیز بوضوح واجب شد .
1- اعمال عمره تمتع ...( رفتن بهزيارت خانه كعبه، از مسير يكى از ميقاتهای 5گانه ، و طواف و نماز آن، و سعى بين صفاو مروه، و تقصير.)
2- اعمال حجتمتع .... که 13 چیز واجب است.
3- تقدم اعمال عمره بر اعمال حج..
در جاهليت ،مراسم عمره را در ماههاى ذى القعده، ذى الحجه ، محرم ، و صفر بجا نمى آوردند و آن راعملى ناپسند و حرام قلمداد مى كردند(1)
با ظهور اسلام، انجامعمرهدر ماههاى حج نظير ذى القعده وذى الحجه مجاز شمرده شد بطورى كه مسلمانان براى عمره احراممى بستندو بعد ازانجام مناسك آن ، از احرام خارج شده و تا شروعمراسم حج (روز هشتم ذى الحجه ) محرم نبودند و تمام محرمات احرام و از آن جملهآميزش ‍ جنسى با زنانشانبراى آنهاحلالبود.
در برخى روایات آمده است كه دستورپيامبر (ص) بر انجام عمره در ايام حج ، براى ريشه كن كردن سنت جاهلىبودهاست(2)
عمر اولين كسى بود كه از آن نهى نمود و آن را ممنوع اعلان نموده،وتهديدكرد كه عاملين آن را مجازات خواهد كرددرحالى كه خود معترف بود در زمانپيامبر (صلی الله علیه وآله) حلال بوده است .
این نظر خليفه كه در مقابل قرآن و روايات پيامبر (صلی الله علیه وآله) قرار دارد، از همان زمان اعلام ، مورد مخالفت صحابه قرار گرفت و به همين علت علماء اهل سنت نيز چندان به آن وقعى ننهاده و برخی حج تمتع را جايزشمرده اند.(3)
لذاعينى) در شرح صحيح بخارى مى گويد: (گرچه عمر و عثمان و معاويه حج تمتع را تحريم كردند؛ ولى چون سخن آنها مخالف كتاب و سنت و اجماع است ، علماى صحابه با آنهامخالفت كردند و حق بامخالفين آنهاست(4)
در اينجا به برخى ازروايات پيامبر (صلی الله علیه وآله) كه دلالت بر جواز متعه حج مى نمايداشاره مى كنيم .
1- ابوموسى اشعرى در مراسم حج ، فتوى به متعه مى داد. مردى به او اعتراض كرد كه مگر از نهى خليفه (عمر) اطلاع ندارى . ابو موسى نزدعمر آمد و در اينزمينه سئوال كرد. خليفه پاسخ داد: من نيز مى دانم كه پيامبر (ص) و اصحابش ، حج تمتع را بجا مى آوردند؛ ولى من دوست ندارم كه مردم در حالى كه آب غسل از سر و صورت آنهامى چكد، در مراسم حج حركت كنند.(5)
2- عبدالله پسر عمر نيز در جواب شخصى كه از وىدرمورد حج تمتع سئوال كرد، آن را عملى پسنديده شمرد و چون سائل به وى اعتراض كردچگونه پدرت از آن نهى كرده است ، پاسخ داد: گر چه پدرم چنين دستورى صادر كرده است ؛ولى پيامبر (صلی الله علیه وآله) آن را انجام مى داد من نظر پيامبر (صلی الله علیه وآله) را بر فرمان پدرم ترجيح مىدهم .(6)
تنهااستدلال خليفهدراين تحريم آن است كه نمى خواهد مردم در حالى كه آب غسل از سر و صورت آنهامى چكد در مراسم حج شركت كنند.
بايد دانست كه احكام الهى بر مبناى مصالح ومفاسد واقعى است و در آن احساسات و خوش آيندهاىافراد و ناخوش آيندها كه معمولا امورى نسبى و فردى مى باشند، ملاحظه نگرديده است . خداوند ورسولاوهنگام تشريع احكام الهى ، از خليفه داناتر و آگاه تر بودند. به علاوهدربرخى از روايات تصريح شده است كه متعه حج تا قيامت ، حلال است(7)
خليفه با اين دستور خود سنت جاهلى را زنده كرد و اين در حالى بود كه بنابراظهارابن عباس ، پيامبر (صلی الله علیه وآله) براى آنكه اين فكر جاهلى را ريشه كن سازد،دستوربه اجراى مراسم عمره در روز چهارم ذى الحجه صادر نمود و به همين منظورهمسر خود عايشه را نيز در ماه ذى الحجه به عمره برد و به مردم نيزدستورداد كه بعد از اتمام عمره ، از حالت احرام در آمده و نزديكى باهمسرراحلال بشمارند. .(8)

دراینجا سوال مهمی که ازبرادران اهل سنت داریم این است:

چگونه عمر خود راخلیفه رسول خدا میداند درحالی به اعتراف خودش و بزرگان اهل سنت صریحا برخلاف حکم رسول خدا عمل میکند؟
پی نوشت:
1-مسلم، الجامع الصحيح ، ج 4، ص 56؛
قرطبى ، محمد، الجامع الصحيح ، ج 2، ص 393؛
سيوطى ،الدر المنثور، ج 1،ص 214؛
عينى ، محمود، عمدة القارى ، ج 9،ص 198
2- مسلم، الجامع الصحيح ، ج 4، ص 46 به بعد؛
قرطبى ، محمد،الجامع لاحكام القرآن ، ج 2، ص 387؛
سرخسى ، شمس الدين ، المبسوط، ج 4،ص 26؛
ابن ماجه ، محمد، سنن ، ج 2، ص 228 تا 230؛
نسائى ، احمد، سنن ، ج 5، ص 155-148؛
ترمذى ،محمد، الجامع الصحيح ، ج 3، ص 184 تا 186
3- ترمذى ، محمد، الجامع الصحيح ، ج 3، ص 183 و 186
4- عينى ، محمود، عمدة القارى ، ج 9، ص 199
امام احمد، مسند، ج 1،ص 50-49؛
بيهقى ، احمد، السنن الكبرى ، ج 5، ص 20
5- بيهقى ، احمد، السنن الكبرى ، ج 5، ص 20
مسلم، الجامع الصحيح ، ج 4،ص 46؛
ابن ماجه محمد، سنن ، ج 2، ص 229
نسائى ، احمد، سنن ، ج 5، ص 153.
6- قرطبى ، محمد،الجامع لاحكام القرآن ، ج 2، ص 388
ترمذى ، محمد،الجامع الصحيح ، ج 3، ص 185
؛ ابن قيم ، محمد، الطرقالحكيمه ، ص 18؛
دارمى ،عبدالله، سنن ، ج 2،ص 35.
7-بخارى، محمد، الجامع الصحيح ،ج 3، ص 69؛
مسلم ، الجامع الصحيح ، ج 4، ص 57-55؛
بيهقى، احمد، السنن الكبرى ، ج 4، ص 345؛
نسائى ، احمد، سنن ، ج 5،ص 180؛
8- ابن ماجه ، محمد، سنن ، ج 2، ص 230؛
بخارى ، محمد، الجامع الصحيح ،ج 1، ص 484؛
ابن حزم ، على ، المحلى ، بالآثار، ج 5، ص 99.
اسنادهمگی از بزرگان اهل سنت است . روایت بخاری ومسلم درنزد اهل سنت حجیت قطعی دارد.

این نوع تفکر نتیجه جهل این بنده خدا بوده چراکه ایشان احکام دین را نمی دانست واگر جاهل نبود اقدام به چنین کارخطرناکی چون غصب خلافت نمی کرد که تا ابد بارانحراف اکثر مسلمین را بردوش بکشد .

نوشته اصلی توسط علي كوچولو

این نوع تفکر نتیجه جهل این بنده خدا بوده چراکه ایشان احکام دین را نمی دانست واگر جاهل نبود اقدام به چنین کارخطرناکی چون غصب خلافت نمی کرد که تا ابد بارانحراف اکثر مسلمین را بردوش بکشد .

با سلام دوست عزیز علی کوچولوی بزرگ .... البته که جهل ریشه همه حماقتهاست!
اما در مورد ایشون شوربختانه باید گفت .. او عمدا این کارها را میکرده تا از تخت خلافت دنیوی بزیر نیفتد ..غافل از آنکه نتیجه این تفکرش را گرفت ... کشته شدن !!

اینک اسناد دیگر از صحیح مسلم که معتبرترین کتاب بعد از قرآن درنزد اهل سنت است (مانندصحیح بخاری) را درمعرض دید میگذاریم:
1- وَحَدَّثَنَا الْحَسَنُ الْحُلْوَانِىُّ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا ابْنُ جُرَيْجٍ قَالَ قَالَ عَطَاءٌ قَدِمَ جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ مُعْتَمِرًا فَجِئْنَاهُ فِى مَنْزِلِهِ فَسَأَلَهُ الْقَوْمُ عَنْ أَشْيَاءَ ثُمَّ ذَكَرُوا الْمُتْعَةَ فَقَالَ نَعَمِ اسْتَمْتَعْنَا عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَأَبِى بَكْرٍ وَعُمَرَ.(1)
2- و حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ عَمْرِو بْنِ دِينَارٍ قَالَ سَمِعْتُ الْحَسَنَ بْنَ مُحَمَّدٍ يُحَدِّثُ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَسَلَمَةَ بْنِ الْأَكْوَعِ قَالَاخَرَجَ عَلَيْنَا مُنَادِي رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَدْ أَذِنَ لَكُمْ أَنْ تَسْتَمْتِعُوا يَعْنِي مُتْعَةَ النِّسَاءِ.(2)
3-حَدَّثَنِي أُمَيَّةُ بْنُ بِسْطَامَ الْعَيْشِيُّ حَدَّثَنَا يَزِيدُ يَعْنِي ابْنَ زُرَيْعٍ حَدَّثَنَا رَوْحٌ يَعْنِي ابْنَ الْقَاسِمِ عَنْ عَمْرِو بْنِ دِينَارٍ عَنْ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْأَكْوَعِ وَجَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَتَانَا فَأَذِنَ لَنَا فِي الْمُتْعَةِ(3)
4- و حَدَّثَنَا الْحَسَنُ الْحُلْوَانِيُّ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا ابْنُ جُرَيْجٍ قَالَ قَالَ عَطَاءٌ
قَدِمَ جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ مُعْتَمِرًا فَجِئْنَاهُ فِي مَنْزِلِهِ فَسَأَلَهُ الْقَوْمُ عَنْ أَشْيَاءَ ثُمَّ ذَكَرُوا الْمُتْعَةَ فَقَالَ نَعَمْ اسْتَمْتَعْنَا عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَبِي بَكْرٍ وَعُمَرَ(4)
5- حَدَّثَنَا حَامِدُ بْنُ عُمَرَ الْبَكْرَاوِيُّ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ يَعْنِي ابْنَ زِيَادٍ عَنْ عَاصِمٍ عَنْ أَبِي نَضْرَةَ قَالَكُنْتُ عِنْدَ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ فَأَتَاهُ آتٍ فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ وَابْنُ الزُّبَيْرِ اخْتَلَفَا فِي الْمُتْعَتَيْنِ فَقَالَ جَابِرٌ فَعَلْنَاهُمَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثُمَّ نَهَانَا عَنْهُمَا عُمَرُ فَلَمْ نَعُدْ لَهُمَا(5)

خلاصه ترجمه احادیث فوق:
جابربن عبدالله و ... گفته اند درزمان پیامبر و زمان ابابکر و درزمان خلافت خود عمر ! ما هنگام حج تمتع از زنانمان – بین عمره تا حج – بهره می بردیم... تا اینکه عمر آن را نهی نموده و تهدید کرده هرکس بسوی زن خود رود اورا عقاب میکنم. ..
پی نوشت:
1- صحیح مسلم ج 4 ص130
2- صحیح مسلم ج7 ص 185
3- صحیح مسلم ج7 ص 185
4- صحیح مسلم ج7 ص 186
5- صحیح مسلم ج7 ص 182

9- نماز تروایح بدعت عمر درماه رمضان !؟
یکی از مواردی که علمای متعددی ازاهل سنت بربدعت گزاری جناب عمردردین پیامبر خدانقل نمودند ؛بدعت نماز تراویح ومستحب به جماعت درشب ماه رمضاناست.
این روایت درکتاب معتبرصحیح بخاری درچندین مورد ذکر شده. و تصریح به بدعت دارد. مانند:
1- عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ عَنْ عَبْدِالرَّحْمَنِ بْنِ عَبْدٍ الْقَارِىِّ أَنَّهُ قَالَ خَرَجْتُ مَعَ عُمَرَ بْنِالْخَطَّابِ - رضى الله عنه - لَيْلَةً فِى رَمَضَانَ ، إِلَى الْمَسْجِدِ ،فَإِذَا النَّاسُ أَوْزَاعٌ مُتَفَرِّقُونَ يُصَلِّى الرَّجُلُ لِنَفْسِهِ ،وَيُصَلِّى الرَّجُلُ فَيُصَلِّى بِصَلاَتِهِ الرَّهْطُ فَقَالَ عُمَرُإِنِّى أَرَى لَوْ جَمَعْتُ هَؤُلاَءِ عَلَى قَارِئٍ وَاحِدٍ لَكَانَ أَمْثَلَ . ثُمَّ عَزَمَ فَجَمَعَهُمْ عَلَى أُبَىِّ بْنِ كَعْبٍ ، ثُمَّ خَرَجْتُ مَعَهُ لَيْلَةً أُخْرَى ، وَالنَّاسُ يُصَلُّونَ بِصَلاَةِ قَارِئِهِمْ ،قَالَ عُمَرُ نِعْمَ الْبِدْعَةُ هَذِهِ ،وَالَّتِى يَنَامُونَ عَنْهَا أَفْضَلُ مِنَ الَّتِى يَقُومُونَ . يُرِيدُ آخِرَاللَّيْلِ.(1)
[ابن شهاب از عروة بن زبير، ازعبدالرحمان بن عبدالقارى نقل كرده كه گفت: شبى ازشبهاى رمضان با عمربن خطاب به مسجدرفتيم، مردم متفرق بودند و هركس براى خود نمازمى خواند و بعضاً مردى با اقوام خودبه نماز مشغول بود. عمر چون اين بديد گفت:به عقيده من اگر اينها را با يك امام گرد آوريم بهتر است. ودر پى اين تصميم ابىّ بن كعب را به امامت گماشت. شب ديگر به اتفاق به مسجد رفتيم ومردم به جماعت نمازمى خواندند،عمر گفت: «نعم البدعة هذه» اين بدعت خوبى است! البته نمازى كه پس ازخوابيدن بخوانند; يعنى آخر شب از اينكه اوّل شب اقامه شود بهترخواهد بود.
پی نوشت:
1- صحیح بخاری ج 7 ص 360 و ج 5 ص 142 و ج7 ص 135 و ج 2 ص 702
2- کنزالعمال ج 8 ص 407
3- سنن کبری للبیهقی ج 2 ص 493 .
4- الموطا ج1 ص 355 (دلیلش ایناست که این کار نیکوست. وپیامبر کارنیک را دوستدارد.!!)
5- جامع الاحادیث ج27 ص 191
6- جامع الاصول فی احادیث الرسول ج6 ص 122استدلالش ایناست:
قول عمر - رضي الله عنه - : «نعمت البدعة هذه»...، لأنه فعل من أفعال الخير ، .. چون کار خوباست!
علمای اهل سنت میگویند: کسی که تراویح را به وجود آورد جناب عمر بن خطابمی باشد.ر.ک.نقل از منبع م از کتب ذیل
1- قسطلانی (ارشاد الساری ج4ص657)
2- ابن قدامه ( المغنی ج2ص166
3- العینی (عمده الغاری ج11ص126)
4- القلقشندی ( ماثر الانافه فیمعالم الخلافه ج2ص337- عالم الکتب)
5- زرقانی (شرحزرقانی ج1ص237)
6- کحلانی ( سبل الاسلامج2ص10)
7- طبری ( تاریخ طبری ج3ص227)
8- ابن عبدالبر ( الاستیعاب ج3ص1145)
9- ابن اثیر ( البدایه و النهایه ج7ص150)
سیوطی ( تاریخ خلفا ج1ص131)
11- شحنه ( صلاه التراویح ص14)
12- ابن منظور ( لسان العربج11ص613)
13- عبدالکریم رافعی (( فتح العزیزج4ص246)
14- ابن رشد ( بدایه المجتهدج1ص167)
اسناد همگی از بزرگان اهل سنت اند

10 - بدعتی عجیب از سرکار خانم عایشه ! (ام المومنین !)

اگر مردی گنده از شیر زنی پنج بار بنوشد ! براو مَحرَم است!!!
.... جَاءَتْ سَهْلَةُبِنْتُ سُهَيْلِ بْنِ عَمْرٍو الْقُرَشِىِّ ثُمَّ الْعَامِرِىِّ - وَهِىَ امْرَأَةُأَبِى حُذَيْفَةَ - فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّا كُنَّا نَرَى سَالِمًاوَلَدًا وَكَانَ يَأْوِى مَعِى وَمَعَ أَبِى حُذَيْفَةَ فِى بَيْتٍ وَاحِدٍوَيَرَانِى فُضْلاً وَقَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ فِيهِمْ مَا قَدْعَلِمْتَ فَكَيْفَ تَرَى فِيهِ فَقَالَ لَهَا النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- « أَرْضِعِيهِ ». فَأَرْضَعَتْهُ خَمْسَ رَضَعَاتٍ فَكَانَ بِمَنْزِلَةِ وَلَدِهَامِنَ الرَّضَاعَةِ فَبِذَلِكَ كَانَتْ عَائِشَةُ - رضى الله عنها - تَأْمُرُبَنَاتِ أَخَوَاتِهَاوَبَنَاتِإِخْوَتِهَاأَنْ يُرْضِعْنَ مَنْ أَحَبَّتْ عَائِشَةُأَنْ يَرَاهَا وَيَدْخُلَ عَلَيْهَاوَإِنْ كَانَ كَبِيرًاخَمْسَ رَضَعَاتٍ ثُمَّ يَدْخُلَ عَلَيْهَاوَأَبَتْ أُمُّ سَلَمَةَ وَسَائِرُ أَزْوَاجِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- أَنْ يُدْخِلْنَ عَلَيْهِنَّ بِتِلْكَ الرَّضَاعَةِ أَحَدًا مِنَ النَّاسِ حَتَّى يَرْضَعَ فِى الْمَهْدِ وَقُلْنَ لِعَائِشَةَ وَاللَّهِ مَا نَدْرِى لَعَلَّهَا كَانَتْ رُخْصَةً مِنَ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- لِسَالِمٍ دُونَ النَّاسِ.
ويرى الفقهاء أن المقصود بالرضاعة هنا أن تفرغ سَهْلَةُ بِنْتُ سُهَيْلٍ لبنها فى إناء وترسله لسَالِمٍ ليشربه وتكرر ذلك خمس مرات وبذلك تحرم عليه.
قال الالبانی صحیح .(1)
خلاصه ترجمه:...
آنچه از اینروایت که درنزد البانی صحیحهست . بر می آید این است که:
خانم عایشه امر می کرد هرکسی را که دوست داشت اورا ببیند وبراو داخل شود؛ به دختران خواهروبرادرش امر میکردتا به آن افراد پنج بار شیر بدهند اگر چه آن مرد بزرگسال باشد. تابتوانند بر عایشه داخل شوند (واوراببینند).
اما امسلمه وزنهای دیگر پیامبر این کار را نکردند مگر اینکه –افرادی در (کودکی) وگهواره شیر بخورندوبه عایشه گفتند : به خدا قسم مانمیدونیم (این چه کاریست؟) مگر اینکه پیامبر خدا برای سالم (بزرگسال ) این دستور را داده باشد.

حال سوال این است که:
1- درکجای قرآن دستورداده مرد بزرگسال اگر شیر کسی رابخورد؛ آن فرد یا خواله یا عمه اش بر آن مرد بزرگسال محرم میشوند؟
2- چگونه ممکن است یک مرد وجوان مثلا 25 ساله ؛ از پستان زن جوان شیر بنوشد ؟ این درکجای قرآن هست؟
با عبارت توجیه فقهای اهل سنت!!
1- این فقط در یک مورد بود
2-شیر را در ظرفی بریزند!!!
3- اگر پاسخی براین امر نباشد (مگر توجیه نوشیدن از طریق ظرف)
اولا: درکدام آیه نوشیدن شیر از طریق ظرف موجب محرمیت است؟
ثانیا: اگر آیه ای نباشد،
آیا این بدعت دردین را عایشه از کجا ساخته؟!

پي نوشت:
1- سنن ابی داود جزء 2 ص 180 ( از صحاح سته معتبر اهل سنت است)

11- نماز با دست بسته بدعتی دیگر !از عُمَر
صرف نظر از روایات شیعه در نقل نماز پیامبر با دست بازدر کتب معتبر اهل سنت نیز روایات فراوانی در این باب نقل شده است که ما به ذکر چند تا از معتبر ترین آن که نحوه نماز پیامبر را بیان می کند وهیچ اشاره ای بر دست بسته نمازخوندن پیامبر ندارد را اشاره می کنیم :
بیش از 64 مورد روایت از بعضی صحاح سته و غیره روایت است از جمله حدیث صحیح :
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ حَدَّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ الضَّحَّاكُ بْنُ مَخْلَدٍ ح وَحَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا يَحْيَى - وَهَذَا حَدِيثُ أَحْمَدَ قَالَ - أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْحَمِيدِ - يَعْنِى ابْنَ جَعْفَرٍ - أَخْبَرَنِى مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ عَطَاءٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا حُمَيْدٍ السَّاعِدِىَّ فِى عَشْرَةٍ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- مِنْهُمْ أَبُو قَتَادَةَ قَالَ أَبُو حُمَيْدٍ أَنَا أَعْلَمُكُمْ بِصَلاَةِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم-. قَالُوا فَلِمَ فَوَاللَّهِ مَا كُنْتَ بِأَكْثَرِنَا لَهُ تَبَعًا وَلاَ أَقْدَمَنَا لَهُ صُحْبَةً. قَالَ بَلَى. قَالُوا فَاعْرِضْ. قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلاَةِ يَرْفَعُ يَدَيْهِ حَتَّى يُحَاذِىَ بِهِمَا مَنْكِبَيْهِ ثُمَّ يُكَبِّرُ حَتَّى يَقِرَّ كُلُّ عَظْمٍ فِى مَوْضِعِهِ مُعْتَدِلاً ثُمَّ يَقْرَأُ ثُمَّ يُكَبِّرُ فَيَرْفَعُ يَدَيْهِ حَتَّى يُحَاذِىَ بِهِمَا مَنْكِبَيْهِ ثُمَّ يَرْكَعُ وَيَضَعُ رَاحَتَيْهِ عَلَى رُكْبَتَيْهِ ثُمَّ يَعْتَدِلُ فَلاَ يَصُبُّ رَأْسَهُ وَلاَ يُقْنِعُ ثُمَّ يَرْفَعُ رَأْسَهُ فَيَقُولُ « سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ ». ثُمَّ يَرْفَعُ يَدَيْهِ حَتَّى يُحَاذِىَ بِهِمَا مَنْكِبَيْهِ مُعْتَدِلاً ثُمَّ يَقُولُ « اللَّهُ أَكْبَرُ ». ثُمَّ يَهْوِى إِلَى الأَرْضِ فَيُجَافِى يَدَيْهِ عَنْ جَنْبَيْهِ ثُمَّ يَرْفَعُ رَأْسَهُ وَيَثْنِى رِجْلَهُ الْيُسْرَى فَيَقْعُدُ عَلَيْهَا وَيَفْتَحُ أَصَابِعَ رِجْلَيْهِ إِذَا سَجَدَ وَيَسْجُدُ ثُمَّ يَقُولُ « اللَّهُ أَكْبَرُ ». وَيَرْفَعُ رَأْسَهُ وَيَثْنِى رِجْلَهُ الْيُسْرَى فَيَقْعُدُ عَلَيْهَا حَتَّى يَرْجِعَ كُلُّ عَظْمٍ إِلَى مَوْضِعِهِ ثُمَّ يَصْنَعُ فِى الأُخْرَى مِثْلَ ذَلِكَ ثُمَّ إِذَا قَامَ مِنَ الرَّكْعَتَيْنِ كَبَّرَ وَرَفَعَ يَدَيْهِ حَتَّى يُحَاذِىَ بِهِمَا مَنْكِبَيْهِ كَمَا كَبَّرَ عِنْدَ افْتِتَاحِ الصَّلاَةِ ثُمَّ يَصْنَعُ ذَلِكَ فِى بَقِيَّةِ صَلاَتِهِ حَتَّى إِذَا كَانَتِ السَّجْدَةُ الَّتِى فِيهَا التَّسْلِيمُ أَخَّرَ رِجْلَهُ الْيُسْرَى وَقَعَدَ مُتَوَرِّكًا عَلَى شِقِّهِ الأَيْسَرِ. قَالُوا صَدَقْتَ هَكَذَا كَانَ يُصَلِّى -صلى الله عليه وسلم-.
محمد بن عمر و ابن عطا روایت کرده اند ابو حمید ساعدی از ده نفر از اصحاب رسول خدا شنید که یکی از این ده نفر ابوقتاده است پس ابو حمید می گوید من داناترین شما به نماز رسول خدا هستم به او گفتند : نماز را عرضه کن پس گفت : رسول خدا زمانی که به نماز می ایستاد دو دوست خود را بالا می برد تا موازی دو گوشش قرار می گرفت سپس تکبیر می گفت تا اینکه هر عضو بدنش در جای خود قرار می گرفت سپس حمد و سوره را قرائت می کرد سپس تکبیر می گفت سپس دو دستش را تا گوشش بال می آورد سپس به رکوع می رفت و دو کف دست خود را بر زانو می گذاشت سپس آرام می گرفت نه سرش را بالا می آورد و نه زیاد پایین می انداخت و می گفت خدا سخن کسی که او را مدح کند شنید سپس دو دستش را بالا بر تا کنار گوشش قرار گرفت سپس گفت : الله اکبر و سپس خود را به زمین انداخت و دو کف دست خود را کنار خود گذاشت سپس سر بلند کرد و بر پای چپ نشست و انگشتان دو پایش را موقع سجده باز کرد و سجده کرد و سپس الله اکبر گفت و بلند شد و بر پای چپ نشست تا همه اندامش آرام گرفت سپس در سجده بعد همین کار را کرد .... همه گفتند : راست گفتی رسول خدا اینچنین نماز می خواند .(1)
پی نوشت:
1- سنن ابی داود باب افتتاح الصلوه جزء 2 ص 391 // با همین مضمون
2- سنن کبری للبیهقی باب رفع الیدین جزء 2 ص130
3- صحیح بن حبان باب صفه الصلا ه جزء 8 ص224
4- جامع الاصول من احادیث الرسول باب الصلوه واحکامها جزء 5 ص 3576
5- سنن ابن کاجه باب اتمام الصلاه جزء 1 ص 337
6- سنن الدارمی باب صفه صلاه الرسول جزء 1 ص 361
7- شرح معانی الاثار باب الجلوس فی الصلاه جزء1 ص 258
8- صحیح بن خزیمه باب السنه فی الجلوس بین .. جزء1 ص 337
9- مسند الصحابه فی الکتب التسعه جزء47 ص 120
10 - معرفه السنن وآلاثار للبیهقی جزء2 ص 412
11- احکام الشرعیه الکبری باب اذا قام الی الصلاه یرفع یدیه جزء2 ص 258
12- التبویب الموضوعی باب صفه الصلاه جزء 1 ص 2478
13- السنن الصغری باب کیفیه الرکوع والسجود جزء1 ص135
قال ابن حجر: رواه أبو داود والترمذی وصحّحه.
ابن حجر می گوید: این روایت را ابوداوود و ترمذی نقل کرده اند و ترمذی آن را صحیح دانسته است.
14- تلخیص الحبیر، ج 3، ص 271 - 272.
در این روایت که قصد را وی بیان کامل نماز رسول خدا با همه جزئیات است هرگز مطلبی درباره دست بسته بودن رسول خدا نقل نشده است بعد از ثبوت این خبر صحیح از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم روشن میگردد که عمل شیعه و مالکیین از اهل سنت در دست باز نماز خواندن مطابق با سنت رسول الله است . بنا بر این بقیه مذاهب اسلامی باید پاسخگو باشند که چرا مخالف سنت نبوی عمل میکنند. البته ما به ذکر روایت از کتب اهل سنت اکتفا کردیم چرا که در کتب شیعه و روایات شیعه این مسئله اجماعی است. و هیچ قول مخالفی در شیعه نسبت به این امر وجود ندارد.

12-اعتراف به نادانی از عُمَر
أن امرأة أتت بولد لستة أشهر من وقت النكاح في زمان عمر رضي الله عنه فهم عمر برجمها ، فقال علي رضي الله عنه لا سبيل لك عليها ، وتلا قوله تعالى : (وحمله وفصاله ثلاثون شهرا ) فقال عمر : لولا علي لهلك عمر (1) .
ترجمه: روایت شده .. زنی را به نزد عمر آوردند که 6 ماه ازدواج کرده بود و درشکمش بچه ای بود ! عمر تصمیم گرفت او را سنگسار کند! - این خبر به حضرت علی رسید .. فرمود: تو نمیتوانی او را سنگسار کنی زیرا قرآن فرمود: دوران حمل + دوران شیر دهی جمعا 30 ماه هست .... - مدت دوسال زمان شیر دهی هست ... درنتیجه کمترین مدت حمل 6 ما هست .. بنابراین حکم این زن سنگسار نیست.
عمر -وقتی حکم خدا را فهمید- گفت: اگر علی نبود عمر هلاک میشد..
حال سوال اساسی این است:
اول: چگونه خلیفه رسول الله برای اجرای دستورات قرآن دربین مردم... حکم ساده قرآنی درباره اقل حمل را نمیدانست ؟
دوم: با اعتراف صریح جناب عمر به هلاکت خود با نبودن علی ... چرا مقام خلافت را (که مهمترین رکن نظام جامعه اسلامی است ) خود تصاحب نمود؟
امید است برای حقیقت جویان معیار خوبی برای یافتن حق باشد.

پی نوشت:
1- تفسیر السمعانی ج5 ص154
2- تفسیر غرائب القرآن ج1 ص 6324
اسناد از بزرگان اهل سنت

13 - نماز عُمَر بن خطاب، بدون قرائت !!
ازنظر علماي اهل سنتنمازبدونفاتحه الکتاب ؛ چه عمدا وچه سهوا باطلاست. به استناد روایات منقوله از پیامبرخدا (صلیالله علیه وآله)
حال سوال این است که دراین روایت :
چگونهجناب عمر خلیفهدوم ! نماز بدون قرائت (حمد وسوره ) خواند؟!
1- .. قد بينا أنه لو ترك قراءةالفاتحة أو ترك حرفا من حروفها عمدا بطلت صلاته أمالو تركهاسهواقالالشافعي في القديم لا تفسد صلاتهواحتج بما روى أبو سلمة بن عبد الرحمن قال : صلىبناعمربنالخطابرضيالله عنه المغربفترك القراءةفلما انقضت الصلاة قيلله : تركتالقراءةقال : كيفكان الركوع والسجود؟ قالوا : حسنا قال : فلابأسقال الشافعي : فلما وقعت هذه الواقعةبمحضر من الصحابة كان ذلكإجماعاورجع الشافعي عنه في الجديد وقال : تفسد صلاته؛ لأن الدلائل المذكورة عامة في العمدوالسهو ثم أجاب عن قصة عمر من وجهين : الأول : أن الشعبي روى أن عمر رضي الله عنهأعادالصلاة . والثاني : أنه لعله ترك الجهر بالقراءة لا نفس القراءة قال الشافعيهذا هو الظن (1-4)
ترجمه:
.. قبلا بیان نمودیم که اگر کسی یک حرف از قرائت نماز را عمدا ترککند نمازش باطل است . اما اگر سهوا کسی قرائت نماز را سهوا ترک کند فتوای قدیمشافعی این بود که نمازش باطل نیست . دلیلش نماز عمر بود که عبدالرحمن گفت: ما باعمر رضی ا..عنه نماز جماعت مغرب را خواندیم پس عمر قرائت نماز را ترک کرد وقتینمازش تمام شد به او یادآوری کردند که قرائت نماز را نخواندی! عمر گفت: رکوع و سجودنماز چطور بود؟ گفتند :نیک بود ؛عمرگفت- نمازم- اشکالی ندارد.
شافعی - از امامان 4 گانه اهل سنت - میگوید: ایننقل اجماعیاست زیرا درمحضر صحابه اتفاق افتاد. اماشافعی در فتوای جدیدشگفته: نمازباطل است زیرا دلائل عامه بر بطلان نماز بدون قرائت داریم چه سهوا وچهعمدا....شافعی دو توجیه بر کار عمر کرده 1- روایت دیگر براعاده 2- منظور ترک جهربود!
هیچ کدام از دو توجیه شافعی قبول نیست. زیرا سخنی از اعاده درروایت نیست . از از طرفی رویات تصریح دارد به ترک القرائه .نه جهر واخفات ...زیرا دراون صورتباید میگفت ترک الجهر ...
از طرف دیگر ترک جهر سهوا موجب بطلان نمیشود.... پستوجیه کانلا نادرست بنظر میرسد.
حال سوال اینجاست:
چگونه جناب عمر نماز بدون قرائتخواند؟؟درحالی که همه علمای اهل سنت آن را باطل میدانند ؟ونمازش رابرغم باطل بودن اعاده نکرده ؟
بالاخرهدراین جا حق با عمراست که نمازنخواند؟یا خلفای اربعه که نماز بي قرائت را باطل میدانند.؟
این همازفتواهای عجیب عمر است.
پی نوشت:
1- التفسیر الکبیر ج1 ص 177
2- التفسیر الرازی ج1ص192
3- تفسیر النیشابوری ج1 ص32
4- غرائب القرآن ج1 ص 92

14- شک عمر در نبوت پیامبر خدا
پيامبر در رؤياي صادقانه ديد كه وارد مكه شده و به همراه صحابه در حال طواف خانه خدا هستند ، صبح فردا آن را با صحابه در ميان گذاشت ، صحابه از تعبير اين رؤيا سؤال كردند ، آن حضرت فرمود : " انشاء الله وارد مكه شده و اعمال عمره را انجام خواهيم داد " ؛ اما تعيين نكردند كه در چه زماني اين امر اتفاق خواهد افتاد .
همه مردم آماده حركت شدند و وقتي به حديبيه رسيدند ، قريش از آمدن پيامبر و اصحابش و نيت آنان با خبر شدند ؛ لذا همگي مسلح شدند و از ورود مسلمان‌ها به مكه جلوگيري كردند . چون پيامبر اسلام به قصد زيارت خانه خدا آمده بود و نه به قصد جنگ ، با قريشيان صلح نامه امضا كرد كه امسال از ورود به مكه خودداري و سال بعد بدون هيچ مانعي برگردند و اعمال عمره را انجام دهند . اين مطلب بر عمر بن الخطاب و همفكران او ، گران آمد و سبب شد كه به نبوت رسول خدا شك كند و نعوذ بالله خيال كرد كه پيامبر اسلام دروغ گفته است ؛ از اين رو پيش پيامبر آمد و با لحن تند به آن حضرت اعتراض كرد . ذهبي در تاريخ الإسلام ، داستان را اين‌گونه نقل مي كند :
... فقال عمر : والله ما شككت منذ أسلمت إلا يومئذ ، فأتيت النبي صلى الله عليه وسلم فقلت : يا رسول الله ، ألست نبي الله قال : بلى قلت : ألسنا على الحق وعدونا على الباطل قال : بلى قلت : فلم نعطي الدنية في ديننا إذا قال : إني رسول الله ولست أعصيه وهو ناصري . قلت : أولست كنت تحدثنا أنا سنأتي البيت فنطوف حقا قال : بلى ، أفأخبرتك أنك تأتيه العام قلت : لا . قال : فإنك آتيه ومطوف به ... .
ترجمه:
عُمَر گفت : قسم به خدا ! از زماني كه اسلام آورده‌ام ، جز امروز ( در نبوت رسول خدا ) شك نكرده‌ام . سپس پيش پيامبر آمد و گفت : اي رسول خدا ! مگر شما پيامبر خدا نيستي ؟ !!! . پيامبر فرمود : بلي هستم . عمر گفت : مگر ما بر حق و دشمنان ما بر باطل نيستند ؟ پيامبر فرمود : بلي چنين است . عمر گفت : پس چرا ذلت و حقارت در دينمان نشان‌ دهيم ؟ پيامبر فرمود : من پيامبر خدا هستم و هرگز از دستورات او سرپيچي نخواهم كرد و او ياور من است . عمر گفت : مگر شما نگفتي كه وارد خانه كعبه شده و طواف خواهيم كرد ؟ پيامبر فرمود : آيا من گفتم كه همين امسال اين كار را خواهيم كرد ؟ عمر گفت : نه ، پيامبر فرمود : تو وارد مكه مي‌شوي و طواف خواهي كرد .
پی نوشت:
1- تاریخ الاسلام للامام ذهبی ج2ص371
2- الدر المنثور ، جلال الدين السيوطي ج9 ص 225
3- الکشف والبیان ج9 ص 60
4- التسیر البغوی ج7 ص 318
5- تفسير الثعلبي ج9 60
6- تفسیر الخازن ج 6 ص 208
7- التفسیر الطبری ج22 ص 246
8- التفسیر المظهری ج1 ص 6052
9- المعجم الکبیر ج 20 ص 9
10- صحیح بن حیان ج11ص 216
11- تاریخ دینه دمشق ج57 ص 229
12- مختصر سیره الرسول ج 1 ص 135
و... اسناد همگی از بزرگان اهل سنت است.