موضوع: ۞۩کشتی پهلو شکسته۩۞(ویژه شهادت بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها))

با من بمان پرستوی شكسته بال ، بعد از تو غربت مدینه را چگونه باور كنم؟
بعد از تو چه كس محرم این دل خسته من است ؟؟

شب بود و حتی ماه روی بیرون آمدن نداشت ...
در و دیوار همه و همه می گریستند ...
اما نه! در شرمسار بود و دیگر تاب دیدن روی علی را نداشت ...

مولا جان ... جمعه ای دیگر گذشت و نیامدی !
زهرا (س) سخت بیمار است و منتظر ... تا کی باید غربت دوری ات را باور کنیم؟ تا کی هر سال ایام فاطمیه ندبه مادر کنیم؟

مولا جان ... بی تو علی تنها ماند دیگر بس است ... ندبه هایت هر روز غریب تر می شود و مادر دل سوخته تر !

هم نفس با زهرا (س) فریاد \" اللهم عجل الولیک الفرج \" را باز ندبه کنیم ...

مولا بخوان تو آیه امن یجیب را *** زیرا كه می رسد به اجابت دعای تو

اول بیا مدینه و بنما كه در كجاست*** گمگشته قبر مادر درد آشنای تو

دیگر کوچه های بی وفای مدینه که هنوز صدای سیلی در آنان می پیچد بوی گل یاس را احساس نخواهند کرد.

و تو ای مهدی(ع)منتقم خون مادر و، ظهور کن و انتقام از ظالمان زمان بستان و دوباره کوچه ها را با بوی یاس عطر آگین کن.

ین سخن از آن حضرت روایت شده است که هنگام خاک سپردن سیده زنان، فاطمه سلام الله علیها بر سر قبر رسول الله (ص) چنان که گویی با آن راز و نیاز می کند، بیان داشته است.

---------------------------------------------------------------------------------------

سلام بر تو ای پیامبر خدا، سلام من و دخترت که اکنون در کنار تو فرود آمده و چه زود به تو پیوست.

ای رسول خدا! بر مرگ دخت برگزیده تو شکیبایی من اندک است و طاقت و توانم از دست رفته، ولی مرا که اندوه عظیم فرقت تو را دیده ام و رنج مصیبت تو را چشیده ام جای شکیبایی ست. من خود، تو را به دست خود در قبر خوابانده ام و هنگامی که سر بر سینه من داشتی جان به جان آفرین تسلیم نمودی.

انا لله و انا الیه راجعون آن ودیعت بازگردانده شد و آن امانت به صاحبش رسید و اندوه مرا پایانی نیست؛ همه شب خواب به چشمم نرود تا آنگاه که خداوند برای من سرایی را که تو در آن جای گرفتی اختیار کند. به زودی دخترت، تو را خبر دهد که چگونه امتت گرد آمدند و بر او ستم کردند. همه ی سرگذشت را از او بپرس و خبر حال ما را از او بخواه. اینها در زمانی بود که از مرگ تو دیری نگذشته بود و تو از یادها نرفته بودی. بدرود، تو را و دخترت را، بدرودِ کسی که وداع می کند نه بدرودِ کسی که رنجیده و ملال است. اگر از اینجا باز می گردم نه از روی ملالت است وا گر درنگ می کنم نه به سبب آن است که به وعده ای که خدا به صابران داده است، بد گمان شده ام.

نهج البلاغه خطبه 194


براي دريافت تصوير با كيفيت تر كليك كنيد

او سوی نهر،من سوی در

همین که دست قلم در دوات می لرزد
به یاد مهر تو چشم فرات می لرزد

نهفته راز «اذا زلزلت» به چشمانت
اگر اشاره کنی کائنات می لرزد

«هزار نکتهء باریک تر ز مو اینجاست»
بدون عشق تو بی شک صراط می لرزد

مگر که خار به چشمان خضر خود دیدی
که در نگاه تو آب حیات می لرزد

تو را به کوثر و تطهیر و نور گریه مکن
که آیه آیه تن محکمات می لرزد

کنون نهاده علی سر، به روی شانهء در
و روی گونهء او خاطرات می لرزد

غزل تمام نشد،چند کوچه بالاتر
میان مشک سواری، فرات می لرزد

سپس سوار می افتد، تو می رسی از راه
که روضه خوان شوی اما صدات می لرزد

و عصر جمعه کنار ضریح روی لبم
به جای شعر دعای سمات می لرزد ...

سید حمید رضا برقعی

الا ای چـاه یارم را گرفتنـد

گلم،عشـقم،قرارم را گرفتنـد

میان کوچـه هابا ضرب سیـلی

هـمه دارو ندارم را گرفتنـد...

چهارده قرن است،سرم را بر دیوار خانه خاموش و گلین محقری نهاده ام

که از همه تاریخ بزرگ تر است وهرگز به زور هیچ قصری،

زر هیچ گنجی و تزویر هیچ معبدی،سرم را لحظه ای برنگرفته ام

و به سراغ خانه دیگری نرفته ام،

که در این خانه فاطمه هست،نخستین قربانی غصب و فریاداعتراض مظلوم

و علی هست،نخستین حق محکوم اشرافیت و نفاق

که حسین هست، آقای شهیدان بشریت

که زینب هست، پیام ابدی انقلاب و زبان گویای شهادت.

بی توازگردابِ غمها، کی به ساحل می رسم

کشتی ام دیگرندارد بادبان زهرا بمان

بازهم با چاهِ کوفه دردِ دل خواهم نمود

شکوه ها دارم ازاین نامردمان زهرا بمان

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

سرمایه محبت زهراست دین من
من دین خویش را به دو دنیا نمیدهم
گر مهرو ماه را به دودستم دهد قضا
یک ذره از محبت زهرا را نمیدهم