موضوع: ۞۩کشتی پهلو شکسته۩۞(ویژه شهادت بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها))

«خبری در راه است»

«در کوچه باد می‌آید، این ابتدای ویرانی است...».خبری در راه است؛ خبری عظیم و واقعه‌ای هولناک. بادی که می‌وزد، آبستن عزای بزرگی است که خواهد رسید. بادی که در کوچه سرگردان است، به زودی به توفان بدل خواهد شد؛ توفانی که تنها خانه تو را به لرزه درمی‌آورد، توفانی که تنها قصد ویرانی کلبه عشق را دارد؛ کلبه حقیقت، کلبه وحی و توحید. کاش پنجره‌ها از این توفان نلرزند! کاش در خانه را به روی این زلزله ناگهان باز نکنى! کاش پشت در نایستى! کاش آشیانه‌ات را شعله‌های کینه در کام نگیرند!

پاداش سلام به فاطمه (س)

السلام علیک یا بضعة النبی ،یا فاطمةالزهرا(س)

يزيد بن عبدالملك نوفلى از پدرش از جدش چنين روايت كرده است:
روزى خدمت حضرت فاطمه زهرا (س) مشرف شدم، ابتدا آن حضرت بر من سلام كرد و فرمود: پدرم (در زمان حياتش) فرمود: هركس سه روز بر من و تو سلام كند، بهشت براى او خواهد بود.

از حضرتش پرسيدم: آيا اين مطلب مخصوص دوران حيات و زندگى شما و آن حضرت است و يا شامل بعد از فوت شما و ايشان نيز خواهد بود؟

فرمود: هم در زمان زندگى و هم پس از مرگ ما.


1ـ مناقب ابن‏مغازلى شافعى، ص 363.

مردك پست كه عمري نمك حيدر خورد
نعره زد بر سر مادر به غرورم برخورد

ايستادم به نوك پنجه‌ي پا اما حيف
دستش از روي سرم رد شد و بر مادر خورد

هرچه كردم سپر درد و بلايش گردم
نشد! اي واي كه سيلي به رخش آخر خورد

آه زينب تو نديدي! به خدا من ديدم
مادرم خورد به ديوار ولي با سر خورد

سيلي محكم او چشم مرا تار نمود
مادر از من دوسه تا سيلي محكمتر خورد

حسن از غصه سرش را به زمين زد، غش كرد
باز زينب غم يك مرثيه‌ي ديگر خورد

قصه‌ي كوچه عجيب است مهاجر، اما
واي از آن لحظه كه زهرا لگدي از در خورد
﴿مهاجر﴾

اللهم العن قتلة الزهرا عليها السّلام و شايعت و بايعت و تابعت و ناصريهم

جانم به فدای آن لحظه ات؛ مادر جانم :geryeee:
من به فدایت بشوم ؛ کاش بودم و آن حرامی را ..
یا علی جان چی کشیدی؟!!!
بیخود نیست که هر لحظه تنفس امیرالمومنین به عبادت کل کائنات از ازل تا ابد می ارزه!

شعری از استاد عبدالمجید فرایی در سوگ صدیقه طاهره(سلام الله علیها)

عقیق: استاد عبدالمجید فرایی، شاعر پیشکسوت انقلاب، شعری در سوگ شهادت صدیقه طاهره حضرت فاطمه زهرا (س) سروده و به ساحت بانوی دو عالم تقدیم کرده است که شما را به خواندن این شعر دعوت می کنیم:

خدایا دلم، از غمی ریش ریشه

نفس می‌کشم لیک جانم پریشه

خدایا دل دردمندم گرفته

هوای دل حق‌پسندم گرفته

دلم پر کشیده به سوی مدینه

دلم داده از کف، وقار و سکینه

تلمبار گشته غم جانگدازی

مگر می‌شود هم بسوزی، بسازی

امام زمان (عج) سینه را می‌خراشد

مگر می‌شود شیعه غمگین نباشد؟

چگونه کنم باز، اوراق دفتر؟

چگونه بگویم ز زهرای اطهر

قلم پای رفتن به صفحه ندارد

قلم تاول سوز دل می‌شمارد

قلم طاقت درد زهرا ندارد

غریب است زهرا که بابا ندارد

سرو جان برای علی می‌گذارد

قدم جای پای ولی می‌گذارد

وصی نبی گرانقدر اسلام

نشسته به خانه ولی زهر در کام

حکومت به هر قیمت ارزش ندارد

خدا خواه مؤمن که لغزش ندارد

عدالت به یثرب دگر جا ندارد

عدالت‌کشی نیز حاشا ندارد

در این عصر غم‌پرور و خانمان‌سوز

شود تار و تیره به زهرا شب و روز

دگر زندگی هیچ معنا ندارد

به جز مرگ از حق تمنا ندارد

بگویم که زهرا سفر کرد زین خاک

تنی کوفته، قلب صدپاره، صدچاک

خدایا علی تاب این غم ندارد

علی سوگوار است همدم ندارد

سرودی بر اشک و بر غم چندبیتی

فرائی شریک غم اهل بیتی

منبع: شبستان

]


و دیگر زینب دختر چهار ساله...
شانه بدست...
روبروی مادر نیست...
اصلا مادر نیست...

یا فاطمه روز حشر ستاری کن
دلسوختگان را ز کرم یاری کنید
ما با همه گفته ایم با فاطمه ایم
تو نیز بیا و آبروداری کن

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

در، آتش زده بود و گل یاس و مادر آنچنان خورد به دیوار که دیوار گریست


یا زینب الکبری...
یا حسن بن علی...
یا حسین بن علی...
هنوز برایتان زود است غم بی مادری...
این دست های کوچک هنوز آغوش مادررا جستجو می کند...
چشمانتان هنوز از نگاه مادر سیراب نشده...
راستی ...خانه بدون مادریعنی چه؟...
اصلا باورتان شده دیگر مادر نیست؟...
برادری که منتظرش بودید...محسن را می گویم...نیامده پر کشید... اما خوشا بحال محسن...او با مادر است و شما بی مادر...
حسن جان...
در بین گریه هایت چه صحنه هایی را مرور می کنی که اینچنین صدای ناله ات علی را درمانده کرده...
برای پدر گفته ای از آن سیلی و آن کوچه و چادرخاکی ...
چطور مادر را تا خانه رساندی...در دلت چه گذشت...تکیه گاه مادر شدن یعنی چه؟...مادر که خود همیشه تکیه گاه بود! او را چه شد که جز سیاهی هیچ ندید...
یا شاید هم به آتش زدن در خانه فکر می کنی.. زخمی شدن مادر و فضه گفتن او...
بعد از مادر با چه خون دلی در کوچه های بنی هاشم قدم می گذاری...
زینب جان... دستان تو هنوز برای کشیده شدن بر سر حسن و حسین بسیار کوچک است...
چگونه می توانی برای حسن و حسین مادری کنی وقتی چشمان معصومت هنوز به دنبال نشانی از مادر گوشه گوشه ی خانه را نظاره می کند...
تو از همان سن کم برگزیده شدی برای سخت ترین امتحانات الهی...
آن دم که مادر کفن خود،علی و حسن را به دستت داد و خبر از کربلا...
خبر از بی کفن ماندن برادر عزیزتر از جانت...
تو از همان لحظه زینب زمانه شدی...
جان عالم به فدایتان کمتر بی تابی کنید...
آخر علی با این همه درد چه کند...