موضوع: داغ انتظار

پس کوچه های شهر من از یاد خالی است
از حنجر شکسته ي فریاد خالی است
پس کوچه ها غریب تر از آن که گفته اند
پس کوچه های شهر من انگار خفته اند
گنجشک های کوچه ما غار می زنند
در کوچه های شهر که را دار می زنند؟
در شهر ها واهمه ترویج می شود
در گیر و دار همهمه ها گیج می شود
یک آه ناب نیست که بیدارمان کند
انگار آفتاب نیست که بیدارمان کند
دلهای شهر سنگ تر از سنگ می شوند
شهری پر از تراکم خرچنگ می شوند
شهری که پر شده است از آلات و دنگ و رنگ
شهری که پر شده است از انسان هفت رنگ


حالا کجاست صبح پر از عطر سیب ها
حالا کجاست نغمه امن یجیب ها
حالا کجاست خنده زیبای ماهتاب
حال کجاست روح فراگیر آفتاب
دل های مهربانی مردانه نیست ... هست؟
در دستها حرمت پیمانه نیست ... هست؟
یادش بخیر کوچه ما ده شهید داشت
یادش بخیر خانه ما عطر عید داشت
یادش بخیر جنگ برامان ترانه بود
یک مثنوی.... صد غزل عاشقانه بود
آیینه بود و آب و عطش ، عشق و التهاب
گردان و دسته ... چفیه و خمپاره و خشاب
حالا کجاست حرمت آیینه های عشق
حالا کجاست سبزی سبزینه های عشق
آیینه ها دوباره گرفتند ...وای ما
از شهر ها کناره گرفتند ... وای ما
در پیچ های تند زمین گیر کرده ایم
مثل همیشه باز خدا دیر کرده ایم


شاید که آن سوار بیاید و باز ما...
آن روح انتظار بیاید و باز ما...
با این همه خدا به زمین لطف می کند
آن روز شهریار بیاید و باز ما...
شاید که آن همیشه روشن شبیه صبح
در بهت شام تار بیاید و باز ما...
مثل همیشه باز به «خود » فکر می کنیم
خوب است جمعه یار بیاید و باز ما ...

یا رب آن طلعت زیبا ز پس پرده غیبت
تو برون آور و ما را به لقایش برسان
آنچه مانع ز ظهورش شده از جا بردار
آنچه اسباب ظهور است برایش برسان
دشمنانش همه تنها ز روان خالی ساز
دوستانش همه را بوسه به پایش برسان
*****
اي آفتاب هستي اي شور عشق ومستي
بازآ بخوان کلامي زان معجز الهي
اي ديده ها به راهت اي قائم هدايت
تا کي کنم حکايت شرح غم جدائي
گر من تو را نبينم روئيدنم نباشد
بنما جمال خود را اي مظهر رهائي

آقــــــا بیا؛ به خاطر بــاران ظــــهور کن
ما را از این هــوای ســـراسیمه دور کن
وقتی برای بدرقـــــه عشـــــق میــــروی
از کوچــــه های خــسته ما هم عبـور کن
افسرده از هجــــــــــوم هوسهای عالمین
آقـــا دل شکــــــــسته ما را صبـــــور کن
آقــــا؛ به حرمــت مفــــــــهوم انتـــــــظار
اشــــــعار ســـــاده ما را مــــــــرور کـــن
کی میشـــــــــود که تو از راه مـــیرسـی؟
این باغـــهای شـــب زده را غـرق نور کن
یا صـــــاحب الزمــــــــان؛ قدمت خیــــــــر
العـجل یعنی که ای تمام عدالت، ظهور کن
******
گفتم که خدا مرا حیاتی بفرست
طوفان زده ام راه نجاتی بفرست
فرمود که با زمزمه ی یامهدی (ع)
نذر گل نرگس صلواتی بفرست....

[align=center][size=large]کاش می شد
که خدا اجازه ظهورت می داد
کاش می شد
که در این دیار غربت
ومیان موج غمها
به سکوت سرد وسنگین
رخصت خاتمه می داد
کاش می شد
جمعه ما
شاهد ابروی زیبای تو می شد
دیده نا قابل ما
فرش کیسوی تو می شد
کاش می شد
انتظار منتظر بپایان رسد
وهوا میزبان یاسها و
نسترنها
خاک پای مهدی زهرا شود
کاش می شد
تو هم از انتظار خسته شوی و
برای فرج دعا کنی
کاش می شد...
آقا با چشمانی گریان منتظر ظهورت هستم...
الهی عظم البلا ...[/size][/align]

ياسها در کنار پنجره گل داده اند و درختان آبستن شکوفه اند.
چقدر در راهروهاي دلواپسي و نگراني به انتظار بنشينم؟ چقدر؟!
کي مي آيي تا ترکهاي دلم را در برابر تو شماره کنم!
سپيده که مي زند با خودم مي گويم اکنون در چشم اندازم ظاهر مي شوي و با يک سبد شکوفه نور نگاهم را با بهار لبخندت معطر مي کني.
به تو مي انديشم چون تو در ذهن مني و جز تو هيچ کس نمي تواند جاي خالي ات را پر کند. دروازه قلب من به روي تو باز است چون تويي سنگ صبور من.
چرا نمي آيي تا بسان کودکي به بالينت بنشينم و زار زار بگريم و بگويم از غمهايم.
جوابم را بده آخر بگو چه وقت به ديدنم مي آيي. شب يا سپيده دم.
به من بگو از کدامين راه عبور مي کني از کدامين شهر مي گذري؟ از کدام خيابان مي آيي؟
در کدام ساعت؟ در کدام دقيقه؟؟

آقا نگاهت جای آهو هاست می دانم
دستان پاکت مثل من تنهاست می دانم

آقا دلت در هیچ ظرفی جا نمی گیرد
جای دل تو وسعت دریاست می دانم

آقا اگر تو بر نمی گردی، دلیل آن
در چشم های پر گناه ماست می دانم

جای سر انگشتان پور نورت، در این ظلمت
مانند رد باد بر شن هاست می دانم

ای کاش برگردی که بعد از این همه دوری
یک باره حس بودنت زیباست می دانم

کی باز می گردی، برایم بودن با تو
زیبا ترین آرامش دنیا ست می دانم

تو باز می گردی. اگر امروز نه ، فردا
از آتشی که در دلم پیداست، می دانم

سالی گذرد بی تو، مرا روز، بیا
جان سوخت، تو ای شعله جان سوز بیا

لبریز شده کاسه صبرم بی تو
ای از همه غایب ای دل افروز بیا

شب است و نام تو را عارفانه ميخوانم
ببين كه شعر تو را بي بهانه ميخوانم
شب است و مرغ شب و ذكر حمد ايزد پاك
و من كه ذكر تو را جاودانه ميخوانم
به كلبه دل من عاشقانه كن گذري
كه من هميشه تو را ، عاشقانه ميخوانم
جوانه ميشكفد دردلم به عشق وصال
و من ، دوباره تو را چون جوانه ميخوانم
أسير موج دعايم ، كسي نميداند
كه زير موج ، غزل از كرانه ميخوانم
در اين غروب غم انگيز ، همدم من باش
ببين كه شعر تو را ، بي بهانه ميخوانم

بيا اي خورشيد رفته به غروب
بيا اي ناجي از نظرها غيوب
بيا اي فرزند پيامبر نبي
بيا اي همانند نبي عليم و زكي
بيا اي عهده دار اسلام و دين
بيا اي يار و ياور مستضعفين
بيا اي ناجي اسلام و دين
جهان پر شده از ظلم بر مسلمان و دين
بيا اي چشم و اميد دو عالم
بيا و ويران كن كاخ ستمكاران عالم
بيا اي صاحب فضل و كرم
بيا و قدمت روي سرم
بيا اي مهدي صاحب زمان
بيا و ظهور كن در اين زمان

گفتم شبی به مهدی(عج) بردی دلم ز دستم
من منتظر به راحت شب تا سحر نشستم
گفتم دلم ندارد بی تو قرار و آرام
من عقده ی دلم را امشب دگر گسستم
-گفتا حجاب وصلت باشد هوای نفست
گر نفس را شکستی دستت رسد به دستم
-گفتم ببخش جرمم ای رحمت الهی
شرمنده ی تو بودم،شرمنده ی تو هستم
-گفتا هزار نوبت از جرم تو گذشتم
اعمال تو بدیدم چشمان خود ببستم!
اما مباش نومید از خانه ی امیدم
من کی دل محب شرمنده را شکستم!

يك شب بيا ستاره بريزم به پاي تو
اي آفتاب من همه چيزم فداي تو

يك شب بيا به ما برسد اي اذان صبح
از پشت بام مسجد كوفه صداي تو

ما مدتي است خانه تكاني نكرده ايم
شرمنده ايم در دل ما نيست جاي تو

غير از همين دو قطره اشكي كه مانده بود
چيزي نداشتم كه بيارم براي تو

از روزهاي هفته سه شنبه براي من
شبهاي پنجشنبه و جمعه براي تو

روزي به خاطر سفر جمكران من
روزي به خاطر سفر كربلاي تو

علي اكبر لطيفيان