موضوع: داغ انتظار

هنوزم آینه شِكونه
غروبِ سنگىِ جمعه
انگارى تموم نمى‏شه
غمِ دلتنگى جمعه

روزگار سیاه و سرده
وقتى كه از تو نشون نیست
پِله‏ها فُرو مى‏ریزن
گریزى به آسمون نیست

چشماى ستاره خاموش
آسمون دوباره خوابه
ترانه رنگى نداره
كه به واژه‏ها بتابه

توى آلبومِ شبِ من
دیگه عاشقونه‏اى نیست
براى گریه نكردن
دیگه هیچ بهونه‏اى نیست

من و شب‏هاى مناجات
تو و رفتن و نبودن
آسمون اسیرِ تردید
ابر و گریه و سرودن

اى ستاره‏ى شبِ من
شبِ من بى‏تو سیاهه
مثه خاموشى آیْنه
مثه ظلمتِ یه چاهه

منه تنها، منه بى‏تو
بعد از این همیشه هق‏هق
هنوزم مرثیه خونم
با دلى عاشقِ عاشق

توى آلبومِ شبِ من
دیگه عاشقونه‏اى نیست
براى گریه نكردن
دیگه هیچ بهونه‏اى نیست

دل سرگشته كجا، وصف رخ يار كجا ؟
چشم آلوده كجا، ديدن دلدار كجا ؟

قصه عشق من و زلف تو ديدن دارد
نرگس مست كجا، همدمي خار كجا ؟

سرِّ عاشق شدنم لطف طبيبانه توست
ورنه عشق تو كجا اين دل بيمار كجا ؟

هر كه را تو بپسندي بشود خادم تو
خدمت عشق كجا، نوكر سربار كجا ؟

كاش در نافله ات نام مرا هم ببري
كه دعاي تو كجا، عبد گنه كار كجا ؟

کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد .................... سوار صاعقه پا در رکاب خواهد شد

کدام جمعه ز تاثیر تابش خورشید ........................ دلی که یخ زده از غصه آب خواهد شد

کدام جمعه زعطر بهشتی گل یاس .................... بهار غرق شمیم گلاب خواهد شد

کدام جمعه شود بخت عاشقان بیدار .................... و چشم فتنه عالم به خواب خواهد شد

کدام جمعه خدایا ز فیض گریه شوق .................... بهار و باغ و چمن کامیاب خواهد شد

کدام جمعه بگو یا محول الاحوال ........................ در آسمان و زمین انقلاب خواهد شد

جمال روشن آن ماه پشت پرده غیب ................... کدام جمعه برون از حجاب خواهد شد

کدام جمعه به خورشید می خورد پیوند ............... کدام جمعه پر از آفتاب خواهد شد

هزار جمعه چشم انتظار در راه است ............... کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد

زمان زمان عجیبی است یار ما به کجاست
دهد گواه دل من امام ما تنهاست

زمان زمان نفاق و خیانت و پستی است
اگر چه عصر ظهور محبت مولاست

زهر زمان که گذشته وظیفه مشکلتر
ولایت است غریب و غریبی اش پیداست

هر آنچه می گذرد حفظ دین به خون دل است
شهادت است که راه نجات از این غوغاست

دعا کنید بیاید امام و صاحب ما
هر آنکه گشت غلامش همیشه پا بر جاست

بیا و باز کن این در که سخت محتاجیم
ببین هنوز دل ما شکسته زهراست

در امتحان ولایت مرا قبول نما
شفاعت تو ز شیعه در این زمان زیباست

غزل‌تر ازغزل انتظار من، برگرد
ابر ستاره شبهاي تار من، برگرد

كرشمه‌اي كن و چشمي خمار و در عوضش
تمامي هستي و دار و ندار من، برگرد

ميان گردو غبار گمان، ترك برداشت
فسيل باور ايل و تبار من، برگرد

... كجاست شطح دو تار نگاه مشرقي‌ات؟
كه پينه بسته گلوي سه تار من،‌برگرد

بيا به ياري اين پاي ناتوان، افسوس
پر از گناه شده كوله بار من، برگرد

بكوب بر دف و با رقص تيغ عريانت
بچرخ دور جنون مدار من، برگرد

شهيد كن عطشم را، شتاب كن موعود
به سر رسيده دگر انتظار من، برگرد

سعيد يغمايي

دلم شكسته تر از روزهاي باراني ست
هجوم هق هق اشكم به جسم زنداني ست

براي پر زدنم هيچ چاره‌اي نشده ست
چرا كه خاطره‌هايم هميشه باراني ست

اسير مانده دلم در غبار اين غربت
جنون گرفته دلم را كه رو به ويراني ست

بگو كجاست كسي كه تو را نشان بدهد
كه باز بستر چشمان من چراغاني ست

بيا، بپرس، چگونه دو چشمم ابري شد
كه هر سپيده هوايم مدام باراني ست

دلم گرفته شهيدان مرا مرا ببريد
بس است فرصت پروانه‌هايمان آني است

چقدر ساده بگويم نفس نخواهم زد
در اين دو روزه كه در لحظه‌هاي پاياني ست

هميشه فصل پريدن دو بال من بسته ست
چقدر صبر و تحمل براي من جا نيست‌

شعر از سيد محمد رضايي

نمی ز دیده نمی جوشد اگرچه باز دلم تنگ است،
گناه دیدۀ مسکین نیست، کُمَیتِ عاطفه ها لنگ است!

کجاستی که نمی آیی ألا تمام بزرگی ها؟!
پرنده بی تو چه کم صحبت، بهار بی تو چه بی رنگ است!

نمانده هیچ مرا دیگر، نه هیچ، بلکه کمی کمتر،
جز این قدر که دلی دارم که بخش اعظم آن سنگ است!

بیا که بی تو در این صحرا میان ما و شکوفتن ها،
همین سه چار قدم راه است و هر قدم دو سه فرسنگ است!

دعاگران همه البته مجرب است دعاهاشان؛
ولی حقیر یقین دارم که انتظار، همان جنگ است!

[size=large] گرم تمنای تو

ای دل شیدای ما گرم تمنای تو

کی شود آخر عیان طلعت زیبای تو

گرچه نهانی ز چشم دل نبود ناامید

می‎رسد آخر به هم چشم من و پای تو

زاده نرگس تویی دیده چو نرگس به ره

مانده که بیند مگر لاله حمرای تو

تیره بماند جهان نور نتابد ز شرق

تا ندهد روشنی روی دلارای تو

این همه نو دولتان غره به جاه و جلال

کاش کند جلوه‎ای غره‎ی غرای تو

باش که فرعونیان غرق ستم ناگهان

خیره شود چشمشان از ید بیضای تو

از بشر بت‎پرست جد تو بتها شکست

بت شکن آخرست همت والای تو

گوش بشر پر شده‎ست از رجز این وآن

بار خدایا به گوش کی رسد آوای تو

سوخت ضعیف از ستم پای بنه در میان

تا بکشد انتقام دست توانای تو

نور خدایی چرا روی نهان می‎کنی

کس نکند جز خدای حل معمای تو؟

شه صفتان را کنون تصفیه‎ای در خورست

وین نکند جز به حق طبع مصفای تو

ظلم به شرق و به غرب چون به نهایت رسید

عدل پدید آورد منطق شیوای تو

گو همه دجال باش روی زمین کز فلک

هم قدم موکبت هست مسیحای تو

دفتر ایام را معنی و لفظی نبود

هر ورقش گر نداشت پرتو امضای تو

نیمه شعبان بود روز امید بشر

شادی امروز ماست نهضت فردای تو



"ناظرزاده کرمانی"[/size]

[size=large] افسوس که عمری بی اغیار دویدیم



افـسـوس كـه عـمـرى پـى اغیار دویدیم

از یـار بـمـانـدیـم و بـه مـقصـد نرسیدیم

سـرمـایـه ز كـف رفـت و تـجـارت ننمودیم

جـز حـسـرت و انـدوه مـتـاعى نـخریدیم

بـس سعـى نمودیم كه ببینیم رخ دوست

جـان هـا بـه لـب آمـد، رخ دلـدار نـدیـدیم

مـا تـشـنـه لــب انـدر لــب دریـا مـتـحـیــّر

آبـى بـه جـز از خـون دل خـود نـچشیدیم

اى بـستـه بـه زنـجیر تو دل هـاى مـحبـّان

رحمى كه در این بادیه بس رنج كشیدیم

چـنـدان كـه به یاد تو شب و روز نشستیم

از شـام فـراقـت چـو سـحـرگـه نـدیـدیم

اى حـجّـت حـقّ پـرده ز رخـسـار بـرافـكـن

كـز هـجـر تـو مـا پـیـرهـن صـبـر دریـدیـم

ما چشم به راهیم به هر شام و سحرگاه

در راه تـو از غـیـر خـیـال تــو رهــیــدیــم

اى دست خـدا دست بـرآور كـه ز دشـمن

بـس ظلم بدیدیم و بسى طعنه شنیدیم

شمشیر كَجَت، راست كند قـامت دیـن را

هـم قـامـت مـا را كـه ز هـجر تو خمیدیم


"میرزاى نوغانى خراسانى"[/size]