موضوع: داغ انتظار

از چاه
شمشير فوران کرد
ماه چهاردهم
بر بال جبرييل نشست
و ناگهان
غيب شد
پرده ها را ملامت مکن
عيب از نگاه ما بود
وقتي که مهرباني
متوقف شود
آن تابستان بي تاب
مي آيد
و زمين
مثل سيب رسيده اي
به پاي او
مي افتد

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن


گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم


گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم


گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن


گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن


گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن


گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه


گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان


گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن


گفتم ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم


گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن


گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان


گفتم که شام تا دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن


گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم

كاش از لطف شبی یاد ز ما می‌كردی

یاد از عاشق افتاده ز پا می‌كردی

كاش بیمار فراقت كه ز پا افتاده

با نگاه ملكوتی تو دوا می‌كردی

كاش می‌آمدی با یك نظر ای نخل امید

گره از كار من زار تو وا می‌كردی

كاش یك شب تو برای فرجت مالك من

با دل سوخته خویش دعا می‌كردی

همچو باران به سر شیعه بلا می‌بارد

كاش می‌آمدی و دفع بلا می‌كردی

پرچم ظلم برافراشته شد در همه جا

كاش تو پرچمی از عدل بپا می‌كردی

كاش یك روز رضایی ز وفا

مهدی فاطمه از خود تو رضا می‌كردی

میترسم از آن لحظه که عمرم به سر آید
مهتاب رخت بعد غروبم به در آید

می ترسم از آن دم که بیایی و نباشم
جان از بدنم رفته و عمرم به سر آید

می خوانمت ای یار ز صبح ازلی
آه از دل خونم ز غم هجر برآید

در راه تو من منتظرم تا که بیایی
از گل وصل رخت بهر دلم کی ثمر آید

بر دامن تو رشته دل را چو ببستم
کی مهر رخت از پس پرده به در آید

جز هجر تو اندر دل من هیچ غمی نیست
کی می شود از سینه غم هجر برآید

هر سو نگرم از تو و از وصل بگویند
کی می شود این فصل فراق تو سرآید

از باغ غمت لاله چو بسیار بچیدیم
کی می شود اندر دل ما لاله وصل تو برآید

زمستان خسته شد از بی بهاری
جهان میلرزد از این بی قراری
گمانم جمعه ای باقی نمانده!
خدایا تا به کی چشم انتظاری؟

روز ظهور تو چه سر افکنده مي شوند
انان که در دعاي فرج کم گذاشتند ...