روزى حضرت اميرالمؤ منين على (عليه السلام ) در مسجد كوفه جوانى را مشغول نماز خواندن ديد. جوان با حضور قلب و توجه تام نسبت به آداب نماز، نماز مى خواند. حضرت به او فرمود: اى جوان تاءويل و معنى نماز چيست ؟
جوان عرض كرد: ايا نماز را جز عبوديت ، تاءويلى است ؟!
كه بدون آن ، ناقص و ناپسند است . آنگه امام (عليه السلام ) فرمود: تاءويل حقيقت نماز، عبادت است از: قربت ، خلوص ، حضور قلب و توجه ، معرفت خدا و محبت اهل بيت عليهم السلام كه بدون آن هيچ عملى صحيح نخواهد بود، اگر چه در همه دهر صائم و روزه دار باشد و در بنى صفا و مروه به عبادت قيام كند.(568)