موضوع: جای زن در جامعه کجاست؟

جای زن در جامعه کجاست؟

در دین اسلام ، زن جایگاه بسیار والایی دارد؛ هم در اجتماع و هم در خانواده. زن سازنده خانواده است و خانواده کوچک ترین واحد اجتماعی می باشد؛ لذا می توان گفت که زن سازنده جامعه است و قادر است جامعه را به سمت سعادت و تعالی و یا به سمت انحراف و فساد سوق دهد. بهتر است نقش زن را به طور جداگانه در خانواده و جامعه بررسی کنیم تا در نهایت به نتیجه مطلوب نایل شویم.



یكى از مشكلات بزرگى كه حركتها بویژه حركت دین در مسیر ارزشهاى انسانى را محدود میكند برخورد انسان با مسائل و مشكلات گوناگونى است كه در مراحل مختلف زندگى، فراروى او قرار دارد، و این امر سبب میشود كه درست اندیشیدن، دین و مسیر اصلى حركت، فراموش شود. از این رو، انسان در اجتماع، در بسیارى از مقاطع تسلیم شرایطى میشود. كه او را در بر گرفته اند و این شرایط چیزى نیست. جز میراثى بر گرفته از باورهاى پیشینیان و رسوم اجتماعى و سنتهایى كه بر اثر همجوارى با جوامع دیگر و یا برخورد با آنها پدید آمده اند.

بنابر این مشاهده میكنیم كه مبدأ پیدایش و حركت جامعه و دین، در بسیارى از موارد، به گونه اى نادرست تفسیر میشود و یا به انحراف كشیده شده است. تا آنجا كه راههاى علاجى كه از دل معارف دینى برخاسته اند نیز نمیتوانند این جریان مخالف را متوقف كنند.

از این رو رفته رفته جریان مخالف در برابر جریان صحیح رشد میكند و باورهایى كه بر پایه جریان نادرست به وجود آمده اند در اندیشه و ذهن خانه میكند. به گونه ای كه ذهن و فكر انسان انباشته از باورهاى پراكنده و گمراه كننده میشود.

هر چند نیروى اندیشه میتواند برخى كج رویها را بیابد. اما همواره در طول تاریخ جریان صحیح با جریان نا صحیح، در هر زمان و مكانى در ظاهر با یكدیگر آمیخته شده اند. از این رو بر ماست كه در یافتن اندیشه و مسیر صحیح از سرچشمه هاى اصلى همانند آیات و روایات. دقت كنیم و در مسیر حركت خود از این سرچشمه ها استفاده كنیم

آیا زن از هر نوع فعالیتى در عرصه هاى مختلف محروم شده است؟

در سیماى تمامی جوامع اسلام همواره چنین پرسشهایى دیده میشوند و چه بسا یكى از خطرناكترین مشكلات در این زمینه گروهى از دانشمندان مسلمان باشند كه در میان آنها برخى از فقیهان نیز به چشم میخورند.

هر چند نیروى اندیشه میتواند برخى كج رویها را بیابد. اما همواره در طول تاریخ جریان صحیح با جریان نا صحیح، در هر زمان و مكانى در ظاهر با یكدیگر آمیخته شده اند. از این رو بر ماست كه در یافتن اندیشه و مسیر صحیح از سرچشمه هاى اصلى همانند آیات و روایات. دقت كنیم و در مسیر حركت خود از این سرچشمه ها استفاده كنیم

این دسته میكوشند تا مفاهیم آیات و روایات را بدون بهره گیرى از نیروى اندیشه دریابند و در این میان،از آگاهیهایى بهره میگیرند كه در ذهنشان حك شده است؛ به گونه اى كه فرد نمیتواند به مضمون آیه و یا حدیثى پى برد. مگر آنكه از مجراى این مفاهیم پذیرفته شده ذهنى بگذرد و یا از مسائلى كه از این سو و آن سو در ذهنش نقش بسته است كمك بگیرد. این مسائل بدیهى جلوه گر میشوند.

ارزشهاى اخلاقى مرد و زن

اکثر افرادى كه با نقش زن در بعد اجتماعى مخالفند. به مسائل اخلاقى متوسل میشوند آنان در این عقیده اند كه شركت زن در كار و یا مسائل اجتماعى موجب انحطاط اخلاقى او میشود و هر عملى كه فساد اخلاقى او را به دنبال داشته باشد در نگرش اسلامی حرام است.

خطر انحراف زن و مرد را به یك اندازه تهدید میكند. اگر غرایز درونى، بتواند انسان را به انحراف بكشاند. بى تردید میان مرد و زن هیچ تفاوتى وجود ندارد و از سوى دیگر جوره عقل تلاش و ایمان نیز در مرد و زن یكسان است. بنابر این دلیلى وجود ندارد تا با این ادعاى واهى زن را درحصار نقش خاصى ، زندانى كنیم. بلكه به موازات فساد اخلاقى زنان انحرافات مردان نیز قابل توجه است. كردار ناپسند هم براى مرد و هم براى زن نا پسند است و اعمال شایسته نیز به همین صورت براى دو پسندیده است .

حق زن در جامعه سیاسى اسلامی

برخى نسبت به نقش عمومی زن راه را به اشتباه رفته اند. كسانى كه تمامی مسؤولیتهاى زن را در نقش «مادر بودن» خلاصه میكنند. نقش عمومی او را نمیپذیرند. البته این انحراف در سایر جنبه هاى اجتماعى نیز به خوبى نمودار است چنان كه گاه گروهى از مردم تمامی فعالیت خود را تنها در یك زمینه متمركز میكنند و از وظایف اجتماعى خود بسیار فاصله میگیرند والبته این مشكل سابقه ‍‍اى دیرینه دارد .چنانكه امروز نیز شاهدیم كه برخى میگویند علماء بزرگ دینى نباید در مسائل سیاسى. دخالت كنند. چرا كه وظیفه آنها تنها در مسائل دینى خلاصه میشود!

درست است كه وظیفه علماء دین تحقیق و بررسى مسائل دینى است اما رسالت انسانى آنها در جهت گیریهاى سیاسى ، چگونه میتواند فراموش شود؟! اگر نقش آنان تنها در یك جنبه خلاصه شود بى تردید جنبه هاى انسانى آنها در زندگى اجتماعى از میان میرود به همین ترتیب اگر محدوده وظایف زن را نیز خلاصه كنیم نقش انسانى او زیر سؤال خواهد رفت. اما ما هرگز نقش انسانى او در زندگى اجتماعى را كوچك نمی شماریم بنابر این بر این عقیده ایم كه در دیدگاه اسلامی همانند سایر ادیان تمامی مردم به برپایى عدل و داد فرا خوانده شده اند و این بدین معنا است كه تمامی مردم در حد توان خود باید در این زمینه تلاش كنند.

هر انسانى داراى تواناییهاى ویژه اى است كه در سایه آن میتواند در یكى از ابعاد اقتصادى، سیاسى و یا اجتماعى به برپایى عدالت كمك كند. بر چنین فردى واجب است كه در راستاى تخصص خود گام بردارد و گروهى از زندگى انسان و یا جامعه اسلامی، باز كند.

هر انسانى داراى تواناییهاى ویژه اى است كه در سایه آن میتواند در یكى از ابعاد اقتصادى، سیاسى و یا اجتماعى به برپایى عدالت كمك كند. بر چنین فردى واجب است كه در راستاى تخصص خود گام بردارد و گروهى از زندگى انسان و یا جامعه اسلامی، باز كند.

از آنچه گفته شد روشن میشود كه نمیتوان نقش زن را در زندگى اجتماعى نادیده گرفت اما در چگونگى شركت زن در مسائل اجتماعى نظریات گوناگونى ابراز شده است. آیا زن میتواند به عنوان اهرمی در خدمت عدالت قرار گیرد؟ و آیا در این زمینه نقش به خصوصى دارد؟ و آیا اسلام چنین نقشى را براى زن جایز شمرده است؟

در پایان یادآور می شویم اگر چه نقش اجتماعی زن برای بازسازی روحیه و یافتن اعتماد به نفس و احساس ارزش مندی و ادای مسئولیت لازم و ضروری به نظر می رسد اما وجود حیاتی و نقش پرارزش او را در خانواده نباید فراموش کرد. چه این که سلامت اجتماع به سلامت خانواده بستگی دارد و بدون ایجاد آرامش و مسئولیت شناسی در محیط خانواده نمی توان آرامش ، امنیت و سلامت جامعه را تضمین نمود .

فرآوری:زهرا تعالی

تبیان

منابع:

سایت بینات

نیاز مرکزی

چرا پیامبر اکرم (ص) ؛ هیچگونه کار اجرائی وحکومتی به فاطمه زهراء واگذار نکرد , در صورتیکه فاطمه همطراز وهم مقام ونظیر علی بود؟
تبصره : فاطمه همان علی است منتهی تفاوت آنان در مؤنث ومذکر بودنشان وبس .

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

با توجه به اينكه زن سر تا پا مهر و عاطفه است، در سه مورد تعقلى، اسلام براى زن محدوديتى قائل شده است . اين سه موضوع كه اسلام زمام آنها را به تعقل سپرده است تا از محيط عاطفه و احساس جدا شود، «حكومت‏» ، «قضا» و «جهاد» است .
با توجه به سيره پيامبر و گفتار ائمه، زن نمى‏تواند در جامعه اسلامى زمام حكومت را در دست‏بگيرد . زن نمى‏تواند به مسند قضاوت تكيه دهد و همچنين نمى‏تواند بطور مستقيم در جهاد شركت كند . ارتباط اين سه موضوع با تعقل كاملا روشن است . در صورتى كه اين موارد به دست احساس و عاطفه سپرده شوند، بسيارى از امور زندگى اجتماعى بشر تباه مى‏شود .

حضور زن در جامعه ........ اگر ضرورت ايجاب كند ............بايد ضرورت هاي مترتبه آن را پاسخگو باشد........

ضروري ترين وظيفه ايشان و مهمترين فلسفه خلقت وي ؛ اينكه در كنار ودر پي مرد محرمش ....؛ كانون خانواده را گرم وشيرازه كيان خانه را مستحكم نماید ودر عين حال با لبخند وعشق وعاطفه واشك وجاذبه ومهر؛.................................
سکونت وآرامش را به منزل بازگرداند

بعبارتي جامعه به كمال زن وجلال او نياز دارد وبس......... ولي به جمال وي هرگز .........

كمال وجمال وجلال زن هرسه در مرحله نخست مال خانواده وكانون گرم خانه اوست ...........

آنگاه در حين ضرورت ......... ؛ فقط كمال وجلال زن در صحنه تلاش ودر ميدان كارزار ......... بيرون منزل را طلب ميكند ........و نه جمال او

در خارج منزل جمال زن در پوشش است وكمال وي عريان باید گردد .

نوشته اصلی توسط ليالي

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
با توجه به اينكه زن سر تا پا مهر و عاطفه است، در سه مورد تعقلى، اسلام براى زن محدوديتى قائل شده است . اين سه موضوع كه اسلام زمام آنها را به تعقل سپرده است تا از محيط عاطفه و احساس جدا شود، «حكومت‏» ، «قضا» و «جهاد» است .
با توجه به سيره پيامبر و گفتار ائمه، زن نمى‏تواند در جامعه اسلامى زمام حكومت را در دست‏بگيرد . زن نمى‏تواند به مسند قضاوت تكيه دهد و همچنين نمى‏تواند بطور مستقيم در جهاد شركت كند . ارتباط اين سه موضوع با تعقل كاملا روشن است . در صورتى كه اين موارد به دست احساس و عاطفه سپرده شوند، بسيارى از امور زندگى اجتماعى بشر تباه مى‏شود .

با سلام دوست عزیز ..

با توجه به اینکه حکم به قطعیتی که نقل کردید و به اسلام نسبت دادید ذکر چند نکته لازم است.زیرا
اینکه با قاطعیت بتوان گفت: زن نمیتواند اول بحث است... زیرا هرچند بسیاری از بزرگان وفقها بر همین نظرند لیکن دربین بزرگان نظر دیگری هم هست.

در بین فقهای شیعه و سنی در شرط ذکورت مرد بودن برای قضاوت اختلاف است. (نه قطعی)
مشهور فقها ذکورت را شرط میدانند. مانند: علامه حلي و شهيد اول ، و شهيد ثاني، وصاحب جواهر و ملا احمد نراقي و فاضل هندي و.... فقها و مراجع معروف معاصر نيز از همين روش پيروي كرده اند كه به عنوان نمونه مي‏تواند آيه الله خوئي و امام خيمني اشاره كرد.
البته شماری از فقها ادعای اجماع نمودند لیکن این ادعا از بعد از علامه حلی برداشت شد و از زمان او به بعد ادعای اجماع بر عدم جواز قضاوت زنان رواج یافته است.
و همچنین مشهور اهل سنت ذکورت را شرط میدانند.
اما برخی ا زفقیهان قدیم و معاصر نیز در شرط ذکورت تردید کردند.
مقـدس اردبیلی و میرزا ابوالقاسم قمی و شیـخ انصاری و مرحوم خوانساری وشیخ مفید و ابوصلاح حلبی و شیخ طوسی و قاضی ابن براج،و ابن زهره، وابن ادریس حلي،و ابن حمزه‌،و سلار و راوندی در بر شماری صفات قاضی ذكری از شرط رجولیت قاضی نكرده‌اند.
بنابراین اجمالا:
1- ادعای اجماع بر شرطیت مرد بودن درقضاوت ، غیر ثابت است.
2- مشهور نزد فقهای شیعه وسنی شرطیت مرد بودن قاضی است.
3- بسیاری از فقها قدیم وبرخی جدید نیز بر عدم قطعیت شرط مرد بودن است.
4- برخی از فقها نیز میگویند: در قضاوت مرد بودن شرط نیست بلکه زن هم میتواند قاضی شود.
دراینجا تنها مطلبی که مهم است این است که : مشهور قول دوم است .
این درحالی است که یکی دیگر از شرائط قاضی اجتهاد است ، درحالی که در نظام قضایی جاری کشور ما ماهیت قضاوت دگرگون شده و از شرط اجتهاد قاضی عدول شده است. و از جهت ضرورت، قضات غير مجتهد مجاز به امر قضا از سوي شوراي عالي قضائي اقدام به حكم مي‌كنند.
بنابراین : اگر اینگونه گفته شود که: در نظر اکثر فقها زن نمیتواند برکرسی قضاوت بنشیند ،مناسبتر است.

در مورد حکومت وجهاد درپست بعدی مطالبی ذکر میکنم. ان شاءالله.
موفق باشید