هنگامی كه دنیا برنامهی «بهداشتبرای همه تا سال ۲۰۰۰» (HFA/۲۰۰۰) را پیگیری میكرد و زمانی كه جهانیان ریشه كنی آبله را جشن گرفتند و غلبه بر بسیاری از بیماریهای عفونی مانند فلج اطفال، كزاز نوزادان، دیفتری، سرخك و... را نوید میدادند، ناگهان در سال ۱۹۸۱ نوعی بیماری عفونی ناشناخته به نام «ایدز» (AIDS) در امریكا، اروپا، استرالیا و افریقا خودنمایی نمود. با گسترش این بیماری به امریكای جنوبی و آسیا، هم اكنون ایدز به عنوان یك بیماری عالمگیر در كمین سلامتی بشر میباشد، چرا كه با گذشتحدود ۲۰ سال و صرف میلیاردها دلار هزینه و علیرغم پیشرفتهای بسیار، هنوز دانشمندان موفق به كشف واكسنی برای پیشگیری یا دارویی برای درمان قطعی آن نشدهاند.
● عامل
عامل بیماری ویروسی استبه نام «ویروس نقص ایمنی انسان» (Human Immuno deficiency Virus) (HIV) كه به سیستم دفاعی بدن حمله كرده و باعث اختلال در فعالیت آن میگردد. بیشترین سلولهایی كه درگیر میشوند، لنفوسیتها هستند كه جزیی از گلبولهای سفید خون میباشند. نام بیماری ایدز از حروف اول كلمات زیر گرفته شده است و به معنای «سندرم نقص ایمنی اكتسابی» میباشد. (Deficiency Sundrome) (AIDS)
ویروس ایدز به تدریج قدرت دفاعی بدن را كم میكند، به طوری كه انسان مبتلا حتی نمیتواند در مقابل بیماریها یا عفونتهای مختصر هم مقاومت كند و در نتیجه از بین خواهد رفت.
طبق آن چه كه در كتاب «ویروسشناسی» تالیف «آقای دكتر پرویز مالكی نژاد» ذكر شده است، ویروس ایدز در حرارت ۵۶ درجه سانتیگراد به مدت نیم ساعت غیرفعال میشود. به طور كلی این ویروس در اثر اتر، فرمالین ۴ درصد، اتانول ۷۰ درصد، هیپوكلریت ۵/ - ۱/ درصد، محیط اسیدی، تبادین ۵/۲ درصد و پراكسید هیدروژن ۱۰ درصد در مدت ۳۰- ۲۰ دقیقه غیرفعال میشود. ولی به اشعهی یونیزهی گاما و ماورای بنفش مقاوم است.
● سیر بیماری و علایم بالینی
مرحلهی اول عفونتحاد: در صورتی كه تعداد كافی ویروس ایدز وارد بدن فرد شود، در ۷۰- ۵۰ درصد موارد بعد از چند هفته علایم حادی به شكل تب، گلودرد، بزرگی غدد لنفاوی، درد مفاصل و عضلات، سردرد، ضعف و بیحالی، بیاشتهایی، كاهش وزن، تهوع، استفراغ، اسهال و گاهی بثورات جلدی و یا تظاهرات عصبی متنوع ظاهر میگردد. این علایم شباهت كاملی با بسیاری از بیماریهای عفونی دیگر داشته و چون خود به خود ظرف یك الی دو هفته بهبودی حاصل میگردد، كمتر اتفاق میافتد كه بیماری در این دوره تشخیص داده شود.
مرحلهی دوم (بدون علامت) : پس از بهبودی خود به خود از علایم مرحلهی حاد (كه در ۵۰- ۳۰ درصد موارد اصلا بروز نمیكند)، بیماری وارد مرحلهی بدون علامت میشود. این دوره به طور متوسط ۱۰ سال طول میكشد. در این مدت شخص آلوده هیچ گونه علامتی را بروز نمیدهد و ظاهرا كاملا سالم است، ولی برای دیگران آلوده كننده میباشد. این مرحله نزد كودكان كوتاهتر است.
مرحلهی سوم (بزرگی غدد لنفاوی منتشر و پایدار) : در این مرحله غدد لنفاوی بزرگ میشوند (به ابعاد نیم تا دو سانتیمتر) . این تورم به صورت قرینه، بدون درد، با قوام لاستیكی و در بیش از دو نقطهی بدن (به جز ناحیهی مغبنی) ظاهر میشود و حداقل ۳ ماه باقی میماند.
مرحلهی چهارم (مرحلهی قبل از ایدز و مرحلهی نهایی ایدز) : قبل از بروز علایم نهایی ایدز، عوارضی ظاهر میشود كه اصطلاحا به آن علایم مربوط به ایدز یا كمپلكس ایدز میگویند .(AIDS_Related complex) این علایم شامل اسهال به مدت بیشتر از یك ماه، كاهش وزن بیشتر از ۱۰ درصد وزن سابق، تعریق شبانه، خستگی، بیحالی و ضعف میباشد. این علایم را مقدمهی استقرار كامل ایدز كه پایان طیف بیماری میباشد، به حساب میآورند.
در نهایتبه علت كاهش شدید قدرت دفاعی بدن، شخص مستعد، به بسیاری از عفونتهای فرصتطلب و سرطانها مبتلا میشود كه علایم بسیار متنوعی دارند و در نهایت فرد را از پای در میآورند.
كلمهی ایدز به مرحلهی نهایی آلودگی به ویروس ایدز اطلاق میشود كه در ۲۵ درصد افراد، حدودا ۵ سال پس از ورود ویروس، در ۲۵ درصد دیگر ۱۰ سال پس از ورود ویروس و در حدود ۲۵ درصد ۱۵ سال پس از ورود ویروس به بدن ظاهر میگردد; یعنی در مجموع حدود ۷۵ درصد افراد آلوده، پس از ۱۵ سال به مرحلهی ایدز میرسند. علل این اختلاف را در نوع ویروس، راه ورود آن، میزان ویروس وارد شده، وضعیت قبلی سیستم ایمنی میزبان، وجود عفونتهای هم زمان، وضع تغذیه و بهداشت میدانند.
در مورد این مساله كه بالاخره ۲۵ درصد باقیمانده چه زمانی وارد مرحلهی ایدز میشوند، بحث وجود دارد، ولی آن چه مسلم است این است كه فرد آلوده حتی اگر دیرتر وارد مرحلهی ایدز شود، همواره برای سایرین آلوده كننده میباشد.
پس از رسیدن به مرحلهی نهایی، متوسط طول عمر در افراد بالغ حدود ۲ سال است و بیمار در نهایت، به علتیكی از عفونتهای فرصت طلب یا سرطانها، فوت خواهد كرد.
موسسه اطلاعرسانی طعام اسرار