محققان با بررسي مومياييهاي اطراف رود نيل دريافتند كه چگونه روشهاي قديمي آبياري احتمالا منجر به افزايش انگل شيستوزومياز(تبحلزون) شده كه امروزه عامل بيماري حدود 200 ميليون تن است.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تحليلي در مورد مومياييهاي قلمرو پادشاهي نوبيون كه در جايگاه سودان فعلي قرار داشته، براي اولين بار به جزئيات بيشتر در مورد شيوع اين بيماري در ميان تمام مردم در دوران باستان پرداخته و اين كه چگونه تغييرات انجام شده توسط انسان در محيط زيست طي آن دوره ممکن است به گسترش آن کمک کرده باشد.
در بدن حدود 25 درصد از مومياييهاي اين پژوهش كه به 1500 سال پيش باز ميگردند، انگل Schistosoma mansoni ، گونهاي از شيستوزومياز، يافت شد كه با روشهاي آبياري امروزي بيشتر مرتبط است.
شيستوزومياز توسط كرمهاي انگلي بوجود ميآيد كه در بدن انواع خاصي از حلزونهاي آبشيرين زندگي ميكنند. اين انگل از بدن حلزون وارد آب شده و سپس از طريق تماس با پوست انسان وارد بدن وي ميشود.
اين عفونت ميتواند باعث كمخوني و بيماري مزمن شود كه رشد و پيشرفت ادراکي را مختل كرده، به اندامها آسيب رسانده و خطر ابتلا به بيماري هاي ديگر را افزايش ميدهد.
شيستوزومياز در كنار مالاريا جزو مخربترين بيماريهاي انگلي از نظر اجتماعي و اقتصادي در جهان به شمار ميروند.
isna.ir