محققان با به کار گرفتن سلولهای بنیادین یک جاندار در جنین جانداری دیگر موفق به ارائه شیوه ای برای رشد اندامهای قابل پیوند انسان در بدن موجودات زنده شده اند.
محققان دریافته اند که می توان با تزریق سلولهای بنیادین یک نوع جاندار به جنین جانداری دیگر، حیواناتی به وجود آورد که اندامهای بدنشان به گونه ای اختصاص دارد که سلولهای بنیادین را از آن دریافت کرده است.
محققان با تزریق سلولهای بنیادین موش صحرایی به جنین موش آزمایشگاهی مشاهده کردند جنین موش آزمایشگاهی دچار تغییر شده و تنها قادر است اندامهای بدن موش صحرایی را به وجود بیاورد.
به گفته محققان با استفاده از شیوه ای مشابه می توان اندامهای بدن انسان را نیز در بدن موجوداتی آزمایشگاهی از قبیل خوکها پرورش داد تا در آینده بتوان از اندامهای ساخته شده برای پیوند به بدن انسان استفاده کرد.
با استفاده از سلولهای بنیادین بدن بیمار خطر پس زده شدن اندام پیوندی تا حد قابل توجهی کاسته خواهد شد و در عین حال استفاده از این شیوه منابع متعددی از اندامهای قابل پیوند را برای بیماران به وجود خواهد آورد. کمبود کنونی اندامهای قابل پیوند به این معنی است که بیماران باید برای دریافت یک اندام اهدایی مدت زمان طولانی به انتظار بنشینند.
این شیوه جدید که "تکمیل بلاستوسیتی" نام دارد می تواند منابع متعددی از اندامهای قابل پیوند را به وجود بیاورد که تا کنون آزمایش آن بر روی موشهای آزمایشگاهی و صحرایی موفقیت آمیز بوده است و اکنون دانشمندان از اینکه این شیوه در تولید اندامهای انسانی نیز موفقیت آمیز خواهد بود، اطمینان دارند.
محققان در آزمایش این شیوه از نوعی سلول بنیادین به نام سلولهای Ips استفاده کردند، سلولهایی که می توان آنها را از نمونه نسوجی مانند پوست نیز استخراج کرده و از آن برای ساختن انواع مختلف سلولها در نسوج متفاوت استفاده کرد.
تزریق این نوع از سلولهای بنیادین موش صحرایی به جنین موش آزمایشگاهی منجر به متولد شدن موشی شد که اندامهای داخلی از قبیل پانکراس این جاندار مشابه موش صحرایی بود.
بر اساس گزارش تلگراف، با توجه به همین نتایج محققان امیدوارند با استفاده از این شیوه بتوان اندام هر نوع جانداری را در بدن جانداری دیگر تولید کرد و با بسط دادن آن به اندامهای انسان، بتوان با تولید اندامی مانند پانکراس از سلول بنیادین بیمار، شیوه درمانی قطعی را برای بیماران دیابتی ارائه کرد.