ز - ازدواج با زانيه
قرآن كريم مىفرمايد: )الزَّانِي لَا يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَايَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ(135)).
"مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمىكند، وزن زناكار راجز مرد زناكار يا مشرك، به ازدواج خود در نمىآورد، واين كار بر مؤمنانتحريم شده است."
حديث شريف:
1 - در صحيح زراره آمده است كه گفت از امام صادقعليه السلام پيراموناين آيه قرآنى )الزَّانِي لَا يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍأَوْ مُشْرِكٌ( پرسش كردم. حضرتعليه السلام فرمود: "اينان زنانى هستندمشهور به زنا، ومردانى مشهور به زنا، كه به )انجام فعل حرام( زناشهرت يافتهاند وبدان شناخته شدهاند، و )برخى از( مردم امروزاينگونه مىباشند، پس هر كس بر او حد زنا اقامه شود، يا به زناشهرت يافته است، سزاوار نيست كسى با او ازدواج كند مگر آن كهبداند توبه كردهاست."(136)
2 - در )قرب الاسناد( آمده است كه از امام صادقعليه السلام پيرامونزنى روسپى پرسش كردم كه آيا مرد مسلمان مىتواند با او ازدواجكند؟ حضرتعليه السلام فرمود: "آرى چه چيز مانع از اين كار مىشود؟ولى اگر چنين كرد بايد مواظب پاكدامنى همسرش باشد، تا فرزندشمورد شبهه قرار نگيرد."(137)
3 - از زراره به نقل از ابو جعفرعليه السلام آمده است كه گفت ازحضرتعليه السلام پيرامون مردى پرسش شد كه از زنى خوشش آمده وپساز پرس وجو دريافت آن زن در زمينه اعمال زشت وفجور موردستايش است.
حضرتعليه السلام فرمود: "اشكالى ندارد با او ازدواج كند وپاكدامنشبدارد."(138)
4 - در موثق اسحاق بن حريز به نقل از امام صادقعليه السلام آمده استكه به حضرتعليه السلام عرض كردم؛ مردى با زنى عمل زشت زنا انجاممىدهد، وسپس ميل مىكند با او ازدواج كند آيا اين كار بر اورواست؟
حضرتعليه السلام فرمود: "آرى اگر از او دورى كند تا عدهاش به پايانرسد، ورحمش از آب ناپاك، پاك گردد، در اين هنگام مىتواند با اوازدواج كند، البته در صورتى جايز است با او ازدواج كند كه به توبه اوآگاهى يابد."(139)
تفصيل احكام:
براى مشاركت دين مبين اسلام در جهت از ميان بردن نمادهاىپليدى، پستى وفساد در جامعه، شريعت اسلامى به مردان اجازهداده است با زنانى كه متهم به زنا هستند ازدواج كنند، البته مشروط برآن كه توبه شان آشكار گردد، واز پليديهايى كه بدان دامن مىآلاينددست كشند. اين مسأله، فروع وتفصيلاتى دارد كه اينك به بيان آنهامىپردازيم:
1 - اشكالى ندارد زن زناكار پس از توبه به عقد مردى كه به او زناداده يا جز او در آيد، ولى بهتر واحتياط آن است كه ازدواج پس از)استبراء( باشد، يعنى زمانى كه رحم او به وسيله يك نوبت حيضديدن از آب مرد زناكار پاك گردد، اما زن حامله به استبراء نياز ندارد،ومى شود مستقيماً وبدون فاصله او را به ازدواج در آورده وبا اوهمبستر شود.
2 - احتياط آن است كه از ازدواج با زن مشهور به زنا خوددارىشود مگر پس از دانستن توبه او، بلكه نبايد اين احتياط را از دست دادكه نبايد با زن زناكار مطلقاً )يعنى چه مشهور به زنا باشد يا مشهورنباشد( ازدواج كرد مگر پس از دانستن توبه او، ونشانه آن هم ايناست كه به بدكارى فراخوانده شود، پس اگر خويشتن دارى كرد،معلوم مىشود توبه كرده است.
پاسخ با نقل قول
