شب پره ی ساحل نزدیک (شعر نیما )
شب پره ی ساحل نزدیک
چوک و چوک!. . . گم
کرده راهش در شب تاریک
شب پره ی ساحل نزدیک
دم به دم می کوبدم بر پشت شیشه
شب پره ی ساحل نزدیک!
در تلاش تو چه مقصودی است؟
از اطاق من چه می خواهی؟
شب پره ی ساحل نزدیک با من (روی حرفش گنگ) می گوید:
" چه فراوان روشنایی در اطاق توست!
باز کن در بر من
خستگی آورده شب در من."
به خیالش شب پره ی ساحل نزدیک
هر تنی را می تواند برد هر راهی
راه سوی عافیتگاهی
وز پس هر روشنی ره بر مفری هست
چوک و چوک!. . . در این دل شب کازو این رنج می زاید
پس چرا هر کس به راه من نمی آید. . .؟
پاسخ با نقل قول
