موضوع: احمدی نژاد یک رسانه است!

احمدی نژاد یک رسانه است!

آنها که سال ها درس رسانه خوانده اند و تدریس کرده اند می دانند که رفتار احمدی نژادی با هیچ کدام از تعریف ها و هنجارهای رسانه ای سازگار نیست.
طرفداران وی این رفتارها را به حساب مردمی بودن می گذارند و چون او را دوست دارند از بررسی علمی پدیده احمدی نژاد خودداری می کنند. حساب مخالفان هم تاریک است. آنها تمام نیروهای رسانه ای خود را به کار گرفته اند تا احمدی نژاد را مسخره کنند. آنها احمدی نژاد را سمبل خیلی چیزها می دانند و امیدوارند با کوچک کردن او به چیزهای بزرگی برسند.
قد احمدی نژاد، رنگ او، لباس او و قیافه او دستمایه مسخره گران است ( که سخت کیفر می شوند!) اینها ندا و نمای رسانه را تشکیل می دهد تا برسد به سخنان و مواضع اصولی او.
اما چرا با این همه فشار رسانه ای باز هم احمدی نژاد در صدر افکار عمومی جا دارد؟ دشمنان می گویند چون ستیزه جو است و تنش زا و در پی مطرح کردن خویش است. اما مگر کسی می تواند از رسانه و روش های آن به درستی استفاده نکند و باز هم موفق بشود؟
من طرفداران و منتقدان را به سفره عصرانه آش داغ دعوت می کنم تا به دور از بحث های یخ و بی نمک انتخاباتی، کمی به پدیده شناسی احمدی نژاد بپردازیم بدون این که بخواهیم نتیجه بگیریم که به چه کسی رأی بدهیم.
همین طور که آش داغ را میل می کنید یا صبر می کنید تا سرد بشود به این نکته توجه کنید که می شود تعریف رسانه را عوض کرد. این جا نمی خواهم در این باره حرف بزنم اما خواستم بگویم پایتان را جای محکمی بگذارید!
بفرمایید نمک!

اگر قبول دارید که ما در ارتباطات و رسانه و تبلیغات می خواهیم یک گزاره را القا کنیم و جا بیاندازیم نباید تنها به چند سال پیشرفت وسایل ارتباط جمعی و دیجیتالی بسنده کنیم. به نظر شما فراعنه یا پارسیان چه روش های رسانه ای و پیام رسانی داشتند؟
کشک فراموش نشود؟!

باز هم به نظر من اصحاب رسانه امروز کمی کارشان کشکی است! باور نمی کنید؟ روزنامه نگاران و قلم به دستان برای چه کسانی می نویسند؟ نکند می خواهید بگویید مردم! نه مطمئن باشید؛ آنها برای هم می نویسند. روزنامه ها ارگان احزاب و گروه های سیاسی هستند و دایم در حال خط و نشان کشیدن برای هم هستند. اگر در کشور ما یک هفته همه روزنامه ها را چاپ نکنند، چه می شود؟ نگویید نمی شود! ما دو هفته در عید روزنامه نداریم و متاسفانه هیچ فاجعه ای هم رخ نمی دهد! آن یک هفته هم همین طور است.
ببخشید آش را با چنگال نمی خورند!

اگر رسانه چی های ما بلد نیستند از ابزار رسانه درست استفاده کنند، تقصیر مردم چیست؟
آنها می گویند یک رئیس باید با ابزار نوین الکترونیکی یک سامانه نظارتی راه بیاندازد و به تمام سرشاخه ها نظارت کند. چون امکان ارتباط با همه را ندارد پیام های عمومی و همه فهم صادر کند. در زمان های مشخص و با ادبیات استاندارد رسانه سخنرانی کند. به عطر و لباس و رنگ توجه ویژه داشته باشد. سیاست مدارانه و چند پهلو حرف بزند و...
پیاز داغ هم هست!

حالا این همه از رسانه ای شدن حرف زدیم آیا منظورمان این است که احمدی نژاد شلخته است و جوان پسند نیست!؟
قرار شد انتخاباتی حرف نزنیم اما واقعاً چرا احمدی نژاد، ساختار شکنی می کند؟ آیا او ضد علم است؟ پس چرا دکترا دارد؟ بیایید ببینیم او چه می کند که صدای همه را درآورده است.
اجازه بدهید یک بار دیگر آش را هم بزنم:
«رسانه ها = ارگان احزاب» می گویند رابطه دولت نهم با مراجع و روحانیت خوب نیست. ما هم باور می کنیم! و باز «رسانه ها = ارگان احزاب» خبر می دهند که رقیب پیشین وی در انتخابات، پادرمیانی کرده تا مراجع رئیس دولت نهم را به حضور بپذیرند!
مزه واقعی آش را حس می کنید؟

دکتر احمدی نژاد همواره در سفرهای استانی خود جلسات ویژه ای با روحانیان دارد و آنها را به صورت حضوری در جریان آخرین تحولات کشور می گذارد. جالب این که طلاب جوان حوزه بیش ترین حمایت را در جریان انتخابات از احمدی نژاد داشتند و شهر قم بالاترین نسبت رأی به احمدی نژاد را داشت.
نخود هر آش که می گن چیه؟

نوبت شما هم می رسد که نظر بدهید و نوبت من هم می رسد که آش بخورم اما رسانه ها اعلام می کنند که احزاب در دولت نهم جایگاهی نداشتند. باید بگویم اول نوبت احزاب در تشکیل دولت را مشخص کنیم بعد نوبت به سهم احزاب برسد. اگر دولت مردی نخواهد وامدار احزاب باشد و با رأی مستقیم مردم انتخاب بشود چرا فریاد می زنند که سلیقه ها را به بازی نگرفته است. مگر برای استفاده از تخصص نیروها باید به شناسنامه حزبی مراجعه کرد؟
رشته ما آشیه رشته شما؟

اگر به هدف رسانه ایمان داشته باشید گول غول رسانه ها را نمی خورید. احمدی نژاد رسانه است. من کاری به محتوای این رسانه ندارم اما اگر رشته رسانه شناسی داشتیم باید تیره جدیدی به نام رسانه احمدی بازشناسایی می شد. شما که یادتان نیست من چرا یادم باشد که امام خمینی هم برای خودشان روش های رسانه ای ویژه ای داشتند و تکثیر نوار سخنرانی ایشان در کمتر از یک ساعت در سراسر کشور از پدیده های شگفت آن دوره بوده است.
هرچقدر دل بدهید آش می خورید:

احمدی نژاد رسانه است چون مخاطبان هدف را می شناسد و در انتقال پیام، پابند ابزارهای معمول نیست. سخن او با صدا، تصویر، نقل قول، پیامک و از همه بیش تر و مستقیم تر با حضور خود او منتقل می شود. به عبارت دیگر خودش به پیوست پیامش می رود!
مردم تنها از پشت شیشه تلوزیون و با سخنان شسته رفته او را نمی بینند و نمی شنوند. مردم محمود را لمس می کنند. آنها وقتی به تصویری از احمدی نژاد نگاه می کنند حضور قبلی وی را در قلبشان تداعی می کنند چون به سهولت در دسترس بوده است.
آش کشک خالته بخوری پاته نخوری پاته!

رسانه بودن احمدی نژاد خیلی چیزها را تغییر می دهد. او مجبور نیست برای ژست تبلیغاتی نزد مراجع تقلید برود و هر دیداری را به نفع خود مخابره کند تا بعد هم اعلام حمایت مراجع از نامزدان انتخاباتی تکذیب شود. او لازم نمی داند به جمع جوانان پیام های رنگی بفرستد و رأی آنها را برای آرزوی های خیالی جذب کند. او اصلاً در پی حمایت هیچ جناحی نیست که بخواهد باج بدهد یا امروز از حمایت کسی دم بزند که دیروز علیه او حرف زده بودند یا خودش مخالفشان بوده. او نخبگان را در سطح دیگر شهروندان می بیند و درد دل یک روستایی را مزاح ریاستش نمی بیند. برای همین است که باید به همه نامه ها جواب داده شود حتی اگر مشکلی حل نشود چون نویسنده و گیرنده نامه هر دو انسان اند و ارتباط مبنای رسانه است.
آش نخورده و دهن سوخته!

اگر فکر می کنید من از دکتر محمود احمدی نژاد دفاع انتخاباتی کردم معلوم است تا به حال به آش خوری نرفته اید! من بخشی از مبانی رسانه ای احمدی نژادی را رو کردم تا شما اگر طرفدار او هستید بدانید چرا با احمدی نژاد این قدر دوست و نزدیک هستید و اگر مخالف و منتقد او هستید بدانید جنس رسانه او چیست که دیگران آن را ندارند حتی اگر بارها به یک استان سفر کنند.
آش تمام شد!