معنای لغوی و اصطلاحی «شیطان»
برخي لغتشناسان واژهي «شيطان» را غیرعربی و متّخذ از زبان عبری به معنای دشمن و شریر دانسته و برخی آنرا عربی و از ریشهی «شَطَنَ» به معنای دور شدن و یا از ریشهی «شاطَ» به معنای از بین رفتن چیزی به واسطهی سوختن یا غیر آن، میدانند
از همین رو دلیل نامگذاری شیطان میتواند به دلیل دشمنی، کینهورزی، شرارت، معنای انحراف از حق، سرکشی از فرمان الهی، هلاکت و شدت غضب باشد.
و در اصطلاح؛ شیطان اسم جنس و نامی عام برای هر موجود شریر و متمرد و فریبکار از جن وانس و حیوانات است.
احمدبن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج 3، ذیل لغت «شطن و شیط» و ابن منظور، لسان العرب، ج 13، ذیل لغت.
ادامه دارد.........