موضوع: ضــیــافــت نــور (ویژه نامه ماه مبارک رمضان)

شب عاشقت لیله القدر است
چون تو بیرون کنی رخ از جلبیت


با رنگ و نگار جنت العدنی
با نور و ضیاء لیله القدری


تورا قدر اگر کس نداند چه غم
شب قدر را می ندانند هم


شب قدر است و طی شد نامه هجر
سلام فیه حتی مطلع الفجر

عارفان درباره شب قدر گفته اند که این شب ، شبی است که سالکان را به تجلی خاص مشرف گرداند تا بدان تجلی قدر و مرتبه خود را نسبت با محبوب بشناسند و آن وقت ابتدای وصول سالک باشد یعنی جمع و مقام اهل کمال در معرفت :

در شب قدر قدر خود را دان

روز در معرفت سخن میران

من روزه دار عاشقیم



صدای قدم‌های ماهِ خوبی‌ها،
دل ِ خاکی‌ام را آگاه ساخته است
که لحظه‌ی وداع نزدیک است.
لحظه‌ی وداع با
ماه مهدی،
با شعبان،
و من در آخرین ثانیه این ماه به مناجات شعبانیه نشسته‌ام "
و اسمَع دُعائی اِذا دَعَوتُک"

حكمت روزه داشتـن بگـذار

باز هم گفته و شنیده شود


صبرت آمــوزد و تسلط نفـس

و ز تو شیطان تو رمیده شود


هر که صبرش ستون ایمان بود

پشت‏ شیطان ازو خمیده شود


آفتــــاب ریــاضتی که ازو

میوه معرفت رسیده شود


چه جلایی دهد به جوهر روح

کادمی صافی و چکیـده شود


بذل افطار سفره عدلی است

که در آفــاق گستـــریده شود


فقر بر چیده‏ دارد از خوانـی

که به پای فقیر چیده شود


شب قدرش هزار ماه خداست

گوش کن نکتــه پروریـده شود


از یــکی میــــوه عمـــل کـــه درو

کشته شد، سی هزار چیده شود


گر تکانی خوری در آن یک شب

نخـل عمــر از گنـه تکیـده شود


مفت مفروش کز بهای شبی

عمرهـا باز پـس خـریده شود


روز مهلت گذشت و بر سر کوه

پرتــوی مانـده تــا پریــده شـود


تا دمی مانده سر بر آر از خواب

ور نه صور خــدا دمیـــده شــود

شهريار

سلام بر ماه مبارك رمضان
[IMG]http://up.*************/images/v8jip68dlf68ufc57y.jpg[/IMG]

باز هم سجاده وشوق دعا
لحظه های سبز بودن باخدا

باز هم عطر گل یاس سپید
یک نیستان ناله وشوروامید

بال دربال نسیم مهربان
می روم تا هفت شهرآسمان

میروم تا مبدا نور سحر
باحضور عشق باشوری دگر

می روم آنجا که دل زیباشود
قطره محو قدرت دریاشود

می روم تا آسمانی تر شوم
غرق نوروشوروبال وپرشوم

می روم تا خویش را پیدا کنم
خویش را در ناکجاپیدا کنم

ای دل اینجا لحظه ی پرواز کو
لحظه های آشنای راز کو

باید اینجا عشق را تفسیرکرد
عشق را در نور حق تکثیر کرد

عشق یعنی یک نماز از جنس نور
از سر اخلاص در وقت حضور

هم نفس بالحظه های ناب ناب
ذره ذره محو نور آفتاب

تا خدا یک لحظه ی سبز دعاست
عاشقی یک فرصت بی انتهاست


رمضان مبارک

رمضان آمد و آهسته صدا كرد مرا

مستعد سفـــر شهر خدا كرد مرا


از گلستان كرم طرفه نسيـمي بوزيد

كه سراپاي پر از عطر و صفا كرد مرا


نازم آن دوست كه با لطف سليماني خويش

پــــله از سلسـله ديـــو دعــا كـــــرد مـــرا


فيض روح‌القدسم كرد رها از ظلمات

همرهـي تا به لـب آب بقـا كرد مـرا


من نبودم بجز از جاهل گم كرده رهي

لايـــق مكتب فخــر النجبا كـــرد مـــرا


در شگفتم ز كرامات و خطاپوشي او

من خطا كردم و او مهر و وفا كرد مرا


دست از دامن اين پيك مبـارك نكشم

كه به مهماني آن دوست ندا كرد مرا


زين دعاهاست كه با اين همه بي‌برگي و ضعف

در گلـستــــان ادب نـغمـــه ســرا كــــرد مـــرا


هر سر مويــم اگـر شـكر كند تـا به ابــد

كم بود زين همه فيضي كه عطا كرد مرا

فتح‌الله اسلامي‌نيا

مبارك باد آمد ماه روزه رهت‏خوش باد، اى همراه روزه شدم بر بام
تا مه را ببينم كه بودم من به جان دلخواه روزه نظر كردم كلاه از سر
بيفتاد سرم را مست كرد آن شاه روزه مسلمانان، سرم مست است
از آن روز زهى اقبال و بخت و جاه روزه بجز اين ماه، ماهى هست
پنهان نهان چون ترك در خرگاه روزه بدان مه ره برد آن كس كه آيد
درين مه خوش به خرمنگان روزه رخ چون اطلسش گر زرد گردد
بپوشد خلعت از ديباه روزه دعاها اندرين مه مستجاب است فلكها
را بدرد آه روزه چو يوسف ملك مصر عشق گيرد كسى كو صبر كرد
در چاه روزه سحورى كم زن اى نطق و خمش آن ز روزه خود شوند آگاه روزه

روزه يك سو شد و عيد آمد و دلها برخاست

. مي زخمخانه به جوش آمده مي بايد خواست

نوبه زهد فروشان گران جان بگذشت
وقت رندي و طرب كردن رندان پيداست.

شاه نعمت الله ولي:
رمضان آمد و روان بگذشت
بود ماهي به يک زمان بگذشت
شب قدري به عارفان بنمود
اين معاني از آن بيان بگذشت ...
حکيم خاقاني شرواني:
جاهش ز دهر چون مه عيد از صف نجوم
ذاتش ز خلق چون شب قدر از مه صيام
سوزني سمرقندي:
گر در مه صيام شود خوانده اين مديح
بر تو بخير باد مديح و مه صيام
نزاري قهستاني:
خجسته باد و مبارک قدوم ماه صيام
بر اوليا و احباي شهريار انام
عباس خوش عمل:
آمد از راه، با سرافرازي
ماه تزکيه، ماه خودسازي
رمضانا تو بهترين ماهي
چون که ماه ضيافت اللهي
خوش عمل هرکه بود در رمضان
ترک منکر نمود در رمضان
شيخ اجل سعدي شيرازي:
کسان که در رمضان چنگ مي شکستندي
نسيم گل بشنيدند و توبه بشکستند
شاطر عباس صبوحي:
روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است
آري افطار رطب در رمضان مستحب است


فردوسی:
همان بر دل هرکسي بوده دوست
نماز شب و روزه آيين اوست
حکيم ناصر خسرو قبادياني:
چون روزه نداني که چه چيز است چه سود است
بيهوده همه روز تو را بودن ناهار
خاقاني شرواني:
چه بود آن نفخ روح و غسل و روزه
که مريم عور بود و روح تنها
سعدي شيرازي:
که سلطان از اين روزه آيا چه خواست
که افطار او عيد طفلان ماست!
خواجه حافظ شيرازي:
ثواب روزه و حج قبول آن کس برد
که خاک ميکده عشق را زيارت کرد
فرخي سيستاني:
به فال نيک تو را ماه روزه روي نمود
تو دور باش و چنين روزه صد هزار گذار
مسعود سعد سلمان:
نزد خداوند عرش بادا مقبول
طاعت خير تو و صيام و قيامت
مولانا جلال الدين محمد مولوي:
ني تو را هر شب مناجات و قيام
ني تو را در روزه پرهيز و صيام
حکيم اوحدي مراغه اي:
روزه دار و به ديگران بخوران
نه مخور روز و شب شکم بدران
اميرخسرو دهلوي:
ني کار مرد روزه همت شکستن است
گر خضر آبش آرد عيش جوان کند


کليم کاشاني:
خمار باده در چشمم سيه کرده است عالم را
بياساقي که وقت شام بايد روزه وا کردن
خاقاني شرواني:
اشک چشمم در دهان افتد گه افطار از آنگ
جز که آب گرم پستي نگذرد از ناي من
ملا طغرا:
غم روزه بر من بسي بار کرد
چو ساغر به مي بايد افطار کرد
شيخ اجل سعدي شيرازي:
بگفت اي فلان ترک آزار کن
يک امشب به نزد من افطار کن

خواجه حافظ شيرازي:
من آن مرغم که هر شام و سحرگاه
ز بام عرش مي آيد صفيرم
خاقاني شرواني:
هر سحرگاهش دعاي صدق ران
پس به سويش عرش فرسايي فرست
خسرواني:
دلخسته و مجروحم و پي خسته و گمراه
گريان به سپيده دم و نالان به سحرگاه
آغاجي:
عهد و ميثاق باز تازه کنيم
از سحرگاه تا به وقت نماز
سنايي غزنوي:
آنچه يک پير زن کند به سحر
نکند صد هزار تير و تبر
سوزني سمرقندي:
به دعاي سحرگهانه تو را
برساند به من خداوندم
شيخ اجل سعدي شيرازي:
به فلک مي رود آه سحر از سينه من
تو همي برنکني ديده ز خواب سحري
سهيل محمودي:
نسيم را به سفره ضيافت سحرگهان
به روشناي پرشکوه شهر ما صدا بزن

واژه «رمضان» از ریشه «رمض» گرفته شده كه به معنای بارانی كه اول پاییز می بارد و هوا را از خاك و غبارهای تابستان پاك می كند و یا به معنای داغی سنگ از شدت گرمای آفتاب است پیامبر خدا فرمودند: «اِنَّما سُمِّیَ رَمضان لانّه یُرمَضُ الذُنوبَ» یعنی این ماه رارمضان نامیدند چون گناهان را می‌زداید. انسان گنهكار می تواند از طریق توبه، استغفار، ترك معاصی، پرداخت حق الناس، در كوره گناه سوزی ذوب گردد.

معراج حضرت ختمی مرتبت(ص) و سیر در عالم بالا در ماه مبارك رمضان درشب هفدهم، 6 ماه قبل از هجرت صورت می پذیرد و در لیلة القدر هم فرشتگان عرش به فرش نزول اجلال می كنند تا سلامت و خیر را بین عبادالله توزیع كنند و شب زنده داران می توانند تقدیرات شایسته ای را برای خویش از حضرت دوست درخواست كنند و اگر گدا كاهل بود صاحب خانه تقصیر نخواهد داشت. شهادت مولای متقیان در 21 رمضان، پیام آور نهایت عشق عشق معبود به عابد است.