سیری در دعا و نگارش متون دعایی
يکي از راه هاي بسيار مؤثر نشر معرفت، فرهنگ و اخلاق والاي انساني در سطح عام و در ميان تودهها و ايجاد مدرسهاي عام براي ساختن روح مردم و تبيين "ابعاد صيرروت" (بُعدهاي گوناگون دگرگون گشتن و ساخته شدن)، دعا و متون دعايي است. دعا به آن اندازه و با آن کيفيت بسيار متعالي که در اسلام مطرح شده، و ابزار حرکت "تعليم و تربيت" قرار گرفته در اديان و مکاتب ديگر مطرح نشده است؛ از آنجا که اين همه حقايق و معارف تربيتي و علوم عالي الهي و تعاليم متعالي انساني در جاي ديگري جز اسلام وجود نداشته است و ندارد پس ميتوان "مکتب دعا" را، يک حرکت تربيتي مؤثر، و يک مدرسة روحي تکامل و تربيتي والا به شمار آورد.
حال دعا که حال اهتزاز و جنبش روح انسان به سوی دیار ملکوت و ارتباط مجذوبانه و عاشقانه دل با الله است اشرف و اعزّ حالات آدمی است و غایت از تمام عبادات، تحصیل همان حالت است. چنانکه فرمودهاند:
"الدعاء مخ العِبادة"1 چه آنکه حقیقت عبادت، تذلل و عرضِ نیازِ مخلوق به آستان خالق است؛ و این، به گونهای بسیار روشن، در دعا ظاهر میشود.
به همین جهت در آیه کریمه "و قال ربکم ادعونی استجب لکم ان الذین یستکبرون عن عبادتی سید خلون جهنم داخرین"2. پروردگارتان فرمود: "مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم، در حقیقت، کسانی که از پرستش من کبر میورزند به زودی خوار در دوزخ درمیآیند."
زراره در مورد این آیه، از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده که فرمود: "هو الدعاء و افضل العباده الدعاء"3 (مقصود از عبادت در اینجا) دعاست. و برترین عبادت، دعاست.
آنچه توجه به آن لازم است این است که این همه شرف و شکوه جلال، از آنِ "حالِ دعا" است نه صِرف لقلقة لسان و فقط تلفظ به زبان که نه عشق و شوری در دل پدید آورد و نه اهتزاز و جنبشی در جان بیفکند.
ادبیات دعا در مذهب شیعه
دعا در لغت به معنای "ندا و صدا زدن" و "خواندن"4 آمده. به معنای "دعوت کردن" است و در زبان ترکی از آن به "چاغِرماق" نیز تعبیر میشود.5 همچنین به معنای فراخوانی و حاجتخواهی و به معنای مفهوم طلب میل و توجه به ذات باریتعالی و وجه الله است.6 دعا در اصطلاح عبارت است از خداخوانی و استغاثه و زاری و درخواست چیزی از نیک یا بد برای خود یا دیگری، از درگاه الهی.
حقیقت دعا، یعنی توجه به خداوند متعال و درخواست رحمت و عنایت او، در سرشت هر مخلوقی انسان و غیرانسان نهفته است.