موضوع: اطلاعاتى در مورد وب سرویس ها

اطلاعاتى در مورد وب سرویس ها

استقلال اطلاعات یا جدا بودن محتوا از ظاهر یک مشخصه براى XML به تساب مى آید. متنهاى XML فقط یک دیتا را توصیف مى کنند و برنامه اى که XML براى آن قابل درک است بدون توجه به زبان و سیستم عامل قادر است به اطلاعات درون فایل XML هر گونه شکلى که مایل است بدهد.


متنهاى XML تاوى دیتا هستند بدون شکل خاص، بنابراین برنامه اى که از آن مى خواهد استفاده کند باید بداند که چگونه مى خواهد آن اطلاعات را نمایش دهد. بنابراین شیوه نمایش یک فایل XML در یک PC با PDA و تلفن همراه مى تواند متفاوت باشد. وقتى یک برنامه با متن XML مواجه مى شود باید مطمئن باشد که آن متن حاوى دیتاى مورد نظر خود است.

این اطمینان توسط برنامه هایى با نام XML Parser تاصل مى شود. تجزیه کننده ها دستورات متن XML را بررسى مى کنند. همچنین آنها به برنامه کمک مى کنند تا متن هاى XML را تفسیر کند.

به صورت اختیارى هر متن XML مى تواند به متن دیگرى اشاره کند که حاوى ساختار فایل XML اصلى باشد. به آن متن XML دوم DTD یا Document Type Definition گفته مى شود. وقتى فایل XML به DTD اشاره مى کند برنامه تجزیه کننده فایل اصلى را با DTD بررسى مى کند که آیا به همان ساختارى که در DTD توصیف شده شکل گرفته است یا خیر.

اگر یک تجزیه کننده XML بتواند یک متن را به درستى پردازش کند متن XML نیز به شکل صحیحى فرمت شده است. وقتى که اکثر نرم افزارها امکانات وبى خود را افزایش دادند این طور به نظر مى رسد که XML به عنوان یک تکنولوژى جهانى براى فرستادن اطلاعات بین برنامه ها انتخاب شود. تمامى برنامه هایى که از XML استفاده مى کنند قادر خواهند بود که XML همدیگر را بفهمند.

این سطح بالاى تطابق بین برنامه ها باعث مى شود که XML یک تکنولوژى مناسب براى وب سرویس باشد. چون بدون اینکه احتیاج به سیستم عامل و سخت افزار یکسان باشد مى تواند اطلاعات را جابجا کند.

SOAP یا Simple Object Access Protocol
SOAP یکى از عمومى ترین استاندارد هایى است که در وب سرویس ها استفاده مى شود. طبق شواهد اولین بار توسط DeveloperMentor، شرکت UserLand و مایکروسافت در سال ۱۹۹۸ ساخته شده و نسخه اول آن در سال ۱۹۹۹ ارائه شده است. آخرین نسخه SOAP، نسخه ۱‎/۲ بود که در دسامبر سال ۲۰۰۱ در W3C ارائه شد. نسخه ۱‎/۲ نشان دهنده کار زیاد بر روى آن و نمایانگر اشتیاق زیاد صنعت IT براى استفاده از SOAP و وب سرویس است.
هدف اصلى SOAP ایجاد روشى جهت فرستادن دیتا بین سیستم هایى است که بر روى شبکه پخش شده اند. وقتى یک برنامه شروع به ارتباط با وب سرویس مى کند، پیغام هاى SOAP وسیله اى براى ارتباط و انتقال دیتا بین آن دو هستند. یک پیغام SOAP به وب سرویس فرستاده مى شود و یک تابع یا سابروتین را در آن به اجرا در مى آورد به این معنى که این پیغام از وب سرویس تقاضاى انجام کارى را دارد.

وب سرویس نیز از محتواى پیغام SOAP استفاده کرده و عملیات خود را آغاز مى کند. در انتها نیز نتایج را با یک پیغام SOAP دیگر به برنامه اصلى مى فرستد.

به عنوان یک پروتکل مبتنى بر XML، پروتکل SOAP تشکیل شده از یک سرى الگوهاى XMLى است. این الگوها شکل پیغام هاى XML را که بر روى شبکه منتقل مى شود را مشخص مى کند. مانند نوع دیتاها و اطلاعاتى که براى طرف مقابل تفسیر کردن متن را آسان کند.

در اصل SOAP براى انتقال دیتا بر روى اینترنت و از طریق پروتکل HTTP طراتى شده است ولى از آن در دیگر مدلها مانند LAN نیز مى توان استفاده کرد. وقتى که وب سرویس ها از HTTP استفاده مى کنند به راحتى مى توانند از Firewall عبور کنند. یک پیغام SOAP از سه بخش مهم تشکیل شده است: پوشش یا EnvelopeءHeader، بدنه یا Body. قسمت پوشش براى بسته بندى کردن کل پیغام به کار مى رود. این بخش محتواى پیغام را توصیف و گیرنده آن را مشخص مى کند.

بخش بعدى پیغام هاى SOAP، Header آن است که یک بخش اختیارى مى باشد و مطالبى مانند امنیت و مسیریابى را توضیح مى دهد. بدنه پیغام SOAP بخشى است که دیتاهاى مورد نظر در آن جاى مى گیرند.

دیتاها بر مبناى XML هستند و از یک مدل خاص که الگوها (Schemas) آن را توضیح مى دهند تبعیت مى کنند. این الگو ها به گیرنده کمک مى کنند تا متن را به درستى تفسیر کند. پیغام هاى SOAP توسط سرورهاى SOAP گرفته و تفسیر مى شود تا در نتیجه آن، وب سرویس ها فعال شوند و کار خود را انجام دهند.
براى اینکه از SOAP در وب سرویس استفاده نکنیم از تعداد زیادى پروتکل باید استفاده شود. براى مثال XML-RPC تکنولوژى قدیمى ترى بود که همین امکانات را ایجاد مى کرد.

به هر حال، خیلى از سازندگان بزرگ نرم افزار SOAP را بر تکنولوژى هاى دیگر ترجیح دادند. دلایل زیادى براى انتخاب SOAP وجود دارد که خیلى از آنها درباره پروتکل آن است که فراتر از این متن مى باشد. سه برترى مهم SOAP نسبت به تکنولوژى هاى دیگر عبارتند از قابلیت توسعه، سادگى و قابلیت عملکرد داخلى. پیغام هاى SOAP معمولا کدهاى زیادى ندارند و براى فرستادن و گرفتن آن به نرم افزارهاى پیچیده نیاز نیست. SOAP

این امکان را به برنامه نویس مى دهد تا بنا به نیاز خود آن را تغییر دهد. در آخر بدلیل اینکه SOAP از XML استفاده مى کند مى تواند بوسیله HTTP اطلاعات را انتقال بدهد بدون اینکه زبان برنامه نویسى، سیستم عامل و سخت افزار براى آن مهم باشد.

منبع: IRIBnews

استقلال اطلاعات یا جدا بودن محتوا از ظاهر یک مشخصه براى XML به تساب مى آید. متنهاى XML فقط یک دیتا را توصیف مى کنند و برنامه اى که XML براى آن قابل درک است بدون توجه به زبان و سیستم عامل قادر است به اطلاعات درون فایل XML هر گونه شکلى که مایل است بدهد.


متنهاى XML تاوى دیتا هستند بدون شکل خاص، بنابراین برنامه اى که از آن مى خواهد استفاده کند باید بداند که چگونه مى خواهد آن اطلاعات را نمایش دهد. بنابراین شیوه نمایش یک فایل XML در یک PC با PDA و تلفن همراه مى تواند متفاوت باشد. وقتى یک برنامه با متن XML مواجه مى شود باید مطمئن باشد که آن متن حاوى دیتاى مورد نظر خود است.

این اطمینان توسط برنامه هایى با نام XML Parser تاصل مى شود. تجزیه کننده ها دستورات متن XML را بررسى مى کنند. همچنین آنها به برنامه کمک مى کنند تا متن هاى XML را تفسیر کند.

به صورت اختیارى هر متن XML مى تواند به متن دیگرى اشاره کند که حاوى ساختار فایل XML اصلى باشد. به آن متن XML دوم DTD یا Document Type Definition گفته مى شود. وقتى فایل XML به DTD اشاره مى کند برنامه تجزیه کننده فایل اصلى را با DTD بررسى مى کند که آیا به همان ساختارى که در DTD توصیف شده شکل گرفته است یا خیر.

اگر یک تجزیه کننده XML بتواند یک متن را به درستى پردازش کند متن XML نیز به شکل صحیحى فرمت شده است. وقتى که اکثر نرم افزارها امکانات وبى خود را افزایش دادند این طور به نظر مى رسد که XML به عنوان یک تکنولوژى جهانى براى فرستادن اطلاعات بین برنامه ها انتخاب شود. تمامى برنامه هایى که از XML استفاده مى کنند قادر خواهند بود که XML همدیگر را بفهمند.

این سطح بالاى تطابق بین برنامه ها باعث مى شود که XML یک تکنولوژى مناسب براى وب سرویس باشد. چون بدون اینکه احتیاج به سیستم عامل و سخت افزار یکسان باشد مى تواند اطلاعات را جابجا کند.

SOAP یا Simple Object Access Protocol
SOAP یکى از عمومى ترین استاندارد هایى است که در وب سرویس ها استفاده مى شود. طبق شواهد اولین بار توسط DeveloperMentor، شرکت UserLand و مایکروسافت در سال ۱۹۹۸ ساخته شده و نسخه اول آن در سال ۱۹۹۹ ارائه شده است. آخرین نسخه SOAP، نسخه ۱‎/۲ بود که در دسامبر سال ۲۰۰۱ در W3C ارائه شد. نسخه ۱‎/۲ نشان دهنده کار زیاد بر روى آن و نمایانگر اشتیاق زیاد صنعت IT براى استفاده از SOAP و وب سرویس است.
هدف اصلى SOAP ایجاد روشى جهت فرستادن دیتا بین سیستم هایى است که بر روى شبکه پخش شده اند. وقتى یک برنامه شروع به ارتباط با وب سرویس مى کند، پیغام هاى SOAP وسیله اى براى ارتباط و انتقال دیتا بین آن دو هستند. یک پیغام SOAP به وب سرویس فرستاده مى شود و یک تابع یا سابروتین را در آن به اجرا در مى آورد به این معنى که این پیغام از وب سرویس تقاضاى انجام کارى را دارد.

وب سرویس نیز از محتواى پیغام SOAP استفاده کرده و عملیات خود را آغاز مى کند. در انتها نیز نتایج را با یک پیغام SOAP دیگر به برنامه اصلى مى فرستد.

به عنوان یک پروتکل مبتنى بر XML، پروتکل SOAP تشکیل شده از یک سرى الگوهاى XMLى است. این الگوها شکل پیغام هاى XML را که بر روى شبکه منتقل مى شود را مشخص مى کند. مانند نوع دیتاها و اطلاعاتى که براى طرف مقابل تفسیر کردن متن را آسان کند.

در اصل SOAP براى انتقال دیتا بر روى اینترنت و از طریق پروتکل HTTP طراتى شده است ولى از آن در دیگر مدلها مانند LAN نیز مى توان استفاده کرد. وقتى که وب سرویس ها از HTTP استفاده مى کنند به راحتى مى توانند از Firewall عبور کنند. یک پیغام SOAP از سه بخش مهم تشکیل شده است: پوشش یا EnvelopeءHeader، بدنه یا Body. قسمت پوشش براى بسته بندى کردن کل پیغام به کار مى رود. این بخش محتواى پیغام را توصیف و گیرنده آن را مشخص مى کند.

بخش بعدى پیغام هاى SOAP، Header آن است که یک بخش اختیارى مى باشد و مطالبى مانند امنیت و مسیریابى را توضیح مى دهد. بدنه پیغام SOAP بخشى است که دیتاهاى مورد نظر در آن جاى مى گیرند.

دیتاها بر مبناى XML هستند و از یک مدل خاص که الگوها (Schemas) آن را توضیح مى دهند تبعیت مى کنند. این الگو ها به گیرنده کمک مى کنند تا متن را به درستى تفسیر کند. پیغام هاى SOAP توسط سرورهاى SOAP گرفته و تفسیر مى شود تا در نتیجه آن، وب سرویس ها فعال شوند و کار خود را انجام دهند.
براى اینکه از SOAP در وب سرویس استفاده نکنیم از تعداد زیادى پروتکل باید استفاده شود. براى مثال XML-RPC تکنولوژى قدیمى ترى بود که همین امکانات را ایجاد مى کرد.

به هر حال، خیلى از سازندگان بزرگ نرم افزار SOAP را بر تکنولوژى هاى دیگر ترجیح دادند. دلایل زیادى براى انتخاب SOAP وجود دارد که خیلى از آنها درباره پروتکل آن است که فراتر از این متن مى باشد. سه برترى مهم SOAP نسبت به تکنولوژى هاى دیگر عبارتند از قابلیت توسعه، سادگى و قابلیت عملکرد داخلى. پیغام هاى SOAP معمولا کدهاى زیادى ندارند و براى فرستادن و گرفتن آن به نرم افزارهاى پیچیده نیاز نیست. SOAP

این امکان را به برنامه نویس مى دهد تا بنا به نیاز خود آن را تغییر دهد. در آخر بدلیل اینکه SOAP از XML استفاده مى کند مى تواند بوسیله HTTP اطلاعات را انتقال بدهد بدون اینکه زبان برنامه نویسى، سیستم عامل و سخت افزار براى آن مهم باشد.

منبع: IRIBnews