موضوع: به یاد مادرم؛ لالایی برای مادر با گویش مازندرانی و فارسی

الهی من بمیرم جایِ مادر
به چشمانم بمالم پایِ مادر

بیاد لای لایِ بچگی ها
منم با هی هیِ هیهای مادر

بیاد زحمتِ بسیارِ بابا
ببوسم دستِ بی همتای مادر

اگر مادر به شب خُرخُر نماید
فدای خُرخُرِ شبهایِ مادر

بگردم دور مادر تا بگردم
فدایِ صورتِ زیبایِ مادر

رفت از برم عزیز عیان شد لقای مرگ

آمد بگوشم از غمش آهنگ پای مرگ

پایان زندگیست همانا وداع مام

وآغاز ماتمی که بود رهنمای مرگ

اندیشه از غمی نکنم جز غم فراق

بیمَم ز هر بلا نَبوَد جز بلای مرگ

از جان خویش سیر نِیَم جان من مرو

کز رفتنت کند دل تنگم هوای مرگ

پا از سرم کشیدی و رفتی که بشنوم

هر دم بگوش خویش ز هر سو ندای مرگ

(دلبر ) غم وداع عزیزان فزونترست

از جور روزگار و غم افزا لقای مرگ

*************************

مـادرم کجـا هستـی؟!
بـر زمـان حـالم آشنـا هستـی؟!
بیست و پنج سال میشود زمـن جـدا شده ای!
ای که بـر زخم دل دوا هستی!
بی پسر چرا هستی؟!


حال من خراب شدست
دل ز ســـوز غمت کبـاب شدست
بر سرم باز می کشی دو دست عــاطفـه را؟!
ماندن اینجا شبیه خواب شدست
زندگی عـذاب شدست

مادر کجایی،
در کدام کنج این خرابه خفته ای،
که دیگر لالایی های حزینت شبانهنگام
به نوازش گوش نوه هایت نمی آید؟
دستانم با تمام خستگی خانه را کاوید
خانه خرابه را کاوید،
اما تو نبودی، آواز های تنهایی ات نیز نبود،
کجایی ای مظلوم ترین مادر تاریخ؟
تا پایان نامه ی واژه هایت را،
هنگامی که باران مهر و عاطفه
از آسمان چشمانت می بارید بار دیگر
در گوشم بنشانی که زنده باشی پسرم
من زنده ام تو کجایی تو کجایی؟

مادر نگاه نوه هایت
نگاه همه ی فرزندانت
جستجوگرانه جهان را می کاوند
تا تو را، دست نوازشگرانه ی تورا،
واژه های مادرانه ی تو را،
یک بار دیگر ببیند و بشنوند
که پایانه ی شب را با لالایی های حزینت آذین می بستی...

مادر

مادر مادر مادر در هرچه عشقه
مادر مادر مادر در هرچه مهره
مادر مادر مادر رو پیشونیم نوشته
مادر مادر مادر هستش یک فرشته
مادر مادر مادر تویی حرف آخر
مادر مادر مادر عطر لباسم
مادر مادر مادر الماس نداره جوابت
مادر مادر مادر بزار پاتو ببوسم
مادر مادر مادر در هفت بهشته
مادر مادر مادرگل سرخ تو باغچست
مادر مادر مادر غذا تو من دوست دارم
مادر مادر مادر جایت توی بهشته

من شب فاصله ام
تو کجایی مادر
من لب حوصله ام
تو کجایی مادر
من به عادت بیمار
تو کجایی مادر
من ز دنیا بیزار
تو کجایی مادر
من به نفرین زمان
تو کجایی مادر
من در آغاز خزان
تو کجایی مادر
من به ماندن گریان
تو کجایی مادر
من به رفتن خندان
تو کجایی مادر
من به دل غم دارم
تو کجایی مادر
من تو را کم دارم
تو کجایی مادر ...

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

سلام مادر همه ی مادرهای دنیا

سلام مادر همه ی پدرها و پسرها و دخترهای ازل تا ابد .

سلام بانوی بشریت بی خبر از وجودت .

حرف که برای گفتن زیاد است . درد و دل که تمام شدنی نیست بانوی من . از غصه و دلتنگی سخن گفتن که در سطر و صفحه نمی گنجد . دریای درد را که نمی شود در ظرف کلمات ریخت مادرم می شود ؟! ولی اینها اهمیتی ندارد مهم این است که شما هستی . هستی که گوش می کنی به همه حرفهای نگفته ی من و مایی که دیگر روی سخن را هم نداریم با این همه بار گناهی که با خود به هر آنجا که که قدم می گذاریم حملش می کنیم .

اول خودم را می گویم ولی خودمانیم انگار برایمان فرقی نمی کند با آشنای دو تا کوچه پایین ترمان سر می زنیم یا به سفر مشهد و جمکران می رویم . همه اش فقط گناه است و گناه . دنیایمان را با بدی تاریک کرده ایم . ابرها هم که می بارند فقط غصه بر دلهایمان می نشیند و بس . صورتک های بزک کرده ای که فرقشان با عروسک های پشت ویترین این است که راه می روند و حرف می زندد و نفس می کشند .

می دانم که زهرای اطهر نبی خدا غصه اش می گیرد از من و امثال من که فقط خودمان را با این جمله که : « گناه ما از بخشش خدا بزرگتر نیست » تبرئه می کنیم .بعضی وقتها خجالت می کشم خواسته هایم را به شما بگویم . آخر با چه رویی بانو ؟! اما که خودت می دانی مادرها همیشه ستارالعیوب فرزندان خطاکارشان بوده اند . مگر نه ؟!

مادر من ، بانوی من ، مثل همیشه دستانم را بگیر . مثل همیشه که حتی حرفهای نگفته ام را می شنیدی و جمله های نوشته نشده و به تحریر درنیامده ام را پاسخ می دادی . هنوز یادم نرفته که در اوج بی کسی هایم تو بودی که حتی به زبان آوردن نامت در ذهن پروراندن خوبیت آرامشی ابدی را در رگهایم به جریان می انداخت . گره گشای مشکلاتم ذکر یا فاطمه (س) و تسبیحات حضرت زهرا (س) بوده است . از همیشه تا حالا.

هنوز هم حس خوبی در دلم وول می خورد . وقتی می دانم که هستی و دارمت . می خواهم برای همیشه با من بمانی تا در کوره راه های زندگی بیشتر از حالا گم نشوم . می خواهم باشی تا یادم نرود خدا هنوز هم دوستم دارد . می دانم که بین بدی من و خوبی تو فرسنگ ها فاصله است اما ... جایی خواندم که نوشته بود : « کسی که از جماعت رسوا نگریزد ، رسوای جماعت می شود و حالا می خواهم با دلی شکسته و اندوهی فراوان دست توسل به پاکی دامنت بزنم و ملتمسانه بخواهعم که این رسوایی را برایم نخواهی و جدایم کنی از این جماعت رسوا . نمی خواهم مثل تیره اندیشانی که نقاب روشنفکری به صورت زده اند ، عفتی را که از تو به یادگار دارم ، خدشه دار کنم .

دلم گرفته دلم عجیب گرفته است بانو ، شفاعتم را بکن پیش آن خدایی که خودش گفته زمین و آسمان را به خاطر فاطمه و فاطمه را برای خودم آفریدم .

مادرم ، زهرایم ؛ از گذشته ی تاریک و گناهان بی شمارم شرمسارم ولی حالا که شما را واسطه قرار داده ام ، ایمان دارم که پاک کن سفید کرامتتان ، تیرگی های پرونده سیاهم را پاک خواهد کرد و از امروز به یاری شما طوری زندگی می کنم که فردا پشت دیوار ندامت اشک حسرت بر دامن پشیمانی نریزم ، اما این بار آهسته تر می روم . می ترسم گام های گناه آلوده ام سینه ی پاکت را آزرده سازد .

از تو می خواهم یاری ام کنی تا دستهایم را تا عرش اعلی بالا ببرم و برای همه ی آنهایی که زهرایی شده اند صمیمانه فردایی زیباتر از گل را آرزو کنم . هر چند که می گویند : « از اول جامه ی عفاف سفید و شفاف است نباید گذاشت چرکابه ی گناه بر آن بپاشد .از اول نباید به پای بیگانه ی گناه اجازه ورود به مزرعه ایمان و عفاف و نجابت را داد که بوته های نورس عصمت را لگد مال کند ولی ... گریه بی حاصل است و بی ثمر وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد .

باشد که همه یما رهرو راهت باشیم ای شفیع همهی شفاعت خواهان در محضر حق ...

ته روز و جشن و ماری ی بلاره ...

Te roz o jashn o mari ye belareh

تــه روز و جشن و ماری ی بـلاره

Te roz o jashn o mari ye belareh

تــه خنـده تــه خشالی ی بـلاره

Te khandeh te kheshhaliye belareh

تــه وسه نــوم بهیته روز مــــادر

Te vese nom bahiteh roze mader

خنه سر چکـه ، شادی ی بــلاره

Kheneh sar chakeh shadi ye belareh

ته دل خش و ته تن باشه سلامت

Te del khesh o te tan bashe selamet

مــــوارک ، دسه جمی ی بـلاره

Mevarek dase jami ye belareh

تــه زحمت هنتا هسه مره حــالی

Te zahmet hanta hase mere hali

صـــواحــی ، پینمازی ی بـلاره

Sevahi pinemazi ye belareh

خــونسی ، لالا لالا خـو بورم من

Khonesi lala lala kho borem men

نصفه شــو تا صـواحـی ی بلاره

Nesfesho ta sevahi ye belareh

بساتــی بـا نــداشتی زندگی تو

Besati ba nedashti zendegi to

ناختـی ، پلــی پلــی ی بـلاره

Nakheti pali pali ye belareh

تـه سر بار لگـن ، سرپیته پـارچه

Te sar bare lagen sar piteh parcheh

تـه مومـله ، جیف خالی ی بلاره

Te momleh jife khali ye belareh

مـه یاده ، پیته چـادر تـه کمر سر

Me yadeh pite chader te kamer sar

وجین و دشت و سبزی ی بـلاره

Vejin o dasht o sabzi ye belareh

خنـه کـار و تـو صحـراره قراری

Kheneh kar o to sahrareh gherari

تـه وشنـا ، تشنـا گلــی ی بـلاره

Te veshna teshna gali ye belareh

ته حرف و ته زمرجا بیمه من گد

Te harf o te zemer ja baymeh men gad

ته ساقـــه سر ناز نازی ی بـلاره

Te saghe sar naz nazi ye belareh

ته نوم دکل ، مه کلـه یور نشونه

Te nom dakkel me kaleh yor nashoneh

فـــراوون کمبه شادی ی بـلاره

Feravon kembeh shadi ye belareh

موارک طاهری دارنه ، اسا شعر

Mevarek taheri darneh esa shehr

گنـه مــادر تـه ماری ی بـلاره

Gene madder te mari ye belareh

***

ترجمه فارسی

مادرم روز مادر و جشن و شادی و خنده های تو را من دوست می دارم.

برای تو روزی به نام مادر نام گذاری شده است و در خانه جشن و شادی بر پا شده است.

همیشه سالم و تندرست باشی و همه ما این روز را به تو تبریک می گوییم.

زحمت ها و تلاش تو از صبح تا غروب هنوز از ذهنم فراموش نشده است.

ازنیمه های شب تا صبح بیدار بودی و برایم لالایی می خوندی تا بخوابم.

با دار و ندار زندگی می ساختی و با سختی های زندگی خواب خوش نداشتی.

سبزی ها و محصولات کشاورزی را برای فروش به شهر می بردی و گاهی اوقات نسیه می کردی.

به یاد دارم با چادر کهنه ای که به کمر بسته بودی به وجین و کار مشغول بودی.

هم در خانه کار میکردی و هم در بیرون از خانه و گاهی اوقات گرسنه و تشنه به خانه بر می گشتی.

تربیت و ادب را از تو من فرا گرفتم و در مواقع ناراحتی روی پاهات نوازشم می کردی.

یاد و خاطراتت هیچوقت از ذهن من بیرون نمی رود و از این بابت خیلی خوشحالم.

و اکنون طاهری هم روز مادر را به مادرش به زبان شعرتبریک می گوید.

***

میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا