موضوع: فقر

سلام
در جاهایی اشاره شده که خدا بندگانی را که دوست دارد را با مزه ی فقر می چشد.
و چون او را دوست دارد برای او بلا نازل می کند تا بنده به سمت خدا بیاد.
و در جاهایی اشاره شده که صدقه فقر را دور می کند .
نتیجه گیری سخت شده.
لطفا کمک کنید.

سلام vias جان.
ببین یه قاعده در منطق هست که میگه «اثبات شیء نفی ماعدا نمیکند» معنای روونش اینه که وقتی یه مطلبی گفته شد دلالت نمیکنه که خلافش بر عکسه.
حالا در روایت اولی توضیح میدم برات.
اکثر بزرگان ما فقیر بودند،البته بستگی داره فقیر رو چی معنا کنی،فقیر به معنای نیازمند و گدا نه،بلکه کسی که فقط در حد کسی که 1- از کسی غیر خدا دستشو دراز نمیکنه 2- به مقدار بخور و نمیر داره.(خلاصه در خونه مردمو نمیزنه)

وقتی گفته میشه خدا کسانی رو که دوست داره مزه فقر رو بهشون میچشونه یه معناش همینه که تو ذهن مردمه،در واقع مردم تا اسم فقیر رو میشنوند به یاد یک نفر گدای بی همه چیز و همه کس میفتند ولی فقیر فقط معناش این نیست.
پیامبر فرمودند: الفقر فخری.یعنی فقر مایه افتخار من است.
حالا یعنی اینکه پیامبر مایه فخرشه که دستشو جلوی این و اون دراز کنه،نه.
پس معنا چیه؟منظور پیامبر فقیر بودن نسبت به غنی عالم هست که اون کیه؟احسنت خدای عالمینه.
بنابراین منظور پیامبر اینه که من دوست دارم همیشه گدای خدا باشم.
اما این قاعده و روایت ما(اگر روایتشو هم میتونستی بزاری خیلی عالی میشد).
وقتی خدا میگه من هر کسی رو که دوست دارم مزه فقر رو بهش میچشونم معناش این نیست پس هر کی فقیر نیست خدا دوسش نداره،یه دفعه دیگه به قاعده توجه کن «اثبات شی نفی ماعدا نمیکند».
یه مثال برات اول بزنم.اگر من گفتم نصف موجودات روی زمین انسان هستند.
شما فورا میگی یعنی بقیه شون نیستند،من به شما میگم من فقط در مورد نصفشون این سخنو گفتم،و ثابت نیکنه که بقیه شون انسان نیستند،متوجه شدی،یعنی من اگر گفتم شما پسر خیلی خوبی هستی دلیل نمیشه مثلا حامد پسر بدیه:khande:.
حالا روایتومون،اگر خدا میگه من هر کیو دوست دارم مزه فقر رو بهش میچشونم این طور نیست که بنابراین هر کس فقیر نیست خدا دوسش نداره.
امیدوارم دیگه متوجه شده باشی.
در ضمن فقر بودن و غنی بودن یکی از عواملش اعمال های خودمونه همونطوری که گناه رزق و روزی رو فراری میده و باعث فقر میشه(البته برای مومن و مسلمان)یک سری اعمال باعث ازدیاد و پربرکت شدن رزق میشه:
مثل خوندن سوره قدر،شستن دست ها قبل و بعد غذا و ....
امیدوارم تونسته باشم جواب وافی و کافی داده باشم.
انشاءالله در قسمت روایات و فضائل سوره ها بعدا قرار میدیم.
موفق باشید.:happy2: :rose: های سایت

این یه جواب اما یه جواب دیگه هم به ذهنم خطور کرد.

شما گفتید که روایت گفته خداوند بندگانی رو که دوست داره ما با همین دوست داشتن فعلا کار داریم.
اگر کسی رو خدا دوست داشته باشه باید طرف مقابل نیز خدا رو نیز دوست داشته باشه،یعنی هر کی خدا رو دوست داره خدا نیز او رو دوست داره از کجا میگم از این حدیث قدسی :
من طلبنی وجدنی و من وجدنی عرفنی و من عرفنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فانا دیته.
ترجمه : کسی که مرا طلب کند(بخواهد)مرا خواهد یافت و کسی که مرا یابد مرا خواهد شناخت و کسی که مرا شناخت عاشق من میشود و کسی که عاشق من شود من عاشق او میشوم و کسی که من عاشق او شوم او را میکشم و کسی رو که من بکشم خودم دیه او میشوم.
اول بگم نمونه بارز این حدیث حضرت امام حسین هستند.
اما بریم سراغ حدیث : ما با این قسمت کار داریم : من عشقنی عشقته==>یعنی هر کسی که عاشق من شود من عاشق او میشوم.که این عشق همون حب هست که به فارسی میشه دوست داشتن.
بنابراین باید بنده ای خدا رو دوست داشته باشه تا خدا هم اونو دوست داشته باشه.
تموم شد نه،آیا هر کسی که بگه من خدا رو دوست دارم و عاشقشم قبوله نه.
چرا؟
چون هر کسی که خدا رو دوست داره هیچ وقت عصیان اوم رو مرتکب نمیشه بهتر بگیم گناه نمیکنه،از کجا میگم از خودم نه.
امام رضا (ع) فرمودند :
إن المحب لمن یحب مطیع==>همانا محب(کسی که چیزی یا کسی رو دوست داره) برای کسی که دوسش داره « مطیع»(فرمانبر،عدم عصیان) میباشد.
پس دیدید که حضرت فرمودند کسی که ادعا میکنه خدا رو دوست داره وقتی این ادعاش درسته که مطیع محض خدا باشه.
خوب کسی هم که خدا رو عصیان نکنه،که عصیان همون پرستش و تعبد شیطانه،میشه مخلص،میشه صابر،چون کسی که به درجه اخلاص برسه صابر در بلایا هم میشه.
حالا بگذریم نتیجه این که :
خدا کسانی رو به فقر مبتلا میکنه که مطیع محض او باشن و عصیان نکنند.
------------------------------------------------
شاید پیش خودتون بگین پس هر فقیری که تو خیابون هست اینو خدا دوست داره،باید بگیم نه چون کسی که به درجه اخلاص برسه هرگز دستشو پیش مردم دراز نمیکنه حتی اگر بمیره.
تو روایات قدسی آمده که خداوند فرموده هر کس دست گدایی پیش مردم دراز کنه من همچنان اونو فقیر نگه میدارم تا به سوی من بیاد.
بعدا روایاتشو براتون میزارم.
-------------------------------------------
خوب باید بگم که همه اینا زمانی بود که این فقر مادی باشه و الا اگر معنوی باشه،یعنی فقیر خداوند باشیم،یعنی وقتی خدا میگه فقیرش میکنم فقیر نسبت به خودم میکنم،یعنی به جای دیگه در امورش توجه نمینه غیر از من اصلا تضادی با روایتی که در مورد صدقه هست نداره.
چون صدقه فقر مادی رو دور میکنه نه فقر معنوی چرا؟از کلمه دور کردن میشه استفاده کرد.
به این صورت که فقر معنوی چیز پسندیده ای هست و عاقلانه نیست که خداوند این فقر رو با صدقه دادن که اون هم امر نیکی هست دور کنه.
مطلب دیگه این هست که این فقر مادی که با صدقه دور میشه مربوط به غیر از افراد مطیع و مخلص هست،مثل من،حامد:khande:.
و اون فقری که خداوند میده مال افرادی مثل شیخ رجبعلی خیاط و اولیاء خداست نه منی که تو مقدمات عبادی گیرم.:doa: کنین خوب بشیم

واقعا عالی بود.
خدا خیرت بده.
خیلی دنبالش بودم

با سلام
خيلي استفاده بردم از صحبتهاي سيد عزيز دلم :rose: :rose:

افرد معمولا به کساني که درمانده هستند و چيزي از نظر مادي ندارند به او مي گويند فقير و اين کلمه ديگر عرف شده است ولي ما يه فقير داريم و يه مسکين که فرقهايي با هم ميکند
فقير به کسي مي گويند که نيازمند کمک است ولي هيچ موقع دستش رو جلو مردم دراز نمي کند مثل بسياري از خانواده هاي مردم ايران و ساير جهان که مي بيند وضع خوبي ندارند ولي هيچ موقع آبرويي که دارند دوست ندارند به خطر بيندازند ولي مسکين کسي است که درمانده است و به هيچي فکر نمي کند و جلو مردم دست دراز مي کند
اميدوارم که در اين مورد درست گفته باشم

در دفتر حديثم را که نگاهي مي کردم به يه حديث برخوردم که حضرت رسول (ص) فرمودند : هر گاه خداوند بنده اي را دوست داشته باشد او را گرفتار مشکلات و کمبودهايي در زندگي مي کند تا صداي تضرع و زاريش را بشنود. [size=xx-small](مجموعه ورام جلد 1 ص 4 )[/size]

سيد مهدي عزيز رابطه دوست داشتن رو بيان کردند که شما بايد خدا را ياد کنيد تا خدا هم شما را ياد کند (یکی از آيه هاي قرآن است ) يعني شما بايد به ياد خدا باشي که خدا هم به ياد شما باشه
مثلا شما خيلي به کساني که رفتند کربلا يا مکه مي گوييد التماس دعا ما رو هم ياد کنيد به ياد ما هم باشيد
ولي وقتي ازشون مي پرسيد به ياد ما هم بوديد شايد بگويند نه فراموش کرديم اصلا شما در ذهنمان نبوديد
مي دانيد مسئله چيه ؟؟؟ نکته اينجاست که موقعي که ايشان در سفر بود چقدر به يادش بوديد چه قدر به او فکر کرديد ؟؟ شايد بگوييد هيچ !!! پس اين رو مي شود طبق آيه قران که مي گويد شما به ياد من باشيد تا من هم به ياد شما باشم تطبيق داد ...

مسئله ديگر که بيشتر افراد اين سوال در ذهنشان است که چرا افراد پولدار که زياد گناه مي کنند هميشه در رفاه هستند ولي افراد ديگري که مومن هستند و گناه هم نميکنند مشکلات زيادي دارند دليلش چه چيزي است ؟؟

شما در مطالب بالا مطالعه کرديد که وقتي کسي به ياد خدا باشه خدا هم به يادش هست وقتي کسي خدا را دوست داشته باشد خدا هم او را دوست داشته باشد تا جايي که مي فرمايد گوش او مي شوم ، چشم او مي شوم و ...
آري خدايي که اينگونه بنده اش را دوست دارد آيا نبايد در هنگام لغزش گوشزدش کند !!!
نبايد به او تذکر بدهد !!!
شما ديده ايد که وقتي دوستان صميمي داشته باشيد مشکلي یا عيبي داشته باشيد گوشزدتان ميکند ولي اگر دوستتان به شما زياد علاقه نداشته باشد مي گويد بزار همينطوري باشه !!!
آري خدا مومنان را دوست دارد به همين خاطر هنگامي که خطايي از آنها سر ميزند به آنها گوشزد ميکند ولي اينجا مهم است که چه کساني مي فهمند و چه کساني نمي فهمند !!!
بعضی ها می فهمند که این گوشزد از طرف خدا است که متوجه خطایش شود
در سوره حاقه آیه 45 و 44 می فرماید : اگر پیامبر سخنی را که ما نگفته ایم به ما نسبت دهد او را به قهر خود می گیریم .

پيامبر خدا صلي الله عليه وآله : زن ومـرد مـؤمن پـيوسته در جـان ومـال وفرزندشان گرفتار بلا مي شوند تا آن كه بدون گناه ، خدا را ديدار كنند . (ميزان الحکمه )

امام باقر عليه السلام : مؤمن به هر بلايي گرفتار مي شود وبا هر مرگي مي ميرد ، امّا خودكشي نمي كند .(ميزان الحکمه )

یادم است روایتی دیگر داریم که امام معصوم (علیه اسلام) می فرماید: کسانی که حب ما اهل بیت را دارند به گرفتاری ها و مشکلات گرفتار می شوند .
به قول یکی از دوستان این گرفتاری ها هم برای ما نعمت است !!!

اری همه باید آزماش شوند کسانی که صبر و تقوا پیشه کنند موق خواهند شد و از آزمایش الهی پیروز و سربلند بیرون می آیند
بحث صدقه هم فکر میکنم بیشتر بحث رو قضا و قدر باشد و دعا
یا علی
التماس دعا
:happy: :happy:

واقعا ممنونم آقا کاظم