راهنمای جامع خرید انواع تلویزیون
راهنمای جامع خرید انواع تلویزیون
جام جهان‌نما در چهاردیواری خانه‌ها
انسان از زیبایی لذت می‌برد و هیچ کس نمی‌تواند این اصل را زیر سوال ببرد. تلویزیون از همان دوران اولیه پیدایش خود پنجره‌ای بود که به انسان امکان می‌داد با زیبایی هنر سینما و طبیعت ارتباط برقرار کند و چند ساعتی از شبانه‌روز از کار و روزمرگی فاصله بگیرد. به تدریج ابعاد این پنجره بیشتر شد و تلویزیون‌های 15، 21 و 32 اینچی به بازار آمدند و کاربر می‌توانست با کمک آنها جادوی نمایش تصویر را از دریچه‌ای وسیع‌تر مشاهده کند. این افزایش ابعاد تا جایی ادامه یافت که دیگر کیفیت تصویر پاسخگوی ابعاد نبود و استانداردهای جدیدتری برای ارتقای کیفیت تصویر ایجاد شدند. در آخرین تغییر کیفیت، ابعاد استاندارد تصویر تلویزیونی به مقدار 1920 در 1080 پیکسل افزایش یافته که به رزولوشن Full HD موسوم است و به کاربر امکان می‌دهد تصویری با کیفیت را حتی روی یک پنل 60 اینچی مشاهده کند. همگام با این تغییر، استانداردهای نمایش تصویر در شبکه‌های تلویزیونی، پخش‌کننده‌های دیسکی و دوربین‌های دیجیتال نیز تغییر کرد و امروزه می‌توان نام و نشان HD را روی اکثر لوازم خانگی دیجیتال به چشم دید. در این بخش برای افرادی که به تازگی وارد وادی تلویزیون‌های HD شده‌اند و می‌خواهند بدانند یک تلویزیون امروزی چه ویژگی‌هایی دارد سیاهه‌ای از ویژگی‌ها تهیه کرده‌ایم و آنها را به زبان ساده بسط داده‌ایم تا کاربر بداند حین خرید چه قابلیت‌هایی در دستگاه از اهمیت بالاتری برخوردار است و با توجه به اولویت‌های خود بتواند خرید را بدون مزاحمت زبان چرب و نرم فروشندگان به پایان برساند.
طراحی مدرن، مواد مرغوب
تلویزیون‌های HD جدید همگی به طرحی ارگونومیک و زیبا مجهزند و تمامی سازندگان در تلاش‌اند در زمینه ساخت یک تلویزیون شکیل و جذاب با هم رقابت کنند. در حالی که تلویزیون‌های HD اولیه همگی دارای قابی مشخص و مشکی‌رنگ بوده و قطر زیادی هم داشتند، تلویزیون‌های آینده عملا تصویری معلق در هوا ایجاد می‌کنند و از قاب ضخیم در آنها اثری دیده نمی‌شود. مواد به‌کاررفته در ساخت تلویزیون‌های جدید از پلاستیک صیقلی به سمت فلز تراشدار گرایش یافته و برای زیبایی بیشتر تلاش می‌شود از مواد گوناگون با بافت و طرح متفاوت استفاده شود. قطر بدنه تلویزیون‌های امروزی به لطف کاربرد فناوری جدید به نحو محسوسی کاهش یافته، به طوری که تلویزیون‌های پلاسما با قطر کمتر از 5 سانتی‌متر، انواع LED با قطر کمتر از 3 سانتی‌متر و تلویزیون‌های OLED با قطری کمتر از 2 سانتی‌متر روانه بازار شده است. تلویزیون‌های مدرن و جدید روی پایه‌های گردان قرار می‌گیرند که کاربر می‌تواند برای داشتن دید بهتر آن را به اطراف بچرخاند و دیگر دوره تلویزیون‌هایی که روی پایه ثابت قرار می‌گرفتند و پس از نصب امکان تغییر زاویه آنها وجود نداشت به سر رسیده است. نصب دیواری تلویزیون‌های جدید به لطف این بدنه باریک بسیار ساده‌تر شده، به طوری که قرار دادن آن روی دیوار دیگر به منزله نمایش یک دستگاه نخراشیده و زمخت نیست و کاربر با این کار می‌تواند بخشی از زیبایی دستگاه را که مربوط به باریکی آن است، بیشتر تحسین کند.
ابعاد
بسیاری از کاربران تصور می‌کنند همیشه سایز بالاتر تلویزیون انتخاب بهتری است و تلاش دارند با سرمایه‌ای که برای تهیه تلویزیون در نظر گرفته‌اند بزرگ‌ترین تلویزیون ممکن را خریداری کنند. عده‌ای دیگر نیز ممکن است تنها با توجه به فضای قابل دسترسی تلویزیون خریداری کنند و به دلیل کم‌جا بودن انواع مدرن و قرارگیری در فاصله بیشتر، تصویری کوچک‌تر از حد دلخواه داشته باشند. مهم‌ترین عاملی که در انتخاب ابعاد تلویزیون به کار می‌رود میزان فاصله تا محل تماشاست و اگر انتخاب بر این اساس صورت نگیرد، یا به دلیل نزدیک بودن بیش از حد منابع، تصویری با کیفیت متوسط کم‌کیفیت دیده می‌شود و یا به دلیل دور بودن کاربر نمی‌تواند از ابعاد بزرگ تصویر بهره‌مند شود. ابعاد تلویزیون باید به قدر کافی بزرگ باشد تا گستره دید کاربر را بپوشاند و در عین حال آنقدر کوچک که نویز و افت کیفیت تصاویر SD را نشان ندهد. برای محاسبه بهترین سایز تصویر جهت تماشای بی‌دردسر تصویر تلویزیون در اتاق باید فاصله بیننده تا تلویزیون را در عدد 0.535 ضرب کرده و پس از گرد کردن، نزدیک‌ترین ابعاد از تلویزیون موجود را متناظر آن خریداری کرد. برای مثال اگر کاربری می‌خواهد از فاصله 80 اینچی به تماشای تصویر بپردازد، تلویزیونی با ابعاد 42 اینچ بهترین انتخاب او خواهد بود. این امر هنگام خرید تلویزیون‌های سه‌بعدی نیز مصداق دارد اما در این حالت باید اندکی به سمت پنل‌های بزرگ‌تر متمایل بود چون در تصویر سه‌بعدی بزرگ بودن سایز نقش بسیار مهمی در القای تصویر سه‌بعدی دارد و انواع کوچک‌تر این تلویزیون‌ها در غرق کردن کاربر در فیلم موفقیت کمتری دارند. برعکس، کاربرانی که می‌خواهند برای اتاق دیگر خانه خود تلویزیون تهیه کنند باید به دنبال انواع کوچک‌تر بگردند، چون نمایش تصویر در اتاق خواب یا اتاق کودک بخش اندکی از نیاز بیننده را به خود اختصاص می‌دهد و با تهیه نوع کوچک‌تر می‌توان در هزینه و انرژی صرفه‌جویی کرد.
کیفیت تصویر
کیفیت تصویر یک تلویزیون از تاثیر چندین پارامتر بر یکدیگر حاصل می‌شود که مهم‌ترین آنها رنگ، کنتراست، درجه سیاهی، زاویه دید، انعکاس و درخشندگی است. هر واحد تشکیل‌دهنده تصویر یا پیکسل از سه زیرواحد به رنگ‌های قرمز، سبز و آبی ساخته شده و تمام رنگ‌های به نمایش درآمده توسط تلویزیون از ترکیب این سه رنگ ایجاد می‌شوند. یک پنل باکیفیت می‌تواند تصویری ایجاد کند که با تصویر مرجع همخوانی زیادی دارد و انحراف رنگی در آن مشاهده نمی‌شود. با این حال در صورت مشاهده اختلاف بین رنگ‌های به نمایش درآمده و رنگ‌های واقعی می‌توان در میان تنظیمات تصویری دستگاه مقدار هر کدام از رنگ‌های اصلی را تنظیم کرد. یکی از جالب‌ترین نوآوری‌ها در زمینه تولید رنگ تلویزیون توسط شارپ انجام شده که در آن علاوه بر زیرواحدهای مذکور، بخش‌های زرد نیز به پیکسل‌ها اضافه شده است. در پنل‌های چهاررنگ شارپ رنگ زرد دیگر از ترکیب رنگ‌های دیگر ایجاد نمی‌شود و در نتیجه اجزای زرد تصویر مانند گل‌ها و تابش خورشید بسیار طبیعی‌تر از تلویزیون‌های دیگر دیده می‌شوند. درجه سیاهی تصویر جزو ویژگی‌هایی است که در تلویزیون‌های جدیدتر توجه خاصی به آن می‌شود و در ماه‌های اخیر تلویزیون‌هایی با درجه سیاهی عالی ساخته شده که خرید آنها برای کاربر هزینه زیادی در پی ندارد. درجه سیاهی تصویر را می‌توان به سادگی در یک اتاق تاریک تست کرد و در صورت فقدان، بخش‌های سیاه تصویر با هاله‌ای خاکستری یا شیری دیده می‌شوند. هر چه درجه سیاهی تصویر تلویزیون بیشتر باشد حین نمایش بخش‌های تاریک، جزییات بهتری در معرض دید کاربر قرار می‌گیرد و در نتیجه این پارامتر برای علاقه‌مندان به فیلم‌های سینمایی مخوف از اهمیت بالایی برخوردار است. درخشندگی پنل به کاربر امکان می‌دهد از دستگاه در اتاق‌های پرنور استفاده کند و بدون محو شدن اجزای تصویر در نور اتاق از تصویر تلویزیون لذت ببرد. تلویزیون‌های دارای فناوری LED دارای درخشندگی بسیار بالایی هستند که دید بهتری به کاربر می‌دهد و رنگ‌های به نمایش درآمده را غلیظ‌تر و درخشان‌تر می‌کند. جزء مهم دیگر تشکیل‌دهنده کیفیت تصویر کنتراست پنل است که از نسبت درخشان‌ترین بخش تصویر به تاریک‌ترین قسمت آن حاصل می‌شود. بدیهی است که هرچه پنل درخشندگی و درجه سیاهی بالاتری داشته باشد و دو آستانه آن از هم دورتر باشند مقدار نسبت کنتراست افزایش می‌یابد و دستگاه می‌تواند در آن واحد اجزای تاریک و روشن بیشتری را نمایش بدهد. مقدار کنتراست به طور غیرمستقیم در تنوع رنگ‌های دستگاه تاثیر دارد و تلویزیون‌های دارای نسبت کنتراست بالاتر می‌توانند رنگ‌های متنوع‌تری ایجاد کنند. زاویه دید پنل برای کاربران خانواده‌های پرجمعیت کارایی دارد و به فرد امکان می‌دهد از زوایای مختلف تصویر تلویزیون را بدون انحراف رنگ و کاهش کنتراست مشاهده کند. در حالی که تلویزیون‌های پلاسما زاویه دید بسیار گسترده‌ای دارند. انواع LED در این زمینه چندان مناسب عمل نمی‌کنند و باید تصویر آنها را از روبه‌رو مشاهده کرد.
فناوری نمایش
در ساخت تلویزیون‌های مدرن از سه فناوری اصلی LCD، LED و پلاسما استفاده می‌شود اما با کاهش هزینه ساخت و تولید، پنل‌های OLED نیز با سرعت بسیار کمی در حال معمول شدن هستند. فناوری LCD به دلیل نیاز به فضای زیاد جهت جای دادن لامپ مهتابی داخل بدنه سهم بسیار کمی در تولیدات برندهای گوناگون دارد و می‌توان با اطمینان گفت فناوری LED جای آن را گرفته است. در این روش به جای استفاده از لامپ مهتابی حجیم از نواری از LED های سفید در گوشه‌های تصویر استفاده می‌شود که با تابش به سمت مرکز و جاری شدن نور آنها از طریق صفحات انتقال‌دهنده نوری، تمام سطح پنل روشن می‌شود. البته در تلویزیون‌های LED گرانقیمت‌تر که به انواع Full LED یا Full Array موسوم‌اند تمام سطح پشتی پنل با دسته‌های LED پوشانده می‌شود که هر کدام به صورت جداگانه کنترل می‌شوند و به دستگاه امکان می‌دهند فقط بخش‌های مورد نیاز از پنل را روشن کند. چراغ‌های LED دارای درخشندگی بسیار زیادی هستند و همین امر موجب تفاوت محسوس بین روشنایی تلویزیون‌های LED با LCD می‌شود و به علاوه بستری برای تولید رنگ‌های درخشان و طیف‌های وسیعی از رنگ ایجاد می‌کند که در نسل‌های قبلی تلویزیون میسر نبود. امروزه سازندگان با بستن قرارداد با برندهای تولیدکننده LED آنها را به ساخت LED هایی با قدرت بیشتر و قطر کمتر ترغیب می‌کنند و بدین ترتیب روزبه‌روز از قطر این گونه تلویزیون‌ها نیز کاسته می‌شود. امکان روشن و خاموش کردن مجزای LEDها در این تلویزیون‌ها موجب افزایش درجه سیاهی تصویر می‌شود و جایی که به رنگ سیاه مطلق نیاز است هیچ LED ای روشن نخواهد شد. فناوری دیگر در ساخت تلویزیون، پلاسما نام دارد که در آن هر پیکسل از تصویر به صورت جداگانه روشن می‌شود و به واحدهای تولیدکننده نور مجهز است. در این روش گاز موجود در واحد تشکیل‌دهنده تصویر با عبور جریان برق یونیزه شده و از خود نور ساطع می‌کند که آن را از وجود نور پس‌زمینه بی‌نیاز کرده و زاویه دید دستگاه را به خوبی افزایش می‌دهد. برای یونیزه کردن گاز داخل پنل انرژی زیادی لازم است و گرمای قابل توجهی نیز تولید می‌شود و همین امر راندمان پایین‌تر و مصرف برق بالاتر پنل‌های پلاسما را توجیه می‌کند اما در سال‌های اخیر تولیدکنندگان پنل‌ها با دستیابی به فناوری جدید مصرف برق تلویزیون‌های پلاسما را به نحو محسوسی کاهش داده‌اند و در نتیجه می‌توان از این دستگاه‌ها به عنوان تلویزیون‌های سازگار با محیط زیست یاد کرد. در نهایت به فناوری OLED می‌رسیم که هیچ ارتباطی به تلویزیون‌های LED ندارد و در آن هر واحد ساختاری تصویر به یک LED بسیار کوچک مجهز شده که از کشیدن لایه‌ای از مواد آلی فلورسنت روی ماده زمینه‌ای حاصل می‌شود و از نظر درخشندگی، تنوع رنگ، کنتراست، درجه سیاهی و زاویه دید از تمام فناوری‌های دیگر بهتر عمل می‌کند. در حال حاضر ساخت چنین پنل‌هایی هزینه‌ای گزاف در پی دارد و تنها دو برند ال‌جی و سونی این تلویزیون‌ها را می‌سازند که البته خرید یک مدل 15 اینچی از آن هزینه‌ای بسیار بالا نیاز دارد. قطر پنل‌های OLED بسیار باریک است و بی‌شک در آینده نزدیک می‌توان آنها را در دکور داخلی هر خانه مدرنی مشاهده کرد.
ارتباط با سایر لوازم خانگی
بخشی از زیبایی تلویزیون‌های HD در قسمت پشتی آنها نهفته است که البته تنها برخی از کاربران توانایی دیدن این زیبایی را دارند. کانکتورهای موجود در پشت تلویزیون یکی از مهم‌ترین مشخصات آن به شمار می‌روند و تعدد آنها به کاربر امکان می‌دهد تلویزیون خود را به انواع و اقسام دستگاه‌های دیگر متصل و از آن به بهترین نحو استفاده کند. در تلویزیون‌های امروزی کانکتور کامپوزیت تقریبا به طور کامل به فراموشی سپرده شده و کانکتور مذکور جز برای عده معدودی که هنوز از دستگاه‌های VCR نواری استفاده می‌کنند کاربردی ندارد. در عوض تلاش در جهت افزایش تعداد کانکتورهای HDMI صورت گرفته تا کاربر بتواند دستگاه را همزمان به پخش‌کننده بلو-ری، ست تاپ باکس، کنسول بازی و دوربین متصل کند و با فشار یک دکمه، پخش هر کدام از آنها را ممکن سازد. از تغییرات شگرف دیگر که در تلویزیون‌های جدید اتفاق افتاده افزایش تعداد کانکتورهای USB است که می‌توان یکی را صرف پخش فیلم، دیگری را صرف ضبط تصاویر و آخری را برای اتصال رابط وای‌فای به کار برد. ترکیب تعداد پورت‌های USB با پشتیبانی عالی از فرمت‌های صوتی تصویری یکی از بزرگ‌ترین موهبت‌ها در دنیای تلویزیون‌هاست و کاربرانی که عادت دارند تصاویر و فیلم‌های خود را روی فلش و هارد حمل کنند باید حتما به این ویژگی توجه داشته باشند. شکاف کارت SD که در تلویزیون‌های پاناسونیک، شارپ و فیلیپس دیده می‌شود امکان مشاهده تصاویر و فیلم‌های ضبط‌شده توسط دوربین‌های دیجیتال را در اختیار کاربر قرار می‌دهد و بیشتر به درد افرادی می‌خورد که دائم از دوربین عکاسی یا فیمبرداری خود استفاده می‌کنند. از کانکتورهای مهم دیگر روی تلویزیون‌های مدرن می‌توان به پورت LAN اشاره کرد که با معمول شدن اشتراک اینترنت ADSL در خانه‌ها اهمیت زیادی پیدا کرده است. با اتصال تلویزیون به شبکه می‌توان فایل‌های صوتی یا تصویری را در شبکه خانگی بین دستگاه‌های پخش و نمایش تبادل کرد و توانایی‌های اینترنتی دستگاه را محک زد.
دنیای بی‌پایان اینترنت
تعداد زیادی از تلویزیون‌های مدرن به مرورگر داخلی اینترنتی مجهزند که امکان وب‌گردی بی‌دردسر را به کاربر می‌دهد و حتی روی ریموت تعدادی از آنها کیبوردی کامل برای وارد کردن آدرس تعبیه شده است. قابلیت‌های اینترنتی تلویزیون‌ها در ایران چنان که باید و شاید کاربردی نیست اما در کشورهای دیگر می‌توان بسیاری از کارهای روزمره مانند مشاهده اخبار، وضعیت آب و هوایی، کرایه فیلم، چک کردن ایمیل و... را توسط قابلیت‌های اینترنتی تلویزیون‌ها انجام داد.
کنترل از راه دور
ریموت تلویزیون‌های مدرن راه اصلی ارتباط کاربر با دستگاه به شمار می‌آید و نیمی از توجه طراحان تلویزیون به ساخت ریموتی راحت و کاربردی معطوف می‌شود. یک ریموت ایده‌آل باید دارای دکمه‌هایی با نور پس‌زمینه باشد تا کاربر بتواند بدون دردسر آن را در تاریکی به کار برد و همچنین دکمه‌های بزرگ و متمایزی داشته باشد تا تنها بتوان با لمس کردن مکان دکمه دلخواه را یافت. برخی تلویزیون‌ها دو ریموت در اختیار کاربر قرار می‌دهند که یکی مخصوص تنظیمات دقیق و کابل تلویزیون است و معمولا دور از دسترس میهمانان قرار می‌گیرد و دیگری نیز تنها واجد دکمه‌هایی برای تغییر کانال و تنظیم حجم صداست و به افراد بازیگوش امکان نفوذ در تنظیمات داخلی تلویزیون را نمی‌دهد. در برخی ریموت‌ها مانند آنچه سامسونگ همراه گرانقیمت‌ترین تلویزیون‌های خود ارائه می‌کند، یک نمایشگر رنگی بزرگ و دقیق مشاهده می‌شود که کاربر می‌تواند پیش‌نمایش کانال‌های دلخواه تلویزیونی خود را روی آن ببیند و در صورت نیاز آن را برای نمایش عمومی فراخوانی کند. ریموت ارائه‌شده همراه تلویزیون C9000 سامسونگ بیشتر به یک گوشی لمسی فردایی شباهت دارد و کار با آن یکی از جالب‌ترین تجربیات در قرن 21 به شمار می‌رود. برخی سازندگان تلویزیون فراتر رفته‌اند و با نوشتن برنامه‌های رایگان برای اپل امکان کنترل تلویزیون را از طریق آی‌پاد تاچ و آی‌فون نیز فراهم می‌آورند که البته منوط به داشتن قابلیت وای‌فای در تلویزیون است.
نمایش بعد سوم
بدیهی است که مهم‌ترین نوآوری در ساخت تلویزیون، نمایش سه‌بعدی در آنهاست که با سرعتی سرسام‌آور پیشرفت می‌کند و تمام دستگاه‌های صوتی تصویری خانگی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. در حال حاضر تصاویر سه‌بعدی با دو فناوری اکتیو و پسیو در اختیار کاربران قرار می‌گیرد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. در فناوری اکتیو، تصویر Full HD به طور جداگانه برای چشمان چپ و راست پخش می‌شود اما سرعت تناوب آن به قدری بالاست که کاربر تصویر دو چشم را به طور همزمان می‌بیند و عینکی که وظیفه بلوکه کردن چشم دیگر را دارد از طریق امواج نامرئی با تلویزیون در ارتباط است. عینک مذکور یک وسیله پیشرفته الکترونیکی است که مشخص می‌کند برای دیدن کدام لحظه، کدام چشم باید بلوکه شود و فرمان نمایش یا بلوکه کردن هر فریم از تصویر را از تلویزیون دریافت می‌کند. سابق بر این عینک‌های سه‌بعدی از طریق یک فرستنده مخصوص با تلویزیون در ارتباط بودند اما با ساخته شدن عینک‌های بلوتوث این جزء مزاحم از تلویزیون حذف شده است. عینک‌های اکتیو به دلیل پیچیدگی مدارهای داخلی وزن و قیمت زیادی دارند و ضمن اینکه در طولانی‌مدت کاربر را خسته می‌کنند، خرید هر کدام از آنها بین 150 تا 300 هزار تومان هزینه در پی دارد. بدین ترتیب نیاز به تلویزیون‌های ارزان‌قیمت موجب شد برندهایی نظیر فیلیپس و ال‌جی دست به ساخت تلویزیون‌های پسیو بزنند که در آن از عینک‌های پولاریزه معمولی چند ده هزار تومان استفاده می‌شود. در تلویزیون‌های پسیو خطوط عمودی تصویر نصف شده و یک در میان برای چشم چپ و راست در نظر گرفته می‌شود و به این ترتیب می‌توان تصاویر را با سرعت بسیار زیادی پخش کرد. خطوط اول، سوم، پنجم و به طور کلی خطوط عمودی فرد برای یک چشم و خطوط عمودی زوج برای چشم دیگر پخش می شوند که پخش آنها در قطب مخالف موجب جداسازی آنها از طریق شیشه‌های پولاریزه عینک می‌شود. عیب این روش افت رزولوشن عمودی تصویر است که البته به دلیل سرعت بالای پخش و درماندگی مغز انسان در تشخیص، برای کاربر مشکل زیادی در پی ندارد. بزرگ‌ترین آفت تصویر تلویزیون‌های اکتیو پدیده Crosstalk یا تکرار است که به دلیل سرعت کم تناوب ایجاد می‌شود و هر چه پنل سرعت عکس‌العمل بیشتری داشته باشد کمتر از این پدیده رنج می برد. اثر تکرار در تصویر به شکل نمایش دوگانه سوژه دیده می‌شود که چشم و مغز کاربر در تلاش برای تمرکز روی آن به سرعت خسته می‌شوند. کاربران نسل‌های اول تلویزیون‌های سه‌بعدی به شدت از این موضوع در رنج بودند اما با ساخت پنل‌های جدید این مشکل نیز برطرف شده است. تلویزیون‌های پسیو به دلیل عدم نیاز به پخش متناوب تصویر پدیده تکرار را مشاهده نمی‌کنند و این امر در کنار قیمت بسیار کم عینک‌های پسیو مهم‌ترین مزایای این فناوری را تشکیل می‌دهند. هم‌اکنون نبرد بزرگی بین طرفداران فناوری اکتیو و پسیو در گرفته است و به دلیل وجود مزایا و معایب مهم برای هر دو طرف، برگزیدن برنده برای این دو روش ممکن نیست. طرفداران رزولوشن عالی و کیفیت تصویر از فناوری اکتیو حمایت می‌کنند و کاربران با بودجه محدود و خانواده‌های پرجمعیت نیز طالب فناوری پسیو هستند اما به نظر می‌رسد با پیشرفت فناوری و کاهش هزینه ساخت بتوان بر تمام مشکلات فناوری اکتیو غلبه کرد و در آینده نزدیک عینک‌های سبک و ارزان‌قیمت و پنل‌هایی عاری از تکرار را به چشم دید.
مصرف انرژی
تلویزیون‌های HD به دلیل ابعاد بزرگ‌تر خود محتاج انرژی بیشتری هستند و سنگینی بهای قبض برق به خصوص برای کاربرانی که 24ساعته پای تلویزیون نشسته‌اند نگران‌کننده خواهد بود. برای آن دسته از کاربرانی که می‌خواهند هزینه بسیار کمی برای برق تغذیه‌کننده تلویزیون بپردازند فناوری LED بهترین راهکار است و در میان دو روش ساخت تلویزیون‌های LED، روش نوردهی نواری یا جانبی مصرف برق کمتری در پی دارد. چراغ‌های LED را می‌توان با ولتاژ و جریان بسیار کمی فعال کرد و با کاربرد مواد جدید و پیشرفت فناوری، هر روز LEDهای پرنورتر و کم‌مصرف‌تری ساخته می‌شوند. تلویزیون‌های Full LED به دلیل داشتن LEDهای بسیار زیاد در پشت پنل مصرف برق بیشتری دارند اما باز از تلویزیون‌های LCD و پلاسما کمتر برق مصرف می‌کنند. سابق بر این تلویزیون‌های پلاسما برای فعال کردن زیرواحدهای تصویری خود به برق زیادی نیاز داشتند اما با کاهش فاصله بین گاز و پنل این مشکل برطرف شده و می‌توان پلاسماهای جدید را بدون نگرانی بابت بهای قبض برق به کار برد. کاربران تلویزیون‌های سه‌بعدی باید بدانند با گذاشتن عینک روی سر، بخش قابل توجهی از درخشندگی تصویر دستگاه از بین می‌رود و باید آن را از طریق منوهای تلویزیون افزایش داد. این افزایش درخشندگی به معنای کاربرد برق بیشتر است و باید دانست که نمایش فیلم‌های سه‌بعدی مصرف برق بیشتری در پی خواهد داشت. اینجاست که فناوری پنل چهاررنگ شارپ بار دیگر برگ برنده خود را رو می‌کند و نوید مصرف برق کمتر هنگام نمایش تصاویر سه‌بعدی را به کاربر می‌دهد. در میان رنگ‌های موجود در طیف کامل مرئی، رنگ زرد بیشترین درخشندگی را دارد و با کاربرد زیرواحدهای زردرنگ در ساخت هر پیکسل، درخشندگی کلی پنل افزایش می‌یابد و دستگاه می‌تواند با مصرف برق کمتر، تصویر درخشان‌تری نمایش دهد. این امر در مورد تصاویر سه‌بعدی نیز صدق می‌کند و حین دیدن این تصاویر می‌توان از مصرف برق کمتر پنل‌های Quattron شارپ مطمئن بود. در آینده نزدیک تلویزیون‌های OLED به بازار می‌آیند که مصرف برق بسیار کمی دارند و با همین مصرف پایین تصاویری به مراتب درخشنده‌تر و پررنگ‌تر از تلویزیون‌های امروزی ایجاد خواهند کرد.
محسن آرونی
عصر ارتباط
پاسخ با نقل قول
