موضوع: چرا باید بگوییم "امام خامنه ای"؟

پس اگر قرار باشد در زمان غیبت ایشان کسی به نام ولی فقیه را بنیان نهیم و ان را علم کنیم و انواع بدعت را در دین بوجود بیاوریم دیگر وجود زنده امام زمان به چه درد میخورد؟

خب این حرف ها را زودتر می زدید
اشکال شما خیلی کلی تر از لقب امام برای رهبر است
شما با اصل ولایت فقیه مشکل دارید .....ایرادات شما اعتقادیست متاسفانه!

نوشته اصلی توسط شعیب صالح

به نام خدا
دوستان عزیز شاید از اینکه لحظاتی با هم بحث کردیم خسته شدید. اما شیطان بطور دایم در کنار ما انسانهاست. نه غذا میخورد و نه جای خوب میخواهد. نه خانواده ای دارد که به فکرشان باشد و نه دوستی که بخواهد از او دفاع کند. و خداوند هم تا روز معین به او فرصت داده است.
او هیچ کاری ندارد به جز یک کار و ان هم دشمنی با انسان است. اگر او را از در بیرون کنید از دیوار می اید اگر از دیوار بیرون کنید از سقف میاید. کاری ندارد. تنها کار او گمراه کردن انسان است.

و ایا با تو ای فرزند ادم عهد نکردیم که شیطان را نپرستید و از او دوری کنید که او برایتان دشمن اشکار است؟

و از رسول خدا(ص) منقول است: که راه یافتن شرک به دل انسان از راه رفتن مورچه سیاه بر روی تخته سنگ سیاه در دل شب تاریک پنهانتر است.

قال مولانا الامام المهدی-عجل الله تعالی فرجه الشریف- :
(أَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَهُ فَارْجِعوُا فیها إِلى رُواهِ حَدیثِنا، فَإِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْكُمْ وَأَنَا حُجَّهُ اللّهِ عَلَیْهِمْ)[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
امّا در رویدادهاى زمانه، به راویان حدیث ما رجوع كنید. آنان، حجت من بر شمایند و من، حجّت خدا بر آنانم



وقتی میفرمایند در اتفاقات زمانه به راویان حدیث ما رجوع بکنید یعنی ای جمعیت شیعه در میان شما کسانی هستند که مورد وثوق و اعتماد ما هستند و

تنها از ما حدیث میگویند
از ما روایت میکنند
حرف ما را به شما میرسانند
همانند نواب اربعه(س) فقط و فقط گفتار و کردار و رفتار ما را به شما میرسانند.
نه بر ان چیزی می افزایند و نه از ان چیزی میکاهند. نه بعتی می اورند و نه نقصانی در کلام ما ایجاد میکنند.
همانند سید رضی
همانند شیخ کلینی
همانند شیخ مفید
و در تاریخ معاصر همانند علامه مجلسی



شما میخواهید بگویید که اقای خمینی و خامنه ای از راویان حدیث هستند؟

به خدا من خود را به خواب نزده ام و این شما هستید که در خواب غفلت فرو رفته اید.

و بزرگترین عیب شما در این است که وجود موثر امام زمان را انکار میکنید و غیبت را به معنای عدم وجود میبینید.
داستان شما داستان حضرت موسی(ع) و گوساله سامری است که قوم موسی چند روز پس از غیبت موسی بدعتی در دین گذاشتند.
برادر من! امام زمان غایب از دیده هاست غایب از دلها که نیست؟
پس اگر قرار باشد در زمان غیبت ایشان کسی به نام ولی فقیه را بنیان نهیم و ان را علم کنیم و انواع بدعت را در دین بوجود بیاوریم دیگر وجود زنده امام زمان به چه درد میخورد؟

دیگر بین ما و سنیها که معتقدند مهدی(ع) هنوز به دنیا نیامده است چه فرق است؟

وقتی بود و نبود امام بدرد جامعه نخورد بودنش چه فایده دارد؟

برادر گرامی اشکال شما در این است که میخواهید امام را تعریف کنید.
این حرف مانند این است که بگویید خدا را تعریف بکن. ایا از نظر شما میشود خدا را تعریف کرد یا باید با توجه به صفات بیشمار باریتعالی نسبت به احد لایزال معرفت پیدا کرد؟

حرف شما مانند این است که بگویید خدا یعنی افریدگار جهان. پس هر افریدگاری میتواند خدا باشد. هر مخترعی میتواند خدا باشد.
میگویید امام یعنی قائد و رهبر و پیشوا و هدایتگر. پس هرکس اینها باشد امام است. در حالی که امام قابل شناخت نیست و فقط با توجه به صفات ایشان به فراخور حال افراد نسبت به انها معرفت پیدا میشود.

و همان گفتار امام علی(ع) معنای کامل امام را میرساند: که مارا خدا مپندارید انگاه هرچه میخواهید درباره ما بیاندیشید.

شما که هنوز شناختی نسبت به مقام امامت ندارید و این که در بود و نبود حجت باید تابع مطلق او بود و همواره از در تسلیم وارد شد چگونه میگویید که:

چطور میشود نام اسلام توسط افرادی زنده شود که هنوز خود هیچ اگاهی نسبت به اصول پایه دین اسلام و ولایت ان ندارند؟

ابوبصير يكى از شيعيان پاك و مخلص امام صادق عليه السلام مى گويد:
من با آن حضرت در مراسم حج شركت نمودم .
هنگامى كه به همراه امام عليه السلام كعبه را طواف مى كرديم ، عرض ‍ كردم :
- فدايت شوم ، آيا خداوند اين جمعيت بسيار را كه در حج شركت نموده اند مى آمرزد؟
امام صادق عليه السلام فرمود:
- اى ابا بصير! بسيارى از اين جمعيت كه مى بينى ، ميمون و خوك هستند!
عرض كردم :
- آنها را به من نشان بده !
آن حضرت دستى بر چشمان من كشيد و كلماتى به زبان جارى نمود. ناگهان ! بسيارى از آن جمعيت را ميمون و خوك ديدم ، وحشت كردم ! سپس بار ديگر دستش را بر چشمان من كشيد، آن گاه دوباره آنان را همان گونه كه در ظاهر بودند ديدم . سپس فرمود:
- اى ابا بصير! نگران مباش ! شما در بهشت ، شادمان هستيد و طبقات دوزخ جاى شما نيست .
سوگند به خدا! سه نفر، بلكه دو نفر، بلكه يك نفر از شما شيعيان حقيقى در آتش دوزخ نخواهد بود.

و نام او بسیار بر زبانها برده میشود ولی از یاد او در دلها خبری نیست.

قالَ الاْمامُ أبوُ جَعْفَر محمّد الباقر (علیه السلام): لَوْ أنَّ الاْمامَ رُفِعَ مِنَ الاْرْضِ ساعَةً، لَماجَتْ بِأهْلِها كَما یَمُوجُ الْبَحْرُ بِأهْلِهِ.([4])
فرمود: اگر امام و حجّت خدا لحظه اى از روى زمین و از بین افراد جامعه برداشته شود، زمین اهل خود را در خود مى بلعد و فرو مى برد همان طورى كه دریا چیزهاى خود را در خود متلاطم و آشفته مى سازد.

ایا امامی که نبودش دنیا را چنین ویرانه میکند جامعه شیعه را که همه دنیا برایش افریده شده است به حال خود رها میکند تا هرکس به ظن خویش یار شود؟

و ایا خدا به ولایت غیر معصوم حکم میدهد؟

به خدا این بدعت در دین است. چیزی به نام ولایت فقیه و نایب امام زمان بودن در دین اسلام وجود ندارد و هر انچه هست ولایت خدا و اولیا برگزیده خداست.

و در روز قیامت هرکس با امام خویش برانگیخته میشود. شما با کدام امام برانگیخته میشوید؟

قالَ (علیه السلام): مَنْ أفْتَى النّاسَ بِغَیْرِ عِلْم وَ لا هُدىً، لَعَنَتْهُ مَلائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلائِكَةُ الْعَذابِ، وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفَتْیاهُ.([7])
فرمود: هركس درباره مسائل دین فتوا و نظریه اى دهد كه بدون علم و اطّلاع باشد، ملائكه رحمت و ملائكه عذاب او را لعن و نفرین مى كنند و گناه عمل كننده ـ اگر خلاف باشد ـ بر عهده گوینده است.

- قالَ (علیه السلام): بُنِیَ الاْسْلامُ عَلى خَمْسَةِ أشْیاء: عَلَى الصَّلاةِ، وَ الزَّكاةِ، وَ الْحَجِّ، وَ الصَّوْمِ، وَ الْوِلایَةِ، وَ لَمْ یُنادَ بِشَیْىء مِثْلَ ما نُودِىَ لِلْوِلایَةِ.([10])
فرمود: دین مبین اسلام بر پنج پایه و اساس استوار است: نماز، زكات، خمس، حجّ، روزه، ولایت اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام).
سپس افزود: آن مقدارى كه نسبت به ولایت سفارش شده است نسبت به هیچ كدام تأكید نگردیده است و ولایت اساس و محور تمام اعمال مى باشد.

قالَ (علیه السلام): الْحِكْمَةُ ضالَّةُ الْمُؤْمِنِ، فَحَیْثُ ماوَجَدَ أحَدُكُمْ ضالَّتَهُ فَلْیَأخُذْها.([28])
فرمود: دانش و حكمت، گمشده ـ ارزشمندى است براى ـ مؤمن كه هر كجا و نزد هركس یافت شود باید آن را دریافت نماید.

دوستان گرامی
بیایید خودتان قضاوت کنید. از ابتدای این بحث من چند بار به راویان حدیث مراجعه کرده ام و از انها حدیث گفته ام و شما چندبار به انها رجوع کرده اید و از انها حدیث گفته اید؟

دوست عزیز
در ان دنیا نکیر و منکر از خدایت میپرسند از پیامبرت میجویند و از ولایتت سوال میکنند و از نماز و روزه و حق الناس بازجویی میکنند. و نمی ایند از مدارک تحصیلی سوال بپرسند.

در خصوص کلمه عبد باید گفت مگر امام بنده خدا نیست؟
و اگر از عبد به تمامی انسانها تعبیر میکنی باید بگویم که نه خدا را شناخته ای و نه پیامبر را و نه امامان حق را شناخته ای.
زیرا اگر کوچکترین شناختی از ایشان داشتی میدانستی که این صفات توسط انسان معمولی نمیتواند کسب شود. و خدا برای ادم معمولی حد و حدود قرار داده است.
موفق باشید

سلام جناب شعیب!
این همه نوشتین اما بیشترش به بحث ما ربطی نداشت.

شما مدعی هستین که ولایت فقیه، مشکل هست. پس گیرتون سر کلمه ی امام برای امام خمینی(ره) و امام خامنه ای(دام ظله) نیست.

خوب شد که بحثها با شما منجر به شفافیت موضع شما منجر شد.

امام زمان(عج) بر دلهای مومنین و مومنات، نظر دارند و طبق حدیث شریفی از خودشون، از مراعات حال شیعیان اهمال نمیکنند. اما گویا شما ادعا میکنین که امام زمان(عج) همه ی بایدها و نبایدهای کوچک و بزرگی که یک شیعه در زمان غیبت به اونها گیر میکنه رو میان و در دل اون شیعه بهش الهام میکنن؟ آیا منظورتون از وجود موثر امام زمان(عج) اینه؟ بدیهیه که اینطور نیست. حضرت صاحب الزمان(عج) در زمان غیبت، هدایت عام ندارند و مثل خورشید پشت ابر میمانند. چه شما این حرف رو قبول بکنین و چه نکنین و چه سعی کنین که این رو به گوساله پرستی قوم موسی ربط بدین.

شیعه باید یاد بگیره که گوش به فرمان و مطیع رهبری عالم و خدایی باشه. اساسا دلیل به وجود اومدن غیبت هم همین بود. چرا که شیعیان پس از دوران بنی عباس، روحیه ی ولایت پذیریشون از بین رفته بود و هر کدوم پراکنده شده ساز جدا از دیگران میزدند. در حالی که تا قبل از اون، به طور مثال در زمان پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع)، این بزرگواران اگه یک حکم کوتاه یک خطی برای یک نفر صادر میکردند و همگان رو بر اطاعت از اون فرد دستور میدادند، همه ولایت اون فرد عادی رو برای خودشون مفروض میداشتند. اما این روحیه در سالهای پس از واقعه ی عاشورا، رفته رفته کم رنگ و کمرنگ تر شد.

غیبت معصوم(ع) برای این به وجود اومد که شیعیان تمرین کنند که گوش به فرمان کسی باشند که او رو رهبر خودشون قرار میدن. رهبری که شبیه ترین افراد از لحاظ معنوی و علم به امام زمانشون باشه. وقتی تمرین ولایت پذیری کردند و وقتی خودشون به این نتیجه رسیدند که احقاق کلمه ی حق که در قرآن وعده داده شده، جز با مطیع بودن برای اوامر مولا محقق نمیشه، اون وقت ظهور حضرت حجت(ارواحنا فداه) اتفاق می افته. (حتی اگر اون مولا حضرت موسی پیامبر باشه و قوم اطرافش هم بنی اسرائیلی باشن که اون همه معجزه خدا براشون فرستاد و از غذاهای بهشتی هم خورده بودن و ... اما وقتی پای عمل رسید به موسی گفتند تو و خدای خودت برین بجنگین و ما همینجا میشینیم! چون گوش به فرمان بودن رو تمرین نکرده بودن و کلمه ی حق محقق نشد)

البته این نکته خیلی مهمه که کسی رهبر باشه که صالح ترین فرد و شبیه ترین انسان به معصوم در زمان غیبت باشه که از درایت سیاسی و علم الهی هم بهره ی کافی داشته باشه. وگرنه وهابیون هم گوش به فرمان بودن از یک انسان رو دارن تمرین میکنن. اما یک انسان فاسق. چرا که این در ذات همه ی انسانهاست که برای خودشون رهبر داشته باشن. به روایتی که در ادامه از امیرالمومنین (ع) که در پاراگراف بعد میارم توجه داشته باشین. برای همینه که رهبری در کشور ما، بعد از ملاحظات و دقتهای زیاد انتخاب میشه که اون فرد بهترین گزینه ی موجود برای رهبری باشه. دقیقا مشابه انتخاب مرجع تقلید که در ابتدای همه ی رساله ها هست که: «فامّا من كان من الفقهاء صائناً لنفسه، حافظاً لدينه، مخالفاً لهواه، مطيعاً‌ لامر مولاه، فللعوام ان يُقلّدوه.» این ملاحظاتی که امام صادق(ع) میفرمایند اساسا برای یک مرجع تقلید بیان نشده چرا که در زمان خود حضرت امام صادق(ع) تکثیر رساله ی عملیه ی ایشون برای مناطق مسلمان نشین دوردست، کار سختی نبوده و احتیاجی به انتخاب مرجع تقلید اونهم در زمانی که خود معصوم حضور داره، واسه ی مردم نیست. مرجع تقلید به معنای امروزی برای دوره ی غیبت هست که دسترسی به معصوم برای احکام جدید نیست. اما چرا امام صادق(ع) چنین شرایطی رو برای یک فقیه نام میبرن؟ تقلید در اینجا فقط در احکام شرعی نیست. تقلید در اینجا یعنی تبعیت محض از هرگونه اوامری که او دستور میدهد. و این حدیث سندی بر وجود ولایت یک فقیه جامع الشرایط بر جامعه ی اسلامی است.

اما بریم سراغ روایتی که وعده دادم از حضرت علی(ع) میارم. امیرالمومنین(ع) در روایتی میفرمایند که شما در یک امر مجبور هستین و هیچ اختیاری ندارید و اون امر داشتن یک رهبر هست:

لابُدَّ لِلنّاسِ مِن اَميرٍ بِرٍّ أَو فاجِرٍ

یعنی اگه تمرین نکرده باشین که از رهبر صالح تبعیت کنید، ناخوداگاه بدون اینکه کسی مجبورتون کنه از رهبری فاسق و فاجر تبعیت خواهید کرد. چرا که هیچ مردمی بدون رهبر نخواهد ماند. این فطرت انسانهاست که تمایل دارن ولایت پذیری داشته باشن.

ولایت فقیه در کشور ما هم در راستای تمرین مطیع بودن و گوش به فرمان بودن از امیری صالح و برّ هست که شبیه ترین افراد به امام زمان(عج) باشه. تا وقتی حضرت ظهور کردند، آماده ی گوش به فرمان بودن برای اون حضرت رو هم داشته باشیم. و شما خودتون ببینید مسلمانانی که چنین نکردند، به چه روزی افتادند؟ مردم مصر انقلاب اسلامی کردند و حسنی مبارک رو بیرون کردند اما به واسطه ی نداستن رهبری صالح و یکپارچه که همه خودشون رو مطیع اوامرش بدونن، انقلابشون به جنگ داخلی تبدیل شد چرا که هر کسی ادعای رهبری و برتر بودن رو داره. همینطور کشوری مثل عراق. همینطور کشوری مثل فلسطین. اما شما ببینین در کشور ما علیرغم دشمنیهای بسیار زیادی که با ایران شد، هیچ شباهتی بین ما و مردم مصر و عراق و ترکیه وجود نداره. این کشور به واسطه ی عنایات حضرت ولیعصر(عج) از همه ی این آفات سربلند بیرون اومده در حالی که دشمنی های دشمنانش به مراتب سنگین تر و سخت تر از کشورهای مشابه دیگه بوده.

شما حتی میتونین به کشور لبنان و حزب الله این کشور نگاه کنین. اونها هم تمرین گوش به فرمان رهبری واحد رو تمرین کردند. الان کارشون به جایی رسیده که از کشوری که در 6 روز تسلیم اسرائیل میشه (به همراه 5 کشور دیگه) تبدیل شدن به کشوری که در عرض 33 روز به تنهایی و بدون کمک کشورهای همسایه اش، همون اسرائیل رو (و بلکه اسرائیلی به مراتب قوی تر از اسرائیل سابق رو) به زانو در میاره! این ثمره ی تمرین ولایت مداری در این کشوره.

نوع تفکرات شما مبنی بر اینکه بریم گوشه ی خونمون بشینیم تا خود حضرت بیان و بر دلهای ما عنایتی بکنن و راه رو به ما نشون بدن، منجر به تولد تفکرات ادعاهای عجیب و غریب با امام زمان(عج) و صوفیگری میشه. هرچند که شما ادعا کنین منظورتون اینطوری نیست. اما با توجه به رویتی که از امیرالمومنین علیه اسلام گذاشتم، عاقبت کار همون خواهد بود.

جهت مطالعه ی بیشتر در رابطه با موضوع ولایت فقیه اگه واقعا به دنبال کشف حقیقت هستین، کتاب «پرسشها و پاسخها» تالیف استاد محمدتقی مصباح یزدی رو بهتون معرفی میکنم. لینک دانلود این کتاب در اینترنت به وفور پیدا میشه.

پی نوشت:

{محتواي مخفي}

سلام منو رسوندین؟

=======================

نوشته اصلی توسط صبح ازل

خیر جناب ، این لقب از سال 56 به کار رفت، منظورم از سیاسون افرادی همچون قطب زاده و بنی صدر و روسای مجاهدین ( و کلا چپی ها) بود که این لقب را بنا به مطامع خود جا انداختند. متاسفانه سن شما بسیار کم است و قبل از انقلاب که سهل است حتی دوران خاتمی را هم بیاد نمی آورید و همچنین مطالعه چندانی هم ندارید ، بنابراین هر دروغی را که تریبونهای رسمی و حکومتی می گویند به راحتی باور می کنید.

سلام جناب!
ممنون که ادب خودتونو نشون دادین. تشکر. میزان مطالعات و حدود سن شما رو هم با این پست شما تا حدودی متوجه شدم. ممنون.

یکی میاد و ادعا میکنه که این حرفها رو صداوسیمای جمهوری اسلامی یادتون داده. پس غلطه. یکی دیگه هم میاد و ادعا میکنه که این حرفها رو مجاهدین خلق بهتون یاد داده، پس غلطه. فکر کنم نفر بعدی هم بیاد و ادعا کنه که این چیزا رو کاخ سفید بهتون یاد داده!! :دی


موفق باشین.
92/5/29

حمید خان با این توضیحاتی که دادید اگر باز همانها را تکرار کردند و گفتند شما براه کج می روید چه ؟
بابا ایشون اصلا قائل به هیچ شخصی نیستند که در غیبت امام عصر رهبری کنند .
اعتقاد به کشتیرانی بی ناخدایند . یا کنترل از راه دور . اما گیرنده نداشته باشه . مثلا " امام زمان بر جامعه نظارت کنه هر کجا خدشه ای دید خودشان تشریف بیاورند در یک جایی تذکر عمومی بدهند و باز غیب شوند . اصلا هم نیاز به نائب و نماینده ندارد . حالا راوی احادیث هم نباید خمینی یا خامنه ای باشد .هر کسی باشد غیر از اینها . چون زبانشان به مرگ بر آمریکا و اسرائیل و انگلیس و امثالهم آغشته شده اند و از دین خارج شده اند . این هم یک شکل از ادبیات دین فهمی در عصر امروزه دیگه چه میشه کرد ؟

این مطلب هم بد نیست بزرگواران مطالعه کنند :
دلایل قرآنی
در قرآن کریم واژه « امام » دوازده بار به کار برده شده است که هفت مرتبه به صورت مفرد یعنی « امام » و پنج مرتبه به صورت جمع - ائمه - به کار رفته است. در معنای کلمه « امام » در فارسی معانی متعددی از جمله « پیشوا، جلودار، رهبر » و مترادفات این کلمات ذکر شده که ترجمه تحت اللفظی « امام » دقیقا منطبق با « پیشوا » و « رهبر » می باشد. « پیشوا » یعنی کسی که پیشرو است و عده ای تابع و پیرو او هستند. ولو اینکه آن پیشوا عادل، صادق و هادیِ پیروانش یا ظالم، کاذب و گمراه باشد. امام صادق علیه السلام می فرمایند : « کسی که از شما امامت گروهی را پذیرفت باید مانند گروه پیشرو عمل کند. » {بحار الانوار، ج68،ص 65) در سوره هود آیه 98 خداوند به پیشوایی و جلودار بودن فرعون در رساندن قومش به آتش جهنم اشاره می کند و می فرماید : « يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ » یعنی « روز قیامت پیشاپیش قومش می رود،پس آنان را به آتش درمی آورد » این آیه نشان دهنده آن است که پیشوایی و امامت یک قوم هم می تواند توسط یک فرد هادی و هدایت کننده باشد و هم یک شخص گمراه و کذّاب امامت و جلوداری قومی را در اختیار بگیرد. اکنون به آیات دیگری از قرآن اشاره می کنیم که بیانگر وجود امامان و یا با لفظ صحیح کلمه « ائمه » ای است که پیشرو مردم شده اند.
آیه 73 سوره مبارکه انبیاء : « وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا » یعنی « و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما مردم را هدایت می کردند »
آیه 12 سوره مبارکه توبه : « وَإِن نَّكَثُوا أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ » یعنی « و اگر پیمانهای خود را پس از عهد خویش بشکنند، و آیین شما را مورد طعن قرار دهند، با پیشوایان کفر پیکار کنید »
آیه 24 سوره مبارکه سجده : « وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا » یعنی « و از آنان امامان (و پیشوایانی) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می‌کردند »
آیه 41 سوره مبارکه قصص : « وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ » « یعنی « و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به آتش دوزخ دعوت می کنند »
آیه 74 سوره مبارکه فرقان : « وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا » یعنی « و کسانی که می‌گویند : پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرارده، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان »
آیه 17 سوره مبارکه اسراء : « يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ » یعنی « {به یاد آورید} روزی که هر گروهی از مردم را با پیشوایانشان می خوانیم »
شش آیه شریفه مذکور در رابطه با ائمه ای بود که برخی هایشان مایه ایمان و هدایت و بعض از آنها نیز سبب کفر و ضلالت بودند. اگر به تفسیر آیات فوق نیز مراجعه کنیم در رابطه با ائمه هادی به نکته ای نمی رسیم که بیانگر این باشد که ائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین مصداق این آیات هستند. البته آیاتی که مسئله « امامت » که از اصول اساسی تشیع می باشد را تبیین می کند در جای خود قابل بحث و بررسی است و فعلا موضوع ما به این مسئله ارتباطی ندارد.
از تبیین مسئله « پیشوا » یی در قرآن کریم از جانب خداوند متعال نتیجه می گیریم که :

1- امامت و پیشوا بودن انحصاری نیست.2- هر پیشوایی لزوما معصوم نیست.3- پیشوای یک عده از مردم می تواند هادی باشد و نیز به همان صورت گمراه کننده باشد.
پس بدین گونه از طریق آیات قرآنی اثبات کردیم که امامت و پیشوایی مختص عده ای خاص نیست و هر که به رهبری عده ای از مردم برخیزد می توان به او « امام » و « پیشوا » اطلاق کرد.
پیشــــــــوا و امام در فرهنگ های مختلف
خواجه نصیر الدین طوسی (رضوان الله تعالی علیه) در کتاب « تجرید الاعتقادات » خویش می گوید « الامامة ریاسة عامة » یعنی « امامت ریاست عمومی و عام است ». در همین زمینه چند اعتقاد وجود دارد: 1- امامت به معنای ریاست و زعامت در امور دنیای مردم (اهل سنت) 2- امامت به معنای ریاست در امور دین و دنیا ( برخی از فرق اهل سنت و تشیع) 3- امامت به معنای تحقق بخشیدن به برنامه های دینی اعم از حکومت و به معنی وسیع کلمه اجرای حدود و احکام و عدالت اجتماعی و ... . به یقین مراد ما از « امام » در این مسئله، نوع سوم نیست؛ به دلیل اینکه « امامت » معصومین علیهم السلام مقامی بالاتر از نبوت است به گونه ای که طبق آیات قرآن مبین، حضرت ابراهیم علیه السلام پس از پشت سر نهادن آزمایش ها و آزمون های متعدد الهی به مقام امامت رسید. پس نتیجه می گیریم که این نوع امامت به هیچ وجه داخل در بحث ما نیست و حتی اگر هم بخواهیم نمی توانیم چنین فرض محالی را برای مسئله پیشوا بودن مطرح کنیم چرا که با ادله و قواعد زیادی قابلیت رد کردن را دارد. منظور ما از « امامت » و « پیشوایی » نه قائل شدن معصومیت است و نه اینکه آن « پیشوا » و « امام » مالک جان و ناموس و مال و فکر و عقل مردم است ! پیشوایی امام مورد نظر ما در چارچوب قواعد و احکام دینی است و هر که را از این پا فراتر بگذارد امام خویش که نمی دانیم، او را رد خواهیم کرد. احترام نهادن به امام و پیشوا و الگو یک اصل فرا انسانی می باشد و نمی توان با استناد به این دلیل که شما با نام گذاری اینان به عنوان « امام » سعی در القای شبهه معصومیت برای ایشان دارید احترام نهادن به این بزرگواران را نیز رد کرد. ما در جای خود به این شبهه پاسخ لازمه را خواهیم داد. به مسئله امامت و پیشوایی در فرهنگ های مختلف باز می گردیم و آن را بررسی می کنیم؛ اهل سنت برای بسیاری از دانشمندان خویش از واژه « امام » استفاده می کنند و همواره با به کار بردن این واژه از آنان تجلیل و یادشان را گرامی می دارند و کارهای بزرگ آنان در جهت تألیف کتب روایی و تفسیری را ارج می نهند. پیروان فرق چهارگانه - حنفی، شافعی، حنبلی، مالکی - نیز برای هر چهار موسس فرقه های خویش از واژه امام استفاده می کنند. برای نمونه به برخی از این افراد اشاره می نماییم : امام ابومحمدغزالی، امام فخر رازی، امام سیوطی، امام شافعی، امام بخاری، امام احمد و امام ابوحنیفه.
در برخی کشورهای عربی نظیر عراق، سوریه، مصر، لبنان و کشورهای غیرعرب مانند جمهوری آذربایجان، روسیه، چین و ترکیه بسیاری از مسلمانان اعم از شیعه یا سنی از بسیاری از افراد شاخص دینی و مذهبی خود با لفظ « امام » یاد می کنند.
پاسخ به برخی شبهات و طرح چند سوال
1- عده ای می گویند شما با القای این لقب به دو رهبر جمهوری اسلامی، ناخودآگاه برای آنان در ذهن دیگران معصومیت قائل شده اید و ائمه را به جای 14 تن، 16 تن محسوب می کنید ! در پاسخ به این سوال باید بگویم: اولا هیچ انسان عاقلی چنین صحبت به یقین مضحکی را باور نخواهد کرد. چرا که به نص صریح حدیث پیغمبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ائمه معصومین شامل 11 تن از فرزندان امیرالمومنین حضرت علی ابن ابی طالب علیه السلام و حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها می باشند. ثانیا ما بارها عنوان کرده ایم که هدف مان از به کاربردن لقب « امام » برای رهبران نورانی و آسمانی مان قائل شدن معصومیت برای ایشان نیست، بلکه نوعی احترام ویژه و خاص است که ما با اعطای این لقب به این دو بزرگوار ارادت و محبت بخصوص خودمان را ابراز می کنیم. هیچ اجبار و زوری هم برای قبول آن توسط دیگرانی که این لقب را به کار نمی برند نداریم و فقط استعمال آن را مخصوص ولایتی ها می دانیم. هر کسی هم آن را به کار نبرد - بر خلاف عده ای تندرو - او را ضد ولایت فقیه و ضد دین و اسلام نمی دانیم.
2- عده ی دیگری می گویند لقب « امام » تنها مختص ائمه معصومین علیهم السلام می باشد و به کار بردن آن برای غیرمعصومین ولو عالم باشد یا غیر عالم، بدعت شمرده می شود ! در پاسخ به این سوال باید بگویم : ما دو گونه لقب داریم ؛ لقب خاص و لقب عام ! لقب خاص : با توجه به اسم آن می توان تشخیص داد که تنها مختص یک گروه یا دسته یا یک قشر از یک جامعه است. برای مثال به همه افراد جامعه نمی توان لقب پروفسور داد. به علت اینکه یک پروفسور شاخصه ها و ویژگی های شخصیتی و فکری دارد که او را از بقیه افراد جامعه متمایز می کند به همین دلیل به او لقب پروفسور را می دهند. لقب عام : اسمی است که معمولا برای قشر ویژه ای از جامعه به کار گرفته می شود و به افرادی که به مرتبه ای از مقامات و درجات می رسند این اسامی عام اطلاق می شود. برای مثال لقب علامه به همه طلاب مبتدی و متوسط و حتی حرفه ای علوم دینی یا فلسفی داده نمی شود. به دلیل اینکه فردی که از او با عنوان علامه یاد می شود سال ها در زمینه علوم دینی و بویژه فلسفی تامل و تفقه کرده و می تواند نظریات فلسفی را یک به یک تشریح و روابط موجود بین آنها را بیان کند و گاهی حتی آنها را نقد کند. بر همین اساس لقب « پیشوا » و « امام » به هر فردی که جلوداری و رهبری یک جامعه را دارد می تواند اطلاق بشود و این اعطای لقب به افراد هیچ ارتباطی با معصوم بودن یا نبودن آنها ندارد. همان طور که قبلا با استناد به آیات قرآن اشاره کردیم ائمه و پیشوایان یک قوم می توانند پیروانشان را به وادی ضلالت بکشانند و هم می توانند آنها را به بهشت ابدی و جاودانه وصل کنند. حال جای طرح این سوال می باشد که اگر به گفته عده ای « امامت » و « پیشوایی » تنها مختص معصومین علیهم السلام است پس چطور در قرآن از افرادی نام برده می شود که معصوم نیستند اما هدایت و پیشروی یک جامعه را به عهده گرفته اند ؟! آیا تمام کسانی که پیشوای یک قوم و جامعه می شوند لزوما باید معصوم از هر گناه و بری از هر گونه خبط و خطا و اشتباه و لغزش باشند تا بتوان به آنها رهبر و امام اطلاق کرد ؟! اگر این گونه است پس چطور در قرآن از امامانی که پیروان شان را به وادی ضلالت می کشند سخن رفته است ؟! آیا در قرآن هم نعوذ بالله اشتباه وجود دارد ؟!
3- عده ی دیگری می گویند شما با خطاب کردن رهبران تان با عنوان « امام » در واقع دو امام را حاضر و ناظر کرده اید ! یک همان امام معصوم که در حال حاضر حضرت حجت ابن الحسن عجل الله فرجه می باشد و دو آن رهبری که به او امام اطلاق می کنید ! در پاسخ به این شبهه بنده می گویم : اولا هیچ شیعه عاقل و بالغی در اینکه حضرت حجت ابن الحسن عجل الله فرجه امام و رهبر و هادی جامعه جهانی هستند شکی ندارد و هر که در این مسئله تردید داشته باشد مسلمان نیست. ثانیا کسانی هم که بگویند امام خمینی رحمة الله علیه و امام خامنه ای حفظه الله معصوم هستند از دایره اعتقاد ما بیرون می باشند و ما آنها را تندرو و افراطی و جزو دسته غلات به حساب می آوریم. ثالثا مگر ما گفته ایم حضرت امام خمینی و امام خامنه ای نعوذ بالله معصوم هستند که قرار باشد این دو بزرگوار را در تقابل با امام زمان علیه السلام برای ادای وظیفه امامت فرض کنیم ؟! ما بارها گفته ایم و باز هم می گوییم که هدف ما از خطاب کردن این عزیزان این نیست که آنها را معصوم بدانیم بلکه برای ادای احترام و ابراز محبت فراوان مان نسبت به ایشان است و لاغیر !! اگر عده ای مغرض ، آگاهانه یا ناآگاهانه به مخالفت با این مسئله بر می خیزند و همواره فریاد وا اسلاما بر می دارند که اینان در دین بدعت وارد کرده اند و چه و چه قصور از فهم کج آنان است و به عقیده ما نقصی وارد نیست. این مسئله که در زمان حضور امام معصوم از فرد دیگری با عنوان امام یاد می شده سابقه تاریخی دارد و مربوط به حال حاضر نیست. همچنان که در زمان امام صادق علیه السلام به شاگرد ایشان ابوحنیفه از سوی پیروانش « امام » اطلاق می شد. آیا پیروان ایشان برای ابوحنیفه معصومیتی قائل بودند ؟!
موفق باشید

نوشته اصلی توسط خادم اهلبیت

حمید خان با این توضیحاتی که دادید اگر باز همانها را تکرار کردند و گفتند شما براه کج می روید چه ؟

سلام.

بنده در حد سواد و توانم به سوالاتی که مطرح میشه جواب میدم که حجت تموم بشه و توجیهی باقی نمونه. وگرنه افراد در پذیرش و یا عدم پذیرش استدلالهای دیگران، مُختارند.

اتفاقا به نظرم تکرار و اصرار چشم بسته بر مواضعی که بنده و سایر عزیزان از جمله خود شما بارها توضیح و تفسیر میکنین، خودش نشون دهنده ی میزان حقانیت دلایل ادعایی هست و بنده از این لحاظ ناراحت که نیستم هیچ، احساس میکنم نیمی از مسیری که لازمه تا امثال بنده اثر خودم رو روی مخاطبم بذارم، همین تکرارهای متعصبانه و چشم بسته بر حرفهایی که نادرستی اونها به طور منطقی توضیح داده شده، خواهد پیمود و زحمت بنده رو کم میکنه و من کافیه که نیمه ی دیگر مسیر رو طی کنم.

یکی دیگه از دلایلی که من اصرار به جوابهای طولانی اینچنینی دارم اینه که خوانندگان آینده که این تاپیک رو میبینن، پیش خودشون فکر نکنن که مبانی نظری ولایت فقیه، کمبود داره و برای چنین شبهاتی جوابی نیست. وگرنه از لحاظ شخصی علاقه ای به کیبورد فرسایی ندارم. از روی احساس وظیفه مینویسم. صرفا برای اینکه آیندگان هم که این تاپیک رو میبینن یه استفاده ای کرده باشن و حداقل موجب بشه که شبهات تکراری رو ده ها بار پاسخ ندیم.


موفق باشین.
92/5/29

نوشته اصلی توسط شعیب صالح

به نام خدا
دوست عزیز من اون کسی که فکر میکنید نیستم و اشنایی نزدیک و قبلی با شما ندارم.

سلام دوست عزیز! (به قول قدیمیا، خدا ریشه ی گرسنگی رو بکنه که باعث شده مردم سلامشونو بخورن!)

منم فکر نمیکنم شما با من آشنایی نزدیک و قبلی داشته باشین. اما مطمئنم که شما با اون فردی که قراره بهش سلام منو برسونین، سابقه ی آشنایی دارین.

{محتواي مخفي}

بعد از اینکه به مهندس سجادی سلام رسوندین، به آقایان خویی و ابراهیم مجد و مادرشاهی هم سلام برسونین.

من نظریه ولایت فقیه را از اساس مشکل دار میبینم ولی بحث من سر ولایت فقیه نیست و سر کلمه امام است.

کاملا مشخص بود که بحثتون سر چیه. هم در این پست و هم در پستهای قبلی. باز خوبه پستهای شما هنوز هست و دارین حاشا میکنین. کل این پستتون درباره ولایت فقیه بود و هیچ ربطی به بحث در رابطه با کاربرد لفظ امام برای ولی فقیه نداشت. چرا دروغ میگین؟

شما ابتدا باید مسیر خودتون رو مشخص کنید.
ایا دین شیعه بر حق است و واقعا صراط مستقیم از این راه عبور میکند؟

رسول خدا (ص) فرمود سوره توحید مثل علی بن ابی طالب است که هرکس او را قلباً دوست بدارد یک سوم ایمان را داراست و هرکس با قلب و زبان دوست بدارد دو سوم ایمان را داراست و هرکس با قلب و زبان و اطاعت در عمل ، همراه او باشد ایمانش کامل است .


پس اول به این یقین داشته باشید که راه شما حق است و در این راه دچار تردید نشود. و انگاه از این پنجره و از این دیدگاه به دنیا بنگرید. ولایت علی(ع) میزان اعمال ماست
پیامبر(ص) میفرمایند:
يا علی! اگر شخصی به اندازه عمر حضرت نوح خدا را بندگی و عبادت کند؛ و به اندازه‏ی کوه اُحد طلا داشته و همه‏ی آن را در راه خدا انفاق کند؛ و عمرش آنقدر طولانی شود که هزار مرتبه با پای پیاده حجّ به جای آورد؛ سپس در ميان صفا و مروه به شهادت برسد؛ اما ولايت تو را نداشته باشد بوی بهشت به مشام وی نخواهد رسيد و داخل بهشت نخواهد شد

وقتی این میزان به دست شما امد همه چیز را باید با ان سنجید. نمیشود در اینجا با کیلو سنجید و درجای دیگر با وزنه دیگر ان را بررسی کرد. نمیشود اینجا را با متر اندازه گرفت و در جای دیگر با واحدهای دیگر ان را مورد تساوی قرار داد
میزان ولایت علی است.

تا اینجاش که اصلا به بحث ما ربط نداشت. داشت؟

حال که میزان ولایت علی است باید به غیر او مراجعه کرد؟

اینجا هم به بحث درباره ی کلمه ی امام ربطی نداشت و شما فقط کماکان مشغول انگ زدن و اتهام چسبوندنِ خودتون هستین. ظاهرا درِ گوشاتون رو هم گرفتین که یه وقت نشنوین که بنده و سایر کاربران اینجا داریم چی میگیم و شما فقط سوزنتون رو حرفای خودتون گیر کرده.

بنده این قسمت از پست شما رو توهین به دیگران تلقی میکنم. چرا که تلویحا برچسب شیعه نبودن رو به بقیه میزنید. مواظب کلامتون باشید. همیشه هم اینقدر با شما و نوشته هاتون ملاحظه نخواهد شد.

اگر سنی مذهب در دین بدعت بوجود اورد و برای خود خلیفه و امام تعیین کرد ما هم باید به راه انها برویم؟
ما هم باید برای خویش خلیفه و امام تعیین کنیم؟
دوست گرامی اول تکلیف خودت را با خودت مشخص بکن که بالاخره سنیها راه درست رفته اند یا نه و بعد در مقام قیاس این کار را انجام بده.

شما تا وقتی که خودتون رو به نشنیدن میزنین، ده بار هم که جواب داده بشه، نخواهید شنید.

اولا که برای آخرین بار تذکر میدم که این تاپیک محل تشدید اختلافات میان شیعه و سنی که شما و همفکران حجتیه ای تون علاقه مند به اون هستین نیست.

ثانیا تفاوت بحث امام در زمان حضور 14 معصوم با امام و رهبر در زمان غیبت معصوم رو بارها در این تاپیک برای شما شرح دادند. پنبه ها رو از گوشتون بیرون بیارین.

و مشکل ولایت فقیه هم در همین است که خواست از سنیها عقب نیافتد. فکر کرد اگر جامعه شیعه مذهب با والی شیعه تشکیل نشود دیگر مذهب حق شیعه از بین خواهد رفت.

چه قیاس با ربطی!
شیعیان بعد از 1400 سال از تشکیل حکومت اهل تسنن خواستن عقب نیفتن؟! حکومت مبتنی بر ولایت فقیه که 1400 سال بعد از سقیفه ی بنی ساعده اتفاق افتاده.
اصلا یک دقیقه هم برای این نتیجه گیری های عجیب و قریب، وقت برای فکر کردن گذاشتین؟

مذهب حق شیعه هر وقت که تونسته حکومتی تشکیل بده، این کار رو کرده و وظیفه ی خودش دونسته. منتها مدل ولایت فقیه رو تا قبل از انقلاب اسلامی ایران نداشته و سعی کرده حاکمان بعضا ظالم معمولی رو به تشیع بکشونه. نمونه اش دوران اعلام رسمی مذهب تشیع به عنوان مذهب رسمی کشور در زمان صفویان و یا دوران ایلخانان در ایران هست. اما راس قدرت در چنین حکومتهایی تا وقتی خودش انسانی ناسالم باشه، اون حکومت مدل ایده آلی از اونچیزی که شیعیان دنبالش هستند، نیست. مدل حکومتی ولایت وفقیه، مدلی از حکومت شیعی است که همواره پس از ماجرای حکمیت و غصب خلافت از امیرالمومنین(ع) آرزوی همه ی شیعیان بوده. یعنی حکومتی که راس آن در زمانِ حضورِ معصوم، به دست او باشه و در زمان غیبت هم راس قدرت حکومت، از یک فردی که شبیه ترین انسانها به معصوم باشه شکل بگیره.

و باز هم جا داره خوانندگان محترم خودشون قضاوت کنن که ایشون طبق ادعای خودشون بحثشون روی ولایت فقیهه یا روی کاربرد کلمه ی امام!

شیعه باید جا پای امامش بگذارد.
در زمان علی(ع) حکومتی تشکیل شد وظیفه اش پیروی از ولی و امام زمان بود.
در زمان امام حسین(ع) وظیفه اش جهاد با کفر و شرک بود و اینکه امامش را تنها نگذارد.
در زمان امام جعفر صادق چه بسیار کسان که ایشان را ترغیب به قیام میکردند مانند نمونه زیر


سدیر می گوید: به امام صادق(ع) گفتم: چه چیز شما را از قیام بازداشته است؟ امام فرمود: مگر چه شده است؟ سدیر گفت: دوستداران،شیعیان و یاوران شما زیاد است. به خدا سوگند! اگر امیرالمؤمنین این مقدار یاور داشت کسی طمع در خلافت نمی کرد. امام فرمود:
یاوران من چند نفرند؟ سدیر گفت: صدهزار نفر. امام فرمود:
صدهزار! او گفت: بله. بلکه دویست هزار. امام فرمود: دویست هزار! سدیر گفت: آری. بلکه نصف دنیا. امام سکوت کرد. سدیرگوید: راهی سرزمین «ینبع » شدیم. امام در میان راه چشمش به جوانی افتاد که چند راس بزغاله را می چراند. فرمود: اگر تعدادشیعیان من به عدد این بزغاله ها بود از قیام و نهضت باز نمی ایستادم. سدیر می گوید: بزغاله ها را شمارش کردم. بزغاله ها هفده راس بودند


ولی امام بر صبر سفارش میکردند.

درباره ی احادیثی که میذارین تنها میتونم بگم «کَلِمَتُ حَقٍّ یُرادُ بِها الباطِل»
امام صادق(ع) در شرایطی ادعای همراهی و یاری خودشون رو باور نداشتند که بعدها در تاریخ به همه ثابت شد که همون کسانی که ادعای جانفشانی و شمشیر زدن در رکاب امام صادق(ع) رو داشتند، به بنی العباس کمک کردند تا بر سر کار بیاد و حکومت رو از بنی امیه بگیره و بعدها شیعه کُشی راه بندازه، در حالی که امام صادق(ع) از کمک به سپاه اونها منع کردند. همین افرادی که ادعای ولایت مداری داشتند، وقتی امامشون به یکی از پرادعا ترین اونها دستور داد که به داخل تنور آتش برو، نرفت ولی یکی از شاگردان جوان و گمنام ایشون بی چون و چرا از فرمان ایشون تبعیت کرد! که حضرت فرمودند اگر از این دست انسانها فقط 5 نفر داشتم، قیام میکردم! این نشون میده که ادعای همراهی و شمشیر زنی در رکاب امام صادق(ع) صرفا ادعای واهی بوده و از روی ولایتمداری نبوده. چنین دعوتهایی از طرف مردم از امام صادق(ع) برای قیام، صرفا به خاطر هوای نفس و رسیدن به قدرت و حکومت بر کل ممالک اسلامی و گرفتن انتقام شخصی از بنی امیه و تصاحب غنائم بوده.

برای همین امام صادق(ع) شیعیان حقیقی رو به صبر و وارد نشدن به دعوت های فریبنده ی اونها سفارش میکردن. چون راس کار باز هم انسانهای ناصالح و فاسقی بودند. اونها با شعار «الرضا مِن آلِ مُحمد» میخواستن رگ محبت شیعیان به اهل بیت رو تحریک کنند تا اونها رو در جنگهای خودشون با بنی امیه، در خط مقدم بذارن و با یک تیر دو نشون بزنن و هر دو گروه رو با هم از بین ببرن.

هر چند مطمئنم که شما این چیزایی که من مینویسم رو هیچ وقت نمیخواین که بخونین. بنده اینا رو برای خوانندگان محترمی که شبهات شما رو میبینن، مینویسم.

اگر شیعه در زمان غیبت حاکم ندارد و حکومت ندارد راه دیگری برای او در نظر گرفته اند

خب اما الان که دارد. هم حاکم صالح دارد و هم حکومت صالح.

امام رضا (عليه السلام) فرمود: لا ايمان لمن لا تقية له و ان اكرمکم عندالله اعملكم بالتقيه، قيل: يابن رسول الله الي متي؟ قال: الي قيام القائم، فمن ترك التقيه قبل خروج قائمنا فليس منّا؛ ايمان ندارد كسي كه تقيه ندارد، و گرامی ترين شما نزد خداوند كسی است كه به تقيه بيشتر عمل می کند. عرض شد: تا چه زمانی تقيه برقرار است؟ فرمود: تا روزی كه قائم ما قيام كند، پس كسی كه تقيه را پيش از خروج قائم ما ترک نمايد، از ما نيست

شما هم در حد وسع خودتون به این حدیث امام رضا(ع) عمل کنین و این همه به اختلافات شیعه و سنی دامن نزنین. تقیه کنین. مگه امام رضا(ع) نمیفرمایند تا زمان ظهور باید تقیه کرد؟ خب شما هم تا زمان ظهور تقیه کنین و اینقدر بر آتش اختلاف میان مسلمانان ندمید!

یه سوال: اصلا میدونین تقیه یعنی چی؟ جواب شما از نظر خودم بعد از دیدن رفتارهای شما: میدونم تقیه چیه ولی به صلاح نیست به روی خودم بیارم منظور واقعی از تقیه چیه.

و در زمان غیبت امام مهدی شیعه راهی ندارد جز غایب بودن از انظار. جز اینکه تقیه پیشه کند و از گناهان پیشینیان که از امامان خویش دفاع نکردند توبه کند

چه تفسیر به رای جالبی! البته شما سابقه ی این قبیل برداشت های شخصی از آیات و روایات رو هم داشتین.

بهترین توبه برای شیعه اینه که بی وفایی گذشتگان خودش رو در حمایت از رهبر و امام صالح، با تبعیت و پای کار اومدن بدون چشمداشت و بی چون و چرا جبران کنه. نه اینکه او هم همون بی وفایی و تنها گذاشتن شعائر اسلامی رو مرتکب بشه که مردم کوفه مرتکب شدند. پیشینیان اگه کوتاهی کردند، خودشون باید توبه کنند. به آیندگان چه ربطی داره؟ الان ما باید حواسمون باشه که سرنوشتمون مشابه کوفیان نشه تا در آینده مورد لعن و نفرین آیندگانِ خودمون واقع نشیم.

حالا شما اینو نمیخواین دیگه به خودتون مربوط میشه. میخواین که بعدها شما رو هم در کنار همون کوفیان بی وفا یاد کنند؟

ضمن اینکه هنوز هم ربط بین نوشته هاتون رو تا اینجاش، با کاربرد لفظ امام رو متوجه نشدم. شما یه کلمه ادعا کردین که با ولایت فقیه کاری ندارین اما در ادامه فقط با همون ظاهرا کار داشتین.

حال شما میخواهید جلوتر از امامتان حرکت کنید؟ این دیگر میل خودتان است.

شما تا وقتی که فرق میان زمان حضور معصوم با زمان غیبت رو درک نکرده باشین، انتظاری هم نمیره که از این دست جملات ننویسین. مراجعه کنین به پستهای قبلی بنده

امام صادق علیه السلام فرمود: "یقوم القائم و لیس لاحد فی عنقه عهد ولا عقد ولا بیعه" (9) قائم ما در حالی ظهور می كند كه در گردن او برای احدی عهد و پیمان و بیعتی نیست.

وقتی به دیوار کعبه تکیه میدهد و از ان جا بلند میشود یعنی ای مردم عهد و بیعت هیچکس بر گردن من نیست جز صاحب این خانه.
حال شما میخواهید به زور عهد و عقد ولی فقیه را به گردن امام زمان(ع) بیاندازید؟

باز هم از همون نتیجه گیری هایی که معلومه یه دقیقه هم روش تامل نشده. متاسفانه تفسیر به رای ها از روایات معصومین(ع) برای شما عادی شده. از خدا بترسید!

یه حدیث از یک معصوم رو دستاویز نتیجه گیری ها و اغراض و کینه هاتون میکنین.

ولی فقیه کسی نیست که پس از ظهور حضرت، برای ایشون مانعی به حساب بیاد و یا به گردن امام زمان(عج) حقی داشته باشه که بخواد اونرو از حضرت مطالبه کنه و مزاحم قیام ایشون باشه. ولی فقیه، سرباز حقیقی و مطیع فرمان ایشون هست. ولی فقیه کسیه که مردم کشورش رو هم به مطیع بودن و ولایتمدار بودن، ترغیب میکنه. ولی فقیه کسی نیست که به خودش دعوت کنه و به اطاعت از شخص خودش فرمان بده. هر چه که هست، دعوت به اطاعت از دستورات اسلام ناب، عشق به معارف اهل بیت(ع)، و آماده کردن زمینه ی دلهای مومنین برای ظهور حضرت حجت(عج) هستش. در شعارهای اولیه ی مردم ما هم این مفهوم به عینه دیده میشه: «خدایا ... خدایا، تا انقلاب مهدی، از نهضت خمینی، محافظت بفرما ...»

بارها و بارها شما عامدانه ولی فقیه رو یک فرد خودکامه که از خودش ادعای امامت کرده و یا رهبری او در نقطه ی مقابل ولایت 14 معصوم هستش، معرفی کردین و ازش نتیجه گیری های دلخواه خودتون رو برای شلیک شبهات مختلف به مغز خوانندگان داشتین. در این راه هم چقدر هوشمندانه خودتون رو به نفهمی و نشنیدن پاسخها میزنین.

دوستان عزیز
صبر برای شیعه امتحان سختی است. زمانی از شیعه خواستند که قیام کند ولی امام خویش را در میان صحرای کربلا تنها در برابر لشکر کفر تا دندان مسلح قرار دادند . ان زمان که لازم بود شمشیر کشند سکوت کردند و امروز که لازم است صبر و تقیه و سکوت پیشه کنند به انواع بدعت روی می اورند تا شمشیرها را از غلاف بیرون کشند

دوست عزیز!
انقلاب اسلامی هم برای امثال شما امتحان سختی بود و هست که متاسفانه در اون مردود شدید.
امروز هنگامی نیست که بر کشتار دسته جمعی شیعیان و مسلمانان مظلوم جهان سکوت کرد. اگر امام خمینی(ره) و امام خامنه ای(مد ظله العالی) ذره ای در رهبری این نظام کوتاهی میکردند، اون موقع در این کشور امنیتی نبود که امثال شما در این امنیت مشغول شبهه پراکنی های خودتون باشین. نعمت امنیت، به تعبیر امیرالمومنین(ع) نعمتیه که تنها هنگامی که مدتی از انسان گرفته میشه، آدم قدرش رو با همه ی وجود میفهمه و درک میکنه. شماها باید نعمت امنیت رو ازتون بگیرن تا قدر این نظام رو بدونین. قدر امنیت ایران رو در برابر نامنی های کشورهایی مث عراق، افغانستان، پاکستان، بحرین، مصر، لیبی، فلسطین و سوریه که در اونجا دیگه امروزه متاسفانه شنیدن خبر کشته شدن دسته جمعی شیعیان در انفجارهای روزانه ی این کشورها برای همه عادی شده و روزی کمتر از 40 - 50 نفر در این کشورها کشته نمشن، رو درک کنید.

شما و طرفداران نظریات شما در زمان ناامنی و جنگ 8 ساله در این کشور، رفتید و در کنج خونه هاتون بر سر سجاده های جانماز مشفول ذکر و تسبیح و به اصطلاح خودتون تقیه شدید تا امام زمان(عج) به قول خودتون به دلهای شما عنایتی بکنن (که ای کاش فقط همین بود و واقعا در کنج خانه ها نشسته بودید. به جناب مادرشاهی مجددا سلام برسونین) اما در مقابل جوانان پاک این کشور بر سر سجاده های خون نشستند و تمرین ولایتمداری کردند تا امنیت کشور تضمین بشه.

دشمن با ذکر و تسبیح و نماز شب خوندن و احادیث معصومین رو لقلقه ی زبان قرار دادن، از هیچ کشوری بیرون نمیره. با اطاعت از فرمانده و از جان گذشتگی بیرون میره.

در هیچ کجای اسلام نیومده که برو بشین تو خونه ات و تقیه کن و اجازه بده که دشمنانت بیان و جان و مال و ناموست رو به تاراج ببرن و تو فقط کنج عزلت اختیار کنی!

قل انما اعظکم بواحده ان تقوموا لله مثنی و فرادا
فضّل الله المجاهدین باموالهم و انفسهم علی القاعدین درجه، و کلّاً وعد الله الحُسنی
و اعدّوا ماستطعتم من قوةٍ و من رباط الخیل
و لا تهنوا و تدعوا الی السَّلم و انتم الاعلَون
و قاتلوهم حتی لا تکون فتنةً و یکون الدّینُ لله

و من الله التوفیق
موفق باشین.
92/5/30